ΜΙΑ ΑΞΙΟΠΡΟΣΕΚΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

ΘΕΣΕΙΣ 

ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΗΜΕΡΑ

Η παρακμή της Ελλάδας, με απόλυτη ευθύνη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, είναι αποτέλεσμα ενός συγκεκριμένου συστήματος νομής της εξουσίας και ιδιοποίησης του πλούτου που παρήγε ο ελληνικός λαός. Κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες και διαμεσολαβητές της εξουσίας έγιναν ζάμπλουτοι, πολιτικοί απέκτησαν εξουσία και πλούτο, συντεχνίες απέκτησαν απίστευτα προνόμια ως αντάλλαγμα των υπηρεσιών τους προς το σύστημα διαπλοκής και διαφθοράς, υποθηκεύοντας το μέλλον της χώρας. Χωρίς την υπέρβαση αυτού του πολιτικού συστήματος, η Ελλάδα δεν έχει μέλλον.

Ύστερα από ενάμιση χρόνο διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, η χώρα βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην κρίση. Η ανεργία παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις, δομές και θεσμοί καταρρέουν, εργασιακά δικαιώματα σαρώνονται, επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη, ο ελληνικός λαός βρίσκεται σε απόγνωση. Η αγορά έχει στεγνώσει από ρευστότητα, το κράτος έχει κηρύξει ιδιότυπη στάση πληρωμών. Αποδεικνύεται ότι, τελικά, η μοναδική έγνοια του ΠΑΣΟΚ είναι πώς να προστατεύσει, ακόμη και στις σημερινές δραματικές συνθήκες, τα συμφέροντα της κρατικοδίαιτης οικονομικής ολιγαρχίας και τα προνόμια των συντεχνιών. Με την εφαρμοζόμενη πολιτική, διέξοδος από την πολύπλευρη κρίση όχι μόνον δεν διαφαίνεται, αλλά η χώρα είναι σήμερα αντιμέτωπη με τον άμεσο κίνδυνο πλήρους κατάρρευσης.

Δεν περιμένουμε τη λύση των προβλημάτων μας από τους άλλους. Ούτε ευθύνονται οι εταίροι μας για τη δική μας κατάντια. Ωστόσο, αναμέναμε από την ΕΕ να εκδηλώσει τη δέουσα κοινοτική αλληλεγγύη, αναλαμβάνοντας και τις δικές της ευθύνες.

Δυστυχώς, η τελευταία παγκόσμια κρίση απέδειξε τα μεγάλα ελλείμματα της ΕΕ –θεσμών, βούλησης και προοπτικής. Το εθνικό-κρατικό συμφέρον υπερίσχυσε έναντι του συλλογικού-ευρωπαϊκού. Η Ευρώπη οφείλει να αντιμετωπίσει τα δημοσιονομικά προβλήματα της Ελλάδας και των λοιπών χωρών, που αυτή τη στιγμή πλήττονται, στη βάση της κοινοτικής αλληλεγγύης και ταυτόχρονα να προχωρήσει με γρήγορα και τολμηρά βήματα προς την κατεύθυνση της οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσής της.

Η ΑΣΚΟΥΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Βασικά χαρακτηριστικά της πολιτικής που εφαρμόζει το ΠΑΣΟΚ είναι:
α. Οι οριζόντιες μειώσεις εισοδημάτων μισθωτών και συνταξιούχων.
β. Η επίθεση κατά των εργασιακών δικαιωμάτων.
γ. Η διατήρηση του συστήματος διαπλοκής, γραφειοκρατίας και διαφθοράς.
δ. Η προστασία της κρατικοδίαιτης οικονομικής ολιγαρχίας και όλων εκείνων που πλούτισαν παράνομα σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος.
ε. Η ανοχή απέναντι στην παραοικονομία (φοροδιαφυγή, φοροαποφυγή, εισφοροδιαφυγή, παραεμπόριο, λαθρεμπόριο καυσίμων κ.λπ. )
στ. Η διατήρηση του άδικου φορολογικού συστήματος, που τιμωρεί τους συνεπείς φορολογούμενους, ενώ παρέχει συστηματικά φορολογική ασυλία στους φοροφυγάδες.
ζ. Η ακρίβεια που πλήττει κυρίως τα λαϊκά στρώματα.
η. Η κατάρρευση των ελεγκτικών μηχανισμών.
θ. Η ανοχή στην ασυδοσία του τραπεζικού συστήματος.
ι. Η πλήρης ανικανότητα αξιοποίησης του ΕΣΠΑ.

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Αναδιάρθρωση χρέους
Η πολιτική που ακολουθεί σήμερα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν οδηγεί πουθενά, είναι αδιέξοδη. Είναι, ουσιαστικά, επιλογή διαδοχικών μνημονίων, που κάθε επόμενο θα είναι χειρότερο από το προηγούμενο. Η συναινετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους είναι η μόνη ρεαλιστική λύση. Και εννοούμε μια αναδιαπραγμάτευση που πρέπει να έχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά: α) Οι δανειστές μας δεν θα χάσουν τα χρήματα που μας δάνεισαν. β) Η αποπληρωμή του χρέους θα κατανεμηθεί σε μια πολύ μεγαλύτερη χρονική περίοδο (τριάντα ή σαράντα ετών) και σε ετήσιες δόσεις περίπου του ίδιου ύψους. γ) Η αποπληρωμή του χρέους θα πρέπει να αρχίζει έπειτα από μια περίοδο χάριτος δύο έως πέντε ετών. δ) Το επιτόκιο του χρέους δεν πρέπει να απέχει πολύ από το επιτόκιο με το οποίο δανείζεται η Γερμανία.
Παράλληλα, διαπραγμάτευση για το ευρωομόλογο και για νέο δανεισμό με χαμηλό επιτόκιο για επαναγορά χρέους (ομολόγων που έχουν χαμηλότερη αξία σήμερα).

Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αποκρούσομε την άγρια επιδρομή εναντίον των λαϊκών εισοδημάτων εργαζομένων και συνταξιούχων, που απειλεί την κοινωνική συνοχή και να ματαιώσουμε την απόπειρα επιβολής εργασιακού μεσαίωνα στη χώρα μας. Μόνο έτσι θα κερδίζουμε τον αναγκαίο χρόνο για να ανατρέψουμε δημοκρατικά το καθεστώς της διαφθοράς και της διαπλοκής και να ξεριζώσουμε τις παθογένειες που οδήγησαν τη χώρα μας στη σημερινή κατάσταση.

Εννοείται ότι χωρίς την εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού, αναγεννητικού σχεδίου, ακόμη και η ευνοϊκότερη αναδιάρθρωση του χρέους δεν θα αποδειχθεί απλώς μάταιη, αλλά θα είναι μια νέα ευκαιρία για να εξακολουθήσουν να λυμαίνονται τον τόπο οι υπεύθυνοι για την κατάντια της χώρας.

Μέτρα περιορισμού δημοσίων δαπανών
1. Πλαφόν σε μισθούς όλων των εργαζομένων και λειτουργών του δημόσιου τομέα και όλων των εισηγμένων Δημόσιων Επιχειρήσεων. Ανώτατος μισθός το τετραπλάσιο του κατά κεφαλήν ΑΕΠ.
2. Πλαφόν σε συντάξεις. Ανώτατη επιτρεπόμενη σύνταξη ίση με το διπλάσιο του κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Κατάργηση φόρων υπέρ τρίτων. Κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης.
3. Αναστολή κάθε παραγγελίας νέων οπλικών συστημάτων μέχρις ότου μπει η χώρα σε τροχιά οικονομικής ανάπτυξης και αρχίσει να δημιουργεί ικανοποιητικά πρωτογενή πλεονάσματα. Έγκριση μόνο των απαραίτητων δαπανών για την αύξηση της διαθεσιμότητας των υπαρχόντων οπλικών συστημάτων τα οποία είναι, και θα είναι για αρκετά ακόμη χρόνια, επαρκή για την αμυντική θωράκιση της χώρας. Αναμόρφωση όλου του συστήματος προμηθειών στις ένοπλες δυνάμεις για τον αποκλεισμό μεσαζόντων και τον περιορισμό κάθε σπατάλης.
4. Επιλογή δημόσιων έργων με κριτήριο την αναπτυξιακή τους στόχευση, τις εξωτερικές οικονομίες και τη μόχλευση. Τα δημόσια έργα και οι δημόσιες προμήθειες θα δημοπρατούνται υπό την εποπτεία μικτών επιτροπών βουλευτών, δικαστικών και πολιτών που θα ορίζονται με κλήρωση.
5. Ενοποίηση επικαλυπτόμενων υπηρεσιών, κατάργηση οργανισμών και επιτροπών που δεν προσφέρουν έργο, αλλά συγκροτήθηκαν απλώς για την εξυπηρέτηση της κομματικής πελατείας των δύο κομμάτων εξουσίας.
6. Άμεση αποκρατικοποίηση μη στρατηγικού χαρακτήρα επιχειρήσεων που ανήκουν στο Δημόσιο με διαφανείς διαδικασίες.
7. Χωρισμός εκκλησίας και κράτους. Ύστερα από μια εύλογη μεταβατική περίοδο ανάληψη μισθοδοσίας του κλήρου από την Εκκλησία.

Μέτρα αύξησης των δημοσίων εσόδων
1. Διεύρυνση φορολογικής βάσης. Δραστικός περιορισμός φοροδιαφυγής, φοροαποφυγής, φοροκλοπής και εισφοροδιαφυγής με δρακόντεια μέτρα.
2. Αναδρομικό έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων όσων διετέλεσαν πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, διοικητές και διευθύνοντες σύμβουλοι οργανισμών του δημοσίου, μέλη επιτροπών ανάθεσης δημόσιων έργων και δημόσιων προμηθειών καθώς και των συζύγων και των συγγενών τους Α' βαθμού από το 1981 μέχρι σήμερα. Επίσης, έλεγχο του ‘πόθεν έσχες’ για τα περιουσιακά στοιχεία των ιδίων, των συζύγων τους και των συγγενών τους Α βαθμού όσων χρημάτισαν διευθυντές εφοριών, πολεοδομιών, δασαρχείων, τελωνείων για το ίδιο χρονικό διάστημα. Δήμευση των περιουσιακών στοιχείων που δεν μπορούν να δικαιολογηθούν καθώς και άσκηση ποινικής δίωξης εναντίον τους. Ψήφιση ειδικού νόμου με αναδρομική ισχύ, που θα καθιστά την απιστία σε βάρος του δημοσίου και τη φοροκλοπή διαρκή εγκλήματα χωρίς παραγραφή και θα θεσπίζει την αυτόματη άρση φορολογικού και τραπεζικού απορρήτου όλων όσοι διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα ή συμμετείχαν στην ανάθεση έργων ή προμηθειών.
3. Αυστηρός έλεγχος όλων των μεταβιβάσεων ακινήτων που πραγματοποιήθηκαν την τελευταία πενταετία, προς συζύγους και συγγενείς Α βαθμού, για να αποκαλυφθούν κινήσεις απόκρυψης παράνομου πλούτου. Δήμευση περιουσιακών στοιχείων που μεταβιβάστηκαν γιατί η προέλευσή τους δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί.
4. Εντοπισμός και φορολόγηση καταθέσεων Ελλήνων πολιτών σε ελβετικές τράπεζες. Έλεγχος καταθέσεων που η προέλευσή τους δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. 5. Θέσπιση νόμου που θα υποχρεώνει όλους τους δημόσιους υπαλλήλους και τους ιδιοκτήτες μεγάλης ακίνητης περιουσίας να δηλώνουν τη συμμετοχή τους σε εξωχώριες (offshore) εταιρείες και επιβολή αντίστοιχου φόρου.
6. Αυστηρός έλεγχος του ροής πετρελαίου από τα διυλιστήρια ως τους βιομηχανικούς και ατομικούς χρήστες, ώστε να περιοριστεί δραστικά το λαθρεμπόριο καυσίμων.
7. Δραστικός περιορισμός του παραεμπορίου.
8. Αυστηρός έλεγχος του διαχρονικού σκανδάλου της υγείας με διττή επιδίωξη: Να εντοπιστούν και εξαλειφθούν όλες οι υπερτιμολογήσεις φαρμάκων και υλικών, αλλά και να δοθεί η δυνατότητα στα ασφαλιστικά ταμεία να ανακτήσουν ένα μέρος από τα κλοπιμαία.
9. Αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας. Η καταγραφή και με διαφάνεια αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας, συμπεριλαμβανομένης και της εκποίησης αστικών ακινήτων, είναι μια επιλογή ορθολογισμού, αλλά και δικαιοσύνης, ιδίως στις σημερινές δραματικές συνθήκες.

Εξυγίανση και εκσυγχρονισμός του Δημόσιου Τομέα
Δημόσια Διοίκηση
Η αντίληψή μας για το ρόλο του κράτους συνοψίζεται στα ακόλουθα: Ένα δημοκρατικό κράτος στην υπηρεσία του πολίτη και της κοινωνίας. Δραστικός περιορισμός της κρατικής γραφειοκρατίας που αυτονομείται από την κοινωνία και την καταδυναστεύει. Εξάλειψη της διαφθοράς και διαπλοκής. Οργανωτικός και τεχνολογικός εκσυγχρονισμός. Ορθολογική κατανομή προσωπικού. Προσλήψεις με αξιοκρατικές και διαφανείς διαδικασίες. Σταδιακή μείωση του αριθμού των δημόσιων υπαλλήλων. Νέο αυστηρότερο πειθαρχικό δίκαιο. Ηλεκτρονική διακυβέρνηση, δραστικός περιορισμός της σπατάλης, κατάργηση-συγχώνευση οργανισμών που δεν προσφέρουν έργο. Ενιαίο μισθολόγιο, με εξορθολογισμό και ενσωμάτωση επιδομάτων και άρση αδικιών και ανισοτήτων. Κοινοβουλευτικός και κοινωνικός έλεγχος της λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης.
ΔΕΚΟ
Εκτός από την όποια συνεισφορά τους στην ανάπτυξη της χώρας, οι ΔΕΚΟ εντάχθηκαν στο πελατειακό σύστημα της εκάστοτε κυβερνώσας εξουσίας και αποτέλεσαν στυλοβάτες του συστήματος διαφθοράς και διαπλοκής.
Η θέση της ΔΗΜΑΡ είναι ότι Δημόσιες επιχειρήσεις που δεν χρησιμεύουν ως σημαντικός αναπτυξιακός μοχλός ή που δεν έχουν διακριτό κοινωνικό ρόλο ή, τέλος, δεν είναι στρατηγικού χαρακτήρα δεν υπάρχει λόγος να παραμένουν υπό δημόσιο έλεγχο. Όσες παραμείνουν υπό δημόσιο έλεγχο πρέπει να εξυγιανθούν και να εκσυγχρονιστούν (κατάργηση συντεχνιακών προνομίων, έλεγχος προμηθειών, αποκατάσταση αξιοκρατίας και διαφάνειας).
Δημιουργία ισχυρού τραπεζικού πυλώνα υπό τον έλεγχο του Δημοσίου.

ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΑ ΜΕΤΡΑ

Επιλογές στρατηγικού χαρακτήρα

Για να τεθούν οι βάσεις για ουσιαστικές μεταβολές χρειάζονται οπωσδήποτε ξεκάθαρες επιλογές στρατηγικού χαρακτήρα όπως:

• Άρση των κυριότερων παραγόντων που αποτρέπουν την πραγματοποίηση επενδύσεων (γραφειοκρατία, διαφθορά, απουσία σταθερού θεσμικού και φορολογικού πλαισίου και, σε ορισμένους τομείς, έλλειψη υψηλής ειδίκευσης προσωπικού). Θέσπιση ειδικών φορολογικών κινήτρων για παραγωγικές επενδύσεις σε τομείς τεχνολογικής αιχμής και καινοτομίας.
• Άνοιγμα όλων των κλειστών επαγγελμάτων.
• Αποφασιστική στροφή στην έρευνα και ανάπτυξη, προώθηση της καινοτομίας σε όλους τους τομείς.
• Εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ορυκτά) που βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος ή στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της χώρας.
• Απόλυτη προτεραιότητα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, στην προστασία του περιβάλλοντος και την ορθολογική διαχείριση των υδατικών πόρων.
• Ταχύτατη προώθηση της οργανικής γεωργίας σε όλους τους κλάδους της και υποστήριξη των οργανώσεων των παραγωγών με αντίστοιχα μέτρα ελέγχου και ποινών.
• Διαμόρφωση πλαισίου ενίσχυσης επιχειρήσεων με αναπτυξιακό και εξωστρεφή, εξαγωγικό προσανατολισμό με επένδυση στην καινοτομία και την ποιότητα. Έμφαση στη δικτύωση, στις εφαρμογές της πληροφορικής, στις καλές πρακτικές, στα νέα προϊόντα, στις νέες μεθόδους και τεχνικές παραγωγής και διανομής.
• Αποφασιστική στροφή και προώθηση όλων των εναλλακτικών μορφών τουρισμού και κυρίως του οικοτουρισμού.
• Σύνδεση του τομέα των υπηρεσιών με την πληροφορική τεχνολογία και την καινοτομία.
• Προώθηση και ενίσχυση των συλλογικών μορφών παραγωγής, ιδιαίτερα από τους νέους, ώστε να αξιοποιηθεί η γνώση, το ταλέντο και η δημιουργικότητα χιλιάδων ανέργων νέων.
• Δημιουργία των όποιων υποστηρικτικών υποδομών και θεσμών για τη στήριξη και ενίσχυση της ναυτιλίας με στροφή στα ελληνικά πληρώματα, που αποτέλεσαν το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της παγκόσμιας ελληνικής ναυτιλίας.
• Φορολογική μεταρρύθμιση. Αύξηση συμμετοχής άμεσων φόρων στα δημόσια έσοδα, μείωση των έμμεσων φόρων στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, τιμαριθμική αναπροσαρμογή φορολογικών κλιμακίων, ουσιαστική φορολόγηση πλούτου. Αναδιάρθρωση ΦΠΑ: Μείωση των συντελεστών 23, 13 και 6,5% αντίστοιχα σε 20, 10 και 5%. Ένταξη στην κατηγορία του 5% των βασικών καταναλωτικών αγαθών. Θέσπιση συντελεστή 40% για είδη πολυτελείας.
• Εκπαίδευση και κατάρτιση στο πλαίσιο της τυπικής εκπαίδευσης με εκ βάθρων αλλαγή όλων των συντελεστών της σε όλες τις βαθμίδες.
• Αντιμετώπιση του τεράστιου δημογραφικού προβλήματος με τη χάραξη μακρόπνοης στρατηγικής, καθώς και την ενσωμάτωση των μεταναστών.
• Ριζική μεταρρύθμιση του δημόσιου τομέα και ιδίως της δημόσιας διοίκησης, όπως περιγράψαμε πιο πάνω.
• Νέο θεσμικό πλαίσιο εποπτείας και ελέγχου του τραπεζικού και γενικότερα του χρηματοοικονομικού συστήματος στη βάση του κοινωνικού ελέγχου για την προστασία του οικονομικού συστήματος και του πολίτη,
• Εισαγωγή και ενίσχυση των απαραίτητων ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους με εκτελεστικές αρμοδιότητες για ουσιαστική προστασία του καταναλωτή.
• Δυναμικό άνοιγμα προς νέες αγορές με στρατηγικές συνεργασίες π.χ., Ρωσία, Κίνα, Αφρική.

Προφανώς, στόχος όλων των προαναφερθέντων μέτρων είναι η δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος και η αντιμετώπιση των σοβαρών παθογενειών της ελληνικής κοινωνίας. Τα εν λόγω μέτρα πρέπει να συνοδευτούν από ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που θα θωρακίζει το πολιτικό σύστημα από τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Ωστόσο, στο πλαίσιο του παρόντος κειμένου περιοριζόμαστε αποκλειστικά στα μέτρα εξόδου από την οικονομική κρίση και μόνο σ’ αυτά.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Διεκδικούμε ένα νέο κοινωνικό κράτος χωρίς ευνοημένους και αποκλεισμένους, με ίσα κοινωνικά δικαιώματα για όλους και όλες, ικανό να μειώνει τη φτώχεια και να αναδιανέμει πόρους εκεί που υπάρχει ανάγκη.

Θεωρούμε ότι η ιδιότητα του πολίτη πρέπει να εξασφαλίζει εγγυημένη πρόσβαση σε: υγεία, στέγαση και παιδεία. Επέκταση των δικαιωμάτων αυτών σε μετανάστες που πληρούν τις προϋποθέσεις. Ακόμη και σε μετανάστες χωρίς χαρτιά η παροχή επείγουσας κοινωνικής βοήθειας και υγειονομικής περίθαλψης είναι επιβεβλημένη, ως συμμόρφωση στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις κάθε κοινωνίας που θέλει να λέγεται πολιτισμένη.

Βασικοί στόχοι μας είναι:

• Επέκταση του επιδόματος μακροχρόνιας ανεργίας στους μακροχρόνια ανέργους, καθώς και στους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας.

• Εξορθολογισμός των πολυάριθμων πολυτεκνικών επιδομάτων και θέσπιση ενός ενιαίου επιδόματος παιδιού, το οποίο θα καταβάλλεται από το πρώτο παιδί.

• Ανασχεδιασμός του επιδόματος ενοικίου έτσι ώστε να ωφελούνται και οι φτωχές οικογένειες που σήμερα δεν πληρούν τα κριτήρια επιλεξιμότητας του ΟΕΚ.

• Ανασχεδιασμός επιδοματικής πολιτικής για τα ΑμΕΑ, ενοποίηση όλων των επιδομάτων σε ένα νέο επίδομα αναπηρίας που το ύψος του οποίου θα μεταβάλλεται ανάλογα με τις ανάγκες κάθε μορφής αναπηρίας όχι ανάλογα με την ισχύ της κάθε ομάδας πίεσης.

• Δημιουργία ενός πλήρους δικτύου παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών σε κάθε δήμο της χώρας, διαθέσιμο σε όλες τις οικογένειες που τους χρειάζονται.

• Εξορθολογισμός βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων.

• Αναβάθμιση των δομών προστασίας ηλικιωμένων και ατόμων με αναπηρίες.

• Κανένα σύστημα κοινωνικής προστασίας δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά ως δίχτυ προστασίας ενάντια στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, χωρίς ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, που να συνδυάζει την οικονομική ενίσχυση των ευπαθέστερων ομάδων του πληθυσμού με την κατάρτιση ατομικών σχεδίων δράσης με στόχο την επιστροφή στην απασχόληση και την κοινωνική επανένταξη των δικαιούχων.


Υ.Γ. Οι θέσεις αυτές αποτελούν, εν πολλοίς, κωδικοποίηση και αποσαφήνιση των αποφάσεων του συνεδρίου. Επίσης, αφορούν αποκλειστικά στην αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος ως μιας άλλης εναλλακτικής ρεαλιστικής και εφικτής πολιτικής, υπό την προϋπόθεση, φυσικά, ότι μιλάμε για μια κυβέρνηση που θα έχει τα πολιτικά κότσια και την ικανότητα να διαπραγματευτεί και την πολιτική βούληση να προχωρήσει σε ουσιώδεις διαρθρωτικές αλλαγές, αλλαγές που, εξάλλου, δεν είναι ‘επαναστατικές’ αλλά στοχεύουν στη διάσωση του τόπου και τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής. Εδώ δεν αναφερόμαστε ούτε σε ευρύτερες θεσμικές αλλαγές (σύνταγμα, πολιτικό σύστημα) αφού περιοριζόμαστε στα οικονομικά..

Θανάσης Αθανασίου
Νικηφόρος Σταματάκης