Ο Μπάρμπας Μου Ο Παναής
Στίχοι:
Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική:
Γιώργος Στεφανάκης
Είχα ένα μπάρμπα εγώ νταή
Τον ξακουστό τον Παναγή
Καμάρι κι ασικλίκι (λεβεντιά)
Λάζο (σουγιά) στη μέση του χωστό
Μουστάκι μαύρο γυριστό
Καφέ αμάν και αγαπητιλίκι
Μες τα Βουρλά* κατιρματζής ( λαθρέμπορος )
αντάμης (παλικάρΙ )και κοντραμπατζής ( λαθρέμπορος)
και της τουρκιάς ο τρόμος
καβάλα σε λιγνό φαρί (άτι)
το μάτι του θόλο βαρύ
πατούσε κι έτρεμε ο δρόμος
Είχε σκοτώσει τσαντιρμά (Τούρκο χωροφύλακα)
Όταν περνούσε κατσιρμά (λαθραία)
Μπροστά απ’ το καρακόλι (αστυνομικό φυλάκιο)
Για να γλιτώσει τα καπνά
Σκαρφάλωσε από τα βουνά
Και τα φευγάτισε στην Πόλη
Τσακιρισμένος (μεθυσμένος) μια βραδιά
Κι ως ήταν άντρας με καρδιά
Τον βάρεσε η τρέλα
Και μπαμ και μπουμ τις πιστολιές
Ξεσήκωσε τις γειτονιές
Κι έσπασε δυο μπορντέλα
Φτωχό σαν λάχαινε να δει
Δάκρυζε σαν μικρό παιδί
Κι ως είχε και παράδες
Κάθε Χριστού και Πασχαλιά
Μοίραζε ψώνια αγκαλιά
Στους φτωχομαχαλάδες
Η μάνα μου η Αλισαβώ
Και η νενέ (γιαγιά) μου η Τζεβώ
είχαν συχνά μπελάδες
γιατί μας βγάζαν αβανιές (συκοφαντίες)
Πως στου σπιτιού μας τις γωνιές
Κρύβαμε κατιρμάδες
Και κάποιο δειλινό μουντό
Μας τον εφέραν σηκωτό
Στο σπίτι λαβωμένο
Με ματωμένη τραχηλιά
Σπασμένη ραχοκοκαλιά
Πολύ βαριά μαχαιρωμένο
Και πριν χάραξει η αυγή
Και πριν ο ήλιος καλοβγεί
Τον στόλιζαν στη κάσα
Τον κλαίει Τσεσμές** και Αϊβαλί***
Τον μπάρμπα μου τον Παναή
Πήρ’ η Τουρκιά ανάσα
Τον έφαγε μια παστρικιά
Μια του παλιά αγαπητικιά
Αχ έρημη αγάπη
Γιατί ο μπάρμπας μου θαρρώ
Κρυφά της τα ΄χε από καιρό
Με την Αγγέλα του Αράπη
Και την παράλλη την αυγή
Βγάζει η Τουρκιά διαταγή
Ο κιρχανάς (πορνείο) να κλείσει
Μη σκοτωθεί κι άλλος ραγιάς
Απ’ τα σεκλέτια της καρδιάς
Κι η ρωμιοσύνη σβήσει
Μα σβήστηκε ο Παναής
Απ’ τα κιτάπια της ζωής
ας έχει σχώριο η ψυχή του
Αυτόν που έτρεμε η Τουρκιά
Τον έφαγε η αγαπητικιά
Και πήγε τσάμπα η ζωή του
(Μεγάλωσα κι εγώ που λες
Κοπέλα μες στις κοπελιές
Και τ’ Αϊβαλιού λουλούδι
Τον μπάρμπα μου δεν τον ξεχνώ
Κι έκατσα αυτό το δειλινό
Και σας τον έκανα τραγούδι)
Τον ξακουστό τον Παναγή
Καμάρι κι ασικλίκι (λεβεντιά)
Λάζο (σουγιά) στη μέση του χωστό
Μουστάκι μαύρο γυριστό
Καφέ αμάν και αγαπητιλίκι
Μες τα Βουρλά* κατιρματζής ( λαθρέμπορος )
αντάμης (παλικάρΙ )και κοντραμπατζής ( λαθρέμπορος)
και της τουρκιάς ο τρόμος
καβάλα σε λιγνό φαρί (άτι)
το μάτι του θόλο βαρύ
πατούσε κι έτρεμε ο δρόμος
Είχε σκοτώσει τσαντιρμά (Τούρκο χωροφύλακα)
Όταν περνούσε κατσιρμά (λαθραία)
Μπροστά απ’ το καρακόλι (αστυνομικό φυλάκιο)
Για να γλιτώσει τα καπνά
Σκαρφάλωσε από τα βουνά
Και τα φευγάτισε στην Πόλη
Τσακιρισμένος (μεθυσμένος) μια βραδιά
Κι ως ήταν άντρας με καρδιά
Τον βάρεσε η τρέλα
Και μπαμ και μπουμ τις πιστολιές
Ξεσήκωσε τις γειτονιές
Κι έσπασε δυο μπορντέλα
Φτωχό σαν λάχαινε να δει
Δάκρυζε σαν μικρό παιδί
Κι ως είχε και παράδες
Κάθε Χριστού και Πασχαλιά
Μοίραζε ψώνια αγκαλιά
Στους φτωχομαχαλάδες
Η μάνα μου η Αλισαβώ
Και η νενέ (γιαγιά) μου η Τζεβώ
είχαν συχνά μπελάδες
γιατί μας βγάζαν αβανιές (συκοφαντίες)
Πως στου σπιτιού μας τις γωνιές
Κρύβαμε κατιρμάδες
Και κάποιο δειλινό μουντό
Μας τον εφέραν σηκωτό
Στο σπίτι λαβωμένο
Με ματωμένη τραχηλιά
Σπασμένη ραχοκοκαλιά
Πολύ βαριά μαχαιρωμένο
Και πριν χάραξει η αυγή
Και πριν ο ήλιος καλοβγεί
Τον στόλιζαν στη κάσα
Τον κλαίει Τσεσμές** και Αϊβαλί***
Τον μπάρμπα μου τον Παναή
Πήρ’ η Τουρκιά ανάσα
Τον έφαγε μια παστρικιά
Μια του παλιά αγαπητικιά
Αχ έρημη αγάπη
Γιατί ο μπάρμπας μου θαρρώ
Κρυφά της τα ΄χε από καιρό
Με την Αγγέλα του Αράπη
Και την παράλλη την αυγή
Βγάζει η Τουρκιά διαταγή
Ο κιρχανάς (πορνείο) να κλείσει
Μη σκοτωθεί κι άλλος ραγιάς
Απ’ τα σεκλέτια της καρδιάς
Κι η ρωμιοσύνη σβήσει
Μα σβήστηκε ο Παναής
Απ’ τα κιτάπια της ζωής
ας έχει σχώριο η ψυχή του
Αυτόν που έτρεμε η Τουρκιά
Τον έφαγε η αγαπητικιά
Και πήγε τσάμπα η ζωή του
(Μεγάλωσα κι εγώ που λες
Κοπέλα μες στις κοπελιές
Και τ’ Αϊβαλιού λουλούδι
Τον μπάρμπα μου δεν τον ξεχνώ
Κι έκατσα αυτό το δειλινό
Και σας τον έκανα τραγούδι)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου