Όπου ο Μάρκος Αυρήλιος εξακολουθεί να φιλοσοφεί και ο Paolo Conte να μας ψυχαγωγεί...

« πομπής κενοσπουδία, επί σκηνής δράματα, ποίμνια, αγέλαι, διαδορατισμοί, κυνιδίοις οστάριον ερριμμένον, ψω,ίον εις τας των ιχθύων δεξαμενάς, μυρμήκων ταλαιπωρίαι και αχθοφορίαι, μυιδίων επτοημένων διαδρομαί, σιγιλλάρια νευροσπαστούμενα. Χρη ουν εν τούτοις ευμενώς μεν και μη καταφρυαττόμενον εστάναι, παρακολουθείν μέντοι ότι τοσούτου άξιος έκαστός έστιν,
όσου άξιά έστι ταύτα , περί ά εσπούδακεν.».

Μάρκου Αυρήλιου, Τα εις εαυτόν, 7 3

***

«Ματαιοδοξία για πομπές, δράματα επί σκηνής, κοπάδια και συναγελασμοί, αγώνες με δόρατα, κοκαλάκια ριγμένα σε σκυλάκια, ψίχουλα σε ιχθυοτροφεία, ταλαιπωρίες και χαμαλίκια μυρμηγκιών, ποντικάκια που τρέχουν αλαφιασμένα, μαριονέτες που κινούνται σπαστικά. Πρέπει λοιπόν να στέκεσαι ανάμεσά τους με ευμενή διάθεση και χωρίς αλαζονεία, όμως να παρατηρείς ότι
τόση αξία έχει ο καθένας ,
όσο αξίζουν τα πράγματα, με τα οποία ασχολείται.».
***

Via, via, vieni via di qui, niente pi
ti lega a questi luoghi, neanche questi fiori azzurri...
via, via, neanche questo tempo grigio
pieno di musiche e di uomini che ti son piacuti,
It's wonderful, it's wonderful, it's wonderful
good luck my babe, it's wonderful, it's wonderful,
it's wonderful
I dream of you... chips, chips, du-du-du-du
Via, via, vieni via con me, entra in questo amore buio,
non perderti per niente al mondo...
via, via, non perderti per niente al mondo
lo spettacolo d'arte varia di uno innamorato di te.