Τόνι Πάρσονς: Αν ζωγραφίζεις ζωντανούς και αληθινούς χαρακτήρες, τότε αυτοί διαμορφώνουν από μόνοι τους τη ζωή τους
Καλλιόπη Κρητικού
Πηγή:huffingtonpost.gr/ 
Πώς θα περιγράφατε τη ζωή σας με λίγες λέξεις;
Θα έλεγα ότι γεννήθηκα σε μια φτωχή οικογένεια που ήταν όμως γεμάτη αγάπη, και ότι η αγάπη αυτή μου έδωσε τη δύναμη να κυνηγήσω τα όνειρά μου μέχρι την άκρη του ουράνιου τόξου.
Για χρόνια είχατε μια επιτυχημένη καριέρα ως δημοσιογράφος μουσικών εντύπων. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας μια ξεχωριστή στιγμή; Ποιο τραγούδι είναι το αγαπημένο σας;
Ήταν τρία πολύ άγρια χρόνια και υπήρχαν πολλές εξαιρετικές στιγμές. Πιστεύω ότι η συνάντησή μου με τον Ντέιβιντ Μπάουι είναι μια από τις κορυφαίες. Δεν έχω ένα αγαπημένο τραγούδι - έχω 1000 - αλλά η καλύτερη συναυλία που έχω παρακολουθήσει ήταν εκείνη του Πρινς στην Ουάσινγκτον το 1984 λίγο πριν γίνει παγκοσμίως γνωστός. Ήταν σαν να βλέπω τον Μότσαρτ στην ακμή του.
Τα πρώτα σας βιβλία (συμπεριλαμβανομένου του μπεστ σέλερ "Man and boy") πραγματεύονται τις διαπροσωπικές σχέσεις και τις συναισθηματικές συγκρούσεις ανάμεσα στα ζευγάρια και τις οικογένειες γενικότερα. Πιστεύετε ότι υπάρχει ένας συγκεκριμένος κανόνας, τον οποίο οι άντρες και οι γυναίκες μπορούν να ακολουθήσουν ώστε να καταφέρουν να έχουν υγιείς σχέσεις;
Εάν υπάρχει ένας κανόνας για μια υγιή σχέση θα έλεγα ότι είναι η λέξη «περίμενε». Μη δίνεις την καρδιά σου εύκολα. Υπάρχει συνήθως κάποιος καλύτερος να σε περιμένει στη γωνία. Σε θέματα καρδιάς, η μεγαλύτερη συμβουλή μου είναι «να είσαι υπομονετικός».
Θυμάστε κάποια φράση που σας είπε ο πατέρας σας και σήμαινε πολλά για εσάς; Υπάρχει εξίσου μια φράση που σας είπε κάποια στιγμή ο γιος σας και μείνατε έκπληκτος;
Ο πατέρας μου μού είπε «Υπάρχει πάντοτε κάποιος πιο σκληρός από εσένα», αμέσως μετά την πρώτη μάχη που έχασα όταν ήμουν 16 ετών. Αυτή ήταν μια καλή συμβουλή. Επίσης μου είπε «Μετριοπάθεια σε όλα τα πράγματα» και ήμουν τόσο ανόητος ώστε να τον ακούσω όταν ήμουν νέος. Και μου είπε «Να συνεχίζεις να κερδίζεις χρήματα» όταν του είπα ότι θέλω να γίνω συγγραφέας - υπονοώντας ότι έχεις το δικαίωμα να ονειρεύεσαι όσο θες, αλλά θα πρέπει να εξακολουθείς να μπορείς να πληρώνεις τους λογαριασμούς. Ακόμα περιμένω από τον γιο μου να μου δώσει μια καλή συμβουλή.
Πιστεύω πως η ευτυχία είναι μια απίστευτα υποτιμημένη ανθρώπινη κατάσταση στις μέρες μας.Θεωρείτε ότι η παιδική σας ηλικία, σας επηρέασε στον τρόπο που αποφασίσατε να αναθρέψετε τα παιδιά σας;
Το πιο σημαντικό πράγμα στην παιδική μου ηλικία ήταν η σταθερότητα - και γνωρίζω ότι τα παιδιά την έχουν ανάγκη περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Δυστυχώς, οι γονείς δεν έχουν πάντα τη δυνατότητα να την προσφέρουν στα παιδιά τους , λόγω οικονομικών δυσχερειών, ή ενός διαζυγίου, ή μιας ασθένειας. Αλλά αυτό που προσπαθώ να δώσω στα παιδιά μου είναι σταθερότητα και ανιδιοτελή αγάπη. Κανένα παιδί δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω από αυτά τα δύο.
Αστυνομική λογοτεχνία. Πώς ξεκίνησε αυτή η σχέση; Ήταν κεραυνοβόλος έρωτας ή προέκυψε έπειτα από ώριμη σκέψη;
Πάντα αγαπούσα την αστυνομική λογοτεχνία. Πάντα λάτρευα τα θρίλερ. Και ξαφνικά το 2010 ήμουν σε μια προβολή ταινίας και συζητούσα με τον σκηνοθέτη Σαμ Μέντες, ο οποίος μου είπε ότι θα σκηνοθετούσε την επόμενη ταινία του Τζέιμς Μποντ. Ο Σαμ μου είπε ότι ξαναδιάβαζε όλα τα βιβλία 007 του Ίαν Φλέμινγκ για να τον βοηθήσουν όσον αφορά την ταινία και θεώρησα ότι ήταν κάτι διασκεδαστικό που θα μπορούσα να κάνω κι εγώ. Έτσι ξεκίνησα να ξαναδιαβάσω όλα τα βιβλία με θέμα τον Τζέιμς Μποντ και τη στιγμή που έκλεισα το βιβλίο «Καζίνο Ρουαγιάλ», το πρώτο της σειράς, ήξερα πως ήθελα να δημιουργήσω έναν χαρακτήρα που θα αντέξει στον χρόνο, όπως ο Τζέιμς Μποντ, ο Σέρλοκ Χολμς, ο Δρ. Γουάτσον, ο Φίλιπ Μάρλοου. Φαντάζει ως ένα μοναδικό επίτευγμα, και θαυμάζω τους συγγραφείς που το κατόρθωσαν. Ο Μαξ Γουλφ, ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου «Ο σάκος του φόνου» (εκδ. Μεταίχμιο), προέκυψε από αυτή τη συνάντηση με τον Σαμ Μέντες.
Οι ρίζες του Μαξ Γουλφ είναι βαθιά μέσα στη ζωή μου. Η πρώτη δημοσιογραφική απόπειρα που έκανα εκτός του χώρου της μουσικής ήταν πριν τριάντα χρόνια, όταν έγραψα μια ιστορία για την Αστυνομική Διεύθυνση που εδρεύει στην οδό Savile Row 27 στο West End Central, που έχει ως σκοπό την πάταξη εγκλημάτων όπως τα ναρκωτικά και τα τυχερά παιχνίδια. Και το φονικό όπλο στο βιβλίο «Ο σάκος του φόνου», ένα στιλέτο Fairbairn-Sykes Commando, είναι το μαχαίρι που είχε ο πατέρας μου στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Αν σε έπιαναν αιχμάλωτο και ανακάλυπταν ότι είχες αυτό το δημοφιλές μαχαίρι, οι Ναζί σε πυροβολούσαν επι τόπου ως κατάσκοπο. Δεν ήταν κατάσκοποι - ήταν Κομμάντο, αυτό που καλούμε Ειδικές Δυνάμεις. Αλλά αυτό το μαχαίρι είχε πάντα τεράστια συναισθηματική επιρροή πάνω μου, γιατί εάν ο πατέρας μου είχε πιαστεί με αυτό, δεν θα είχα γεννηθεί. Συνεπώς οι ρίζες είναι βαθιές. Κάποιες φορές δεν ξέρεις από που μπορούν να ξεπηδήσουν οι ιδέες.
Απλά ένιωσα ότι η ιδέα των φόνων πλούσιων και ισχυρών αντρών ήταν αυθεντική - ένιωσα πως ήταν κάτι φρέσκο και μοντέρνο. Πολλοί άνθρωποι στη χώρα μου μισούν τους τραπεζίτες μετά το κραχ του 2008 και έτσι ένιωσα ότι ήταν μια περιοχή που άξιζε να εξερευνήσω. Και μου άρεσε πολύ να ξεφύγω από το στερεότυπο των αθώων θυμάτων και του σατανικού δολοφόνου. Μου άρεσε η ηθική πολυπλοκότητα αυτής της ιδέας.
Ποια χαρακτηριστικά έχετε κοινά με τον ήρωά σας, τον Μαξ Γουλφ;
Ο Μαξ είναι η βέλτιστη εκδοχή μου - ένας σκληρός τύπος με μια στοργική, ευαίσθητη καρδιά. Είναι ο άνθρωπος που φιλοδοξώ να γίνω.
Είστε ευαίσθητος απέναντι στους χαρακτήρες σας ή κατορθώνετε να μείνετε πιστός στην αρχική μορφή της πλοκής σας μέχρι το τέλος;
Παίρνει πολύ χρόνο να γράψεις ένα βιβλίο. Ακόμα κι αν γραφεις γρήγορα, χρειάζεσαι τουλάχιστον ένα χρόνο. Συνεπώς όποια και είναι τα πλάνα σου στην αρχή, αυτά αλλάζουν στην πορεία. Έχω διαβάζει ότι οι Νομπελίστες είναι είτε «κηπουροί» ( δημιουργούν καθώς προχωρούν) ή «αρχιτέκτονες» (σχεδιάζουν τα πάντα από την αρχή). Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι Νομπελίστες είναι και τα δύο : κάνεις πλάνα, αλλά αυτά αλλάζουν. Αλλά η απάντηση στο ερώτημα σου είναι ότι αν ζωγραφίζεις ζωντανούς και αληθινούς χαρακτήρες, τότε αυτοί διαμορφώνουν από μόνοι τους τη ζωή τους.
Ποιο ήταν το πιο περίεργο πράγμα που αναζητήσατε στο διαδίκτυο κατά τη συγγραφή των βιβλίων σας;
Ένα από τα πράγματα που αναζήτησα στο διαδίκτυο ήταν ποια είναι η αίσθηση που έχει κάποιος όταν τον πυροβολούν ενώ φοράει αλεξίσφαιρο γιλέκο. Πονάει απίστευτα πολύ. Αν έχεις σπασμένο πλευρό , όπως έχω εγώ, έχεις κάποια ιδέα για το πόσο πολύ πονάει. Και εντυπώθηκε στη μνήμη μου αυτή η πληροφορία τόσο έντονα, γιατί δεν έχει καμία σχέση με το πώς παρουσιάζεται στις ταινίες , ως κάτι ανώδυνο! Στην πραγματική ζωή, αισθάνεσαι σαν να σπάει το κορμί σου σε δύο κομμάτια.
Υπάρχει κάτι για το οποίο φοβάστε να γράψετε;
Δεν υπάρχει τίποτα που να με φοβίζει να γράψω αλλά ό,τι γράφω είναι σκλάβος της ιστορίας. Η ιστορία πρέπει να δουλέψει. Μόνο γι αυτό νοιάζομαι - η ιστορία κυλάει; Δεν μπλέκω τα προσωπικά μου συναισθήματα στην πλοκή. Είμαι συγγραφέας, είναι ο τρόπος που προσφέρω φαγητό στην οικογένειά μου. Δεν πρέπει να φοβάμαι να γράψω για οτιδήποτε.
... ο σπουδαίος συγγραφέας πρέπει να σε εκπλήσσει.Μπορείτε να μας πείτε τι γράφετε αυτή την περίοδο;
Γράφω το πέμπτο βιβλίο με ήρωα τον Μαξ Γουλφ με τον τίτλο «Tell Him He's Dead»
Ποιο συγγραφέα αστυνομικής λογοτεχνίας θαυμάζετε και γιατί;
Τον Έλμορ Λέοναρντ - γιατί κάθε φορά με ξαφνιάζει. Και ο σπουδαίος συγγραφέας πρέπει να σε εκπλήσσει.
Πιστεύετε ότι το Brexit θα έχει επίδραση στο χώρο του βιβλίου και των εκδόσεων;
Θεωρώ πως το Brexit θα κάνει την Αγγλία μια πιο δυνατή χώρα και με μεγαλύτερη ευημερία, από τη στιγμή που θα απελευθερωθούμε από τους διεφθαρμένους, ανίκανους γραφειοκράτες των Βρυξελλών που καταστρέφουν κάθε μορφή εργασίας. Συνεπώς είμαι σίγουρος ότι το Brexit μπορεί μόνο θετική επίδραση να έχει στη βιομηχανία του βιβλίου. Όσο πιο σύντομα η Ευρωπαϊκή Ένωση καταρρεύσει τόσο πιο σύντομα τα έθνη μας θα ευημερήσουν στο βαθμό που πρέπει και μπορούν.
Σε όλη αυτή τη μακρά πορεία σας, υπήρξαν στιγμές που ενώ είχατε την εντύπωση ότι είστε στην κορυφή, αντιμετωπίσατε ξαφνικά μια τεράστια αποτυχία; Αν ναι, πώς καταφέρατε να ορθοποδήσετε πάλι;
Είχα πολλές αποτυχίες στην καριέρα μου. Όταν άφησα τη δουλειά μου στα μουσικά έντυπα, δεν μπορούσα να βρω κάτι άλλο. Πέρασα ένα μεγάλο μέρος της δεκαετίας του 80 παλεύοντας να βρω οποιαδήποτε δουλειά. Μετά το «Man and Boy» οι πωλήσεις των βιβλίων μου μειώθηκαν. Έχασα τη στήλη που αρθρογραφούσα στην εφημερίδα αμέσως μόλις ξεκίνησα να γράφω το πρώτο μου βιβλίο για τον Μαξ Γουλφ. Οπότε είχα πολλές, πολλές δύσκολες στιγμές αλλά έμαθα ότι το ίδιο και όλοι οι άνθρωποι. Αυτό που έχει σημασία στο τέλος δεν είναι πόσες φορές η ζωή θα σε ρίξει κάτω αλλά πόσες φορές θα ξανασηκωθείς.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας σήμερα;
Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι αυτός ο χοντρός τύπος που κυβερνά τη Βόρεια Κορέα. Η οικογένεια μου είναι Αγγλο - Γιαπωνέζικη, καθώς είμαι παντρεμένος με την Yuriko για 24 χρόνια. Συνεπώς το να παρακολουθώ αυτόν τον ανόητο χοντρό που ακούει στο όνομα Kim Jong-un να ρίχνει βόμβες στη θάλασσα της Ιαπωνίας, μου προκαλεί μεγάλη ανησυχία.
Σε προσωπικό επίπεδο, απλά θέλω τα παιδιά μου να έχουν χαρούμενες ζωές. Πιστεύω πως η ευτυχία είναι μια απίστευτα υποτιμημένη ανθρώπινη κατάσταση στις μέρες μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου