Φυγή προς τα μπρος

Του Θανάση Καρτερού

Δύο χρόνια μετά την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση νομίζω πως είναι αρκετά για να ξεκινήσει μια μεγάλη προσπάθεια, με έναν στόχο, από τον οποίο εξαρτώνται πολλά, ή και όλα: Να αρχίσει, επιτέλους, η σημερινή κυβέρνηση να κυβερνά. Να αρχίσει να αφαιρεί την εξουσία από κείνους που την ασκούσαν επί δεκαετίες στο προσκήνιο και την ασκούν και τώρα στο παρασκήνιο. Να αρχίσει να εφαρμόζει την εντολή του λαού. Να αντεπιτεθεί η Αριστερά και να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η Ελλάδα και απαιτεί η μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας. Χωρίς φόβο, με πάθος και με το παραδομένο κεφάλαιο της Ιστορίας.

Δεν κυβερνά σήμερα, θα πείτε. Όχι, δεν κυβερνά. Οι «άλλοι» έχουν ακόμα τα κλειδιά και τους κωδικούς. Η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με ένα όπλο από το εξωτερικό, και καμιά δεκαριά όπλα από το εσωτερικό, στον κρόταφο. Αμύνεται απέναντι σε αγριεμένα από τον φόβο ότι θα χάσουν τα προνόμιά τους, συμφέροντα και συμφεροντάκια. Απέναντι σε μια φονική καμπάνια διαβολής. Ενώ τα δηλητηριώδη κέντρα, τα τοξικά τρίγωνα, τα ιοβόλα τετράγωνα, που οδήγησαν τη χώρα ώς εδώ, ζουν και βασιλεύουν. Και οργανώνουν με το χρήμα -μαύρο κι άραχλο- με τη στήριξη στους ξένους, με την προπαγάνδα της καταστροφής την παλινόρθωση.
Καμιά κυβέρνηση, μετά τη Μεταπολίτευση, δεν βρέθηκε σε τέτοια θέση. Να μην υπάρχουν λεφτά. Να δεσμεύεται από Μνημόνια. Να εκβιάζεται από ξένα κέντρα. Να κάνουν οι «άλλοι» κουμάντο στη ροή του χρήματος - στις τράπεζες. Να τσαλακώνεται η πιο σημαντική της κίνηση - ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες- από την... ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, που αποφάσισε να επιστρέψει εκατοντάδες εκατομμύρια από το πτωχευμένο Δημόσιο στους βαρόνους. Να αντιμετωπίζει εχθρότητα από ανώτερα στρώματα του κρατικού μηχανισμού. Να βάλλεται από παντού. Να υφίσταται σε κάθε βήμα βιολογικό πόλεμο και χημικό βομβαρδισμό.
Για σκεφτείτε: Ποια από τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση είναι δικά της; Δικά μας; Και ποια επιβάλλονται από κείνους που πραγματικά εξουσιάζουν -ακόμα- την Ελλάδα; Λοιπόν, είναι καιρός για αντίστροφη πορεία. Είναι καιρός για φυγή προς τα μπρος. Στη μορφή και στο περιεχόμενο της αριστερής διακυβέρνησης. Στο κάτω - κάτω, καλύτερα να ηττηθούμε σε μια μεγάλη μάχη αλλαγής, παρά να βρεθούμε ανεπαισθήτως κλεισμένοι στη φάρμα με τα κατοικίδια του συστήματος...