"Είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε χωρίς οίκτο, έτσι δεν είναι; Όμως,
βέβαια, αυτό είναι αδύνατο... δεν μπορεί κάποιος να μένει συνέχεια έξω
στο κρύο· κάποια στιγμή θα πρέπει να γυρίσει πίσω..."
Με τη βαθύτητα,
την ευστοχία και τη λεπτή ειρωνεία που τον καθιέρωσαν ως έναν από τους
μεγαλύτερους συγγραφείς του καιρού μας, ο Λε Καρέ αποδίδει όπως δεν το
κατόρθωσε κανένας άλλος το παιχνίδι της εξαπάτησης και της προδοσίας των
μυστικών υπηρεσιών, που πήρε ασύλληπτες διαστάσεις στα χρόνια του
Ψυχρού Πολέμου. Και στο φόντο του σκοτεινού Βερολίνου, της διχασμένης
καρδιάς της Ευρώπης, δεν αφηγείται απλώς μια αξεπέραστη ιστορίας αγωνίας
και μυστηρίου, αλλά μια ιστορία για τα ίδια τα όρια της ανθρώπινης
συνείδησης σε συνθήκες που η σκοπιμότητα αντικαθιστά την ηθική και η
απόκρυψη την αλήθεια.
Ο Κατάσκοπος που Γύρισε από το Κρύο, το
μυθιστόρημα που χάρισε παγκόσμια φήμη στον Τζον λε Καρέ, εκδόθηκε το
1963 και παραμένει η πιο αληθινή ιστορία που γράφτηκε ποτέ για τον
παράλογο, αμοραλιστικό και συχνά απάνθρωπο κόσμο των κατασκόπων.
Τιμήθηκε με τα βραβεία Dagger για το Καλύτερο Βρετανικό Μυθιστόρημα
Μυστηρίου, Somerset Maugham και Edgar, μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με
πρωταγωνιστή τον Ρίτσαρντ Μπάρτον και ανήκει πλέον στα κλασικά έργα της
σύγχρονης λογοτεχνίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
"Η καλύτερη κατασκοπική ιστορία που διάβασα ποτέ". (Graham Green)
"Η πιο σημαντική φωνή του καιρού μας". (Daily Telegraph)
"Κανένας
άλλος συγγραφέας δεν έχει σκιαγραφήσει -τόσο ανελέητα για τους
πολιτικούς αλλά τόσο συναρπαστικά για τους αναγνώστες- τις δημόσιες και
τις μυστικές ιστορίες της εποχής του". (The Guardian)
1.Βικιπαίδεια :=>Ο κατάσκοπος που γύρισε από το κρύο(Βιβλίο)
*********************************
2.ΗΧΗΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ
Ο κατάσκοπος που γύρισε από το κρύο
**********************************
1. Βικιπαίδεια=>Ο κατάσκοπος που γύρισε από το κρύο (ταινία)
βρετανική
κατασκοπική ταινία του Ψυχρού Πολέμου του 1965 βασισμένη στο ομώνυμο
μυθιστόρημα του 1963 του Τζον Λε Καρρέ. Η σκηνοθεσία είναι του Μάρτιν
Ριτ και το σενάριο έγραψαν οι Πολ Ντεν και Γκάι Τρόσπερ.
Πρωταγωνιστούν οι Ρίτσαρντ Μπάρτον, Κλερ Μπλουμ, Όσκαρ Βέρνερ. Βικιπαίδεια
2.ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ =>Ο κατά λε Καρέ Ψυχρός Πόλεμος στον «Κατάσκοπο που γύρισε από το κρύο» 1965) του Μάρτιν Ριτ
΄
2.ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ =>Ο κατά λε Καρέ Ψυχρός Πόλεμος στον «Κατάσκοπο που γύρισε από το κρύο» 1965) του Μάρτιν Ριτ
΄
Με αφορμή την γέννηση σαν σήμερα του Αμερικανού σκηνοθέτη Μάρτιν Ριτ, στεκόμαστε στην ωραιότερη ίσως δημιουργία του, που κατέκτησε και δύο οσκαρικές υποψηφιότητες, μία για την καλλιτεχνική της διεύθυνση και μία για τον πρωταγωνιστή της Ρίτσαρντ Μπέρτον.
Αν δεν πιστεύει κανείς ότι υπάρχει Θεός σ’ αυτό το μυστηριωδώς διατυπωμένο σύμπαν, τότε το μόνο που μας μένει είναι οι άνθρωποι. Κι απ’ αυτούς, μια χούφτα σημαντικές αρχές, ενίοτε και ιδέες, πάνω στις οποίες να μπορούμε να βασίσουμε τις μεταξύ μας σχέσεις και τον ρόλο μας μέσα στο φυσικό περιβάλλον. Έρχεται όμως κάποτε ο καιρός, στον περασμένο αιώνα ήρθε κυρίως μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, που αντίπαλα ιδεολογικά στρατόπεδα πρεσβεύουν διαμετρικές μεταξύ τους απόψεις, παραδόξως (;) με τους ίδιους ακριβώς φανατικούς, αυτοδίκαιους τρόπους. Ο 20ός αιώνας ήταν σαρωτικός στις συνέπειες αυτής της πόλωσης.
...στα ενδότερα της κλασικά δαιδαλώδους ίντριγκας του ανυπέρβλητου συγγραφέα, δεν βρίσκεται παρά ένας σαν εμάς...
«Ο Κατάσκοπος Που Γύρισε Από το Κρύο», «η ωραιότερη κατασκοπευτική νουβέλα που διάβασα ποτέ», κατά τον μέγιστο Γκρέιαμ Γκριν, και αυτή που έβγαλε τον λε Καρέ από το ΜΙ6 και τον αφιέρωσε στο γράψιμο, μιλά για τις συνέπειες της πόλωσης αυτής στον άνθρωπο που βρίσκεται στη μέση διασταυρούμενων πυρών. Ο ίδιος δε ο Κατάσκοπος, ερμηνευμένος απελπιστικά τέλεια απ’ τον Ρίτσαρντ Μπέρτον, είναι ένας πράκτορας, ένας τυπικός άνθρωπος του λε Καρέ, απονευρωμένος ανάμεσα στα δυο στρατόπεδα του Ψυχρού Πολέμου, που λόγω θέσης έχει καταλάβει πόσοι ανέλπιδα όμοιοι είναι οι εμπόλεμοι, πόσο σαθρή είναι πια η λογική ενός κόσμου που εναποτέθηκε σ’ εμάς η νοηματοδότησή του. Κι όταν κάποια στιγμή ερωτηθεί ανάμεσα στον θάνατο «για κάτι» ή την ζωή για την διαπρέπουσα ανοησία, η απάντησή του δεν θα είναι παρά εκείνη ενός που κατάλαβε την ανεπάρκεια μας και δεν καταδέχθηκε καν να επιχειρήσει μια δική του, μοναχική έστω, αλλά βιώσιμη απάντηση. Οι ήρωες του λε Καρέ, συχνά, ξέρουν πολλά για να μην παραιτηθούν ακόμα και από την ίδια τους την ύπαρξη και την ελπίδα της.
Είναι προφανές πως ο «Κατάσκοπος» του Μάρτιν Ριτ είναι μια πικρή ταινία, συναισθηματικά διαστελλόμενη όσο περνά η ώρα και σχεδόν ντοκιμαντερίστικη στην (νοσηρά γοητευτική) ατμόσφαιρά της, μιας και είναι γυρισμένη μόλις τέσσερα χρόνια μετά την ανόρθωση του βερολινέζικου Τείχους, που χώρισε σχηματικά και πραγματικά τους σωστούς από τους λανθασμένους. (Και ευτυχώς ο λε Καρέ, παρότι παιδί της Δύσης, έχει τη σοφία να αφήσει το δίλημμα σε αυτούς που θεωρούν ότι το απαντούν για μας).
Στην καρδιά της όμως, στα
ενδότερα της κλασικά δαιδαλώδους ίντριγκας του ανυπέρβλητου συγγραφέα,
δεν βρίσκεται παρά ένας σαν εμάς: Ένας πανέξυπνος βλάκας, ένας
αφιλόδοξος υπάλληλος, ένας θλιμμένος ηθο-ποιός καθημερινότητας, μια
(ακόμα) παράπλευρη απώλεια ενός συστήματος που, όλως παραδόξως, οι
άνθρωποι κατασκεύασαν χωρίς την πρόνοια να μην πεθαίνουν από δαύτο.
Μόνη
του διαφορά από τον γενικό πληθυσμό – ίσως όχι ιδιαίτερα κολακευτική –
ότι αυτός γνωρίζει την ματαιότητα του κόσμου που τον περιβάλλει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου