Για τον Τριαντάφυλλο...Τιμής ένεκεν ...

 Ρίκα Μπενβενίστε

Δημοτικές Εκλογές στη Θεσσαλονίκη την άνοιξη του 2014

Δυο-τρία πράγματα που ξέρω  γι’ αυτές

Γεννήθηκα στο κέντρο της πόλης. Όταν έβγαζα το κεφάλι μου μέσα από τα κάγκελα του μπαλκονιού του παιδικού μου δωματίου μπορούσα να δω ένα κομμάτι της παραλίας που αργότερα ονομάστηκε «παλιά» και ένα κομμάτι της πανέμορφης και ήδη μολυσμένης θάλασσας του Θερμαϊκού. Σήμερα κατοικώ ακόμη στο κέντρο της πόλης κι από την άκρη του μπαλκονιού του γραφείου μου μπορώ να δω την Καμάρα, ένα κομμάτι της Ροτόντας κι ένα κομμάτι της Πάνω πόλης. Νιώθω ευτυχής που ζω στη Θεσσαλονίκη: Περπατώ αρκετά, παρατηρώ γύρω μου, δοκιμάζω τη μνήμη μου: Εδώ ήταν ο «Φωκάς» και πριν από αυτόν ο κινηματογράφος «Τιτάνια», και πριν; Εδώ σκότωσαν τον Λαμπράκη. Θυμάσαι την «Κληματαριά;», όχι αυτήν της Παύλου Μελά, την παλαιότερη στην Αγίας Σοφίας. Εδώ, λέει, στο Πανεπιστήμιο ήταν το εβραϊκό νεκροταφείο… 

Σήμερα,

1. Η ανεργία, η φτώχεια και η πείνα (ναι, η πείνα) έχουν εγκατασταθεί  στην πόλη  μας για τα καλά. Αυτοί που δυστυχούν είναι γείτονές μας,  δεν μπορούμε να υποκρινόμαστε ότι δεν τους βλέπουμε και ποσώς ενδιαφέρει αν είναι «Έλληνες» ή «ξένοι», «μετανάστες» ή «πρόσφυγες», «άνδρες», γυναίκες» ή «παιδιά». Αυτό που ξέρω είναι ότι θέλω ο Δήμαρχος της πόλης μου και οι συνεργάτες του να νιώθουν  ότι αυτή η κατάσταση είναι και δικό τους πρόβλημα και να μην κοιμούνται ήσυχοι έως ότου βρουν τρόπους να συνδράμουν σε λύσεις.
2. Το κέντρο της πόλης μας είναι τόσο βρώμικο όσο ποτέ. Οι μικροί δρόμοι  θυμίζουν την κατάσταση που επικρατεί … κάτω από το χαλί περιμένοντας την επίσκεψη της πεθεράς. Αυτό που ξέρω είναι ότι θέλω ο Δήμαρχος της πόλης μου και οι συνεργάτες του –χωρίς πολλά λόγια- να πράξουν το αυτονόητο: να διατηρούν  την πόλη (ολόκληρη την πόλη) καθαρή.
3. Η πόλη μας έχει βαρύ παρελθόν, ένδοξο και μαρτυρικό. Καταγωγή και επαγγελματική «διαστροφή» με κάνουν ευαίσθητη σε ζητήματα ανάδειξης της πλούσιας πολιτισμικής κληρονομιάς της πόλης, ζητήματα επετειακών εορτασμών, ονοματοθεσίας δρόμων κ.ο.κ. Ξέρω  πολύ καλά να ξεχωρίζω ανάμεσα στο ειλικρινές  και σταθερό ενδιαφέρον για την ιστορία και  για τις μνήμες της πόλης από τη μια και τις εποχιακές, του συρμού κορώνες από την άλλη. (Κουίζ: Ποιος είναι ο μόνος σημερινός υποψήφιος Δήμαρχος που μπορείτε να θυμηθείτε να γράφει, να παρίσταται, να καταθέτει στεφάνι στην Ημέρα Μνήμης για το Ολοκαύτωμα, πριν ακόμη από την εποχή της «πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης» και ανεξαρτήτως προεκλογικών περιστάσεων;).
4. Την πόλη μας τη λαμπρύνει ένα μεγάλο Πανεπιστήμιο και οι γειτονιές της ζωντανεύουν από τις νέες και τους νέους που φοιτούν σε αυτό. Τα τελευταία χρόνια οι υποστηρικτές της μετατροπής της ανώτατης εκπαίδευσης σε προσφορά ιδιωτικών υπηρεσιών κατάρτισης αμφίβολης αξίας επιτέθηκαν με χυδαίο τρόπο στο δημόσιο Πανεπιστήμιο. Αυτό που  ξέρω, είναι ότι θα ήθελα ο Δήμαρχος και οι συνεργάτες του να στηρίζουν τις προσπάθειες υπεράσπισης του δημόσιου Πανεπιστημίου, αντί να επιτίθενται σε αυτό συλλέγοντας υπογραφές υπό το λάβαρο της  ημιμάθειας και  του λαϊκισμού.
5. Η πόλη μας είναι όμορφη. Ούτε τα λευκά αγγελάκια του πρώην Δημάρχου, ούτε τα ισάξιας χριστουγεννιάτικης αισθητικής παγοδρόμιο και καραβάκι του νυν Δημάρχου  πρόσθεσαν κάτι στην ομορφιά της. Ξέρω όμως, ότι ο πολιτισμός δεν χρειάζεται μονάχα «επιχειρηματικό πνεύμα» και ότι ποτέ η τέχνη δεν ταυτίζεται με το «λάιφ στάιλ». Ο πολιτισμός χρειάζεται ελευθερία, γνώσεις, φαντασία, τόλμη, ταλέντα και πολύ μόχθο.

Αυτά τα λίγα ξέρω και κάτι ακόμη: Οι δήθεν ακομμάτιστες ή ξεκάθαρα δεξιές προτάσεις για τη Δημαρχία δεν απαντούν σε καμία από τις έγνοιες μου. Αντίθετα, πιστεύω ότι η «Ανοιχτή Πόλη» και ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης είναι αυτοί που μπορούν να διεκδικήσουν για τη Θεσσαλονίκη τις ευκαιρίες που της στέρησαν όλες οι προηγούμενες δημοτικές αρχές.

Ρίκα Μπενβενίστε,

ιστορικός, καθηγήτρια Πανεπιστημίου Θεσσαλίας