O Sting τραγουδά John Dowland ("Can she excuse my wrongs") και ο Μάρκος Αυρήλιος φιλοσοφεί

"Πάντα ουν ρίψας ταύτα μόνα τα ολίγα σύνεχε΄
και έτι συμμνημόνευε ότι μονον ζη έκαστος το παρόν
τούτο το ακαριαίον΄ τα δ’ άλλα ή βεβίωται ή εν αδήλω.
μικρόν μεν ουν ό ζη έκαστος, μικρόν δε το της γης γωνίδιον, όπου ζη.
μικρόν δε και η μηκίστη υστεροφημία, και αύτη δε κατά διαδοχήν
ανθρωπαρίων τάχιστα τεθνηξομένων και ουκ ειδότων ουδ’ εαυτούς ,
ούτιγε τον πρόπαλαι τεθνηκότα."

ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ, Τα εις εαυτόν, 3 10

Παράτησέ τα όλα και κράτησε μόνο αυτά τα λίγα΄
και να 'χεις ακόμη στο μυαλό σου ότι ο καθένας ζει μόνο
την παρούσα στιγμή΄τα άλλα ή τα έχει ζήσει ή είναι ανεκδήλωτα.
Μικρό λοιπόν είναι το διάστημα της ζωής του καθενός, μικρή
και η γωνίτσα όπου ζει΄σύντομη είναι επίσης
η πιο μακροχρονη υστεροφημία, αφού κι αυτή έχει να κάνει
με ανθρωπάκια που διαδέχονται το ένα το άλλο και
που πολύ γρήγορα θα είναι μακαρίτες και τα οποία
ούτε τον εαυτό τους καλά καλά δεν ξέρουν.
Όχι , βέβαια, κάποιον που είναι πεθαμένος προ πολλού...

John Dowland
(1563-1626)

Can she excuse my wrongs with Virtue's cloak?
Shall I call her good when she proves unkind?
Are those clear fires which vanish into smoke?
Must I praise the leaves where no fruit I find?

No no: where shadows do for bodies stand,
Thou may'st be abus'd if thy sight be dim.
Cold love is like to words written on sand,
Or to bubbles which on the water swim.

Wilt thou be thus abused still,
Seeing that she will right thee never?
If thou canst not o'ercome her will
The love will be thus fruitless ever.

Was I so base, that I might not aspire
Unto those high joys which she holds from me?
As they are high , so high is my desire:
If she this deny, what can granted be?

If she will yeld to that which reason is,
It is Reason's will that Love should be just.
Dear make me happy still be granting this,
Or cut off delays if that die I must.

Better a thousand times to die,
Than for to live thus still tormented:
Dear, but remember it was I
Who for thy sake did die contended