ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ!

Θεατρικές αντιδράσεις

Toυ Άγγελου Στάγκου

Η Καθημερινή, 22/5/2011

Aγγίζει τα όρια της υποκρισίας, αν δεν είναι άκρως υποκριτική, η ιερή αγανάκτηση που έχει συνεπάρει πολιτικούς και κόμματα ολόκληρου του πολιτικού φάσματος για τις παρεμβάσεις παραγόντων της Ευρωζώνης και των Βρυξελλών στα εσωτερικά της Ελλάδας. Κανείς από όλους αυτούς δεν ανέχεται μαθήματα συνεννόησης και συναίνεσης από κοινοτικούς παράγοντες και ας είναι στο σύνολό τους τουλάχιστον συνυπεύθυνοι (μαζί με μεγάλο μέρος του λαού που σήμερα ρίχνει τις ευθύνες αποκλειστικά στο πολιτικό προσωπικό) για το κατάντημα της χώρας. Μιας χώρας που επαιτεί για να αποφύγει τη χρεοκοπία, αλλά που το πολιτικό κατεστημένο της θέλει να δείχνει ότι δεν ανέχεται μύγα στο σπαθί του, ακόμη και από εκείνους από τους οποίους εξαρτάται η οικονομική επιβίωσή της.

Εστω και έτσι, η τόση ευαισθησία που δείχνουν οι πολιτικές ηγεσίες θα μπορούσε να δικαιολογηθεί, αν σήμερα έκαναν αυτά που απαιτούνται για τη σωτηρία της πατρίδας, για να εξασφαλιστεί τουλάχιστον η παραμονή της στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Υποτίθεται ότι το 60% του λαού έχει θετική γνώμη για την Ευρωπαϊκή Ενωση και υποτίθεται ότι πέντε από τα κόμματα που εκπροσωπούνται στη Βουλή, συμπεριλαμβανομένων των δύο μεγάλων, είναι φιλοευρωπαϊκά. Γιατί προφανώς αντιλαμβάνονται ότι η έξοδος από το ευρωπαϊκό πλαίσιο με ταυτόχρονη επιστροφή στη δραχμή θα είναι καταστροφική, ό,τι και να λένε δημόσια ή στο παρασκήνιο διάφοροι επιπόλαιοι και άλλοι που προωθούν δικά τους συμφέροντα.

Εχει εξεγερθεί λοιπόν η κυβέρνηση, γιατί ο Ολι Ρεν και ο Ζ.-Κ. Γιουνκέρ ζήτησαν δημόσια από τον Αντ. Σαμαρά να συναινέσει στην εφαρμογή του Μνημονίου, κάτι που θεωρεί ότι βλάπτει τη δική της εικόνα και έχει οργισθεί ο αρχηγός της Ν.Δ., γιατί πιέζεται να ακολουθήσει άλλη πολιτική από αυτήν που θεωρεί ότι θα τον φέρει με μαθηματική ακρίβεια σύντομα στην εξουσία. Με τη δική τους λογική αντέδρασαν και τα κόμματα της Αριστεράς. Αλλά ενώ δείχνει να ενοχλείται η κυβέρνηση για τις παρεμβάσεις των κοινοτικών, δεν ενοχλείται που αδυνατεί να υλοποιήσει τους όρους του Μνημονίου, ακόμη και σε τομείς στους οποίους δεν εμπλέκεται η αντιπολίτευση, όπως οι μετατάξεις του ΟΣΕ και ο περιορισμός της φοροδιαφυγής ή ότι πολλοί υπουργοί της δεν συναινούν στην άσκηση «μνημονιακής» πολιτικής.

Και από την πλευρά του, πώς νομίζει ο πρόεδρος της Ν.Δ. ότι θα πολιτευτεί, αν και όταν έλθει στην εξουσία, δίχως να έχει εξασφαλισμένο το νέο δάνειο και τη συναίνεση των εταίρων και πιστωτών μας; Η δήλωση ότι συμφωνεί με τους στόχους (αλίμονο να μη συμφωνούσε...) που θέτει η τρόικα μέσω του Μνημονίου, αλλά όχι με τη συνταγή, είναι ευθέως αντιμνημονιακή και φυσικά δεν καθησυχάζει ούτε τους πιστωτές μας, ούτε εκείνους που ανησυχούν για την τύχη του ευρώ, εξαιτίας της συμπεριφοράς και των επιδόσεών μας. Αυτό ενδεχομένως θα το αντιληφθεί ο Αντ. Σαμαράς στις συναντήσεις που θα έχει στις Βρυξέλλες.

Δυστυχώς, αυτή η υπερήφανη για το θεαθήναι στάση που κρατούν οι πολιτικές ηγεσίες έχει περάσει και στους βουλευτές. Τρανό παράδειγμα η συμπεριφορά βουλευτίνας του ΠΑΣΟΚ που σε συνάντηση αντιπροσωπειών του ελληνικού και του γερμανικού Κοινοβουλίου απείλησε τους Γερμανούς συναδέλφους της ότι αν δεν στηρίξουν τη χώρα μας θα πάθουν ό,τι έπαθαν οι πατεράδες τους στην Κρήτη, στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο! Αλλά ούτε και οι άλλοι βουλευτές φαίνεται να έδειξαν έναν κοσμοπολιτισμό, προκειμένου να λειτουργήσουν ως «λόμπι». Είναι σαφές ότι είναι έξω από τη νεοελληνική κουλτούρα του αέναου «τσαμπουκά» η κοινωνική συμπεριφορά της ευγένειας, έστω και με τη λογική των δημοσίων σχέσεων.

Ωστόσο, θα πρέπει να θυμούνται οι υπερήφανοι και αδούλωτοι πολιτικοί μας, ότι συμμετέχουμε στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ευρωζώνη επειδή το θέλαμε και το ζητήσαμε, που σημαίνει ότι εκχωρήσαμε εκουσίως μεγάλο μέρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Αν προσθέσουμε την οικτρή οικονομική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και την ουσιαστική ανυπαρξία της κρατικής μηχανής, γίνεται αντιληπτό ότι το πεδίο είναι ελεύθερο για παραινέσεις, επεμβάσεις και πιέσεις από τους εταίρους μας. Επομένως, με μέτρο οι θεατρικές αντιδράσεις...