ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΜΠΑΚΑΛΙΑΡΟ ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ
Όταν σε βλέπω το ομολογώ
μου τρέχουνε τα σάλια,
ιδίως σε τούτο το σκληρό καιρό
που από τάλαρα είμαι ένα μάτσο χάλια.
Σε λέγανε παλιά "το κρέας του φτωχού",
ήτανε τα χρόνια της μεγάλης πείνας,
μα σε κοιτούσε έως τώρα αφ΄ υψηλού
ο κάθε δανειοληπτικός κηφήνας.
Σε είχαν εξοβελίσει, φευ, τα φιλέτα και οι "σως"
και των λαμόγιων οι αστακομακαρονάδες,
αφότου όμως εκπέμψαμε το SOS,
σου γράφουν όλοι εμπνευσμένες μαντινάδες.
Ύμνο για σένα επίσης θε΄να πω
ω πανωραία , θεία, σκορδαλέα,
με σε στο στόμα νιώθω πως περπατώ
στου Παραδείσου την αλέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου