Θέμα ερμηνείας

Άγριες συμπλοκές μεταξύ φοιτητών στη Νομική Αθηνών,
με αφορμή το Νόμο-Πλαίσιο για την ανώτατη εκπαίδευση.

Γιατί εκπλήσσεστε;

Στην Ελλάδα είναι σύνηθες
το φαινόμενο να ερμηνεύουμε
το νόμο όπως μας γουστάρει!

Déshabillez-moi - Juliette Gréco

Juliette Gréco
Η γυναίκα με την εκτυφλωτική λάμψη.
Υπήρξε η αναμφισβήτητη
ηγερία του υπαρξισμού στη Γαλλία, τη δεκαετία του 50.
Την αποκάλεσαν " Μούσα του Σεν Ζερμέν ντε Πρε",
της γνωστής συνοικίας δηλαδή
όπου σύχναζαν καλλιτέχνες και διανοούμενοι,
όπως ο Ζαν Πολ Σαρτρ , η Σιμόν ντε Μποβουάρ , ο Αλμπέρ
Καμί , ο Μερλό-Ποντί κ.ά.
"Η τρελή εποχή της Νουβέλ Βαγκ θα ήταν αδιανόητη χωρίς
την αύρα της επίγειας αυτής θεάς", θα πει αργότερα
σε μια συνέντευξή του ο Ζαν Λικ Γκοντάρ.
Επιλέξαμε το τραγούδι για δύο λόγους:
Πρώτον, επειδή μέσα από τους στίχους του
αναδεικνύεται το πρόσωπο της χειραφετημένης
γυναίκας της εποχής.
Δεύτερον, γιατί το θεωρούμε ως υπόδειγμα
θεωρητικής αγωγής περί του πώς ο ανήρ
πρέπει να συμπεριφέρεται σε μία κυρία...

Déshabillez-moi, déshabillez-moi
Oui, mais pas tout de suite, pas trop vite
Sachez me convoiter, me désirer, me captiver
Déshabillez-moi, déshabillez-moi
Mais ne soyez pas comme tous les hommes, trop pressés.
Et d'abord, le regard
Tout le temps du prélude
Ne doit pas être rude, ni hagard
Dévorez-moi des yeux
Mais avec retenue
Pour que je m'habitue, peu à peu...

Déshabillez-moi, déshabillez-moi
Oui, mais pas tout de suite, pas trop vite
Sachez m'hypnotiser, m'envelopper, me capturer
Déshabillez-moi, déshabillez-moi
Avec délicatesse, en souplesse, et doigté
Choisissez bien les mots
Dirigez bien vos gestes
Ni trop lents, ni trop lestes, sur ma peau
Voilà, ça y est, je suis
Frémissante et offerte
De votre main experte, allez-y...

Déshabillez-moi, déshabillez-moi
Maintenant tout de suite, allez vite
Sachez me posséder, me consommer, me consumer
Déshabillez-moi, déshabillez-moi
Conduisez-vous en homme
Soyez l'homme... Agissez!
Déshabillez-moi, déshabillez-moi
Et vous... déshabillez-vous!

Κάνιστρο εκλεκτής Ποίησης

Κλείτος Κύρου
(1921-2006)

Μιλώ με σπασμένη φωνή δεν εκλιπαρώ
Τον οίκτο σας μέσα μου μιλούν χιλιάδες στόματα
Που κάποτε φώναζαν οργισμένα στον ήλιο
Μια γενιά που έψελνε τα δικαιώματά της
Κουνώντας λάβαρα πανηγυριού σειώντας σπαθιά
Γράφοντας στίχους εξαίσιους μιας πρώτης νεότητας
Ποτίζοντας τα σπαρτά με περίσσιο αίμα
Μικρά παιδιά που αφέθηκαν στο έλεος τ' ουρανού

Η γενιά μου ήταν μια αστραπή που πνίγηκε
Η βροντή της η γενιά μου καταδιώχτηκε
Σα ληστής σύρθηκε στο συρματόπλεγμα
Μοίρασε σαν αντίδωρο τη ζωή και το θάνατο
Οι άνθρωποι της γενιάς μου δεν πεθαίναν
Στα νοσοκομεία κραυγάζαν έξαλλοι στα εκτελεστικά
Αποσπάσματα τα χέρια τους ήταν μαγνήτες
Τρώγαν πικρό ψωμί καπνίζαν φημερίδες
Ζητώντας ευλαβικά μια θέση σ' αυτήν τη γη.

Όπου κι αν στάθηκαν οι σκιές τους ριζώναν
Άδικα προσπαθείτε δε θα ξεριζωθούν ποτέ
α προβάλλουν μπροστά στα τρομαγμένα σας μάτια
Τώρα τα καταλάβαμε όλα καταλάβαμε
Τη δύναμή μας και για τούτο μιλώ
Με σπασμένη φωνή που κλαίει
Κάθε φορά στη θύμησή τους.

Από τη συλλογή: Περίοδος χάριτος, 1992

***

Μιχάλης Γκανάς
(1944- )

ΑΜΝΗΣΙΑ

Η κάθε μέρα σαν τη γομολάστιχα
σβήνει την προηγούμενη και πάει.
Άλλοτε σβήνει την επόμενη,
καμιά φορά ολόκληρη βδομάδα.

Βροχές θυμάμαι και πουλιά
και ιστορίες που δεν έζησα ποτέ μου.

Τις νύχτες γράφεται το μέλλον μου,
τα φοβερά καθέκαστα της επομένης,
και πρέπει να ξυπνάω στις εφτά,
με την ψυχή στα δόντια να γυρίζω,
για να προλάβω τις παραγγελίες.

Χιόνια θυμάμαι και βουνά
και εξορίες που δεν έζησα ποτέ μου.

Λησμόνησα τους ίδιους τους γονείς μου,
πώς ήτανε και ποιοι και πόσοι.
Κοιτάζω γράμματα, φωτογραφίες,
δεν ξεχωρίζω ζωντανούς και πεθαμένους.
Γριές και γέροι και παιδιά,
μεσήλικες θλιμμένοι.

Μάτια θυμάμαι και φωνές,
πρόσωπα που δε γνώρισα ποτέ μου.


Απονομή Κρατικών λογοτεχνικών Βραβείων 1994.
Άκρο αριστερά: Μιχάλης Γκανάς- Άκρο δεξιά: Κλείτος Κύρου.
Στο κέντρο: Κ. Σαρδελής και Ζ. Σαρή.

Περιμένει κι όλο βρέχει...


... μα η τσούπρα σ' άλλον τρέχει!

" Wild at Heart" (Ατίθαση καρδιά)-1990

David Lynch (1946- )

Ο Νίκολας Κέιτζ μόλις έχει βγει από τη φυλακή και αγκαλιάζει
περιπαθώς την πιστή καλή του. Στη συνέχεια της τραγουδά
το Love me tender , ένα γλυκό τραγούδι, του οποίου πατήρ
υπήρξε ο απέθαντος Έλβις. Τη σκηνή παρακολουθεί ο μικρός
καρπός του τρελού από έρωτα ζευγαριού , πανευτυχής που απέκτησε
επιτέλους τον μπαμπά του. Κλασικό Happy End μιας ταινίας
που κινείται ανάμεσα στο Κιτς και την αβάσταχτη τρυφερότητα ,
μια σκηνή δηλαδή αλα David Lynch.
Ο σπουδαίος αμερικανός κινηματογραφιστής μάς χάρισε αλησμόνητες στιγμές
και οφείλουμε να του πούμε ένα δημόσιο ευχαριστώ. Ποιος δε θυμάται
τις ταινίες Blue Velvet , Twin Peaks, Lost Highway, Mulholland Drive, με τις
σουρεαλιστικές, γεμάτες μυστηριώδη όνειρα και εφιαλτικές σκηνές, όπου οι ανθρώπινοι χαρακτήρες δεν είναι σαφώς προσδιορισμένοι και το απρόβλεπτο
ανατρέπει όλες τις βεβαιότητες ;


Love Me Tender
Love me tender,
love me sweet,
never let me go.
You have made my life complete,
and I love you so.

Love me tender,
love me true,
all my dreams fulfilled.
For my darlin' I love you,
and I always will.

Love me tender,
love me long,
take me to your heart.
For it's there that I belong,
and we'll never part.

Love me tender,
love me dear,
tell me you are mine.
I'll be yours through all the years,
till the end of time.

(When at last my dreams come true
Darling this I know
Happiness will follow you
Everywhere you go).

words & music by Vera Matson, Elvis Presley

Γιατί , θεέ , μού έδωσες ροζ μυτούλα;

Κάντε γρήγορα ! Η τουαλέτα των ανθρωποειδών
είναι τρίτη πόρτα αριστερά.

Edward Albee : "Zoo story"

Edward Albee :"Σκυλιά στο πάρκο"
(Μονόπρακτο)
ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ "ΟΥΓΚΑ ΚΛΑΡΑ"

Το έργο γράφτηκε μέσα σε τρεις βδομάδες, το 1958, και απορρίφθηκε
από όλους τους αμερικανούς παραγωγούς, που το θεώρησαν ακαταλαβίστικο
και λίαν... τολμηρό ως προς το θέμα του. Παίχτηκε την επόμενη χρονιά στo Βερολίνο
και από τότε δεν υπάρχει χρονιά που να μην παίζεται από κάποιον
ολιγομελή θίασο σε όλα τα θεατρικά μήκη και πλάτη του κόσμου.Edward Albee ( 1928- )

Το Zoo story είναι ένα "προφητικό" έργο.
Ο Αlbee είχε συλλάβει από τότε τη δομική αδυναμία του Welfare State,
που υπόσχονταν ότι θα έλυνε όλα τα ατομικά προβλήματα,
ενώ παρήγαγε πολύ περισσότερα απ' όσα έλυνε.
Οι δύο πρωταγωνιστές του έργου, ο Πίτερ και ο Τζέρι ,
είναι στην ουσία οι δύο όψεις του ίδιου κάλπικου νομίσματος.
Από τη μια μεριά έχουμε την εύθραυστη ασφάλεια της
"βολεμένης " μικροαστικής ζωής και από την άλλη
την απελπισία του διψασμένου για επικοινωνία μοναχικού ατόμου.
Η συνάντησή τους στο Πάρκο των σκύλων έχει εκκρηκτικό αποτέλεσμα .
Εκεί αποδεικνύεται πόσο εύκολα το "πολιτισμένο" άτομο μεταβάλλεται
σε θηρίο, προκειμένου να διαφυλάξει τα ευτελή αγαθά
της τακτοποιημένης ζωής του.
Είδαμε την παράσταση από τη θεατρική ομάδα Ούγκα Κλάρα, στο
μικρό θεατράκι της οδού Καθολικών 4.
Ομολογούμε ότι το αποτέλεσμα ήταν άκρως εντυπωσιακό.
Γνωρίζαμε ήδη τη δουλειά των νέων ηθοποιών από το προηγούμενο
έργο τους, το πολύ καλό Πορτοκάλι με την περόνη,
και πήγαμε με την ελπίδα ότι θα βλέπαμε μιαν
ενδιαφέρουσα πειραματική παράσταση.
Το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προδοκίες μας: μαστορική σκηνοθεσία,
ωριμότατες υποκριτικές ερμηνείες, ρέουσα γλώσσα , που ανδεικνύει
την Αλμπική ειρωνεία, λειτουργικότατο σκηνικό ( με τους θεατές να
παρακολουθούν τα δρώμενα καθισμένοι στα παγκάκια
του πάρκου... όπου εκτυλίσσεται η υπόθεση), θαυμάσια μουσική.
Φύγαμε από το χώρο με τη βεβαιότητα ότι το καλό θέατρο
συντηρείται αυτήν την εποχή όχι από τους θιάσους
των γκλαμουράτων της TV, αλλά από θεατρικά σχήματα
σαν της Ouga Klara, που δεν έχουν ως πρώτιστο στόχο
την αρπαχτή.
Ευχής έργο είναι να δουν την παράσταση όσο γίνεται περισσότεροι
μαθητές των Λυκείων της πόλης και να καθίσουν μετά την παράσταση να
συζητήσουν με τους συντελεστές της παράστασης για το έργο του Albee
και τη δουλειά τους.

Isabelle Huppert : "Madame Bovary" (1991)

Το μυθιστόρημα "Μαντάμ Μποβαρί" εκδόθηκε από το Γουσταύο
Φλομπέρ το 1857 και τον έκανε αμέσως διάσημο. Εκατόν
πενήντα χρόνια μετά εξακολουθεί να συγκαταλέγεται
ανάμεσα στα πλέον ευπώλητα λογοτεχνικά έργα των βιβλιοπωλείων.
Η υπόθεση του μυθιστορήματος βασίστηκε σε πραγματικά γεγονότα.
Ο Φλομπέρ το μόνο που είχε να κάνει ήταν να αλλάξει τα ονόματα
των πρωταγωνιστών και να επιστρατεύσει τη φαντασία του.
Το αποτέλεσμα ήταν να δώσει ένα έργο με πολύ δυνατούς χαρακτήρες,
που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένοι στο μυαλό του αναγνώστη.
Το βιβλίο ξεσήκωσε σάλο, για την τολμηρότητα του θέματός του,
στους πουριτανικούς κύκλους της εποχής και, για το λόγο αυτό,
ασκήθηκε δίωξη (ευτυχώς χωρίς καταδικαστικό αποτέλεσμα)
εναντίον του συγγραφέα "για προσβολή
της δημόσιας ηθικής και της θρησκείας και προσβολή των ηθών".
Σήμερα η Μαντάμ Μποβαρί θεωρείται
ως ένα από τα κείμενα με τα οποία εγκαινιάζεται
η στροφή της λογοτεχνίας προς την ανάλυση της πολυπλοκότητας
του ανθρώπινου ψυχισμού αλλά και του αδιεξόδου που νιώθει,
όταν το άτομο είναι αναγκασμένο να καταπνίγει τα αισθήματά του χάριν
των κοινωνικών συμβάσεων.
Η τραγική ηρωίδα του Φλομπέρ βρήκε στο πρόσωπο της
μεγάλης ηθοποιού Ιζαμπέλ Ιπέρ την ιδανικότερη ενσάρκωσή της.
Αν δεν μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο, αναζητήστε την ταινία
σε κάποιο σοβαρό Videoclub.
Αν έχετε κάνει και τα δύο, τότε είστε ευτυχείς!

Και τα μυαλά στα κάγκελα

Ουδεμία πρόθεση έχουμε να απλώσουμε χέρι στα μυαλά σας.
Εμείς μόνο αρνίσια κεφαλάκια τρώμε!
Πάντως, συγχαρητήρια για την αναρριχητική σας ικανότητα!
Τι λέτε για ένα συνθηματάκι στο Έβερεστ;
Των Ιμαλαΐων, διευκρινίζω, όχι το σαντουιτσάδικο...

ΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, Ο ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ

Υποσημείωση

Φίλε ή αντίπαλε μην τ’ αναγγείλεις πουθενά.
Δεσμώτης τήδε ίσταμαι
τοις ένδον ρήμασι πειθόμενος.


***
Άρης Αλεξάνδρου

Πραγματικό όνομα Αριστοτέλης Βασιλειάδης.
Γενννήθηκε στο Λένινγκραντ το 1922. Η μητέρα του Ρωσίδα και ο πατέρας του Έλληνας, ποντιακής καταγωγής.
Η οικογένεια ήρθε στην Ελλάδα το 1928 και , μετά από ένα σύντομο πέρασμα από τη Θεσσαλονίκη, εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα.
Τα χρόνια προσαρμογής ήταν δύσκολα για το μικρό Αριστοτέλη, που είχε ως μητρική γλώσσα τη Ρωσική, αλλά , χάρη στην ακόρεστη δίψα για μάθηση και το έμφυτο τάλαντο της εκμάθησης ξένων γλωσσών, κατάφερε να τελειώσει τη Βαρβάκειο (1940).
Δεν ακολούθησε την επιθυμία του πατέρα του για σπουδές στο Πολυτεχνείο και από νωρίς επιδόθηκε στη μετάφραση λογοτεχνικών κειμένων,
με έμφαση στους Ρώσους κλασικούς.
Η τραγική προσωπική του περιπέτεια αρχίζει στα χρόνια της Κατοχής,

1942

όταν συμμετέχει με θέρμη σε αντιστασιακές ομάδες , που ελέγχονται από το ΚΚΕ.
Εκεί διαπιστώνει τις συνθήκες ανελευθερίας που επικρατούν,
οι οποίες απαιτούν τυφλή υποταγή στο Κόμμα και απαγορεύουν
την προβολή των ατομικών απόψεων.
Η χαφιεδίστικη συμπεριφορά του Κόμματος απέναντι σε τρεις από
τους πιο στενούς του φίλους, οδηγεί τον νεαρό Άρη
στην οριστική απομάκρυνσή του από αυτό.
Παρά τη μη ενεργή ανάμειξή του στα Δεκεμβριανά,
συλλαμβάνεται από τους Εγγλέζους και στέλνεται στο στρατόπεδο
της Ελ Ντάμπα της Μέσης Ανατολής.
Τον Απρίλιο του 1945 απελευθερώνεται και ως το 1948 ασχολείται
επαγγελματικά με το μεταφραστικό του έργο.1946

Όμως συλλαμβάνεται εκ νέου και , επειδή αρνείται να αποκηρύξει τις ιδέες του,
εξορίζεται διαδοχικά στα στρατόπεδα Μούδρου, Μακρονήσου και Άη Στράτη.
Τις φριχτές συνθήκες διαβίωσης στα κολαστήρια του θανάτου έρχεται να επιτείνει η απόλυτη απομόνωσή του από τους συντρόφους του, οι οποίοι υπακούουν τυφλά στους εξοργισμένους με την φιλελεύθερη στάση του σταλινικούς ομαδάρχες τους .

Απελευθερώνεται τον Οκτώβριο του 1951, αλλά ξανασυλλαμβάνεται το Νοέμβριο του 1952, δικάζεται από το Στρατοδικείο Αθηνών ως ανυπότακτος (για την εποχή που ήταν... εξόριστος) και καταδικάζεται πρωτοδίκως σε 10 χρόνια ειρκτή, για να μειωθεί η ποινή σε εφτά χρόνια, στο Αναθεωρητικό. Μεταφέρεται στις φυλακές Αβέρωφ, Αίγινας και Γυάρου και απολύεται τον Αύγουστο του 1958, έχοντας εκτίσει τα δύο τρίτα της ποινής του.
Ακολουθεί ο γάμος του με τη σύντροφό του απ' τα φοιτητικά χρόνια, Καίτη Δρόσου, και το 1967 φεύγουν μαζί για το Παρίσι, μπροστά στον κίνδυνο να συλληφθεί ξανά από από τη δικτατορία.
Ακολουθούν τα χρόνια της μεγάλης οικονομικής ανέχειας , που τον υποχρεώνουν να κάνει τα πιο πιο σκληρά επαγγέλματα, σε σχέση με την ασθενική του κράση, ( υπάλληλος σε πολυκατάστημα, νυχτοφύλακας, χειριστής σε χαρτοκοπτική μηχανή, κλητήρας , βοηθός πιεστή σε μηχανή offset, κομπάρσος σε ταινία του Τσίμερμαν κ.α).
Παράλληλα, τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο του τον διαθέτει στη συγγραφή ποιημάτων στη Γαλλική και κυρίως στη συγγραφή του μυθιστορήματος Το Κιβώτιο, που θα εκδοθεί λίγο μετά την πτώση της Χούντας και θα χαρακτηριστεί ως ένα από τα καλύτερα λογοτεχνικά έργα της νεοελληνικής λογοτεχνίας.

Κι ενώ φαίνεται ότι η ζωή του Αλεξάνδρου έχει μπει επιτέλους σε μια ήρεμη φάση, λόγωτης καλυτέρευσης των οικονομικών του αλλά και της έκδοσης από τον οίκο Gallimard της γαλλικής μετάφρασης του Κιβωτίου, πεθαίνει ξαφνικά από καρδιακή προσβολή στο Παρίσι, στις 2 Ιουλίου 1978, σε ηλικία μόλις 56 ετών.1978. Η τελευταία φωτογραφία του Αλεξάνδρου,

μία βδομάδα πριν από το θάνατό του.

Αφορμή της σύντομης αναφοράς στο σπουδαίο συγγραφέα και άνθρωπο υπήρξε η ανάγνωση του βιβλίου του Δημήτρη Ραυτόπουλου Άρης Αλεξάνδρου, ο εξόριστος,
το οποίο καταγράφει βήμα προς βήμα τη βασανισμένη ζωή του και αναλύει με υποδειγματικό τρόπο όλο το έργο του. Αναζητήστε το βιβλίο και διαβάστε το.
Το συνιστούμε και για έναν επιπλέον λόγο: μέσα στις τετρακόσιες σελίδες του
φωτίζεται ένα από τα πιο "σκοτεινά" κεφάλαια της ιστορίας της Αριστεράς στον τόπο μας. Γιατί η "εκ των έσω" μαρτυρία για τα γεγονότα της θυελλώδους εποχής 1940-1967 είναι δέκα φορές ανώτερη από την καλύτερη ακαδημαϊκή ιστορία.

Το πλήθος εισερχόταν κατά κύματα στο μπουγατσατζίδικο

Κυριακή πρωί και , επιστρέφοντας με τις εφημερίδες
της εβδομάδας απ' το περίπτερο, πέφτεις επάνω στην ταμπέλα
του "Σερραίου". Κοιτάζοντας τις προσφερόμενες αμαρτίες,
το μάτι σου καρφώνεται στην τρίτη.
Απορείς. Τι ,άραγε, να σημαίνει η λέξη "ΚΥΜΑ";
Σκαλίζεις προχείρως το λεξικάκι του μυαλού σου και
καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι , αφού γράφεται με Ύψιλον,
προφανώς αφορά τη λέξη κύμα,
όπως λέμε α/ Κύμα της θάλασσας, β/ Ωστικό κύμα
γ/ Κύμα κακοκαιρίας δ/ Κύμα διαφθοράς.
Μετά καταλαβαίνεις ότι ο άνθρωπος εννοεί τη λέξη
κιμάς και πάει η καρδιά στη θέση της.
Για φαντάσου να έτρωγες καμιά μπουγάτσα
περιέχουσα κύμα του Θερμαϊκού...

Ο σταχομαζώχτρας

"Θεέ μου , ποιος θα με φυλάξει από τους ανελλήνιστους;"

1. "Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων πολιτών, ανεξαρτήτου (=ανεξαρτήτως)
πολιτικής τοποθετήσεως, είναι εναντίον των πρόωρων εκλογών."

Δελτίο Ειδήσεων στην TV100 (25/2/07)

Σχόλιο: Όταν το άλας είναι αστοιχείωτο , μιλάει την αλαμπουρνεζικήν.
***
2. "Η σημερινή μεγαλειώδης συγκέντρωση είναι η απάντηση σε όλους όσους (= όσοι) νομίζουν ότι ..."

Γεώργιος Παπανδρέου, σε ομιλία του στην Κοζάνη

Απορία: Γιατί ο ερίφης δε διαβάζει τους λόγους που του γράφουν;
Τι παριστάνει, τον πατέρα του;

Om Kalsoum: Aadeet hayati

OM KALSOUM
(1904-1975)
Η μεγαλύτερη τραγουδίστρια του αραβικού κόσμου.
Τριάντα δύο χρόνια μετά το θάνατό της,
η φωνή της δεσπόζει στα ερτζιανά όλων των χωρών
του αραβόφωνου Ισλάμ.
Άρχισε να τραγουδάει στα δεκατέσσερά της χρόνια
και σε ηλικία είκοσι ετών ήταν ήδη διάσημη.
Ποτέ δεν έμαθε νότες και προσλάμβανε
μόνο εμπειρικούς μουσικούς, για να έχουν τη δυνατότητα του αυτοσχεδιασμού.
Φανατική αντιμοναρχική και εθνικίστρια συνέβαλε τα μέγιστα
στην έκπτωση της βασιλείας και την άνοδο του Νάσερ,
ο οποίος έδιωξε τους Εγγλέζους από την Αίγυπτο.
Στον "Πόλεμο των επτά ημερών", το 1967, μετά την ταπεινωτική ήττα
του αιγυπτιακού στρατού από τους Ισραηλινούς,
κατέβηκε στο υπόγειο του σπιτιού της
και ζούσε επί μήνες εκεί , σε ένδειξη πένθους.
Η φωνή της , κατά τους ειδικούς, είχε τη μοναδική ικανότητα
να είναι εξίσου καλή και στις υψηλές και στις χαμηλές νότες,
το δε κράτημα της αναπνοής της μόνο λίγες τραγουδίστριες
της όπερας μπορούσαν να το συναγωνιστούν.

Τιριτόμπα!

Είδος σπάνιο, ανήκον στη συνομοταξία
των ανθρώπων που, ώσπου να τους δεις,
εξαφανίζονται μυστηριωδώς.
Όλο και κάποια αποστολή έχουν να εκτελέσουν,
με εμάς , τους δυστυχείς τετράτροχους, θα ασχολούνται τώρα;
Μερικές φορές τους πετυχαίνεις είτε να συνομιλούν ανά τρεις
μεταξύ τους επί των διασταυρώσεων , ενώ το σύμπαν δονείται
από τις κόρνες των μποτιλιαρισμένων , είτε να πίνουν
αμέριμνοι την καφεδιά τους σε καφενεία κεντρικότατων δρόμων,
όπου τα τριπλοπαρκαρίσματα καθιστούν αδύνατη
τη διέλευση πεζών και οχημάτων.
Η αγανάκτησή μου για τους τροχαίους που μισθοδοτούνται
από τους φόρους μας, χωρίς να κάνουν τίποτε, χτύπησε
κόκκινο σήμερα, όταν χρειάστηκε να μεταφέρω υπερήλικα
συγγενή μου από την Καλαμαριά στο Νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς.
Πουθενά σε όλη τη διαδρομή δεν είδα ούτε ένα εκπρόσωπό τους,
να διευθετεί το, λόγω της IΝFACOMA στη ΔΕΘ, εφιαλτικό
μποτιλιάρισμα. Μία ολόκληρη ώρα για απόσταση... τεσσάρων
χιλιομέτρων και με έναν άρρωστο μέσα στο αμάξι, πήγα να
σκάσω από την αγωνία. Ποιος κακός θεός έχει καταραστεί
αυτήν την πόλη και έχει κάνει τους φύλακές της
τόσο χοντρόπετσους;

ΥΓ. Για να μη ρίχνουμε όλα τα βάρη στους τροχαίους, εσείς σαΐνια της ΔΕΘ
τι μέτρα πήρατε για την ακώλυτη προσέλευση των επισκεπτών της INFACOMA;
Ειδοποιήσατε την Τροχαία Θεσσαλονίκης και εξασφαλίσατε την κατηγορηματική
δέσμευσή της ότι θα έχει "καθαρούς" τους γύρω δρόμους; Γιατί τυχαίνει
να συμβαίνει το ίδιο απίστευτο κομφούζιο σε όλες τις κλαδικές εκθέσεις σας,
ενώ οι δρόμοι είναι "πεντακάθαροι", μόνο όταν έρχεται ο Πρωθυπουργός
και οι συν αυτώ;

L' Etat c' est moi!

Η καταγγελία της δουλικής υποταγής και της συναλλαγής.
Οκτώ λέξεις που περιγράφουν με τον πιο ωμό τρόπο
την πανεπιστημιακή μας πραγματικότητα.
Δεν πα' να σκοτώνεσαι στο διάβασμα και να μαζεύεις πτυχία,
μεταπτυχιακά και διδακτορικά από τις καλύτερες σχολές
του εξωτερικού, δεν πα' να 'χεις άπειρες δημοσιεύσεις σε
διεθνούς κύρους περιοδικά και να αναγνωρίζεσαι από
τους ομότεχνούς σου στο εξωτερικό ως διάνοια...
Εδώ είναι Μπαλκάνια... δεν είναι παίξε -γέλασε!
Αν προσθέσουμε , με τη σειρά μας, στο παιχνίδι των
πανεπιστημιακών συναλλαγών το νεποτισμό
(= οικογενειοκρατία), την παρεοκρατία, τον κομματισμό,
θα ολοκληρώσουμε τη φυσιογνωμία
ενός από τους πιο απαξιωμένους θεσμούς της ελληνικής κοινωνίας.
Που παράγει σωρηδόν ασπούδαχτους επιστήμονες,
πλην εξαιρέσεων φυσικά.
Γιατί , όπως λέει ο λαός,
με όποιον δάσκαλο θα κάτσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις...

8½ F. Fellini - Nino Rota

Φεντερίκο Φελίνι (1920-1993)
Νίνο Ρότα (1911-1979)

Ο πρώτος άφησε πίσω του κινηματογραφικά αριστουργήματα
[ Οι βιτελόνι (1953), Λα στράντα (1954), Οι νύχτες της Καμπίρια (1957),
Ντόλτσε βίτα (1960), 8 1/2 (1963), Η Ιουλιέτα των πνευμάτων (1964),
Σατυρικόν (1969), Ρόμα (1972), Αμαρκόρντ (1973),
Η πόλη των γυναικών (1980), Και το πλοίο φεύγει (1983),
Τζίντζερ και Φρεντ (1986), Η φωνή του φεγγαριού (1990) κ. α.]
Ο δεύτερος επένδυσε μουσικά δεκαέξι από τις ταινίες του πρώτου,
προσφέροντας αξέχαστες μελωδίες.
Στο Φελίνι χρωστάμε τη μαγεία των ποιητικών φαντασιώσεών του,
που συνοδευόταν από μιαν ανεπανάληπτη ειρωνεία
για έναν κόσμο παρακμασμένο και κενό περιεχομένου.
Ο Ρότα γέμισε τις ταινίες του Φελίνι με μουσικά ηχοχρώματα
απλά στη σύνθεσή τους, αλλά εξαιρετικά τρυφερά και εκλεπτυσμένα,
που ακολουθούν τα βήματα των κινηματογραφικών ηρώων
τονίζοντας την τραγικότητα
της μοναξιάς και της άδειας ζωής τους.

-ΖΟΟ? - Τσου!

1,2,3,4,5,6= Στουτγάρδη

Θεσσαλονίκη

Εντάξει, δεν είμαστε στην εποχή που τις έσερνε
ο αρκουδιάρης από την μύτη και διασκέδαζε
τους μικρούς με το " Δείξτε στον κόσμο
τι κάνει ο γέρος στη γριά!".
Ούτε ασπαζόμαστε την ακραία λογική ορισμένων
οικολόγων να καταργηθούν διά παντός οι ζωολογικοί κήποι.
Αν όμως αυτό το κοτέτσι του Σέιχ Σου είναι
ζωολογικός κήπος, τότε δέχομαι
να βάλετε το χαλκά του μαρτυρίου στη δική μου μύτη...
Όταν η Στουτγάρδη, μία πόλη
με τους μισούς κατοίκους από τη δική μας,
διαθέτει εικοσαπλάσιο , σε έκταση, σπίτι υποδειγματικής φιλοξενίας
για τα πάσης φύσεως ζωντανά επί της γης,
εμείς τι προσπαθούμε να δείξουμε;
Ουαί της υποκρισίας και της μακαριότητος,
αγαπητοί δημοτικοί άρχοντες!
Ξαναβλέποντας το θέαμα, ας προσφέρουμε
στους φίλους της στήλης όχι
κουλούρια και γκοφρέτες, όπως κάνουν
ορισμένοι ευσυνείδητοι(;) γονείς στις χαριτωμένες αρκούδες,
αλλά ένα σχετικό με τη μοίρα αυτών των ζώων
ποίημα του Άγγελου Σικελιανού.
Ιερά οδός

Aπό τη νέα πληγή που μ' άνοιξεν η μοίρα
έμπαιν' ο ήλιος, θαρρούσα, στην καρδιά μου
με τόση ορμή, καθώς βασίλευε, όπως
από ραγισματιάν αιφνίδια μπαίνει
το κύμα σε καράβι π' ολοένα
βουλιάζει.
Γιατί εκείνο πια το δείλι,
σαν άρρωστος, καιρό, που πρωτοβγαίνει
ν' αρμέξει ζωή απ' τον έξω κόσμον, ήμουν
περπατητής μοναχικός στο δρόμο
που ξεκινά από την Aθήνα κ' έχει
σημάδι του ιερό την Eλευσίνα.
Tι ήταν για μένα αυτός ο δρόμος πάντα
σα δρόμος της Ψυχής.
Φανερωμένος
μεγάλος ποταμός, κυλούσε εδώθε
αργά συρμένα από τα βόδια αμάξια
γεμάτα αθεμωνιές ή ξύλα, κι άλλα
αμάξια, γοργά που προσπερνούσαν,
με τους ανθρώπους μέσα τους σαν ίσκιους.

Mα παραπέρα, σα να χάθη ο κόσμος
κ' έμειν' η φύση μόνη, ώρα κι ώρα
μιαν ησυχία βασίλεψε. K' η πέτρα
π' αντίκρισα σε μια άκρη ριζωμένη,
θρονί μου φάνη μοιραμένο μου ήταν
απ' τους αιώνες. K' έπλεξα τα χέρια,
σαν κάθισα, στα γόνατα, ξεχνώντας
αν κίνησα τη μέρα αυτή ή αν πήρα
αιώνες πίσω αυτό τον ίδιο δρόμο.

Mα να· στην ησυχία αυτή, απ' το γύρο
τον κοντινό, προβάλανε τρεις ίσκιοι.
Ένας Aτσίγγανος αγνάντια ερχόταν,
και πίσωθέ του ακλούθααν, μ' αλυσίδες
συρμένες, δυο αργοβάδιστες αρκούδες.

Kαι να· ως σε λίγο ζύγωσαν μπροστά μου
και μ' είδε ο Γύφτος, πριν καλά προφτάσω
να τον κοιτάξω, τράβηξε απ' τον ώμο
το ντέφι και, χτυπώντας το με τό 'να
χέρι, με τ' άλλον έσυρε με βία
τις αλυσίδες. K' οι δυο αρκούδες τότε
στα δυο τους σκώθηκαν, βαριά.
H μία,
(ήτανε η μάνα, φανερά), η μεγάλη,
με πλεχτές χάντρες όλο στολισμένο
το μέτωπο γαλάζιες, κι από πάνω
μιαν άσπρη αβασκαντήρα, ανασηκώθη
ξάφνου τρανή, σαν προαιώνιο νά 'ταν
ξόανο Mεγάλης Θεάς, της αιώνιας Mάνας,
αυτής της ίδιας που ιερά θλιμμένη,
με τον καιρόν ως πήρε ανθρώπινη όψη,
για τον καημό της κόρης της λεγόνταν
Δήμητρα εδώ, για τον καημό του γιου της
πιο πέρα ήταν Aλκμήνη ή Παναγία.
Kαι το μικρό στο πλάγι της αρκούδι,
σα μεγάλο παιχνίδι, σαν ανίδεο
μικρό παιδί, ανασκώθηκε κ' εκείνο
υπάκοο, μη μαντεύοντας ακόμα
του πόνου του το μάκρος, και την πίκρα
της σκλαβιάς, που καθρέφτιζεν η μάνα
στα δυο πυρά της που το κοίτααν μάτια!

Aλλ' ως από τον κάματον εκείνη
οκνούσε να χορέψει, ο Γύφτος, μ' ένα
πιδέξιο τράβηγμα της αλυσίδας
στου μικρού το ρουθούνι, ματωμένο
ακόμα απ' το χαλκά που λίγες μέρες
φαινόνταν πως του τρύπησεν, αιφνίδια
την έκαμε, μουγκρίζοντας με πόνο,
να ορθώνεται ψηλά, προς το παιδί της
γυρνώντας το κεφάλι, και να ορχιέται
ζωηρά.
K' εγώ, ως εκοίταζα, τραβούσα
έξω απ' το χρόνο, μακριά απ' το χρόνο,
ελεύτερος από μορφές κλεισμένες
στον καιρό, από αγάλματα κ' εικόνες·
ήμουν έξω, ήμουν έξω από το χρόνο.

Mα μπροστά μου, ορθωμένη από τη βία
του χαλκά και της άμοιρης στοργής της,
δεν έβλεπα άλλο απ' την τρανήν αρκούδα
με τις γαλάζιες χάντρες στο κεφάλι,
μαρτυρικό τεράστιο σύμβολο όλου
του κόσμου, τωρινού και περασμένου,
μαρτυρικό τεράστιο σύμβολο όλου
του πόνου του πανάρχαιου, οπ' ακόμα
δεν του πληρώθη απ' τους θνητούς αιώνες
ο φόρος της ψυχής.
Tι ετούτη ακόμα
ήταν κ' είναι στον Άδη.
Kαι σκυμμένο
το κεφάλι μου κράτησα ολοένα,
καθώς στο ντέφι μέσα έριχνα, σκλάβος
κ' εγώ του κόσμου, μια δραχμή.
Mα ως, τέλος,
ο Aτσίγγανος ξεμάκρυνε, τραβώντας
ξανά τις δυο αργοβάδιστες αρκούδες,
και χάθηκε στο μούχρωμα, η καρδιά μου
με σήκωσε να ξαναπάρω πάλι
το δρόμον οπού τέλειωνε στα ρείπια
του Iερού της Ψυχής, στην Eλευσίνα.
K' η καρδιά μου, ως εβάδιζα, βογκούσε:
"Θά 'ρτει τάχα ποτέ, θε νά 'ρτει η ώρα
που η ψυχή τής αρκούδας και του Γύφτου,
κ' η ψυχή μου, που Mυημένη τηνε κράζω,
θα γιορτάσουν μαζί;"
Kι ως προχωρούσα,
και βράδιαζε, ξανάνιωσα απ' την ίδια
πληγή, που η μοίρα μ' άνοιξε, το σκότος
να μπαίνει ορμητικά μες στην καρδιά μου,
καθώς από ραγισματιάν αιφνίδια μπαίνει
το κύμα σε καράβι που ολοένα
βουλιάζει. Kι όμως τέτοια ως να διψούσε
πλημμύραν η καρδιά μου, σα βυθίστη
ως να πνίγηκε ακέρια στα σκοτάδια,
σα βυθίστηκε ακέρια στα σκοτάδια,
ένα μούρμουρο απλώθη απάνωθέ μου,
ένα μούρμουρο,
κ' έμοιαζ' έλεε:
"Θά 'ρτει."

Η πανούκλα της κούκλας...

Από μπρος κούκλα, από πάνω πανούκλα!
Δύο φωτογραφίες από τις στέγες των
"αναπαλαιωμένων", κατά τα άλλα, μαγαζιών
που βρίσκονται γύρω από την πλατεία Άθωνος,
στην "καρδιά" δηλαδή της καρδιάς της Θεσσαλονίκης.
Οι καρκινογόνες αμιαντόπλακες και οι τριτοκοσμικές
λαμαρίνες αφιερώνονται
στο Δήμαρχο και το Νομάρχη μας,
που τόσα κάνουν, για να αναδείξουν το
το ιστορικό πρόσωπο της πόλης.

2 Φεβρουαρίου 1949

Αγίου Δημητρίου 62. Το "στοιχειωμένο" κτίριο της φωτογραφίας
πριν από τον πόλεμο ήταν καπναποθήκη.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου και κυρίως στην περίοδο
του Εμφυλίου μετατράπηκε σε φυλακή.
Ήταν το Παράρτημα των διαβόητων "Νέων φυλακών".
Τρεις όροφοι στέγαζαν τους άντρες και οι δύο τελευταίοι τις γυναίκες.
Η ταράτσα χρησίμευε ως ...αύλειος χώρος
και για "ειδικές" περιποήσεις.
Το κτίριο σήμερα ανακαινίζεται.
Ας ελπίσουμε ότι η θλιβερή ιστορία του δε θα φέρει κακοτυχία
στους νέους ιδιοκτήτες του.

ΜΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
[Απόσπασμα από το (δυσεύρετο) ημερολόγιο της βαρυποινίτισσας Μ. Γ.
Πικρή Εποχή.
Η Μ.Γ. εξέτισε στο Παράρτημα ένα μεγάλο μέρος από την ποινή της]

2 Φεβρουαρίου (1949)
"Να ’μαστε πάλι εδώ στο παλιό εξαώροφο καπνομάγαζο, το σιδεροδεμένο, που όλοι οι όροφοί του είναι γεμάτοι κόσμο, χωρικούς, εργάτες, επιστήμονες, νέους και γέρους.
Ο θάλαμος είναι τεράστιος, γεμάτος γιατάκια (πρόχειρα κρεβάτια με στρώματα ή σκέτα κουβέρτες), θανάσιμα κρύος, γύρω-γύρω σιδερόφραχτα παράθυρα, όπου απαγορεύεται να πλησιάσουμε. Υπόδικες και καταδικασμένες είμαστε μαζί και διακρίνεις να κυριαρχεί αξεδιάλυτα αγωνία, ηρωισμός, πανικός ή και φοβισμένη κακομοιριά.

Δυστυχία, υποταγή και περηφάνια υπάρχουν σε κάθε συναλλαγή και μπερδεύονται στα βήματά σου. Το ίδιο απλά συναντάς ανθρώπους «μεγάλους» και ανθρώπους άσχετους.
Νιώθω άσχημα και με μπερδεμένα τα συναισθήματά μου, και, το χειρότερο, δεν μπορώ να μείνω μόνη ποτέ, για ν' ανασυγκροτηθώ και να ξεκαθαρίσω μερικά προβλήματα. Οι ειδικές συνθήκες του περιβάλλοντος, δίκες, καταδικασμένοι σε θάνατο που φεύγουν, συνεχείς πιέσεις, είναι τέτοιες που κυριολεκτικά αισθάνομαι να πνίγομαι.
Για την ώρα πήραμε αναστολή της εκτέλεσης. Παρ' όλα αυτά δεν έχω συνέλθει ακόμη σ' ό,τι αφορά τη συναισθηματική μου ισορροπία ύστερα από τόση ένταση που πέρασα στη διάρκεια του Στρατοδικείου, όπως άλλωστε συμβαίνει με τον καθένα που βρίσκεται εδώ καταδικασμένος.
Σκέφτομαι εξαντλητικά την τόσο πρόσφατη δοκιμασία της δίκης μας. Μια μάχη που δεν ήταν δυνατόν να τη δώσεις προετοιμασμένος, μια μάχη μέσα στη φωτιά του Εμφύλιου πολέμου, όπου κριτήρια υπήρξαν μόνο το μίσος και η σκοπιμότητα• γι' αυτό και χαμένη απ’ τα πριν. Εμείς, όλοι νέοι, με τον ιδεαλισμό ιδιαίτερα ανεπτυγμένο και με μια «επιβεβλημένη» ωριμότητα, αγωνιζόμασταν απελπισμένα να σταθούμε συνεπείς σ' ό,τι πιστεύαμε. Μέσα σε μια τρικυμία πιέσεων, εκβιασμών και φόβου, αρνηθήκαμε τους εαυτούς μας. Έξω απ’ τα κάγκελα οι συγγενείς πιασμένοι απ’ αυτά, σπάραζαν παραδομένοι σ' έναν πανικό που παράσερνε και μας, τους μελλοθάνατους.
Οι μέρες αυτές δεν γίνεται να σβήσουν ποτέ, δεν θέλω να ξεχάσω, αποτελούν πια πύρινες θύμισες για πάντα.
Τώρα τα βράδια, σαν ξαπλώνω μονάδα κι' εγώ μέσα στις υπόλοιπες 200 κρατούμενες του θαλάμου, χωρίς τον τρόμο των ανακρίσεων ή την αγωνιώδη αναμονή της δίκης, νιώθω αποκαμωμένη. Παρατηρώ σαν τότε, στην απομόνωση, τα κίτρινα φώτα, που κι' εδώ δεν σβήνουν ποτέ, και, τελείως άδεια από σκέψεις, παραδίνομαι σ' έναν ύπνο βαρύ.".

Εν Θεσσαλονίκη, 5-6 (18/19) Αυγούστου 1917

Η φωτιά, έχοντας ολοκληρώσει το έργο της στο
δυτικό μέρος της πόλης, μαίνεται στο ανατολικό.

Πυκνός μαύρος καπνός υψώνεται πάνω από τα
ήδη καμμένα επιβλητικά κτίρια των καφενείων
"Καφέ Κριστάλ" και " Όλυμπος".
Η καταστροφή του εμπορικού κέντρου της
Θεσσαλονίκης έχει ολοκληρωθεί.

Μερική άποψη της πόλης μετά την πυρκαγιά

"Η πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης το 1917 ήταν ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία της πόλης. Ήταν ένα τυχαίο γεγονός που άλλαξε σημαντικά την φυσιογνωμία της πόλης. Η πυρκαγιά μέσα σε 32 ώρες έκαψε 9.500 σπίτια σε έκταση 1.000.000 τετρ. μέτρων και άφησε άστεγα πάνω από 70.000 άτομα. Το μέρος της πόλης που κάηκε ανοικοδομήθηκε με νέο οργανωμένο σχέδιο, δημιουργώντας μια σύγχρονη πόλη.
Η πυρκαγιά σύμφωνα με το πόρισμα της ανάκρισης που διεξήγαγε το Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, ξεκίνησε το Σάββατο 5/18 Αυγούστου 1917 περίπου στις 3 το μεσημέρι, από ένα φτωχικό σπίτι προσφύγων στην διεύθυνση Ολυμπιάδος 3, στην συνοικία Μεβλανέ μεταξύ του κέντρου και της Άνω Πόλης. Προκλήθηκε από σπίθα της φωτιάς μιας κουζίνας, που έπεσε σε παρακείμενη αποθήκη με άχυρο. Η έλλειψη νερού και η αδιαφορία των γειτόνων, δεν έκανε δυνατή την κατάσβεση της αρχικής πυρκαγιάς, και σε σύντομο διάστημα και χάρη στον έντονο άνεμο η πυρκαγιά μεταδόθηκε στα γειτονικά σπίτια και άρχισε να εξαπλώνεται σε όλη την Θεσσαλονίκη.

Αρχικά η πυκαγιά ακολούθησε δύο κατευθύνσεις, προς το Διοικητήριο μέσω της οδού Αγίου Δημητρίου και προς την αγορά μέσω της Λέοντος Σοφού. Το Διοικητήριο σώθηκε χάρη στις προσπάθειες των υπαλλήλων του που έσπευσαν να βοηθήσουν. Ο άνεμος δυνάμωσε και η πυρκαγιά ακόμη πιο γρήγορα κατέβηκε στο κέντρο της πόλης. Τα ξημερώματα της επόμενη μέρας (6/19 Αυγούστου) ο άνεμος άλλαξε κατεύθυνση και τα δύο μέτωπα της πυρκαγιάς κατέστρεψαν όλο το εμπορικό κέντρο. Στις 12:00 πέρασε γύρω από τον περίβολο του ναού της Αγίας Σοφίας χωρίς να τον πειράξει, και συνέχισε ανατολικά μέχρι την οδό Εθνικής Αμύνης (πρώην Χαμιντιέ) όπου σταμάτησε. Το βράδυ της 6/19 Αυγούστου σταμάτησε η εξάπλωσή της."


Το τμήμα της πόλης που καταστράφηκε
ολοσχερώς από την πυρκαγιά

Οι φωτογραφίες
από το αρχείο
του Κ. Νίγδελη

Το κείμενο
από τη
ΒΙΚΙΠΆΙΔΕΙΑ

Calexico - Alone Again Or

Yeah
Said it's alright
I won't forget
All the times I've waited patiently for you
and you'll do just what you used to do
And I will be alone again tonight, my dear.

Yeah
I heard a funny thing
Somebody said to me,
"You know that I could be in love with almost everyone,
and I think that people are the greatest fun."
and I will be alone again tonight, my dear.

And I will be alone again tonight, my dear.

Yeah
I heard a funny thing
Somebody said to me
"You know that I could be in love with almost everyone;
I think that people are the greatest fun."
and I will be alone again tonight, my dear.

And I will be alone again tonight, my dear.

Έρως ανίκατε...

ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ

Αρχίας

Λένε :"Πρέπει να αποφεύγουμε τον έρωτα". Τσάμπα ο κόπος!
Γιατί πώς να καταφέρω να γλιτώσω, πεζός εγώ,
όταν με ακολουθεί από κοντά ένα φτερωτό πλάσμα;

Το τυφλό μπαλκόνι

Μέχρι τώρα ξέραμε τα "τυφλά" παράθυρα.
Από σήμερα ξέρουμε και τα "τυφλά" μπαλκόνια!

Επιτοίχιο 2

HAPPY NEW FEARΕυχαριστούμε για τις καθυστερημένες ευχές σας!
Δε μας εξηγείτε όμως ευκρινώς την πηγή
του ευτυχισμένου φόβου μας.
Αφορά τους αστυνομικούς ή εσάς;

Επιτοίχιο 1

Βρε μανία που έχουν με τους τοίχους αυτά τα παιδιά!
Πλάκα στην πλάκα, θα βάψουν ακόμα και τ' αυτιά μας!

Στείλε το άρθρο με email-Τύπωσε το άρθρο

WWW.r.s.f.org

Ο 22χρονος blogger τελούσε υπό κράτηση από τη σύλληψή του στις αρχές του περασμένου Νοεμβρίου.


Τέσσερα χρόνια στη φυλακή για Αιγύπτιο blogger που «προσέβαλε» Ισλάμ και Μουμπάρακ

Associated Press

Αλεξάνδρεια. Αιγυπτιακό δικαστήριο καταδίκασε σε τετραετή φυλάκιση 22χρονο blogger με την κατηγορία της προσβολής του Ισλάμ και του προέδρου της χώρας Χόσνι Μουμπάρακ. Ο Αμπντέλ Καρίμ Σουλεϊμάν, πρώην φοιτητής της Νομικής, είναι ο πρώτος blogger που καταδικάζεται στην Αίγυπτο για τα κείμενά του.

Ο ίδιος, ένας φιλελεύθερος μουσουλμάνος, δεν αρνήθηκε ότι είναι ο συγγραφέας των άρθρων στο ιστολόγιο και δήλωσε ότι απλώς αντιπροσωπεύουν τις προσωπικές του απόψεις.

Στο τελευταίο του κείμενο, που δημοσιεύθηκε στις 28 Οκτωβρίου, ο 22χρονος Σουλεϊμάν επετέθη κατά του πανεπιστημίου Αλ Αζχάρ, έδρα της ανώτατης αρχής του σουνιτικού ισλάμ, από όπου αποβλήθηκε το περασμένο έτος εξαιτίας του περιεχομένου του blog του. Ο Σουλεϊμάν έγραψε ότι το Αλ Αζχάρ προωθεί εξτρεμιστικές απόψεις.

Σε άλλο άρθρο του με τίτλο «Η γυμνή αλήθεια για το Ισλάμ, όπως την είδα» κατηγόρησε τους μουσουλμάνους για αγριότητες κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων με χριστιανούς το 2005 στην Αλεξάνδρεια.

Ο Σουλεϊμάν παρομοίασε επίσης σε άρθρο του τον πρόεδρο της Αιγύπτου, Χόσνι Μουμπάρακ, με τους δικτατορικούς φαραώ της αρχαίας Αιγύπτου.

Συνελήφθη στις 7 Νοεμβρίου στην πόλη της Αλεξάνδρειας, όπου διαμένει. Την ίδια ημέρα η οργάνωση Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα περιέλαβε την Αίγυπτο σε κατάλογο 13 χωρών που θεωρούνται «εχθροί του Διαδικτύου».

Οργανώσεις για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και bloggers παρακολούθησαν προσεκτικά την υπόθεση του Σουλεϊμάν, ανησυχώντας για το γεγονός ότι πιθανή καταδίκη του θα αποτελέσει δεδικασμένο για τον περιορισμό της ελευθερίας του Διαδικτύου στην Αίγυπτο.

Το Internet είναι το σημαντικότερο φόρουμ άσκησης κριτικής προς την αιγυπτιακή κυβέρνηση σε μια χώρα όπου οι μεγάλες εφημερίδες και τα κυριότερα τηλεοπτικά δίκτυα είναι κρατικά.

news.in.gr, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Reuters/Γαλλικό

***

Σου τη φέραμε, σου τη φέραμε!
Το φιλέσπλαχνο Ισλάμ και ο δημοκρατικός ηγέτης μας
μόνο τέσσερα χρονάκια σού έριξαν στο κεφάλι!