Βρε ντουνιά,
να τους δώσω μια...
[Σύγχρονο άσμα βασισμένο στη διαχρονική επιτυχία
των Σουγιούλ/Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου]
Τα βραδάκια εγώ το φεγγάρι σαν δω,
τις χαρμολύπες της ζωής μου τραγουδώ,
μα όταν βλέπω εκεί ψηλά τον φοροφυγά που γελά
μου τη δίνει, να τα κάνω θέλω γιαλιά-καρφιά
Βρε ντουνιά, να 'χα μια μπουνιά
που να κάνει γιά χίλιους εννιά,
βρε ντουνιά, να του δώσω μια
να του κάνω μεγάλη ζημιά.
Η ζωή κανονικά θέλει κέφι, χαρά
να μην την παίρνεις ποτέ στα σοβαρά
να μη σε πιάνουν θυμοί και μεγάλοι καημοί,
δεν αξίζει ο κόσμος μια δραχμή.
'Ομως, πώς να το πω, δεν αντέχω την αδικία,
εμένα ν΄αρμέγουν κι άλλοι να μη δίνουν μία,
κι όλο σκέφτομαι πως είμαι το μόνιμο θύμα,
ενώ καλοπερνούν κλεφταράδες που δεν αξίζουνε φτύμα.
Βρε ντουνιά, να 'χα μια μπουνιά
που να κάνει για χίλιους εννιά,
βρε ντουνιά, να τους δώσω μια
να τους κάνω μεγάλη ζημιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου