Ραδιο...φονικό

Άκουγα το πρωί στο ραδιόφωνο το Δήμαρχο της Νικήτης Χαλκιδικής να "απολογείται" σε ένα θρασύτατο νεαρό που το παίζει "δημοσιογράφος" σε ένα σταθμό ευρείας ακροαματικόττητας, και μου άναψαν τα λαμπάκια για το ύφος του ιεροεξεταστή, που ανακρίνει αμείλικτα τα θύματά του.
Όχι μόνο δε δεχόταν τις λογικότατες εξηγήσεις που έδινε ο άμοιρος δήμαρχος, αλλά ζητούσε στο εδώ και τώρα να φέρει νερό και από το Νιαγάρα ακόμα.
Και τι έλεγε ο δήμαρχος Νικήτης, που δεν έκουγε ο ιταμότατος ραδιοφωνατζής; Ότι η Νικήτη είναι ένα χωριό που επί 10 μήνες το χρόνο έχει 3.000 κατοίκους και τους υπόλοιπους δύο μετατρέπεται αυτόματα σε... Βέροια, με εξήντα δηλαδή χιλιάδες άτομα που όλα απαιτούν να έχουν άφθονο νερό , 24 ώρες το 24ωρο, πράγμα που λογικά είναι αδύνατον.
Γι' αυτό το δημοτικό συμβούλιο πήρε τη σολομώντεια απόφαση να μοιράζει με περικοπές το λιγοστό νερό , όπως ακριβώς κάνουν ήδη πολλές περιοχές της Χαλκιδικής.
Τι συγκράτησα απ' όλη αυτή τη φασαρία;
Τις οργισμένες κραυγές του ιταμότατου , όταν ο δήμαρχος είπε ευθαρσώς
ότι έτσι όπως πάμε σε λίγα χρόνια θα σκοτωνόμαστε μεταξύ μας
για ένα μπιτόνι νερό και ότι ήρθε η ώρα να μπει ένα τέλος
στο βασίλειο των εργολάβων.
"Δε θέλουμε , είπε αγανακτησμένος ο άνθρωπος, άλλες
παραθεριστικές κατοικίες. Πρέπει η πολιτεία
να απαγορεύσει την περαιτέρω τσιμεντοποίηση της Χαλκιδικής."
"Ώστε στρέφεστε τώρα και εναντίον της ιδιωτικής
πρωτοβουλίας, γκάρισε ο αχαρακτήριστος.
Γι' αυτό μας κόβετε το νερό; Για να μην μπορούμε να έχουμε
ένα σπιτάκι στον τόπο σας , για να τον λυμαίνεστε μόνο εσείς;".
Εις μάτην ο ατυχής δήμαρχος προσπαθούσε να εξηγήσει το αυτονόητο.
Αυτός το χαβά του περί ελευθερίας της διαμονής,
της ιδιοκτησίας και όλα αυτά τα κουραφέξαλα
που πετάνε οι δικηγορίσκοι στα δικαστήρια,
όταν κάνουν το συνήγορο του διαβόλου.
Πώς δεν τον σιχτίρισε ο δήμαρχος, απορώ ακόμα...