Κάνιστρο εκλεκτής Ποίησης-Κ. Π. Καβάφης

Φωνές

Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
εκείνων που πεθάναν ή εκείνων που είναι
για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.

Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε·
κάποτε μες στην σκέψη τες ακούει το μυαλό.

Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας —
σα μουσική, την νύχτα, μακρινή, που σβήνει.

***

"Η ποίηση δεν ήταν ποτέ , ακόμη και στους
πιο εσωστρεφείς ποιητές, ένα μονήρες παιχνίδι.
Ήταν πάντα υπαρξιακή εμπειρία, που όμως
χρειαζόταν την ερημία, για να πραγματωθεί
μέσω του πλέον κοινωνικού απ' όλα τα
κοινωνικά αγαθά, της γλώσσας."

Ηλίας Γκρης, Ποίηση και λαός, Περιοδ. Αντί, τχ.899, σ.57.