Η δημοκρατική διαχείριση των σκουπιδιών μας

Η οικογένεια Παπατάδε σε κάποιο επαρχιακό δρόμο,
κατευθυνόμενη προς ένα γνωστό παραθαλάσσιο θέρετρο.
Εφαρμόζοντας πιστά τις συνήθειες μιας τυπικής
ελληνικής οικογένειας, όταν ταξιδεύει:
ο πατέρας
κατά το πεντάωρο της οδήγησής του
θα καπνίσει έξι τσιγάρα και θα πιεί δύο μπίρες,
μία σε γυάλινο μπουκάλι και μία σε αλουμινένιο κουτάκι΄
η μητέρα
θα φροντίσει για το πρόχειρο
γεύμα όλων (κεφτεδάκια, ντομάτες, αγγουράκια, αβγά,
τυριά, κονσερβικά κλπ), θα αλλάξει επίσης
πάνα στο Μανόλη δύο φορές'
τα παιδιά
θα φάνε επιπλέον δύο σοκοφρέτες,
ένα κουτί καραμέλες και θα πιούνε
δύο γαλατάκια κακάο , δύο πορτοκαλάδες
και από ένα μπουκαλάκι νερό.
Φυσικά , όλα τα απορρίμματα θα πεταχτούν
είτε πάνω στο δρόμο είτε στο ρείθρο του
κατά δόσεις , αποδεικνύοντας στην πράξη
πόσο συνειδητοποιημένη είναι στη
διαχείριση των ατομικών της σκουπιδιών
μια τυπική ελληνική οικογένεια.
Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η οικογένεια Παπατάδε
άφησε πίσω της ένα βουνό από σκουπίδια σε ένα μόνο μέρος.
Τα διασκόρπισε κατά τρόπο δημοκρατικό σε όλο το δρόμο.