Φωτογραφία από το
ισραηλινό «κέντρο κράτησης» Σντε Τεϊμάν, που διοχετεύτηκε στην
ισραηλινή εφημερίδα Haaretz. Διακρίνονται δεκάδες κρατούμενοι με
καλυμμένα τα μάτια και δεμένα χέρια και πόδια, περιτριγυρισμένοι από
οδοντωτό συρματόπλεγμα.«Χειρότερα από το Γκουαντανάμο»: Τα ισραηλινά «κέντρα κράτησης»
του Ανδρέα Κοσιάρη
Τα ισραηλινά «κέντρα κράτησης», όπως αυτό του Σντε Τεϊμάν, είναι στην πραγματικότητα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μέσα τους κρατούνται «παράνομοι μαχητές», δηλαδή όλοι οι Παλαιστίνιοι τους οποίους «συλλαμβάνει», δηλαδή απάγει το Ισραήλ στη Γάζα, και διεξάγονται «ανακρίσεις», δηλαδή βασανιστήρια.
Στην έρημο Νεγκέβ, λιγότερα από 30 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από το τείχος της Λωρίδας της Γάζας, βρίσκεται μια μεγάλη ισραηλινή στρατιωτική βάση. Και μέσα σε αυτή τη βάση, υπάρχει το «κέντρο κράτησης» Σντε Τεϊμάν. Οι λέξεις μπαίνουν σε εισαγωγικά διότι πρόκειται περί προφανούς ευφημισμού, που συνοδεύεται από μια σειρά άλλους — όλοι τους χρησιμεύουν ώστε να αποκρύψουν το πραγματικό περιεχόμενο των λέξεων και των πράξεων, που είναι εγκληματικό.
Από το Γκουαντάναμο στο Ισραήλ
Το «κέντρο κράτησης» του Σντε Τεϊμάν επισημοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2023, όταν το ισραηλινό κοινοβούλιο υπερψήφισε τροποποίηση σε νόμο του 2002 περί της «Κράτησης Παράνομων Μαχητών». Ο όρος «παράνομοι μαχητές» είναι ακόμα ένας ευφημισμός — αν και δεν συναντάται σε καμία διεθνή συνθήκη ή συμφωνία, εντούτοις χρησιμοποιείται εδώ και αρκετές δεκαετίες για να περιγράψει αιχμαλώτους που δεν ανήκουν στις τακτικές δυνάμεις του αντίπαλου στρατού ή διεξάγουν επιθετικές πράξεις χωρίς να φέρουν διακριτικά του αντιπάλου, χάνοντας έτσι, λένε οι υπερασπιστές του όρου, τα δικαιώματα που απονέμονται στους «αιχμαλώτους πολέμου».
Αρχής γενομένης από το 2001, όμως, και τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο όρος άρχισε να σημαίνει διαφορετικά πράγματα. Οι ΗΠΑ τον εισήγαγαν για να περιγράψουν τους κρατούμενους του Γκουαντανάμο, ανθρώπους που οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και ο στρατός απήγαγαν από τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, και οι οποίοι κρατούνταν άνευ δικαιωμάτων και ουσιαστικά άνευ κατηγοριών σε ένα κολαστήριο «εκτός του χάρτη» των διεθνών νόμων και κανονισμών. Ο όρος «επέτρεπε», επιχειρηματολογούσαν οι Αμερικανοί νομοθέτες, στην υπερδύναμη να «παρακάμψει» τη Συνθήκη της Γενεύης και τα όσα εκείνη περιγράφει για τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπίζονται οι αιχμάλωτοι πολέμου. Οι κρατούμενοι του Γκουαντανάμο δεν ήταν «αιχμάλωτοι πολέμου», ήταν «παράνομοι εχθρικοί μαχητές» — ο όρος δεν υπάρχει στη Συνθήκη της Γενεύης και άρα οι άνθρωποι αυτοί δεν καλύπτονται από την προστασία της και άρα μπορούμε να τους κάνουμε ό,τι θέλουμε.
Το «μενού» του Γκουαντανάμο είχε βασανιστήρια, εξευτελισμούς, ακόμα και θανάτους κρατουμένων — και, όσο κι αν οι απευθείας εικόνες από εντός του κολαστηρίου ήταν σπάνιες, εντούτοις όλος ο πλανήτης γνώριζε, αργά ή γρήγορα, τι γινόταν εκεί. Και γίνεται ακόμα. Από τους περίπου 780 ανθρώπους που απήχθησαν για το Γκουαντανάμο από το 2002, 30 άνθρωποι βρίσκονται ακόμα εκεί. Από αυτούς, σε μόλις 11 έχουν αποδοθεί επίσημες κατηγορίες (πάντα στο πλαίσιο στρατοδικείων, άλλη μια θεμελιώδης διαφορά στην αντιμετώπιση αιχμαλώτων πολέμου και «παράνομων μαχητών») — επτά αναμένουν δίκη και μόλις ένας έχει περάσει δίκη και έχει καταδικαστεί. Τρεις κρατούμενοι κρατούνται σε «επ’ αόριστον πολεμική κράτηση» και δεν αντιμετωπίζουν κατηγορίες ενώπιον δικαστηρίου ούτε συστήνεται η αποφυλάκισή τους. Και 16 κρατούνται υπό «επ’αόριστον πολεμική κράτηση», αλλά έχουν συστηθεί για μεταφορά με ρυθμίσεις ασφαλείας σε άλλη χώρα.
Από όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους, που απήχθησαν, κρατήθηκαν παράνομα χωρίς να γνωρίζουν τον λόγο, βασανίστηκαν και χωρίστηκαν βίαια από τις οικογένειές τους, εννέα πέθαναν υπό κράτηση. Κανείς ποτέ δεν θα λογοδοτήσει για τον θάνατό τους. Και η συντριπτική πλειοψηφία αφέθηκαν ελεύθεροι, χωρίς να τους απαγγελθεί ποτέ κατηγορία, χωρίς προφανώς κάποια ανταπόδοση για τους μήνες και τα χρόνια που πέρασαν βασανιζόμενοι χωρίς κανένα δικαίωμα. Όλος ο πλανήτης γνώριζε — και οι «αντιγραφές» δεν άργησαν καθόλου.
Μαζικές απαγωγές και βασανιστήρια
Το Ισραήλ εισήγαγε τον αμερικανόφερτο όρο «παράνομοι μαχητές» στο νομικό του σύστημα το 2002. Ο εν λόγω νόμος επέτρεπε στις ισραηλινές δυνάμεις να εφαρμόζουν τη λεγόμενη «διοικητική κράτηση», ουσιαστικά επ’ αόριστον, για οποιονδήποτε υπήρχε έστω η υποψία «συμμετοχής σε εχθρική δραστηριότητα κατά του Ισραήλ, άμεσα ή έμμεσα». Οι κρατούμενοι αυτοί θα χαρακτηρίζονταν ως «παράνομοι μαχητές» χωρίς την απαίτηση παραμικρής απόδειξης, θα κρατούνταν για ημέρες (αρχικά, με δυνατότητα επέκτασης) χωρίς πρόσβαση σε δικηγόρο και χωρίς γνώση των κατηγοριών εναντίον τους και θα περνούσαν από βιντεοσκοπημένες στρατιωτικές επιτροπές όπου δεν τους επιτρεπόταν να δουν τα στοιχεία εναντίον τους.
[..................................]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου