Ο Βύρων στο Προεδρικό Μέγαρο!

"Εξερχόμενος του Προεδρικού Μεγάρου, σας ανακοινώνω
ότι επεσκέφθην τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Πώς ήτο ο Πρόεδρος; Ασφαλώς συγκεκινημένος διά τα
μεμονωμένα επεισόδια των τριακοσίων πυρκαγιών εντός
τεσσάρων ημερών.
Πρόεδρε, του είπα, μην στενοχωρείσθε και σας έρθει κανένα
εγκεφαλικό! Μπορεί να χάσαμε κάποιες μάχες , τον πόλεμον
όμως ασφαλώς θα τον κερδίσουμε. Είναι ζήτημα χρόνου...
Ο Πρόεδρος τότε κούνησε μελαγχολικά το κεφάλι του κοιτών
επιμόνως έν αντίγραφον ταφικής στήλης εκ του νεκροταφείου
του Κεραμεικού, νομίζω της Ηγησούς.


Άδραξα τότε την ευκαιρία , για να του αναλύσω το μεγαλοφυές
σχέδιό μου αναπλάσεως του πρασίνου της Αθήνας εκ του μηδενός.
Πρόεδρε, του είπα, μετά την καρβουνοποίηση της Πάρνηθος ,
οι περιβαλλοντολόγοι προβλέπουν αύξηση
του μικροκλίματος των Αθηνών κατά τρεις έως τέσσερις βαθμούς,
όπερ σημαίνει ζωή αβίωτη για τους Αθηναίους.
Βρίσκονται λοιπόν στο δίλημμα ή να εγκαταλείψουν την Αττική
ή να παραμείνουν σε αυτήν πληρώνοντες εν μικρόν τίμημα για
τη βελτίωση της ζωής τους. Ποιο είναι αυτό το κόστος;
Μα να υπογειοποιήσουν την πόλη τους, να καταβυθίσουν τις
κατοικίες , τα μαγαζιά και τους δρόμους τους , ούτως ώστε
να απαλλαγούν μία διά παντός από το βραχνά της ερημοποιήσεως,
ήτις απειλεί να εξαφανίσει την ιστορικήν πόλιν μας.
Ζώντες και κινούμενοι στον κάτω κόσμο, καλύπτουν τας στοιχειώδεις ανάγκας
του ζην των, διά δε το ευ ζην των θα προνοήσουμε να μετατρέψουμε
τον πάνω κόσμο τους σε Παράδεισο. Γκρεμίζουμε εκ θεμελίων όλα
τα κτίρια, φυτεύουμε στη θέση τους δέντρα , ενσπείρουμε ανάμεσα
στα δέντρα ζώα και φυτά της ελληνικής πανίδος και χλωρίδος,
κάνουμε δηλαδή την Αθήνα μας πραγματική διαμαντόπετρα
στης γης το δαχτυλίδι, που λέει και ο εθνικός μας ποιητής.
Οι αθηναίοι ναι μεν θα εργάζονται και θα κοιμούνται ως τρωγλοδύται
εις τα σπλάχνα της γης, αλλά , όταν θα αναδύονται εις την επιφάνειαν ,
θα αισθάνονται ως οι πρωτόπλαστοι εις τον κήπον της Εδέμ.
Επειδή ο Πρόεδρος σιώπαινε εξακολουθών να κοιτάζει απλανώς την
ταφικήν στήλην, προφανώς σκεπτόμενος την μεγαλοφυήν μου ιδέα,
προχώρησα παραπέρα λέγων: Πρόεδρε , το εγχείρημα είναι δύσκολο,
αλλά η Ελλάς πλέον είναι σε θέση να αναλάβει τέτοιου είδους τεχνικά έργα,
Κατασκευαστικές υψηλού κύρους εταιρείες διαθέτουμε,
οι εργολάβοι μας δεν έχουν τα ταίρια τους σε όλο τον κόσμο,
όλα θα πάνε καλά! Θα απαιτήσουμε μάλιστα από τους αναδόχους
του έργου να μας κάνουνε δώρο το μπάζωμα του Αργοσαρωνικού
και να πηγαίνουμε οδικώς στην Αίγινα και τον Πόρο.
Αν θέλετε να μάθετε τα αποτελέσματα της συναντήσεώς μου
με τον Πρόεδρο, θα σας απογοητεύσω, διότι σε μία
στιγμή που του ομιλούσα αισθάνθηκε μίαν αδιαθεσίαν,
την οποίαν εγώ αποδίδω εις τον απότομον ενθουσιασμόν που
ένιωσε εκ της ξαφνικής αναγεννήσεως των ελπίδων του
διά την σωτηρίαν της λατρευτής ημών Αττικής.
Οπωσδήποτε το πράγμα θα έχει συνέχεια. Θα επανέλθω όταν
ο Πρόεδρος θα είναι απολύτως υγιής..."