ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΕΝΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ

ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

ΤΟΥ ΑΝΤΟΝΙΟ ΤΑΜΠΟΥΚΙ

"ΕΤΣΙ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Ο ΠΕΡΕΪΡΑ"

[Με ύφος πυκνό, παιγνιώδες  και με μια χροιά μυστηρίου,
όπως ακριβώς και το μέγα πρότυπό του ο πορτογάλος 
συγγραφέας Πεσόα,  ο Αντόνιο  Ταμπούκι αφηγείται
την ιστορία ενός αδιάφορου για τα δημόσια πράγματα 
 και συντηρητικού δημοσιογράφου, που μέσα από μια σειρά
τυχαίων γεγονότων  αντιλαμβάνεται  το πραγματικό πρόσωπο
 της φασιστικής δικτατορίας του Σαλαζάρ, συνειδητοποιεί το χρέος του
 και αποφασίζει να κάνει τη δική του  "υπέρβαση" .]

1

Ο Περέιρα ισχυρίζεται ότι τον γνώρισε μια μέρα του καλοκαιριού. Ήταν μια υπέροχη μέρα του καλοκαιριού, ηλιόλουστη και δροσερή, και η Λισαβόνα λαμποκοπούσε. Φαίνεται πως ο Περέιρα ήταν στο γραφείο του, δεν ήξερε τι να κάνει, ο διευθυντής ήταν σε διακοπές, κι αυτός ήταν αναγκασμένος να ετοιμάσει την πολιτιστική σελίδα, και την είχαν εμπιστευτεί σ΄αυτόν. Κι αυτός, ο Περέιρα, σκεφτόταν το θάνατο. Εκείνη την ωραία καλοκαιρινή μέρα, με τη θαλάσσια αύρα του Ατλαντικού που χάιδευε τις κορυφές των δέντρων και τον ήλιο που έλαμπε, και με την πόλη που πέταγε σπίθες έξω απ΄το παράθυρό του, και με εκείνο το γαλάζιο, ένα πρωτόφαντο, ισχυρίζεται ο Περέιρα, γαλάζιο, τόσο καθαρό που σχεδόν τραυμάτιζε τα μάτια, αυτός βάλθηκε να σκέφτεται το θάνατο. Γιατί; Αυτό, ο Περέιρα, είναι αδύνατο να το εξηγήσει. Ίσως γιατί ο πατέρας του, όταν εκείνος ήταν μικρός, είχε ένα γραφείο κηδειών που ονομαζόταν "Περέιρα Η Πονεμένη", ίσως γιατί η γυναίκα του είχε πεθάνει από φυματίωση μερικά χρόνια πριν, ίσως γιατί ο ίδιος ήταν χοντρός, υπέφερε από την καρδιά του και ειχε υψηλή πίεση, και ο γιατρός τού είχε πει πως, αν συνέχιζε έτσι, δεν του έμενε πολύς καιρός να ζήσει, γεγονός πάντως είναι ότι ο Περέιρα, έτσι τουλάχιστον ισχυρίζεται, βάλθηκε να σκέφτεται το θάνατο.Και τυχαία, εντελώς τυχαία, βάλθηκε να ξεφυλλίζει ένα περιοδικό. Ήταν ένα λογοτεχνικό περιοδικό, αλλά περιείχε και και μερικά φιλοσοφικά άρθρα. Μάλλον ήταν ένα πρωτοποριακό περιοδικό, παρότι ο Περέιρα δεν είναι σίγουρος γι΄αυτό, το οποίο όμως είχε καθολικούς συνεργάτες. Ο Περέιρα ήταν καθολικός, ή τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή ένιωθε καθολικός, ένας καλός καθολικός, αλλά σ΄ένα πράγμα δεν κατόρθωνε να πιστέψει, στην ανάσταση της σάρκας. Για την ψυχή ναι, βεβαίως, γιατή ήταν σίγουρος πως είχε ψυχή΄αλλά για τη σάρκα του, γι΄αυτό το λίπος που περικύκλωνε την ψυχή του, ε, λοιπόν, γι΄αυτή όχι, αυτή σίγουρα δεν είναι δυνατό να ξαναγεννηθεί, κι άλλωστε ποιος ο λόγγος;, αναρωτιόταν ο Περέιρα. Όλο αυτό το λίπος που τον συνόδευε καθημερινά, ο ιδρώτας, το λαχάνιασμα για να ανέβει τις σκάλες, γιατί θα έπρεπε να ξαναϋπάρξουν;. Όχι, όλα αυτά ο Περέιρα δε θα τα ήθελε σε μια άλλη ζωή, για την αιωνιότητα, και δεν ήθελε να πιστεύει στην ανάσταση της σάρκας. Έτσι βάλθηκε, όπως ισχυρίζεται, να ξεφυλλίζει εκείνο το περιοδικό σχεδόν αδιάφορα, μόνο επειδή βαριόταν, όταν βρήκε ένα άρθρο που έλεγε: "Από μια διπλωματική εργασία που παρουσιάστηκε τον περασμένο μήνα στο Πανεπιστήμιο της Λισαβόνας δημοσιεύουμε ένα κείμενο προβληματισμού με θέμα το θάνατο. Συγγραφέας είναι ο Φραντσέσκο Μοντέιρο Ρόσι, διπλωματούχος της φιλοσοφίας με άριστα, κι αυτό είναι μόνο ένα απόσπασμα της εργασίας του, αφού στο μέλλον ίσως ξανασυνεργαστεί μαζί μας".

Ο Περέιρα ισχυρίζεται ότι στην αρχή ξεκίνησε να διαβάζει αφηρημένα το άρθρο, που δεν είχε τίτλο, κι ύστερα μηχανικά γύρισε πίσω κι αντέγραψε ένα απόσπασμα. Γιατί έκανε κάτι τέτοιο; Αυτό ο Περέιρα δεν είναι σε θέση να το εξηγήσει.Ίσως επειδή... [........]. 

 Αντόνιο Ταμπούκι

ΕΤΣΙ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Ο ΠΕΡΕΪΡΑ

 Μεταφραστής: ΑΝΤΑΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΗΣ

Εκδόσεις Ψυχογιός

Τιμή Πώλησης: 11,27 €

Α΄Έκδοση 01/10/1995

Σελίδες: 208

Βιβλιοδεσία: ΑΔΕΤΟ

____________________________________

ΔΕΙΤΕ ΤO EΝΑΡΚΤΗΡΙΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΘΑΥΜΑΣΙΑΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΤΟΥ ROBERTO FAENZA  "SOSTIENE PEREIRA" ( 1995), ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΟΘΟΝΗ. Η ΤΑΙΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΙΤΑΛΙΚΗ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΥΠΟΤΙΤΛΟΥΣ ΙΣΠΑΝΙΚΟΥΣ. ΠΑΙΖΕΙ Ο  ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΟΣ ΜΑΡΤΣΕΛΟ ΜΑΣΤΡΟΓΙΑΝΙ.