*****************************************
Ιδιωτική τηλεόραση και πολιτισμός
Διαβάζουμε και ανατριχιάζουμε την ανακοίνωση των καναλαρχών για τα είκοσι πέντε χρόνια της «ελεύθερης τηλεόρασης»
Η ιδιωτική τηλεόραση συνέβαλε στην πολυφωνία, προήγαγε τον πολιτισμό, κράτησε συντροφιά σε πολλούς συνανθρώπους μας σε δύσκολες στιγμές. Και κατήργησε μια μονοδιάστατη θέαση των πραγμάτων, που μέχρι τότε υπήρχε.
Λέξη βεβαίως για τα δάνεια, τις απολύσεις, τους παχυλούς μισθούς των πρόθυμων της δημοσιογραφίας, που αυξάνονται και πληθύνονται (οι πρόθυμοι, όχι οι μισθοί), τη διαπλοκή με το Δημόσιο, τις μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας για τους μικρούς του ρεπορτάζ (που αν επιδείξουν την κατάλληλη προθυμία, θα γίνουν κάποτε και αυτοί μεγάλοι) και πολλά ακόμη που δεν περιποιούν τιμή, τουλάχιστον στην προαγωγή του πολιτισμού.
Διότι, πολιτισμός δεν είναι δύο φτηνές εκπομπές για το δημοτικό τραγούδι ή ένα δίλεπτο στο τέλος κάθε δελτίου των κεντρικών ειδήσεων για θεατρικές παραστάσεις ή κάποια συναυλία· είναι κάτι πολύ πιο βαθύ.
Ο ίδιος ο τρόπος που διαχειρίζεται κάποιος τη δημόσια συχνότητα (η εικόνα του, ο λόγος του, η ευγένειά του, η αποφασιστικότητά του, η ανεξαρτησία, ο σεβασμός στην Ιστορία και την κοινωνία)· αυτό είναι πολιτισμός.
Να μας συμπαθάνε οι καναλάρχες αλλά είναι αυτοί οι ίδιοι με τις επιλογές τους που έχουν καταστρέψει κάθε ίχνος πολιτισμού, κάθε ικμάδα του.
Η ιδιωτική τηλεόραση, αλλά στη χώρα μας και η κρατική, έγινε το νέο πρότυπο συμπεριφοράς για τους πολλούς, ειδικώς για τις πιο ευπαθείς ομάδες (νέους, νοικοκυρές, ηλικιωμένους).
Το μικρό αυτό κουτί θεωρήθηκε ένα μικρό Χόλιγουντ, αυτό που επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους, επιβάλλοντάς τους καταναλωτικές μανίες, διαχέοντας λάμψη, καθορίζοντας ενδυμασία και συμπεριφορά, προάγοντας μια φιλελεύθερη σούπα δικαιωμάτων και μειονοτήτων, αφήνοντας στο απυρόβλητο το κεφάλαιο και τις ορντινάντσες του.
Τι να πούμε για την ελληνική γλώσσα. Κακοποιήθηκε και εξακολουθεί να συμβαίνει, εκχυδαΐστηκε, έγινε απλή και καθημερινή τάχα.
Ας φανταστούμε μόνο ότι οι νέοι ή και καταξιωμένοι συγγραφείς χρησιμοποιούν τη δημοσιογραφική γλώσσα στο έργο τους διότι είναι εύπεπτη, άμεση, ζωντανή, ρέουσα.
Το παρόν εξεδίωξε το πολύτιμο και ζείδωρο (ζώπυρο κ.λπ.) παρελθόν.
Οχι μόνο συγγραφείς αλλά και ποιητές και πανεπιστημιακοί, πνευματικοί άνθρωποι δηλαδή, έχουν υιοθετήσει τη χρήση αυτής της μπασταρδεμένης γλώσσας.
Εάν δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, αυτή τη γλώσσα χρησιμοποιούν και οι υπεύθυνοι της ελληνικής Παιδείας και εκπαίδευσης. Οι δημοσιογράφοι υποκατέστησαν τους εκπαιδευτικούς. Χάλια. Λίγοι από τους δεύτερους αντιδρούν αλλά, ως συνήθως, πλέον, δεν εισακούονται.
Για να βγει στο ξέφωτο της οικουμένης και της ανταγωνιστικότητας ένα έθνος, οφείλει να έχει ανθρώπους με βαθιά ιστορική-εθνική συνείδηση· χωρίς ταυτότητα δεν συναντάς την ετερότητα.
Λοιπόν; Ποιον ακριβώς πολιτισμό παρήγαγαν οι ξεδιάντροποι καναλάρχες; Μήπως αυτόν της ρουφιανιάς, της ιδιοτέλειας, της διαπλοκής;
Αυτά, όμως, δεν έχουν σχέση με τη βούληση του ανθρώπου και τη συνείδησή του· με την ηθική, την αισθητική, το δίκαιο και την ελευθερία.
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
Η ιδιωτική τηλεόραση συνέβαλε στην πολυφωνία, προήγαγε τον πολιτισμό, κράτησε συντροφιά σε πολλούς συνανθρώπους μας σε δύσκολες στιγμές. Και κατήργησε μια μονοδιάστατη θέαση των πραγμάτων, που μέχρι τότε υπήρχε.
Λέξη βεβαίως για τα δάνεια, τις απολύσεις, τους παχυλούς μισθούς των πρόθυμων της δημοσιογραφίας, που αυξάνονται και πληθύνονται (οι πρόθυμοι, όχι οι μισθοί), τη διαπλοκή με το Δημόσιο, τις μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας για τους μικρούς του ρεπορτάζ (που αν επιδείξουν την κατάλληλη προθυμία, θα γίνουν κάποτε και αυτοί μεγάλοι) και πολλά ακόμη που δεν περιποιούν τιμή, τουλάχιστον στην προαγωγή του πολιτισμού.
Διότι, πολιτισμός δεν είναι δύο φτηνές εκπομπές για το δημοτικό τραγούδι ή ένα δίλεπτο στο τέλος κάθε δελτίου των κεντρικών ειδήσεων για θεατρικές παραστάσεις ή κάποια συναυλία· είναι κάτι πολύ πιο βαθύ.
Ο ίδιος ο τρόπος που διαχειρίζεται κάποιος τη δημόσια συχνότητα (η εικόνα του, ο λόγος του, η ευγένειά του, η αποφασιστικότητά του, η ανεξαρτησία, ο σεβασμός στην Ιστορία και την κοινωνία)· αυτό είναι πολιτισμός.
Να μας συμπαθάνε οι καναλάρχες αλλά είναι αυτοί οι ίδιοι με τις επιλογές τους που έχουν καταστρέψει κάθε ίχνος πολιτισμού, κάθε ικμάδα του.
Η ιδιωτική τηλεόραση, αλλά στη χώρα μας και η κρατική, έγινε το νέο πρότυπο συμπεριφοράς για τους πολλούς, ειδικώς για τις πιο ευπαθείς ομάδες (νέους, νοικοκυρές, ηλικιωμένους).
Το μικρό αυτό κουτί θεωρήθηκε ένα μικρό Χόλιγουντ, αυτό που επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους, επιβάλλοντάς τους καταναλωτικές μανίες, διαχέοντας λάμψη, καθορίζοντας ενδυμασία και συμπεριφορά, προάγοντας μια φιλελεύθερη σούπα δικαιωμάτων και μειονοτήτων, αφήνοντας στο απυρόβλητο το κεφάλαιο και τις ορντινάντσες του.
Τι να πούμε για την ελληνική γλώσσα. Κακοποιήθηκε και εξακολουθεί να συμβαίνει, εκχυδαΐστηκε, έγινε απλή και καθημερινή τάχα.
Ας φανταστούμε μόνο ότι οι νέοι ή και καταξιωμένοι συγγραφείς χρησιμοποιούν τη δημοσιογραφική γλώσσα στο έργο τους διότι είναι εύπεπτη, άμεση, ζωντανή, ρέουσα.
Το παρόν εξεδίωξε το πολύτιμο και ζείδωρο (ζώπυρο κ.λπ.) παρελθόν.
Οχι μόνο συγγραφείς αλλά και ποιητές και πανεπιστημιακοί, πνευματικοί άνθρωποι δηλαδή, έχουν υιοθετήσει τη χρήση αυτής της μπασταρδεμένης γλώσσας.
Εάν δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, αυτή τη γλώσσα χρησιμοποιούν και οι υπεύθυνοι της ελληνικής Παιδείας και εκπαίδευσης. Οι δημοσιογράφοι υποκατέστησαν τους εκπαιδευτικούς. Χάλια. Λίγοι από τους δεύτερους αντιδρούν αλλά, ως συνήθως, πλέον, δεν εισακούονται.
Για να βγει στο ξέφωτο της οικουμένης και της ανταγωνιστικότητας ένα έθνος, οφείλει να έχει ανθρώπους με βαθιά ιστορική-εθνική συνείδηση· χωρίς ταυτότητα δεν συναντάς την ετερότητα.
Λοιπόν; Ποιον ακριβώς πολιτισμό παρήγαγαν οι ξεδιάντροποι καναλάρχες; Μήπως αυτόν της ρουφιανιάς, της ιδιοτέλειας, της διαπλοκής;
Αυτά, όμως, δεν έχουν σχέση με τη βούληση του ανθρώπου και τη συνείδησή του· με την ηθική, την αισθητική, το δίκαιο και την ελευθερία.
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
*********************************************
Καναλάρχες καλούν …Βρυξέλλες
Του Γεράσιμου Λιβιτσάνουthepressproject.gr, 21.10.15
Άσχετα από τον ειλικρινή η όχι χαρακτήρα των προθέσεων της εκάστοτε κυβέρνησης να παρέμβει στο επιχειρηματικό τοπίο των Μέσων Ενημέρωσης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φροντίζει να κάνει σαφές έναν απλό κανόνα: Η ενημέρωση (και ως εκ τούτου οι συχνότητες, οι ψηφιακές πλατφόρμες, το νομοθετικό πλαίσιο) θα ελέγχονται κατευθείαν και χωρίς κρατικούς μεσάζοντες, από τα συμφέροντα εκείνα που εμφορούνται από τις «ευρωπαϊκές αξίες». Κι αν αναρωτιέται κανείς γιατί …τόση ευαισθησία αρκεί να θυμηθεί πως συμπεριφέρθηκαν τα τηλεοπτικά κανάλια την εβδομάδα που προηγήθηκε του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου. Τότε που το σύστημα αξιών της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης, ο βαθιά ταξικος, νεοφιλελεύθερος και απολυταρχικός χαρακτήρας της τέθηκε υπό την λαϊκή κρίση…
Αυτό είναι κάτι που γνωρίζει πολύ καλά η εγχώρια διαπλοκή, μια και οι δίαυλοι επικοινωνίας της με τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε είναι μονίμως ανοιχτοί. Για τον λόγο αυτό έχουν ήδη προαναγγελθεί επιστολές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού της Κομισιόν που θεωρούν νόθευση των επιχειρηματικών κανόνων το «σπάσιμο» του μονοπωλίου της DIGEA (εταιρία με μετόχους όλους τους γνωστούς καναλάρχες). Για τον ίδιο λόγο «ψήνονται» - όπως ακούγεται- προσφυγές σε ευρω-θεσμούς προκειμένου να μην λειτουργήσει κανένας (έστω και ανεπαρκής) κανόνας στην λειτουργία των επιχειρήσεων στον χώρο των media. Και αναμένονται ίσως κι άλλα.
Φυσικά δεν ήταν δυνατόν να λείπουν από αυτή την ιστορία οι συνήθεις πολιτικοί σύμμαχοι, αυτοί που επί δεκαετίες τώρα στηρίζουν το υπάρχον καθεστώς. Έτσι ανέλαβαν ήδη δράση…
Πολιτική στήριξη στην διαπλοκή από την Ν.Δ ….
Ενδεικτικά, αλλά και αποκαλυπτικά ως προς αυτό είναι τα όσα είπε μιλώντας στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, όπου συζητήθηκε το επίμαχο νομοσχέδιο ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας Ε.Αυγενάκης.
Υπερασπίστηκε κατ’ αρχήν την επιλογή της δημιουργίας ενός ιδιωτικού ψηφιακού μονοπωλίου στον χώρο της ψηφιακής μετάδοσης, την περίφημη DIGEA λέγοντας ότι «την περίοδο 2012-2014 πραγματοποιήθηκε με επιτυχία, η επιστροφή των συχνοτήτων εκπομπής τηλεοπτικού σήματος από τους τηλεοπτικούς σταθμούς, με εγγυητή την Ε.Ε.Τ.Τ.. Έγινε η παραχώρηση κατόπιν διεθνούς διαγωνισμού των συχνοτήτων επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης, στην εταιρεία DIGEA». Ξεκαθάρισε δε ότι τα αποτελέσματα αυτού του διαγωνισμού δεν πρέπει να αλλάξουν αλλιώς θα υπάρξουν πρόστιμα . Όπως είπε «έχουμε και έναν διεθνή διαγωνισμό καλώς ή κακώς και όρους και προϋποθέσεις περί ανταγωνιστικότητας, σύμπραξης δεύτερου, τρίτου, τέταρτου. Εδώ είμαστε νομοθετική εξουσία, δεν είμαστε εκτελεστική. Άρα, καλό είναι να θέτουμε αυτούς τους προβληματισμούς, διότι αύριο μεθαύριο, αν κληθεί για παράδειγμα το κράτος να πληρώνει αποζημιώσεις με ποσά υπέρογκα, θα γλυτώσουμε 3 δραχμές από εδώ ή 5 ευρώ από εκεί, αλλά από την άλλη θα κληθούμε να καταβάλλουμε πολλαπλάσια χρήματα».
Μάλιστα επί της ουσίας ισχυρίστηκε ότι ήδη κινούνται οι σχετικές διαδικασίες δηλώνοντας στην επιτροπή της Βουλής πως «έχω όμως εδώ κάτι που αφορά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού, που ήδη έχει χτυπήσει καμπανάκια. Δείχνει ότι η ΕΕ που δεν την αγαπάμε μόνο όταν μας αρέσει αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς μπαίνει στα πόδια μας χωρίς να το επιθυμούμε, έχει ήδη κτυπήσει καμπανάκια. Αυτό προς γνώση όλων». Μετά από όλα αυτά ο Ε.Αυγενάκης κατέληξε λέγοντας πως «το σχέδιο νόμου αγνοεί κανόνες ευρωπαϊκούς και φυσικά κανόνες και νόμους του ελληνικού κράτους. Δεν μπορεί να σταθεί, είναι διάτρητο, έχει σημαντικά νομικά ζητήματα και θα καταπέσει μετά από ελάχιστο χρόνο».
Ένα ακόμα στοιχείο που χαρακτήρισε την ρητορική της Νέας Δημοκρατίας, ήταν η πεποίθηση ότι δεν χρειάζεται οι τηλεοπτικές άδειες να δοθούν μέσω μίας ελεγχόμενης για το περιεχόμενό της και τους όρους παραχώρησης διαδικασία, διότι κάτι τέτοιο είναι … «ξεπερασμένο» και «παρωχημένο» όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε. Μάλιστα στο σημείο αυτό συνηγόρησε και το ΠΑΣΟΚ.
«Ένας τέτοιος διαγωνισμός θα είχε νόημα στην εποχή της αναλογικής τηλεόρασης, όπου τα κανάλια για να εκπέμψουν χρειάζονταν το σπάνιο πόρο, που βεβαίως τότε ήταν οι συχνότητες. Πλέον, δεν αποτελεί σπάνιο πόρο» είπε χαρακτηριστικά ο προαναφερθείς Ε.Αυγενάκης, για να συμπληρώσει αργότερα η βουλευτής της Ν.Δ Κ.Παπακώστα πως «δεν υπάρχει πουθενά αλλού τέτοιο καθεστώς ως προς την προκαταβολή εγγυήσεων για την παραχώρηση των δικαιωμάτων εκπομπής. Αυτό, δεν υπάρχει σε καμία χώρα της Ευρώπης, όπως δεν υπάρχει και μια σειρά από άλλα ζητήματα».
… αλλά και το ΠΑΣΟΚ
Στην ίδια λογική και ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ Θ.Παπαθεοδώρου επισήμανε ότι «ο κλειστός αριθμός θα είχε νόημα αν βρισκόμασταν σε προηγούμενο τεχνολογικό στάδιο, όπου εκεί το σήμα ήταν αναλογικό. Πραγματικά, πιστεύουμε ότι σε ένα ψηφιακό, τηλεοπτικό πεδίο με τις ψηφιακές πλατφόρμες, μπορούμε να έχουμε τεχνολογικά περιορισμένο αριθμό αδειών; Μήπως ο περιορισμός των τηλεοπτικών αδειών, οδηγεί αναπόδραστα στον περιορισμό του τηλεοπτικού πλουραλισμού;» Παράλληλα σε μία πρωτοβουλία με σαφέστατο νόημα ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Ανδ.Λοβέρδος έθεσε το ερώτημά του στην κυβέρνηση «εάν υπάρχει αλληλογραφία σας (σ.σ εννοούσε τον Ν.Παππά) ή του κυρίου Σπρίντζη με την Ε.Ε. και εάν είστε σε θέση να μας καταθέσετε την αλληλογραφία αυτή;»
Είναι βέβαιο ότι η πλειοψηφία των πολιτών έχει εδώ και καιρό βγάλει τα συμπεράσματά της για την ποιότητα της τηλεοπτικής ενημέρωσης που παρέχεται. Έχει σαφή εικόνα για το πόσο βαθιά είναι η διαπλοκή πολιτικού συστήματος- τραπεζιτών- κυρίαρχων Μέσων Ενημέρωσης. Δικαίως αναζητά στοιχειώδη νομιμότητα και έλεγχο όσων κερδίζουν (άμεσα ή έμμεσα) δισεκατομμύρια από την χρήση του δημόσιου αγαθού των συχνοτήτων και απαιτεί διαφάνεια και δημοκρατία στο τρόπο που ενημερώνεται.
Ίσως όμως έχει έρθει η στιγμή να αναρωτηθεί αν αυτές -έστω αυτές- οι αξίες «χωράνε» στο υφιστάμενο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Αν μπορεί κάτι να αλλάξει χωρίς οι γραπτοί και άγραφοι κανόνες του να αμφισβητηθούν έμπρακτα…
********************
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου