Επικατάρατος η γη εν τοις έργοις σου

[........] Ενοχοι, γιατί δάγκωσαν τον καρπό του δένδρου της γνώσης, οι πρωτόπλαστοι θα εξοβελιστούν από την ειδυλλιακή Εδέμ. Δεν είναι τυχαίο ότι το μήλο, απολιθωμένο από το ιερόσυλο άγγιγμα, θα απεικονίζεται στους ζωγραφικούς πίνακες ως νεκρή φύση. Η τιμωρία που τους επιβάλλεται είναι τυφλή και απάνθρωπη. «Πληθύνων πληθυνώ τας λύπας σου και τον στεναγμόν σου (...) * Επικατάρατος η γη εν τοις έργοις σου * εν λύπαις φαγή αυτήν πάσας τας ημέρας της ζωής σου * ακάνθας και τριβόλους ανατελεί σοι, και φαγή τον χόρτον του αγρού * εν ιδρώτι του προσώπου σου φαγή τον άρτον σου, έως του αποστρέψαι σε εις γην, εξ ης ελήφθης, ότι γη ει και εις γην απελεύση». Τυπική αντίδραση από έναν Θεό, ίσως τον πιο αντιπαθητικό χαρακτήρα της παγκόσμιας πεζογραφίας, εκδικητικό, αιμοδιψή, πρωτοπόρο στις εθνοκαθάρσεις, μισογύνη, ομοφοβικό, ρατσιστή, βρεφοκτόνο, γενοκτόνο, ανήθικο, μεγαλομανή, σαδομαχιστή, ιδιότροπο, όπως θα 'λεγε χλευαστικά ο Dawkins. Το καθεστώς της απόλυτης ιδιοκτησίας που αντιπροσωπεύει ο ιουδαϊκός Θεός στον μυθιστορηματικό καμβά της Παλαιάς Διαθήκης δεν επιδέχεται ούτε την πιο αμυδρή αμυχή ούτε καν τη συμβολική διεκδίκηση της βρώσης.[.....]Γιώργος Αριστηνός: "Η τροφή ως τρυφή"
 
[Ελευθεροτυπία, 2 Ιανουαρίου 2010]