του Γιώργου Σκαμπαρδώνη
"Μακεδονία": 13/03/2012
Άμα το πάρεις λογικά και με τις πιθανότητες, αυτοί που πετάνε γιαούρτια εναντίον διαφόρων είναι βέβαιο ότι στις εκλογές θα ψηφίσουν κάποιους πολύ χειρότερους.
Διότι, αν υπήρχαν καλύτεροι, θα τους είχαμε ακούσει και εμείς. Εξάλλου είναι μάλλον οι ίδιοι που πάντα ανακατώνονται στα κοινά και με το γνωστό υπερβάλλον πάθος και με τα γνωστά, τελικώς, αποτελέσματα. Καταρχάς να πούμε πως το να πετάς γιαούρτι σε κάποιον εξυπακούει, πρώτον, ότι εσύ ο ίδιος είσαι αθώος ή καλύτερος απ’ αυτόν, εκδοχή συνήθως απίθανη. Έπειτα, ότι είσαι αγενής απ’ το σπίτι σου. Έτσι μαθημένος. Τρίτον, ότι δικάζεις κάποιον χωρίς δικαίωμα αντιλόγου και, τέταρτο και σημαντικότερο, το γιαούρτωμα είναι συμβολικό λαϊκό δικαστήριο και συμβολική εκτέλεση. Δηλαδή, σε άλλη συγκυρία, οι ίδιοι άνθρωποι ίσως να είχαν εκτελέσει κάποιον με όπλα και με την ίδια επιπόλαιη και φονική διαδικασία. Μήπως δεν συνέβη χιλιάδες φορές στον εμφύλιο ή και νωρίτερα, στις εξάρσεις του διχασμού; Εδώ έφτασαν να εκτελέσουν έτσι μία από τις σημαντικότερες μορφές του νεότερου ελληνισμού, τον Ίωνα Δραγούμη. Το κυριότερο: βλέπω ότι αυτοί που γιαουρτώνουν δρουν ομαδικά και κρυμμένοι μέσα στον όχλο. Δεν βγαίνει ένας μπροστά να πάρει την ευθύνη, να πει εγώ το κάνω και υφίσταμαι και τις συνέπειες. Όχι. Το σύνηθες, κρυμμένοι πίσω από άλλους, πετούν γιαούρτια ή αντικείμενα, μέχρι και καρέκλες, βρίζουν, φωνάζουν από μακριά, αλλά αρνούνται να συζητήσουνε με το υποψήφιο θύμα, γιατί αυτοί, οι ύψιστοι και έντιμοι λαϊκοί δικαστές, έχουν λάβει ήδη την καταδικαστική απόφαση. Στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, όπου όλα τα λαμόγια πουλάνε εξέγερση και επανάσταση εκ του ασφαλούς ή λόγω ανεπάρκειας και λαβωμένων “εγώ”, παίρνουν θάρρος και οι αθερινόψυχοι και δρώντας μέσα την αγέλη εκσφενδονίζουν γιαούρτια. Η πράξη είναι βέβαια προσχεδιασμένη και καθόλου αποτέλεσμα βρασμού ψυχής. Το έχουν στήσει, έχουν πάει και έχουν αγοράσει γιαούρτια, έχουν συνεννοηθεί, κρύβονται, περιμένουν, καραδοκούν και ξαφνικά αρχίζουν να το παίζουν αγανακτισμένοι και εκσφενδονίζουν τα κεσεδάκια ηρωικώς. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι σχετικές απόπειρες έχουν προγραμματιστεί εν ψυχρώ σε επιτελεία, κομματικά, ομάδων ή γκρουπούσκουλων, που ψάχνουν να δουν πού μιλάει κάποιος και κάνουν ολόκληρη προετοιμασία για το σόου. Την έχουν στήσει επιμελώς και το βιντεοσκοπούν κιόλας για λόγους προπαγανδιστικούς. Κι αυτό είναι μαγκιά, επανάσταση και τρέχα γύρευε. Εντάξει, είναι κατανοητό ότι ορισμένοι άνθρωποι έχουν θιγεί περισσότερο, βαρύτερα από την κατάσταση, την ανεργία, τους φόρους και τα λοιπά - αλλά τυγχάνει βέβαιο πως είναι οι χειρότερα θιγόμενοι αυτοί που πετούν γιαούρτια στον Νταλάρα ή δεν ξέρω σε ποιον; Αμφίβολο. Κι έπειτα, αν τα γιαούρτια έλυναν το πρόβλημα ή δημιουργούσαν νέα προοπτική για τη χώρα, θα το είχαν ανακαλύψει νωρίτερα άλλοι, πιο σοβαροί διανοητές, επαναστάτες ή δεν ξέρω τι. Αν ήταν έτσι, να βγουν και οι παραγωγοί τής Δορκάδας και να τα μοιράζουν απευθείας, χωρίς μεσάζοντες, πρόβεια, κατσικίσια ή με ψαρόκολλα, και να παίρναμε κι εμείς, είτε απ’ τον παραγωγό είτε μέσω ΑΠΘ, για να γκρεμίσουμε μαζί τον καπιταλισμό ή να νικήσουμε τη διαφθορά και να ξανακάνουμε το κράτος βασισμένο πάνω στα καϊμάκια, στο ξινόγαλο και στους κεσέδες. Απ’ τη Δορκάδα να ξεκινούσε η αναδημιουργία και η αναγέννηση του ελληνισμού. Πίσω απ’ όλα αυτά δεν υπάρχει μόνο κάποια πολιτική, έστω σε χυδαία μορφή, ή έστω δίκαιη οργή, αλλά κοινωνικό μίσος και άλλες διεργασίες ψυχών που ψάχνουν για κάποια παρηγοριά. Τι τους πείραξε ο Νταλάρας; Με την ίδια λογική σε λίγο θα επιτίθενται σε κάθε γνωστό άνθρωπο, και θα είναι αμάρτημα κάποιος να έχει διακριθεί στον χώρο της τέχνης ή να έχει βγάλει χρήματα χωρίς να ρητορεύει κατά του μνημονίου. Εκεί φτάσαμε! Προηγήθηκε ο εμφύλιος, που δεν ήταν εμφύλιος αλλά ένα αρρωστημένο και αιματηρότατο φολκόρ. Και λέω: Μήπως τα τωρινά γιαούρτια είναι μια νέα, αδέξια πρόβα όπλων; Μήπως μειώνουμε την τροφική σημασία τους;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου