Έρικα-Μύριαμ Αμαρίλιο, το γένος Κούνιο...

1943. Το γλυκύτατο κορίτσι της φωτογραφίας
ποζάρει αμέριμνο στο φωτογραφικό φακό.
Λίγους μήνες μετά θα βρεθεί στο στρατόπεδο Auschwitz- Birkenau
και ως το Μάιο του 1945 θα βιώσει τη φρίκη του "ολοκαυτώματος".
Η ως εκ θαύματος επιβίωση της Έρικα εξιστορείται
στο βιβλίο που έγραψε μετά από πενήντα χρόνια
και έχει τον τίτλο:
"50 χρόνια μετά... Αναμνήσεις
μιας Θεσσαλονικιώτισσας εβραίας" (Εκδόσεις Ιανός).
Το βιβλίο αφιερώνεται "στη μνήμη των 23 μελών της
οικογενείας" της, " που χάθηκαν στο στρατόπεδο Birkenau
και στις αγαπημένες" της "φίλες και συμμαθήτριες
Ντορίν Κόβο, Μαίη Μπενρουμπή και Ρίτα Σαλτιέλ,
που χάθηκαν μαζίτους...".
Η μαρτυρία της Έρικα Αμαρίλιο-Κούνιο είναι
ένα από τα λίγα τεκμήρια που υπάρχουν
για την εξολόθρευση 50.000 περίπου
εβραίων της Θεσσαλονίκης από τα ναζιστικά τέρατα.
Οι ελάχιστοι διασωθέντες , όταν επέστρεψαν στα γενέθλια χώματα,
βρέθηκαν μπροστά σε ανθρώπους που
αδυνατούσαν να αντιληφθούν τα ανήκουστα και
φοβερά που τους συνέβησαν .
"Προσπάθησα να μιλήσω, γράφει η Αμαρίλιο στο βιβλίο της,
να εξιστορήσω. Όμως έβλεπα την άρνηση στα μάτια των πιο πολλών.
Δεν ήθελαν να ακούσουν, γιατί δεν μπορούσαν να πιστέψουν
ότι αυτά που έλεγα ήταν αληθινά.
Διάβαζα την αμφιβολία στα μάτια τους.
Σίγουρα θα νόμιζαν ότι δεν ήμουν τόσο καλά στα λογικά μου!".
Σε καιρούς που το θρασύτατο θηρίο του φασισμού σηκώνει
πάλι το κεφάλι και ορισμένοι κατ' επίφασιν "ιστορικοί"
προσπαθούν να "ξαναγράψουν" την Ιστορία απενοχοποιώντας
τα ναζιστικά τέρατα, οφείλουμε να ξανασκύψουμε
πάνω από τις μαρτυρίες των θυμάτων τους.
Αναζητήστε το βιβλίο σε κάποια από τις δημοτικές βιβλιοθήκες
ή στα βιβλιοπωλεία και διαβάστε το.
Η ιστορική μνήμη αυτής της μαρτυρικής πόλης
δεν πρέπει να χαθεί στις μυλόπετρες της
εικονικής πραγματικότητας των χαζοχαρούμενων καναλιών.

Οι γονείς της Έρικα. Πέρασαν κι αυτοί
από τα κολαστήρια του θανάτου...

1960. Ιστορική φωτογραφία του πατρικού σπιτιού
( το κεντρικό ανάμεσα στα δύο άλλα αρχοντικά),
λίγο πριν πέσει θύμα της επιχωμάτωσης της νέας παραλίας.


Έτοιμοι προς αναχώρησιν για τη ...
Γη της Επαγγελίας των κρεματορίων.

Η "φιλόξενη" υποδοχή!
Οι τρεις από τους πέντε αφιχθέντες έπαιρναν αμέσως την άγουσαν
για τους θαλάμους των αερίων.

Κρυώνω, πεινάω, ξύνομαι, είμαι άρρωστος, φοβάμαι, πεθαίνω:
τα έξι κυρίαρχα ρήματα της ειδυλλιακής διαβίωσης



Οι καμινάδες των κρεματορίων κάπνιζαν
επί εικοσιτετραώρου βάσεως...


...Παρ' όλα αυτά, ήταν αδύνατο να προλάβουν τη σωρεία των
πτωμάτων από τις μαζικές δολοφονίες των κρατουμένων.
Τότε τα πτώματα καίγονταν σε υπαίθριους χώρους ,
στην άκρη του στρατοπέδου.