Η ΚΑΛΗ ΠΟΙΗΣΗ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΜΕΡΗ

CZESŁAW MIŁOSZ

ΤΣΕΣΛΑΒ ΜΙΛΟΣ

(1911-2004)

Czeslaw Milosz - Biography

WYZNANIE

Panie Boże, lubiłem dżem truskawkowy
I ciemną słodycz kobiecego ciała.
Jak też wódkę mrożoną, śledzie w oliwie,
Zapachy: cynamonu i goździków.
Jakiż więc ze mnie prorok? Skąd by duch
Miał nawiedzać takiego? Tylu innych
Słusznie było wybranych, wiarygodnych.
A mnie kto by uwierzył? Bo widzieli,
Jak rzucam się na jadło, opróżniam szklanice
I łakomie patrzę na szyję kelnerki.
Z defektem i świadomy tego. Pragnący wielkości,
Umiejący ją rozpoznać, gdziekolwiek jest,
A jednak niezupełnie jasnego widzenia,
Wiedziałem, co zostaje dla mniejszych, jak ja:
Festyn krótkich nadziei, zgromadzenie pysznych,
Turniej garbusów, literatura.
 ________________________________________________

A CONFESSION

My Lord, I loved strawberry jam
And the dark sweetness of a woman's body.
Also well-chilled vodka, herring in olive oil,
Scents, of cinnamon, of cloves.
So what kind of prophet am I? Why should the spirit
Have visited such a man? Many others
Were justly called, and trustworthy.
Who would have trusted me? For they saw
How I empty glasses, throw myself on food,
And glance greedily at the waitress's neck.
Flawed and aware of it. Desiring greatness,
Able to recognize greatness wherever it is,
And yet not quite, only in part, clairvoyant,
I knew what was left for smaller men like me:
A feast of brief hopes, a rally of the proud,
A tournament of hunchbacks, literature.

_______________________________________________

 

ΟΜΟΛΟΓΙΑ

Κύριε, αγαπούσα τη μαρμελάδα φράουλα

Και τη σκοτεινή γλύκα του γυναικείου κορμιού.

Επίσης , την παγωμένη βότκα, τη ρέγκα στο λάδι,

Το άρωμα της κανέλλας και του γαρίφαλλου.

Λοιπόν τι σόι προφήτης είμαι; Γιατί διάλεξε το πνεύμα

Να επισκεφθεί έναν τέτοιον άνθρωπο;

Κάλεσε πολλούς άλλους, δίκαια΄ήταν άξιοι.

Εμένα ποιοι να μ΄εμπιστευτούν; Αφού έβλεπαν

Πως άδειαζα τα ποτήρια, έπεφτα με τα μούτρα στο φαΐ,

Κοίταζα λαίμαργα τον λαιμό της σερβιτόρας.

Έσφαλλα και το γνώριζα. Ποθούσα τα μεγαλεία.

Ξέροντας να τα διακρίνω όπου κι αν βρίσκονταν.

Όμως σε κάποιες στιγμές ενόρασης, σπάνιες έστω,

Έβλεπα τι απομένει σε ανθρώπους ασήμαντους σαν κι εμένα:

Μια γιορτή φευγαλέων ελπίδων, ένα συλλαλητήριο φαντασμένων,

Ένας αγώνας ραχιτικών΄ η λογοτεχνία. 

Μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός (The Athens Review of Books/Τχ. 28-Απρίλιος 2012)