Ο καλλιτέχνης με την απέραντη θλίψη

Σουτίν, Χαΐμ (Chaϊm Soutine, Σμίλοβιτς, Μινσκ 1894 – Παρίσι 1943).

 Γάλλος ζωγράφος, λευκορωσικής καταγωγής. Φοίτησε αρχικά στην Ακαδημία της Βίλνα (σημερινό Βίλνιους Λιθουανίας). Το 1913 μετανάστευσε στο Παρίσι όπου συνέχισε τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών και συνδέθηκε φιλικά με τον Σαγκάλ και με τον Μοντιλιάνι. Αφού έμεινε αρκετό καιρό στο Σερέ, την περίοδο 1920-29 δημιούργησε τα σημαντικότερα έργα του. Ο Σ. εξέφρασε το ταλέντο του με μια δραματική αποσύνθεση της χρωματικής ύλης: έτσι γεννήθηκαν εκείνα τα τοπία που φαίνονται παραμορφωμένα από την καταιγίδα, με τα δέντρα που γέρνουν κάτω από εφιαλτικούς ουρανούς. Ακόμα και οι ανθρώπινοι τύποι του (Ο ζαχαροπλάστης, 1920-22· Το παιδί του χορού, 1928) καθρεφτίζουν την απέραντη θλίψη του καλλιτέχνη. Μεταξύ των Ευρωπαίων εξπρεσιονιστών, ο Σ. διακρίνεται για το σφρίγος της φαντασίας, με την οποία μεταμόρφωνε ποιητικά ακόμα και τα πιο πεζά θέματα της πραγματικότητας (Κουφάρι βοδιού, 1925). Ο Σ. συχνά ξαναδούλευε ή και κατέστρεφε τις παλαιότερες δημιουργίες του. Μολονότι γνώρισε από νωρίς επιτυχία, οδηγήθηκε σταδιακά στην απομόνωση και παρουσίασε μικρό αριθμό έργων μετά το 1930 και έως τον θάνατό του. 

Πηγή: Δομή

Chaim Soutine - Wikipedia