Αμεση(;) δημοκρατία(;)
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝΟταν ο Γιώργος Παπανδρέου το 2004 παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη από τον Κώστα Σημίτη αποφάσισε να καθιερώσει το μοντέλο εκλογής του προέδρου του κόμματος από τη βάση, με την ευρύτερη έννοια του όρου, πολλοί υποστήριξαν ότι αυτή η διαδικασία παραπέμπει στην άμεση δημοκρατία και πρέπει να υιοθετηθεί και από τα άλλα κόμματα. Τότε λέγεται ότι συμμετείχαν περίπου 900.000 πολίτες. Το νούμερο αμφισβητήθηκε και από παράγοντες του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η κοινή λογική δεν μπορούσε να το στηρίξει. Αν το ΠΑΣΟΚ είχε καταφέρει να κινητοποιήσει τόσο κόσμο για μια αναμέτρηση του προέδρου με τον εαυτό του, δεν θα έχανε τις εκλογές από τον Κώστα Καραμανλή λίγο αργότερα. Αυτά όμως είναι Ιστορία. Το παράδειγμα του Γ. Παπανδρέου ακολούθησαν και η Νέα Δημοκρατία, η οποία μέχρι εκείνη την εποχή χρησιμοποιούσε τα όργανα του κόμματος σαν διάκοσμο του αρχηγού, και ο ΣΥΡΙΖΑ που ο πρόεδρός του έβγαινε από το συνέδριο στο οποίο συμμετείχαν μερικές χιλιάδες μέλη. Το ΚΚΕ δεν έχει αλλάξει τον τρόπο εκλογής του γενικού γραμματέα του.
Ποια συμπεράσματα μπορεί να βγουν από την εφαρμογή του συγκεκριμένου μοντέλου; Οι ηγεσίες των κομμάτων καλούν τα μέλη, τους φίλους και γενικώς τους πολίτες να δώσουν ένα μικρό αντίτιμο και να πάρουν μέρος στην εκλογική διαδικασία, βάζουν στόχο τη μεγάλη συμμετοχή και πανηγυρίζουν όταν τον πιάνουν. Μιλούν μάλιστα για αποθέωση της συλλογικής λειτουργίας αφού δίνεται ο λόγος για τόσο σοβαρά ζητήματα στα μέλη, τους φίλους και σε όποιους άλλους ανταποκριθούν στο προσκλητήριο. Ισχυρίζονται ότι χάνουν έδαφος οι ομάδες, οι τάσεις και οι φράξιες που ταλαιπωρούν τα κόμματα. Ο αντίλογος είναι ότι έτσι τα κόμματα γίνονται αρχηγικά. Κι αν η εξέλιξη αυτή εξυπηρετεί τις γραφειοκρατίες των αστικών κομμάτων, η Αριστερά σ’ όλες τις εκδοχές της έχει άλλη παράδοση. Δικαίωμα συμμετοχής έχουν και όσοι γραφτούν στους καταλόγους ακόμη και τη μέρα της εκλογικής διαδικασίας.
Για τις ηγεσίες των κομμάτων είναι περίπου αδιάφορο αν ψηφίσει ο κάθε πικραμένος ή αυτός που περνάει έξω από ένα εκλογικό κέντρο την Κυριακή της εκλογής. Για τις ηγεσίες είναι περίπου αδιάφορο αν πάρουν μέρος πολίτες που ψηφίζουν άλλα κόμματα και πάνε στην κάλπη είτε καθοδηγούμενοι είτε αυθόρμητα είτε για να σπάσουν πλάκα. Για τις ηγεσίες είναι επίσης αδιάφορο πόσοι απ’ αυτούς(ές) που θα ψηφίσουν, θα μείνουν στο κόμμα την επόμενη μέρα, θα ενταχθούν στις οργανώσεις και θα συμμετέχουν στη ζωή του κόμματος ή θα επιστρέψουν στους καναπέδες τους και θα παρακολουθούν εξ αποστάσεως τα διαδραματιζόμενα στο εσωτερικό του κόμματος, περιμένοντας πότε θα ξανακληθούν να επιλέξουν τον νέο αρχηγό.
Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι ούτε άμεση δημοκρατία ούτε ένδειξη εύρυθμης λειτουργίας των κομμάτων. Συνεπώς μήπως πρέπει τα κόμματα να επιστρέψουν στους παραδοσιακούς τρόπους ανάδειξης των ηγεσιών τους; Δηλαδή στο συνέδριο, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, στην Κεντρική Επιτροπή; Θα μπορούσε το νέο σύστημα να βελτιωθεί, να γίνει πιο αξιόπιστο; Υπάρχουν προτάσεις. Κάποιοι(ες) στον ΣΥΡΙΖΑ το σκέφτονται. Για παράδειγμα: Να έχουν δικαίωμα ψήφου για την εκλογή του προέδρου όσοι και όσες είναι τουλάχιστον τρία χρόνια μέλη του κόμματος, είναι ταμειακώς εντάξει και έχουν τακτική παρουσία στις διαδικασίες. Θα ψηφίζουν λιγότεροι(ες), αλλά θα είναι ενεργοί. Δεν πρέπει να έχουμε πάντως αυταπάτες ότι μπορεί να επιστρέψουμε στις παλιές καλές εποχές της μαζικής πολιτικοποίησης. Σήμερα το κομματικό φαινόμενο περνάει μεγάλη κρίση. Τα κόμματα ως θεσμός βρίσκονται χαμηλά στην εκτίμηση των πολιτών. Συναγωνίζονται με το Κοινοβούλιο και τη Δικαιοσύνη στον πάτο του καταλόγου. Αυτό προκύπτει από τις ποιοτικές έρευνες. Με τερτίπια δεν αντιμετωπίζεται το ζήτημα.
Ανάγωγα
Η ακροδεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ έχει βάλει στόχο τη δημιουργία του «Μεγάλου Ισραήλ». Αυτό λένε οι Γραφές, ισχυρίζεται ο Νετανιάχου. Η κυβέρνηση του Ιράν έχει βάλει στόχο την εξαφάνιση του κράτους του Ισραήλ. Κι αυτή τις Γραφές επικαλείται, άλλες Γραφές. Διά χειρών των Θεών τους και οι δύο Γραφές. Θεοί του μίσους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου