Η (ΑΝΗΛΕΩΣ ΔΑΡΕΙΣΑ) ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

" Μη δίνετε σημασία. Είναι οι συνάδελφοι Οικονομάκος
και Μπανούσης που είχαν μία εθιμοτυπική επίσκεψη των
αντεξουσιαστών της σχολής μας στα γραφεία τους.
Παρακαλώ να επικεντρώσουμε την προσοχή μας
στο θέμα μας , που είναι η
Εβδομάδα Αγάπης προς τον πλησίον μας."

[...]
ΣΕ μια κοινωνία δεν συμμετέχουμε μόνο για να διεκδικούμε ή μόνο για να κερδίζουμε. Πρέπει συχνά-πυκνά να αυτοπεριορίζουμε τα δικαιώματά μας για να μπορέσει να χαρεί ο πλαϊνός μας τα δικά του δικαιώματα.

ΑΛΛΩΣΤΕ, η αναγνώριση του χρέους κάθε ανθρώπου προς τους συνανθρώπους του διαμορφώνει μια ένωση συνειδήσεων και δίνει στην ελευθερία το γνήσιο περιεχόμενο και νόημά της. Η ιδέα του χρέους, γεννημένη από το οιονεί-κοινωνικό συμβόλαιο, μας επιβάλλει να συμπεριφερόμαστε σύμφωνα με τους κανόνες της κοινής ζωής (της μόνης άλλωστε που μεταμορφώνει το ανθρώπινο ον σε ανθρώπινο πρόσωπο).

ΔΕΝ είναι π.χ. η αγάπη προς τον πλησίον μου -συχνά άλλωστε δεν τον γνωρίζω καθόλου- που με ωθεί να αδράξω ένα κουβά νερό και να ριχτώ στο καιγόμενο σπίτι του. Είναι ένα αίσθημα πολύ πιο ευρύ, μια ευαισθησία (δι)ανθρώπινης αλληλεγγύης, μια αίσθηση του συν-ανήκειν.

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, άραγε, κάτι τέτοιο στην ελληνική κοινωνία σήμερα; Υπάρχουν κοινοί στόχοι, κοινές ελπίδες, κοινό αξιακό σύστημα, κοινή αίσθηση και κοινή διαχείριση κοινών κινδύνων; Αμφιβάλλω.

ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ δεν παίρνουν τα παραμικρό ρίσκο για να υπερασπιστούν ιδέες (για τις οποίες υποτίθεται ότι κόπτονται), θεσμούς (τους οποίους υποτίθεται ότι υπηρετούν) ή πρόσωπα (τα οποία υποτίθεται ότι αγαπούν). Νομιμοποιήσαμε την αυθαιρεσία, πολιτικοποιήσαμε την τυφλή βία και εντέλει ηθικοποιήσαμε τη διαφθορά και τον χρυσοκέντητο ατομικισμό.

ΣΕ ΛΙΓΟ θα ζητάμε συγγνώμη από τους παράνομους επειδή τους ενοχλούμε στην (εκ)τέλεση του έργου τους.

Σ' ΑΥΤΗ την κοινωνία του φόβου και της απάθειας, των προσχημάτων και των υπεκφυγών, ποια θα είναι ακριβώς αυτή η κοινωνία των πολιτών που θα βρει φωνή, θα την υψώσει και την κάνει πράξη;

ΥΓ.: Αν -για κάποιους- η παρουσία μας δίνει άλλοθι, η απουσία μας δίνει -σε άλλους- χώρο. Θέμα συνείδησης.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ
www.giannispanousis.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 9/3/2009