"Ταφή νεαρού ζευγαριού σε στάση εναγκαλισμού. Κατά τους αρχαιολόγους, πρόκειται για συνταρακτικό εύρημα, ενώ η ταφή είναι ίσως η αρχαιότερη που έχει βρεθεί (3.800 π.Χ.). Αποκαλύφθηκε στη θέση Ξαγκουνάκι, στον περιβάλλοντα χώρο του σπηλαίου Αλεπότρυπα στον Διρό. Κοντά σε αυτήν βρέθηκε δεύτερη ταφή, επίσης νεαρού ζευγαριού." data-caption="Ταφή νεαρού ζευγαριού σε στάση εναγκαλισμού. Κατά τους αρχαιολόγους, πρόκειται για συνταρακτικό εύρημα, ενώ η ταφή είναι ίσως η αρχαιότερη που έχει βρεθεί (3.800 π.Χ.). Αποκαλύφθηκε στη θέση Ξαγκουνάκι, στον περιβάλλοντα χώρο του σπηλαίου Αλεπότρυπα στον Διρό. Κοντά σε αυτήν βρέθηκε δεύτερη ταφή, επίσης νεαρού ζευγαριού.
*********************************************************Ηλίας Μαγκλίνης
Ενα πανάρχαιο «κουταλάκι»
Πηγή: Η Καθημερινή, 14.02.2015
Ο όρος πρέπει λογικά να μας έχει έρθει σχετικά πρόσφατα από την αγγλοσαξονική: spooning, περασμένο στη γλώσσα μας ως «κουταλάκι». Η στάση που παίρνει ένα ζευγάρι, όταν αγκαλιάζεται στο κρεβάτι, ξαπλωμένο στο πλάι, με το στήθος του ενός να εφάπτεται στην πλάτη του άλλου. Μία από τις τρυφερές στιγμές στον κοινό βίο δύο ανθρώπων που αγαπιούνται. Μπορεί ο όρος, τόσο στην ξένη όσο και στην ελληνική, να είναι μάλλον πρόσφατος, το συγκλονιστικό εύρημα στις ανασκαφές του Διρού όμως ανέδειξε τη διαχρονική ισχύ της αγάπης, της συντροφικότητας, της στοργής – ακόμα και μετά θάνατον. Οι αρχαιολόγοι, λοιπόν, έφεραν στην επιφάνεια αυτό ακριβώς το πανάρχαιο «κουταλάκι». Δύο σκελετούς, αγκαλιασμένους σε αυτή τη στάση, καταμεσής του αρχαίου τάφου.
Το χθεσινό ρεπορτάζ της κ. Γιώτας Συκκά στην «Κ» («Ερως ανίκατε χρόνο, σπουδαία ταφή στον Διρό του 3.800 π.Χ.») παρουσιάζει όλες τις σχετικές λεπτομέρειες του ευρήματος, το οποίο συγκίνησε βαθιά τους αρχαιολόγους που ανασκάπτουν στην περιοχή εδώ και πολλά χρόνια. «Είναι το συνταρακτικότερο εύρημα ταφής εναγκαλισμού», είπε χαρακτηριστικά ο διευθυντής των ανασκαφών στον Διρό, κ. Γεώργιος Α. Παπαθανασόπουλος, στη συνεργάτιδα της «Κ». Σύμφωνα με την περιγραφή του, πρόκειται για ζευγάρι που οι συγγενείς τους έθαψαν μαζί «δείχνοντας πόσο τιμούν τον θεσμό της οικογένειας».
Η εικόνα που παρουσιάζει ο τάφος είναι όντως συνταρακτική. Η στάση των σκελετών, τα χέρια του ενός περασμένα τρυφερά στη μέση του άλλου, το πόσο κοντά βρίσκονται τα κρανία, από τις σπάνιες στιγμές όπου τα οστά παύουν να είναι απλώς οστά, ο αρχαίος γίνεται σύγχρονος, σημερινός, ζωντανός, οι μακρινοί χρόνοι, εκείνοι και οι τωρινοί, ενώνονται σε έναν, ενώ το χριστιανικό «Ω, Θάνατε, πού είναι το φαρμακερό κεντρί σου;» μοιάζει να επιβεβαιώνεται μέσα από τη νεκρική αυτή σκηνή, που όμως ακτινοβολεί ζωή.
Μέσα στη θύελλα και την αγωνία των διαπραγματεύσεων κυβέρνησης - εταίρων, μέσα στην οξύτητα και την πόλωση ανάμεσα σε Ελληνες διαφωνούντες και αντιμαχόμενους, μέσα στον θόρυβο και στην ανοησία που εμείς οι ίδιοι αναπαράγουμε εγκλωβισμένοι μέσα σε μια φορτισμένη καθημερινότητα, το άγνωστο αυτό ζευγάρι δεν δείχνει διόλου εγκλωβισμένο μέσα στον τάφο του, αλλά ελεύθερο ίπταται ενωμένο σε έναν αιώνα ήσυχο, ειρηνεμένο και τρυφερό.
Έντυπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου