«Μας μάθατε την εξέγερση»
Είναι νέα, χαριτωμένη, δυναμική και μισεί
τη στασιμότητα. Μπορεί οι δισκογραφικές εταιρείες και οι άνθρωποί τους
να βιάζονται να τη βαφτίσουν «νέα Μπίλι Χόλιντεϊ» ή «αντικαταστάτρια της
Νόρα Τζόουνς», ωστόσο εκείνη «παρακάμπτει» τις φιλοφρονήσεις, πιάνει
την κιθάρα της και συνεχίζει να γράφει τραγούδια με τσιγγάνικες
αναφορές, αναμνήσεις από το Μαρόκο και γερές δόσεις μπλουζ και τζαζ.
Η απλότητα και η γλύκα που διακρίνει κανείς στις μουσικές της
είναι φανερές και στην κουβέντα με τη Χίντι Ζάχρα. «Γεννήθηκα στο Μαρόκο σε ένα σπίτι που έσφυζε από ζωή, καθώς ζούσαμε περίπου 10 άνθρωποι στο ίδιο διαμέρισμα: γιαγιάδες, παππούδες, θείοι, ξαδέρφια. Κάποιοι από αυτούς ήταν μουσικοί, κι έτσι το σπίτι γέμιζε καθημερινά με διαφορετικούς ήχους και μουσικά όργανα», μας λέει. «Επίσης η μητέρα μου, που έχει βερβερική καταγωγή, εργαζόταν περιστασιακά ως ηθοποιός και αγαπούσε πολύ το τραγούδι. Ξυπνούσα με τη φωνή της να ερμηνεύει αιγυπτιακά κομμάτια. Ωστόσο, το στοιχείο που καθόρισε τη ζωή μου ήταν οι συνεχείς μετακινήσεις, καθώς ο πατέρας μου ήταν στρατιωτικός».
Με τον ίδιο τρόπο δείχνει να ενσωματώνει στις μουσικές της ετερόκλητα στοιχεία που καταλήγουν σε ένα πολύ γοητευτικό άκουσμα, καθώς η αγάπη της για την Ουμ Καλσούμ μπλέκει με τα μπλουζ του Αλί Φαρκά Τουρέ, τον αισθησιασμό και τη μελαγχολία του Ισμαέλ Λο, το σύγχρονο ροκ εν ρολ και τους πειραματισμούς που επιβάλλει η ενασχόλησή της με την τζαζ. Πολύ πριν η Χίντι Ζάχρα γίνει το νέο αίμα της ιστορικής εταιρείας Blue Note και η αγαπημένη των ραδιοφώνων, λόγω του πρώτου της άλμπουμ «Handmade», ήταν μια πιτσιρίκα που αγαπούσε τη νομαδική ζωή.
«Οπως λέει και η Lady Gaga, "έτσι γεννήθηκα". Δεν είναι θέμα ενήλικης επιλογής. Αυτά μου δίδαξαν οι γονείς μου, αυτός ήταν ο τρόπος που ζούσαμε. Στο μπάνιο του σπιτιού έκανα τις πρώτες απόπειρες να τραγουδήσω. Αλλωστε και η μουσική ένα ταξίδι είναι». Ενα ταξίδι που για εκείνη επιφύλασσε έναν ακόμα σταθμό, αφού στα 13 της χρόνια ο πατέρας της αποφασίζει να την πάρει μαζί του στο Παρίσι. «Εκεί κατάλαβα πως οι πρόβες στο μπάνιο θα μπορούσαν να γίνουν ο προορισμός μου. Ωστόσο, οι αλλαγές είναι πάντα περίεργο πράγμα. Πόσω μάλλον για ένα κορίτσι στην εφηβεία. Βρέθηκα ξαφνικά από μια μικρή πόλη του μαροκινού Νότου σε μια μεγαλούπολη. Μου πήρε περίπου πέντε χρόνια να προσαρμοστώ, να αποκτήσω φίλους, να βγω από το καβούκι μου, να αποκτήσω αυτοπεποίθηση».
Και στην «Blue Note» πώς βρέθηκε άραγε; «Ούτε και αυτό το έκανα με τον παραδοσιακό τρόπο. Δεν είναι του τύπου μου να γράφω κομμάτια στον υπολογιστή ή στο σπίτι και να τρέχω με ένα δίσκο στο χέρι από πόρτα σε πόρτα. Οι μουσικές οφείλουν να δοκιμάζονται στο κοινό. Σε αυτούς, λοιπόν, ανέτρεξα πριν καταφύγω στη δισκογραφία. Μελέτησα πολύ, έγραψα τα κομμάτια μου -στα οποία πάντα κυριαρχεί το συναίσθημα- και άρχισα να παίζω σε στέκια στο Παρίσι. Οταν, λοιπόν, με ανακάλυψε η εταιρεία μου, τους είχα ήδη έτοιμο όλο το "πακέτο"».
Σήμερα, άραγε, πόσο συχνά επιστρέφει στο Μαρόκο; «Οποτε νιώθω ότι θέλω να αποσυρθώ για λίγο, φεύγω αμέσως για το Μαρόκο. Είναι ο χώρος του διαλογισμού μου. Είναι το μέρος που επικοινωνώ με τη φύση. Ξέρετε πως όλη η φιλοσοφία της Αφρικής είναι βαθιά συνδεδεμένη με το περιβάλλον. Λέμε για παράδειγμα πως η φύση είναι ο πρώτος που ακούει, αντιλαμβάνεται και θεραπεύει τις ανάγκες σου».
Το τελευταίο διάστημα οι χώρες της Βόρειας Αφρικής δοκιμάστηκαν από τις εξεγέρσεις.
«Είστε εκείνοι που διδάξατε τη δημοκρατία, άρα οι εξεγέρσεις σάς είναι οικείες. Εσείς μας τις διδάξατε. Η ιστορία κάνει πάντοτε κύκλους. Κι όταν κάτι πάει στραβά, τότε η λύση έρχεται από παραδείγματα του παρελθόντος. Συχνά αρκεί να κοιτάξεις προς τα πίσω για να δεις πού θα οδηγηθούν τα πράγματα. Αυτό που πάντοτε μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι πως αυτές οι χώρες άργησαν πολύ να υψώσουν την φωνή τους. Και είναι παράδοξο αν σκεφτεί κανείς πως η Τυνησία, η Αίγυπτος, η Αλγερία είναι τα πιο κοντινά σημεία επαφής με την Ευρώπη». Η ίδια άραγε, αν ζούσε ακόμα εκεί, θα συμμετείχε στις διαμαρτυρίες; «Ασφαλώς. Θα ήθελα κι εγώ να είμαι ένα κομμάτι σε αυτό το μεγάλο ποτάμι. Αλλωστε κάθε μορφή έκφρασης είναι θεραπευτική».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου