Λάκης Λαζόπουλος: Ορκίζονται και εξαφανίζονται
Ο κύριος Σόιμπλε επιθυμεί διακαώς τη διάλυση της Ευρώπης. Διότι από τη στιγμή που ένας υπουργός οικονομικών, καλεί από την αρχή της κρίσης τη χώρα μας να πάει στη δραχμή, δηλαδή στο εθνικό της νόμισμα, είναι προφανέστερο του προφανούς ότι επιθυμεί την διάλυση της σε μικρά εθνικά κομμάτια. Αυτό σηματοδοτεί άλλωστε και η άνοδος του εθνικισμού στην Ευρώπη. Η γέννηση, δηλαδή, μικρών Χιτλερίσκων εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, προϊόν της λιτότητας που επιβάλει ο Σόιμπλε στις χώρες. Μήπως η αποχώρηση των Άγγλων δεν είναι μια επιτυχία του κύριου Σόιμπλε και της γερμανικής πολιτικής; Δεν αντέχουν οι Εγγλέζοι να είναι κάτω από τις διαταγές των Γερμανών. Δεν αντέχουν άλλο στην Ευρώπη την τυραννία που προκύπτει από την παρανοϊκή δημοσιονομική υπεροχή των Γερμανών που σηκώνονται κάθε μέρα και διατάζουν.
Σαν τρελό αφεντικό, με υπηρέτριες που σέρνονται πίσω του να τον εξυπηρετήσουν έχουμε γίνει. Έρχονται οι Γάλλοι, προτείνουν λύση για το χρέος και πριν ο Γάλλος λαλήσει τρεις, βγαίνει ο Σόιμπλε και λέει ότι δεν του κάνει η πρόταση. Αμέσως να δείξει ποιος είναι το αφεντικό στην Ευρώπη. Κι όμως κυρίαρχος της Ευρώπης αυτή τη στιγμή είναι ο Μακρόν, ο οποίος πέτυχε σε όλα τα επίπεδα.
«Δεν μπορούμε να συζητάμε για το χρέος εφόσον δεν έχουν γίνει οι εκλογές στην Γερμανία», αναπαράγουν οι πουλημένοι μπούληδες της δημοσιογραφίας.
Τι να πούμε λοιπόν στα παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία από την πείνα; Περιμένετε μέχρι να ξαναβγεί ο Σόιμπλε;
Δεν ανασαίνει η Ευρώπη.
Δεν βλέπουμε ότι έχει ξεκινήσει το τρένο του κακού και έρχεται κατά πάνω μας;
Έφυγε η Αγγλία κι άφησε τη γλώσσα της κυρίαρχη. Τα αγγλικά είναι η επίσημη γλώσσα της Ευρώπης, ενώ η Αγγλία έχει φύγει. Αυτό κι αν είναι τρέλα.
Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να τον σταματήσουν;
Είναι αλήθεια ότι οι Γερμανοί έχουν μια δυσκολία στο να καταλαβαίνουν τον τύραννο με την πρώτη. Αλλά εμείς τον βλέπουμε. Γιατί εμείς ξεχωρίζουμε την πειθαρχία από τον πολιτισμό.
Πολιτισμός δεν είναι να σηκώνεις το χαρτάκι από το δρόμο και να αφήνεις να πνίγονται τα παιδιά στο Αιγαίο. Ούτε να τους κλείνεις την πόρτα όταν σωθούν. Η σκληρότητα κάποιων Ευρωπαίων ηγετών είναι πολύ λίγα μέτρα δρόμο μακριά από την σκληρότητα των Τζιχαντιστών.
Πολιτισμός είναι αυτό που δίνεις στον άλλον, όχι η εξασφάλιση της «πάρτης» σου.
Πολιτισμό έχει ο Έλληνας που μέσα σ’ αυτές τις απίστευτες δυσκολίες, μέσα σε αυτόν τον θυμό, τον γενικό, μέσα σε αυτό το καινούργιο μίσος που σκαρφαλώνει πάνω μας, μια γιαγιά έρχεται και αρπάζει ένα μωρό που θαλασσοπαλεύει και το ταΐζει γάλα σ’ ένα παγκάκι.
Αυτό είναι ευρωπαίος.
Όχι το πρωί Νταχάου και το βράδυ γραβάτες και σερβίτσια.
Σήμερα οι κάτοικοι της Λέσβου δοκιμάζονται από τον σεισμό αυτό. Όλοι πρέπει να είμαστε δίπλα τους. Με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας. Μας έχουν ρημάξει οι καιροί.
Όπως τραγουδούσε και ο Καζαντζίδης:
«Μάνα σε ξεκληρίσανε άπονες εξουσίες,
ψυχή δε σου αφήσανε μόνο φωτογραφίες».
Ο Σόιμπλε αύριο θα κάνει αυτό που συμφώνησε με τον Κυριάκο πίσω από τις κλειστές πόρτες στο εξηντάλεπτο της συνάντησής τους χωρίς φωτογραφίες για να μη του χαλάσει το ίματζ. Οι Γερμανοί θα πιέσουν μέχρι να παραδοθεί η εξουσία σε ανθρώπους του γούστου τους.
Ας έρθει λοιπόν ο Κυριάκος, να ησυχάσει και ο Σόιμπλε, ο θετός του πατέρας. Είναι μία αδιάλειπτη σχέση μέσα στον χρόνο, μέσα από τη Siemens που ποιος μπορεί να την διακόψει; Από την αγαστή συνεργασία που προκύπτει πάντα μεταξύ διαφθορέα και διεφθαρμένου. Με το ένα χέρι μας κουνάνε το δάχτυλο για τη διαφθορά και με το άλλο χέρι φιμώνουν το στόμα του Χριστοφοράκου μη μιλήσει.
Δεν το βλέπετε; Περιμένουν τη χώρα να βουλιάξει. Αυτός όμως δεν είναι λόγος για να συνεχίσει η κυβέρνηση να παραμένει στην εξουσία. Αγαπάμε την Ελλάδα, αγαπάμε τη χώρα μας, αγαπάμε την Ευρώπη, αλλά πάνω απ’ όλα αγαπάμε την αξιοπρέπεια. Δεν μπορούμε να βλέπουμε την ελπίδα μας να σέρνεται αιμόφυρτη στις Βρυξέλλες. Ελπίσαμε, χάσαμε.
Οι Γερμανοί είναι ισχυρότεροι.
Και ποτέ δεν είχαν τόσους συνεργάτες πιστούς στην Ελλάδα. Πότε τόσους προσκυνημένους.
Κουμάντο στην Ευρώπη κάνει ο Σόιμπλε. Ό,τι πει το αφεντικό.
Σ’ όποιον δεν αρέσει, δρόμο.
Αξιοπρέπεια ή υποταγή. Αυτό είναι το δίλημμα.
*** Βρισκόμουν στη Λάρισα πριν μερικές μέρες σε ένα γεύμα προς τιμήν του αρχιεπισκόπου Αλβανίας, Ανάστασιου. Μιας αληθινά εξέχουσας προσωπικότητας και προεξέχουσας αλήθειας πρόσωπο.
Το βράδυ πήγα με φίλους στο «Sherlock», ένα μπαράκι της πόλης.
Λέει ο καθηγητής ιατρικής: «Οι νέοι πτυχιούχοι ορκίζονται και εξαφανίζονται. Κανείς δεν μένει πια. Με τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά παραμάσχαλα τρέχουν να βολευτούν στην Ευρώπη».
Γιατί το πρόγραμμα ανάπτυξης που έχουνε επιβάλλει οι βιαστές μας δεν μας επιτρέπει να ζούμε στον τόπο μας. Και επίσης άπειρα εκατομμύρια που θα μπορούσαν να δοθούν στα παιδιά για να μείνουν εδώ και να κάνουν το μεταπτυχιακό τους, δεν δίνονται, άκουσον άκουσον, διότι δεν υπάρχουν εθελοντές καθηγητές να κρίνουν τη δουλειά τους.
Δε φταίνε πάντα οι άλλοι. Ούτε μόνον οι άλλοι. Φταίει ο κακός μας εαυτός, ο όποιος μεθυσμένος από τη διαφθορά και τη διάβρωση της μεταπολίτευσης, δε λέει να ξεμεθύσει ακόμα και να περπατήσει στον δρόμο του μέλλοντος.
Μάλιστα. Ορκίζονται και εξαφανίζονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου