Μεγάλες θεατρικές δημιουργίες που έγιναν σπουδαίες ταινίες

Sleuth has all the ingredients of a top-class thriller, which it undoubtedly is - a plot that twists and turns with fiendish cunning, an atmosphere of extreme suspense and a staggering denouement. It is also, however, a brilliant parody of the country house thriller, a dramatic portrayal of the conflict and jealosy between an older man and his younger rival, and a subtle psychological study of an inadequate and sexually obsessed man in his middle age.

 Sleuth (1972)

Αστυνομική κωμωδία-παρωδία, βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Άντονυ Σέφερ.


Σκηνοθεσία: Τζόζεφ Μάνκιεβιτς
Σενάριο: Άντονυ Σέφερ


Υπόθεση:
Ο διάσημος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων Άντριου Γουάικ, προσκαλεί στο σπίτι του τον ιταλικής καταγωγής γοητευτικό και άσημο κομμωτή Μίλο Τιντλ, ο οποίος είναι ο εραστής της γυναίκας του. Ο συγγραφέας, ζει απομονωμένος σε μία έπαυλη που έχει μετατρέψει σε έναν αινιγματικό παιχνιδότοπο.
Με σατανικό και αρκετά κωμικό τρόπο, σαν αράχνη πλέκει έναν ιστό υπό τη μορφή παιχνιδιών μυαλού και φαντασίας, με απώτερο σκοπό την ταπείνωση του Μίλο. Πράγμα που επιτυγχάνει.
Όμως στο "παιχνίδι" ή τη μάχη ανάμεσα στους δύο, κάθε δράση, έχει αντίδραση. Ο Μίλο θα ανταποδώσει και αυτή τη φορά οι κανόνες του παιχνιδιού σκληραίνουν, αγριεύουν και φοβίζουν... Παρακολουθούμε να καταρρέουν σταδιακά ο πολιτισμός και οι τύποι και να διαδραματίζεται ένα ξεγύμνωμα προσωπικοτήτων, που οδηγεί μοιραία στο φινάλε.Τολμηρές ανατροπές στην πλοκή που κόβουν την ανάσα και ξεγελούν με απρόβλεπτο τρόπο. Σασπένς και αγωνία που αφθονούν. Διαμάχη και φθόνος ανάμεσα σε έναν ώριμο και έναν νεότερο άνδρα. Ένα επιδέξιο και διακριτικό πορτρέτο ενός ανεπαρκούς μεν, αλλά σεξουαλικά ιδεοληπτικού μεσήλικα άνδρα.

«Φτιαγμένο με τα υλικά του θρίλερ πάνω στον καμβά μιας ιστορίας εκδικητικού πάθους, το “Σλουθ” δίνει την αφορμή να ξετυλιχτεί μπροστά στα μάτια μας μια τελετή όπου συμπλέκονται τα στοιχεία του θεάτρου και της ζωής, της μυθοπλασίας και της πραγματικότητας. Οι δύο ήρωες-πρωταγωνιστές αυτής της τελετής συναινούν σ΄ένα παιχνίδι που έχει άλλοτε καρναβαλικό κι άλλοτε απλώς κανιβαλιστικό χαρακτήρα. Στο πλαίσιο του παιχνιδιού οι ρόλοι τους εναλλάσσονται, οι ταυτότητές τους ανατρέπονται. Ο θύτης γίνεται θύμα και το αντίστροφο. Το μίσος αποδεικνύεται το άλλο πρόσωπο της αγάπης. Η σκηνή αναδεικνύεται όχι απλώς ο καθρέφτης, αλλά η συμπυκνωμένη μεταφορά του κόσμου. Μέσα απ΄αυτήν τη διαδικασία απελευθερώνονται οι λυτρωτικές δυνάμεις του κωμικού και η ανθρωποφαγική διάσταση της ιστορίας ανάγεται σε μια περιπέτεια αλληλοφαγίας ανάμεσα στο θέατρο και τη ζωή με πρωταγωνιστή πια το ίδιο το σασπένς...» εξηγούν οι σκηνοθέτες  της πρόσφατης ελληνικής παράστασης, Γ. Κιμούλης και Κ. Μαρκουλάκης.

Ο Άντονι Σάφερ, από τους πιο επιτυχημένους θεατρικούς συγγραφείς και σεναριογράφους της Βρετανίας, κατέκτησε παγκόσμια φήμη με το θεατρικό έργο του «Σλουθ» , το οποίο σημείωσε μία από τις πιο εντυπωσιακές εισπρακτικές επιτυχίες της δεκαετίας του '70. Το «Σλουθ» παίχτηκε για περισσότερες από 2.300 παραστάσεις στο West End του Λονδίνου και περίπου 2.000 παραστάσεις στο Μπροντγουέι. Κέρδισε το Βραβείο Τόνι, ως το καλύτερο έργο του 1970. Δυο χρόνια αργότερα, διασκευάστηκε και για τον κινηματογράφο, και ο σκηνοθέτης Τζόζεφ Μάνκιεβιτς [Joseph Mankiewicz] το έκανε ταινία με τον Μάϊκλ Κεϊν (Michael Caine) στο ρόλο του Μίλον Τιντλ, και τον Σερ Λώρενς Ολίβιε (Sir Laurence Olivier) στο ρόλο του Άντριου Γουάικ.
Ο Ολίβιε κέρδισε το βραβείο των Κινηματογραφικών Κριτικών της Νέας Υόρκης, και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ. Το «Σλούθ» ήταν το πρώτο ώριμο έργο του Σάφερ, που προηγουμένως είχε διατελέσει δικηγόρος και διαφημιστής. Το σενάριο του Σάφερ διασκεύασε για τη μεγάλη οθόνη το 2007 ο νομπελίστας Χάρολντ Πίντερ με τον Michael Caine πια, στο ρόλο του Αντριου Γουάικ και τον Τζουντ Λο του Μιλο Τιντλ, σε σκηνοθεσία Κένεθ Μπράνα.

ΠΑΙΖΟΥΝ
Laurence Olivier - Andrew
Michael Kane - Milo
 retromaniax.gr και in.gr