|
||||
|
ΔΕΙΓΜΑ ΓΡΑΦΗΣ
Νωπογραφία σε Αιγυπτιακό μπλε
….ή μήπως ξηρογραφία?
Γνωρίζω έναν Άραβα
που αφήνει το ψωμί να φουσκώσει αργά
σε πύρηνο καντούνι
που δένει χαλαρά το ασπρόμαυρο
παλαιστινιακό τουρμπάνι και
που έχει βλέμμα θολό σαν ψαριού
σε κασέλα ιχθυοπωλείου
που φωνάζει ‘’aiwa’’
αφότου έχει ήδη προνοήσει
και είναι έτοιμος με πυρομαχικά
ανα χείρας εξαδάκτυλου
που όταν παθαίνω ναυτία στους δρόμους του Καΐρου
μου προσφέρει γλυκό ‘’shisha’’
και θέα απο ουράνιους μιναρέδες
για το θέλημα του Αλλάχ
που είναι ακατανόητος βράχος
με στιλβωμένες επιφάνειες
όστρακο αμφορέα
που πλαγιάζει σε τέλεια γεωμετρία
που οι σχισμές των ματιών του
μου λένε τη μία του αλήθεια
και ο κροκοδείλιος αυχένας
όλες τις υπόλοιπες
που στο δείπνο καμιά φορά
κόβεται το ρεύμα
και τότε ξεχνάμε το φαγητό στο πιάτο
και κοιτάμε και οι δυο ψηλά
τα ίδια άστρα
της έρημης αναπνοής μας
που τον διατηρώ στην μνήμη μου
όπως αυτός θέλει να είναι
εικόνα εγκαυστική
*
Παραπόταμος του Νείλου
Όλα ξεκίνησαν στον μεσημεριανό καφέ
μια Αιγυπτιακή παρτίδα χαρτιά
σε μια αποικία για αρχαιολόγους
οστέινοι νεοσσοί
εκκολάφθηκαν στην εύφορη κοιλάδα
κύων και όνος η φετινή εσοδεία
καθώς βράδιαζε χάσαμε τα κλειδιά
στον αεραγωγό
-τα βρήκαμε
αλλά η κλειδαριά έσπασε
όταν αγαπήσαμε τα ψάρια
του παραπόταμου
και να σκεφτείς
ότι μέχρι χθες
ήμασταν χωμάτινο κουβάρι
απο λογής χέρια
κομμένα απο τον καρπό
*
Αβάτεφ
Τον πρώτο καιρό
ο αμφιβληστροειδής ερεθιζόταν
κάποιος μακρινός ξάδερφος
σκάλιζε το πίσω παρτέρι καθώς
στο στήθος φύτρωναν αγριόχορτα
λίγο πριν το τέλος
με τράβηξε απ’ τα μαλλιά
αφού τον προσπέρασα
τα αλογίσια μάτια του
με κλώτσησαν
το σώμα διαμαρτύρεται
γίνεται τσιγκέλι για κελεμπίες
ξύγκι στους φρονιμίτες
κουράστηκα να ματώνω τα ούλα
φεύγω
φεύγω
αλλά δεν
φρονιμεύω
Κυνηγοί της παχιάς γης
άχυρο και λάσπη σε
υποστήριγμα πλέξιγκλας
για λευκά μονόχρωμα
σε λευκό τοίχο
σφαγείου
έλκος στο γυμνό κρεβάτι του βασιλιά
φάλτσο πλήκτρου σε διαμπερές λευκό
αυτό είσαι
έβγαλες την τραγανή μου σπλήνα
και έφτιαξες
πνευστό όργανο
προσομοίωση ήχου ζευγαρώματος
σου ζήτησα να φυσήξω με
όλη μου τη δύναμη
να παρακινήσω και τους γύρω
να χαρούν
το παιχνίδι της έκθεσης
στήθηκα στον τοίχο με
τα πόδια ανοιχτά
αρσενικό παγώνι που ξερνάει
τις λασπωμένες μπογιές
των πολύχρωμων φτερών του
φύτεψα πήλινα λουλούδια
στο Ρίο Γκράντε να νιώσω
χώμα στο ξένο
χώμα σου
σχεδίασα έναν κύκλο με
λευκό
τοξικό σπρέϋ για μια
εντελώς καινούρια αρχή
το στόμα του Λίνκολν
στο δολάριο μυρίζει
ναφθαλίνη
την άνοιξη κάθομαι κάτω
απο μια μουριά με
τον εραστή μου και
σε πλάθω πάλι απο την αρχή
χορταριασμένο
ζαρκάδι
*
Πολιτεία Τσιουάουα, Βόρειο Μεξικό
Η κράμπα είναι η απότομη σύσπαση ενός μυός που συνοδεύεται απο ακαμψία και πόνο του αντίστοιχου μέλους. Ευτυχώς η καρδιά δεν παθαίνει κράμπες. Η γύψος μετά την ανάμειξη της με το νερό πήζει ταχέως. Το στοιχείο του νερού εφάπτεται με όλα όσα αποφεύγεις. Η γύψος είναι άλας και το κρέας του σουβλισμένου αρνιού νόστιμο. Όμως η αρπαγμένη απο τη φωτιά πέτσα είναι ο καλύτερος μεζές. Ο Αθανάσιος Διάκος είναι το αλάτι της ζωής. Η έρημος είναι απέραντη και ο τροπικός του καρκίνου λάμπει σαν το χρυσόμαλλο δέρας. Το αίμα στα χέρια του εκδοροσφαγέα δεν είναι Γαλατικό. Η αντιλόπη που ονομάσαμε Don έχει μισοφαγωμένα πλευρά. Της επιτέθηκε ένα πεινασμένο πούμα. Κάθε απόψε πενήντα αστέρια φλογίζουν την ατμόσφαιρα προσφέροντας ένα θέαμα ανεπανάληπτο. Η Μαρία Μαγδαληνή σνίφαρε αστερόσκονη, η Ιωάννα της Λωραίνης μπαρούτι. Kill Jesus every day in the name of our sins. Η γύψος μετά την ανάμειξη της με το νερό παύει να είναι λευκή σκόνη. Γίνεται στέρεη μάζα, αδιάλυτη. Γίνεται πραγματικότητα σαν γύψινη καρδιά. Ανεξιχνίαστη, σχεδόν επιστημονικής φαντασίας κατασκεύασμα. Αστρική κράμπα που έλκεται από μια μελανή οπή.
ΠΗΓΗ:http://www.poiein.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου