ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ
Η φωτιά και το φως
Απροσδόκητου χαρακτήρα συμβολή στον
διάλογο για την αγιοσύνη του αγίου φωτός μάς επιφύλαξε η φετινή
Ανάσταση. Χάρη στο φέισμπουκ, έγινε πανελλαδικά γνωστό το οιονεί θαύμα
που συντελείται κάθε Μεγάλο Σάββατο, μετά το 2014, στον ναό του Προφήτη
Ηλία, στην Ανω Πόλη Θεσσαλονίκης. Με την πίστη ότι κάθε αγία τράπεζα
συμβολίζει τον τάφο του Χριστού, ο ιερέας του ναού πολλαπλασιάζει ή
αναδημιουργεί το φερτό φως με τρόπο πρωτότυπο. Τον περιγράφει ο ίδιος
(εγώ απλώς διορθώνω τα ορθογραφικά λαθάκια, που δείχνουν ότι ο δαίμων
τρυπώνει και στις πιο ιερές στιγμές):
«Η αγία τράπεζα είναι ο τάφος του Χριστού, έτσι παίρνουμε το Αγιον Φως που έρχεται από τα Ιεροσόλυμα, το βάζουμε στον ναό μας ψάλλοντας το Φως ιλαρόν αγίας δόξης... και στη συνέχεια αρχίζει η ακολουθία. Οταν είναι να βγάλουμε το Αγιον Φως, βγάζουμε πάνω από την αγία τράπεζα το Ευαγγέλιο και ιερατικό. [...] Η αγία τράπεζα είναι άδεια. Τα καλύμματα της αγίας τράπεζας και ο επιτάφιος είναι καλυμμένα με τζάμι, πάνω στο τζάμι ρίχνουμε με προσοχή οινόπνευμα και αμέσως ανάβουμε από το Αγιον Φως που έχουμε πάρει από τα Ιεροσόλυμα την αγία τράπεζα και από την αγία τράπεζα ανάβω τις λαμπάδες μου και το δίνω στον κόσμο». Δεν τον λες και λόγο εξ επιφοιτήσεως.
Δεν φαίνεται να σκανδαλίστηκε το πλήρωμα από τον πολλαπλασιασμό του φωτός δι’ οινοπνεύματος. Σκανδαλίστηκε όμως ο μητροπολίτης Ανθιμος, ο οποίος κάλεσε τον κληρικό να απολογηθεί. Και αυτός, τι άλλο να κάμει ο έρμος, παραδέχτηκε ότι «η ενέργειά του έγινε από υπερβάλλοντα χριστιανικό ζήλο και δεν εμπεριείχε δόλο ή οποιοδήποτε οικονομικό ή άλλο συμφέρον, ούτε έγινε για λόγους εντυπωσιασμού», υποσχέθηκε δε ότι «στο μέλλον ουδέποτε θα επαναληφθεί κάτι το παρόμοιο». Για λόγους εντυπωσιασμού λοιπόν. Επί της ουσίας, ο αγαθός εφημέριος έπραξε στον μικροχώρο του ό,τι γίνεται κατ’ έτος σε εθνικό επίπεδο, με τη συνεργασία Πολιτείας και Εκκλησίας, όταν έρχεται με τιμές αρχηγού κράτους (οποία προσβολή) το φως της Ιερουσαλήμ, το οποίο, καίτοι ανέσπερο, όπως υμνείται, πρέπει να ξανανάβει κάθε χρόνο. Δεν καταλαβαίνουν οι καλοί άνθρωποι ότι αν θες να πιστέψεις πως η φωτίτσα του κεριού σου είναι άγια, δεν έχεις ανάγκη, και Παπαδιαμάντης να μην είσαι, να σου τη φέρει από το Ισραήλ τρανή κουστωδία. Αν δεν ανάβει μέσα σου, και σαράντα υπουργοί κι εξήντα βουλευτάδες να τη συνοδεύσουν, σβησμένη θα είναι εξαρχής. Αν όμως έχει ήδη ανάψει εντός σου, και τα σπίρτα σου καλά κι άγια είναι, και το αναπτηράκι σου.
Αντί να συνεχίζουν να αναθεματίζουν τον Κοραή οι ηγέτες της Εκκλησίας, θα έπρεπε να ασχοληθούν με κάτι ταπεινότερο: Αν συνάδει με τη θεολογία τους ένα θαύμα που γίνεται σε τακτό χρόνο, που μάλιστα τον ορίζει ο άνθρωπος-κτίσμα. Και, επιπλέον, γιατί το θαύμα αυτό επηρεάζει ελάχιστα όσους γίνονται κοινωνοί του. Αν γλύκαινε όντως την ψυχή τους, ο κόσμος, ο δικός μας τουλάχιστον, θα ήταν προ πολλού άλλος.
«Η αγία τράπεζα είναι ο τάφος του Χριστού, έτσι παίρνουμε το Αγιον Φως που έρχεται από τα Ιεροσόλυμα, το βάζουμε στον ναό μας ψάλλοντας το Φως ιλαρόν αγίας δόξης... και στη συνέχεια αρχίζει η ακολουθία. Οταν είναι να βγάλουμε το Αγιον Φως, βγάζουμε πάνω από την αγία τράπεζα το Ευαγγέλιο και ιερατικό. [...] Η αγία τράπεζα είναι άδεια. Τα καλύμματα της αγίας τράπεζας και ο επιτάφιος είναι καλυμμένα με τζάμι, πάνω στο τζάμι ρίχνουμε με προσοχή οινόπνευμα και αμέσως ανάβουμε από το Αγιον Φως που έχουμε πάρει από τα Ιεροσόλυμα την αγία τράπεζα και από την αγία τράπεζα ανάβω τις λαμπάδες μου και το δίνω στον κόσμο». Δεν τον λες και λόγο εξ επιφοιτήσεως.
Δεν φαίνεται να σκανδαλίστηκε το πλήρωμα από τον πολλαπλασιασμό του φωτός δι’ οινοπνεύματος. Σκανδαλίστηκε όμως ο μητροπολίτης Ανθιμος, ο οποίος κάλεσε τον κληρικό να απολογηθεί. Και αυτός, τι άλλο να κάμει ο έρμος, παραδέχτηκε ότι «η ενέργειά του έγινε από υπερβάλλοντα χριστιανικό ζήλο και δεν εμπεριείχε δόλο ή οποιοδήποτε οικονομικό ή άλλο συμφέρον, ούτε έγινε για λόγους εντυπωσιασμού», υποσχέθηκε δε ότι «στο μέλλον ουδέποτε θα επαναληφθεί κάτι το παρόμοιο». Για λόγους εντυπωσιασμού λοιπόν. Επί της ουσίας, ο αγαθός εφημέριος έπραξε στον μικροχώρο του ό,τι γίνεται κατ’ έτος σε εθνικό επίπεδο, με τη συνεργασία Πολιτείας και Εκκλησίας, όταν έρχεται με τιμές αρχηγού κράτους (οποία προσβολή) το φως της Ιερουσαλήμ, το οποίο, καίτοι ανέσπερο, όπως υμνείται, πρέπει να ξανανάβει κάθε χρόνο. Δεν καταλαβαίνουν οι καλοί άνθρωποι ότι αν θες να πιστέψεις πως η φωτίτσα του κεριού σου είναι άγια, δεν έχεις ανάγκη, και Παπαδιαμάντης να μην είσαι, να σου τη φέρει από το Ισραήλ τρανή κουστωδία. Αν δεν ανάβει μέσα σου, και σαράντα υπουργοί κι εξήντα βουλευτάδες να τη συνοδεύσουν, σβησμένη θα είναι εξαρχής. Αν όμως έχει ήδη ανάψει εντός σου, και τα σπίρτα σου καλά κι άγια είναι, και το αναπτηράκι σου.
Αντί να συνεχίζουν να αναθεματίζουν τον Κοραή οι ηγέτες της Εκκλησίας, θα έπρεπε να ασχοληθούν με κάτι ταπεινότερο: Αν συνάδει με τη θεολογία τους ένα θαύμα που γίνεται σε τακτό χρόνο, που μάλιστα τον ορίζει ο άνθρωπος-κτίσμα. Και, επιπλέον, γιατί το θαύμα αυτό επηρεάζει ελάχιστα όσους γίνονται κοινωνοί του. Αν γλύκαινε όντως την ψυχή τους, ο κόσμος, ο δικός μας τουλάχιστον, θα ήταν προ πολλού άλλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου