William Gay Turner (1738 – 1851) :"Το πολεμικό Téméraire οδηγείται στο τελευταίο του καταφύγιο" (1839)
τσουγκρίζοντας το ποτήρι του στην παραθαλάσσια ταβέρνα, όπου είχαμε μαζευτεί, για να γιορτάσουμε τα γενέθλιά του. Κι ενώ τον κοιτούσαμε απορημένοι για την ακατανόητη παρομοίωση, έβγαλε από την τσέπη του μια διαφημιστική καρτ ποστάλ και την πέταξε στο τραπέζι. Από τη μια πλευρά της εξυμνούσε τα κάλλη ενός κυριλάτου καφενείου και από την άλλη φιλοξενούσε έναν πίνακα, μια θαλασσογραφία απ' αυτές που συνήθιζαν να κάνουν οι ρομαντικοί ζωγράφοι του 19ου αιώνα.
"Την πήρα από ένα μπαρ , μας εξήγησε, στο Λονδίνο, όπου είχα πάει πρόσφατα για κάποιες εξετάσεις. Σαν βγήκα από το νοσοκομείο, ανακουφισμένος, να μην πω περιχαρής , που όλα ευτυχώς είχανε πάει καλά, χώθηκα στο καφέ και παράγγειλα ένα παραδοσιακό αγγλικό μπρέκφαστ, απ' αυτά που για μας αποτελούν ένα κανονικό μεσημεριανό. Ήθελα να το ρίξω επισήμως έξω , μακριά από τις εξαντλητικές δίαιτες που επί μήνες με υποχρέωναν οι γιατροί να κάνω. Να απολαύσω τους απαγορευμένους καρπούς από τα δέντρα του Παραδείσου των τριγλυκεριδίων και των χοληστερινούχων ουσιών."
"Και τι σχέση έχει το μπρέκφαστ με το καράβι που ανέφερες;" , είπε κάποιος από την παρέα.
"Να σου πω , φίλε μου, είπε ο Κωστής. Το καράβι που βλέπεις είναι ο γερόλυκος Téméraire , ένα πολεμικό- θρύλος για τους εγγλέζους, που, ανάμεσα στα ένδοξα κατορθώματά του, συγκαταλέγονται και οι ναυμαχίες του Νείλου και του Τραφάλγκαρ. Ο Turner ζωγράφισε το πολεμικό σε μια φάση της ζωής του, κατά την οποία η καριέρα του ως καλλιτέχνη βάδιζε προς τη δύση, και το απέδωσε τη στιγμή που αποσύρεται οριστικά από την ενεργό δράση. Ο συμβολισμός είναι προφανής. Είναι σαν να λέει ότι όλα τα πράματα έχουν την ακμή τους και την παρακμή τους, ο πανδαμάτωρ χρόνος είναι αμείλικτος γαι όλους, ακόμα και για μένα, ένα μεγάλο καλλιτέχνη.".
"Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω τη σχέση του μπρέκφαστ σου με τον Τέρνερ...", επέμεινε απορών ο συνδαιτημόνας φίλος.
" Η εξήγηση είναι πολύ απλή. Την ώρα που έβαζα το πρώτο κομμάτι μπέϊκον στο στόμα
και κοιτούσα ταυτόχρονα τη ζωγραφιά, τότε ένα φλασάκι άστραψε στο μυαλό μου.
Σκέφθηκα ότι σε ένα μήνα γίνομαι πενήντα έξι ετών!"
"Ε, και τι μ' αυτό;"
"Συνειδητοποίησα ότι πλησιάζει και η δική μου ώρα για απόσυρση to my last berth,όπως λένε οι εγγλέζοι, και μελαγχόλησα."
"Δεν πιστεύω αυτή η διαπίστωση να σου χάλασε και την όρεξη..."
" Ίσα ίσα , έφαγα όλα τα σκατά της πιατέλας μέχρι σκασμού
και μετά στο ξενοδοχείο ζητούσα τα ξημερώματα να μου φέρουν σόδες, για να χωνέψω!". .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου