Η προσευχή ενός προτεστάντη βασανιστή

                     
Κατά τον τρόπο του Ζαχαρία Παπαντωνίου


Κύριε, σαν ήρθεν η βραδιά, σου λέω την προσευχή μου:
Πολλές ψυχές επλήγωσα για ωφέλεια δική μου.
Οι ανθρώποι  που καμάκωσα μου φέρανε οφέλη .
Η πίκρα τους μου φάνηκε  γλυκύτερη από μέλι.

Ας  με μισούνε  οι λαοί, καθόλου δε με νοιάζει.
Προσμένω τα καλύτερα , αυτό ΄ναι που με βιάζει. 
Νότιους γουστάρω να χτυπώ  στου κέρδους τη γαλέρα.
Την πόρτα μου κανένας  δε βροντά εκτός απ' τον αγέρα.

Γουστάρω  βίτσια. Είναι πολλά τα εγκλήματα που 'χω πράξει.
Ευφραίνομαι με τον αχό απ΄τις κατάρες  που ΄χω συνάξει.
Έδωσα στους Γερμανούς  χαρές, στους άλλους μαύρο χάλι. 
Ευρώπουλα  θησαύρισα πολλά  με το τσουβάλι.

Τώρα πια  έχω τη δύναμη να διώξω ή να κρατήσω.
Και περιμένω ανταμοιβή, πολλά χρόνια να ζήσω! 
Κύριε, ευδόκησε να δοξαστώ κι εσένα θα δοξάζω.
Σ' ευχαριστώ που μ’ έκανες αιώνια να γιορτάζω.

Για την αντιγραφή: Gerontakos