Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

 Τάκη Θεοδωρόπουλου

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΤΗΣ ΑΝΥΠΟΛΗΨΙΑΣ

 Τα Νέα, 29 Απριλίου 2011

ΟΤΑΝ η πολιτική τάξη παλεύει να επιπλεύσει στην κινούµενη άµµο της αναξιοπιστίας. 
Όταν κάθε δίµηνο η χώρα ψάχνει δύο δισ. για να τα ρίξει στην τρύπα των δύο δισ. που έψαχνε πριν από δύο µήνες και δεν κατάφερε να τα µαζέψει. 
Όταν ακούς κάθε µέρα για φοροδιαφυγή και φοροφυγάδες δεν βλέπεις.
Όταν το δικαστικό σώµα αντιµετωπίζει τη δικαιοσύνη σαν να είναι ιδιοκτησία του.
Όταν το σύστηµα υγείας ταπεινώνει τους ασθενείς του και µεγαλοσχήµονες γιατροί µοιράζουν τη θεραπεία σαν ελεηµοσύνη.
Όταν η ∆ηµόσια ∆ιοίκηση περιφέρεται µεθυσµένη από την αδράνεια απότοένα γραφείο στο άλλο.
Όταν η Αστυνοµία παίζει κρυφτό και το πανεπιστήµιο θυµίζει το νεοκλασικό που κληρονόµησες µε τους σάπιους σοβάδες και τα υδραυλικά. 
Όταν τα σύνορα της επικράτειας έχουν γίνει σουρωτήρια.
Όταν οι οικονοµολόγοι έχουν αντικαταστήσει τους αστρολόγους.
Όταν πέφτεις να κοιµηθείς και δεν ξέρεις αν θα ξυπνήσεις άνεργος.
Όταν η µόνη σταθερά του βίου σου είναι πως τα χρήµατα που έχεις για να ζήσεις είναι λιγότερα απ’ αυτά που δεν έχεις.
Όταν η διαφθορά είναι εξίσου δηµοκρατικά µοιρασµένη µε την καταγγελία της.
Όταν όλοι γύρω σου φωνάζουν «φέρτε πίσω τα κλεµµένα» αλλά κανείς δεν δίνει ούτε ευρώ απ’ τα δικά του. 
Όταν η λέξη «διαφάνεια» σε κάνει να χαµογελάς µε συγκατάβαση.

Τότε το κοινωνικό συµβόλαιο µετατρέπεται σε συµβόλαιο ανυποληψίας. Τότε όλοι γύρω σου σού µοιάζουν ένοχοι. Τότε όλοι καταγγέλλουν όλους σ’ ένα λαϊκό δικαστήριο που το στήνουν καθηµερινά αυτοσχέδιοι εισαγγελείς για να προλάβουν να σε δικάσουν πριν τους δικάσεις εσύ.

Και το κοινωνικό έλλειµµα συσσωρεύεται. Είναι το έλλειµµα που δηµιουργείται χρόνια τώρα από το αίσθηµα της αδικίας, ένα χρέος που δεν µετριέται µε αριθµούς αλλά µε ανθρώπινη συµπεριφορά. Τα ηθικά του επιτόκια είναι ψηλά, δυσβάσταχτα, όµως δυστυχώς δεν είναι διαπραγµατεύσιµα.

Κι αν δεν θέλουµε να ξεπέσουµε στη συλλογική αυτοκτονία του πολέµου όλων εναντίον όλων, τότε οφείλουµε να τα πληρώσουµε.