Παρασκευή, Μαΐου 13, 2011

ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ Ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ



Οικοσοσιαλισμός ή βαρβαρότητα!

**Η ρύπανση σε κοινωνικό επίπεδο είναι τεράστια. Διότι οι μοντέρνες κοινωνίες δεν έχουν κάνει ό,τι πρέπει στα συστήματα της εκπαίδευσης, της παραγωγής, της κατανάλωσης κ.λπ., για να αποφύγουμε την ύβριν. Υπήρξαν υπερβολές και στην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά τότε τα πράγματα ήταν σε έλεγχο, ενώ υπήρχε και ένα κοινό θετικό σε αξίες. Μετά τον 17ο αιώνα στην Αγγλία και τη Γαλλία άφησαν τον άνθρωπο να αναπτυχθεί με βάση την ελευθερία των παθών και φτάσαμε έτσι στην πλεονεξία.

Με βάση την άποψη του Ανταμ Σμιθ, στην ελεύθερη οικονομία δεν ήθελαν να έχουν μόνο ένα καλό γεύμα αλλά και κάτι παραπάνω με την έννοια των εγωιστικών παθών, το κέρδος. Υποστήριζαν ο Ντεκάρτ και ο Μπέικον πως το μεγαλύτερο κέρδος θα έφερνε το μεγαλύτερο καλό. Μάλιστα ο Μπέικον έλεγε να χρησιμοποιήσουμε τη φύση ως πόρνη για να πάρουμε όσα περισσότερα μπορούμε!

Η σύγχρονη οικονομία της απληστίας βασίζεται πάνω σε αυτό και έχει την άποψη ότι είναι καλό να κυριαρχήσουμε, να σκοτώσουμε κ.λπ.

Με την ανάπτυξη της βιοτεχνολογίας, της νανοτεχνολογίας και άλλων επιστημών, σκέφτονται ότι μπορούν να δημιουργήσουν υβρίδιο ανθρώπου για να κυριαρχήσει στη Γη και να πάει και σε άλλους πλανήτες. Αυτή είναι η καπιταλιστική κοινωνία της παγκοσμιοποιημένης αγοράς όπου ζούμε.

Επομένως δεν καταλαβαίνουμε αυτό που καταλαβαίνει ένα μικρό παιδί, πως ο πλανήτης είναι περιορισμένος και η απεριόριστη ανάπτυξη θα οδηγήσει σε ρήξη. Πρέπει να βρούμε την έννοια του μέτρου στην κοινωνία και στη σχέση μας με τη φύση. Η βασική φιλοσοφική θέση μπορεί να εκφραστεί με τη διατύπωση του Μαχάτμα Γκάντι, «Ο κόσμος είναι αρκετά μεγάλος για να ικανοποιήσει όλους, αλλά είναι αρκετά μικρός για την απληστία των λίγων».
[.................]
Η πολιτική των μνημονίων εξαθλιώνει τους λαούς της Ευρώπης, ενώ οι τράπεζες και τα μονοπώλια πλουτίζουν. Μήπως πρέπει οι λαοί -και η Ελλάδα- φυσικά να μην πληρώσουν το Μνημόνιο;

* Αυτό το φαινόμενο είναι το τελευταίο αποτέλεσμα του συστήματος της κοινωνίας της ανάπτυξης. Μέχρι τη δεκαετία του 1970 ανέβαιναν οι δείκτες ανάπτυξης, αλλά μετά ανέβαιναν οι δείκτες χωρίς ανάπτυξη, η ανάπτυξη είναι πλασματική. Ενα ορατό σημείο αυτής της πλευράς είναι ότι καταρρέει η τράπεζα της Αμερικής Lehman Brothers και πυροδοτεί όλη τη μετέπειτα ιστορία με τις φούσκες. Τώρα οι τραπεζίτες προσπαθούν να βάλουν τους λαούς να πληρώσουν το χρέος, αλλά αυτό το χρέος και να θέλεις να το πληρώσεις δεν πληρώνεται. Κάνουν σαν να μην καταλαβαίνουν για να σώσουν το σύστημα.

Υπάρχει πλέον στην Ευρώπη, μαζί με την οικονομική και αξιακή κρίση, άνοδος των κινημάτων της Ακροδεξιάς και η όλη κατάσταση θυμίζει συνθήκες Μεσοπολέμου. Μπορεί η κ. Μέρκελ με βάση το απολυταρχικό υπόβαθρο της Γερμανίας να μας φορέσει τον ολοκληρωτικό ζουρλομανδύα του Καρλ Σμιτ;

* Παραδόξως η κατάσταση στην Ευρώπη μοιάζει με αυτή του 1930 με την οικονομική κρίση, αλλά τότε εφάρμοσαν πολιτικές κεϊνσιανές. Τότε η Αριστερά έλεγε «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Η βαρβαρότητα ήταν ο ναζισμός. Οι βόρειες χώρες εφάρμοσαν σοσιαλοδημοκρατία με παραγωγισμό. Ο Μαρξ εκθείαζε και τον παραγωγισμό και τον σοσιαλισμό ασκώντας και κριτική στον καπιταλισμό, δημιουργήθηκε ένας βιομηχανισμός και από το σταλινικό καθεστώς.

[....................]
Πρέπει να αποκτήσουμε κοινωνικό έλεγχο πάνω στις τράπεζες. Επίσης να δούμε την κυκλοφορία τοπικών νομισμάτων ανά περιοχή, όπως γινόταν παλιά στη Γαλλία. Αν η Ελλάδα είχε τη δραχμή θα μπορούσε να κάνει μια υποτίμηση και να αποτινάξει το μεγαλύτερο χρέος. *

Αποσπάσματα από συνέντευξη του Γάλλου φιλοσόφου Σερζ Λατούς στην Ελευθεροτυπία (10/5/2011). Τον Σερζ Λατούς κάλεσε στο Ηράκλειο Κρήτης το Δίκτυο Συλλόγων Μεσαράς που ενεργοποιείται για την επίλυση των πολύπλευρα οξυμένων προβλημάτων και τον φιλοξένησε εκ μέρους του Δικτύου ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μιαμού - Λέντα «Ο Ασκληπιός».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Η Παγίδα (1966): η ζωή στην άγρια φύση χωρίς φιοριτούρες άλλοτε

Η ΠΑΓΙΔΑ/THE TRAP (1966) Περιπέτεια Αγγλικής παραγωγής με φόντο το άγριο τοπίο της Βρετανικής Κολούμπια.  Σκηνοθεσία: Sidney Hayers.  Φωτογ...