«Ομερτά» ενάντια στον σύγχρονο φασισμό
Συνέντευξη με τον τραγουδοποιό Γιώργο Νικηφόρου Ζερβάκη
Δημήτρης Κανελλόπουλος
Ο Κρητικός τραγουδοποιός έχει ολοκαίνουργιο άλμπουμ με τραγούδια σε δική του μουσική και στίχους του Πάνου Δημητρόπουλου, με τον οποίο ως φίλοι χρόνων δεν συμφωνούν μόνο στα μουσικά, αλλά και στα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα.
Ο Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης, αυτός ο ωραίος τραγουδοποιός από την Κρήτη, έχει ολοκαίνουργιο δίσκο και τον λέει «Ομερτά». Μουσική δική του εννοείται και στίχοι, αυτή τη φορά, του Πάνου Δημητρόπουλου, του στιχουργού που έχει και την «Απανεμιά» στην Πλάκα, το γνωστό και ιστορικό στέκι. «Με τον Πάνο μάς συνδέει μια φιλία 10 χρόνων που έμελλε να ανθήσει με αφορμή την ολοκλήρωση του “Ομερτά”», μας λέει ο Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης. «Περνώντας αρκετά βράδια στην “Απανεμιά” και έχοντας και δυο βαθιές ανησυχίες για την εξέλιξη της κοινωνίας, ήρθε η στιγμή της ωρίμανσης αυτών των συζητήσεων και των αναζητήσεων. Είναι μονάχα η αρχή, νομίζω έχουμε μπροστά μας αρκετά πράγματα να κάνουμε ακόμα, τον θαυμάζω για την πίστη του στον άνθρωπο και στον πολιτισμό».
● Γιατί «Ομερτά»;
Πρόκειται για μια υπόσχεση προς τον ίδιο μας τον εαυτό, για αναμέτρηση με κάθε μορφή που θα αποκαλούσα «σύγχρονο φασισμό». Φασισμός ο οποίος κατάφερε στα χρόνια να καμουφλαριστεί και να εμφανιστεί στις μέρες μας ως άλλος ένας έμπορος ελπίδας. Το χρέος μας, όσων υπηρετούμε την τέχνη, είναι να τον ξεσκεπάζουμε δείχνοντας και από το δικό μας μετερίζι έναν δρόμο με περισσότερο φως. Διεκδικώ τη δική μου ψυχή.
Διαβάζουμε για το άλμπουμ: «Από τις ιστορίες των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται μες στην πόλη, μέχρι τις παλιές παραδόσεις και τις παγιωμένες αξίες που διαπνέουν τον τόπο, ο δίσκος αυτός αναδεικνύει τον πλούτο και την πολυδιάστατη φύση της μικρής μας κοινωνίας. Ο συνθέτης μάς παρουσιάζει μια συλλογή τραγουδιών που αντικατοπτρίζουν τις κοινωνικές πραγματικότητες».
● Γιώργο, τι ακριβώς σημαίνει κοινωνικό τραγούδι;
Η αντίληψη της κατάστασης που επικρατεί γύρω μας αλλά και η αποκρυπτογράφηση της υποκρισίας που κυκλοφορεί γύρω μας, η αναγνώριση κάθε προσπάθειας να υψωθεί ανάστημα στη μισαλλοδοξία αλλά και η επιβράβευση κάθε συνανθρώπου μας που αξίζει να γίνει παράδειγμα προς μίμηση. Ολα αυτά συνθέτουν το παζλ του κοινωνικού τραγουδιού και η διαφορετικότητά του σε σχέση με τα «καθιερωμένα» είναι πως απευθύνεται σε άτομα που αποτελούν ένα σύνολο της κοινωνίας, προσπαθώντας να δημιουργήσει μια επαγρύπνηση και να εμπνεύσει.
● Θα έπαιζες σε συναυλία υπέρ της Παλαιστίνης;
Βεβαίως και θα έπαιζα υπέρ της Παλαιστίνης και της ανάγκης να αναγνωριστεί ως κράτος. Είναι ο δρόμος για να ηρεμήσουν κάποια στιγμή τα πράγματα και να δικαιωθεί ο αγώνας και η επιθυμία των πολιτών της για μια ανεξάρτητη και ελεύθερη χώρα. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως θα έπαιζα κατά του λαού του Ισραήλ που τους θεωρώ επίσης θύματα μια τεράστιας παραπλανητικής προπαγάνδας.
● Είχαν υποστεί πολλά και αυτοί στο παρελθόν...
Οταν έχεις υποστεί τη βία και τον παραλίγο αφανισμό σου, δεν απαντάς με το ίδιο νόμισμα σε έναν τόσο περήφανο αλλά και αδύναμο λαό, αλλά με διάθεση να βοηθήσεις. Με έχει στενοχωρήσει βαθιά το θέμα αυτό.
● Τι ιδιαίτερο έχει –μουσικά– η Κρήτη που την κάνει να ξεχωρίζει από την υπόλοιπη Ελλάδα;
Είναι ζωντανή και εξελισσόμενη η παράδοσή της, έχει χαρακτηριστικά δυναμισμού, εξωστρέφειας και μια μορφή ιεροτελεστίας σε κάθε μουσική εκδήλωση.
● Γνωρίζει μεγάλη απήχηση τα τελευταία χρόνια...
Υπερβολική. Και έχει δημιουργήσει και αρκετές ψευδαισθήσεις όμως. Σε πολλές περιπτώσεις προβάλλεται λες και είναι παράσταση stand up comedy, κάτι που προσωπικά με ενοχλεί.
● Γιατί;
Γιατί αυτή η χαλαρότητα έχει δημιουργήσει και ένα κοινό που θέλει να είναι ο πρωταγωνιστής και όχι ο ακροατής. Ολη η παράδοση της Ελλάδας, αυτός ο πολιτιστικός πλούτος που δημιούργησαν οι προκάτοχοί μας, πρέπει να παραδοθεί με το ίδιο ήθος για να καταφέρει να δημιουργήσει το αντίστοιχο συναίσθημα.
● Πώς θεωρείς ότι φαίνεται, ότι διακρίνεται, η Κρήτη στη μουσική σου;
Είτε το επιδιώκω είτε όχι, είναι εμφανέστατο σε ό,τι και αν τραγουδήσω και μπορεί να αντιληφθεί κάποιος ότι κατάγομαι από την Κρήτη. Θέλεις η προφορά, η εμφάνιση; Οι ήχοι των οργάνων μας, τα οποία χρησιμοποιούμε ακόμα και σε άλλα είδη μουσικής; Ισως και όλα αυτά μαζί.
● Στην Κρήτη είχα δει παλαιότερα ότι υπήρχαν κάποια μπαρ που παίζουν αποκλειστικά κρητική μουσική και μέσα είχαν θαμώνες νεαρούς σε ηλικία... Μου άρεσε ως εικόνα.
Προσωπικά το έχω συναντήσει και στο εξωτερικό. Σου είπα, είναι ζωντανή μουσική που εξελίσσεται και μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά. Νιώθω ότι ισχύει σιγά σιγά και για την υπόλοιπη παράδοσή μας σε όλη τη χώρα.
ΟΜΕΡΤΑ
Στίχοι : Πάνος Δημητρόπουλος
Μουσική: Γιωργος Νικηφόρου Ζερβάκης
Μονάχος λογαριάστηκα
και πήρα γομολάστιχα
να σβήσω τα παλιά
της μοίρας ομερτά
και είδα πόσο ψεύτικα
κι ανούσια δεσμεύτηκα
στα πρέπει της ζωής
για να ‘μαι επιεικής
μα τώρα παίρνω κάθ’ ευθύνη και ότι γίνει
θέλω η καρδιά να με πηγαίνει
και τον πόνο να γλυκαίνει
στης ζωής τη διαδρομή
θέλω να κρατώ τον εαυτό μου
το κορμί και το μυαλό μου
δίχως φόβο και ορμή
διεκδικώ τη δική μου ψυχή
σα μικρό στον αέρα πουλί
η ανάγκη κι όλα γύρω μου
Δεν άλλαξαν τον κλήρο μου
κι ας ήμουνα μικρός
τραβούσα πάντα μπρος
εκείνοι που μ’ ανάθρεψαν
με ξέραν και το μάντεψαν
δεν ήμουν κυνηγός
μα ούτε και λαγός
Μανώλης Πάππος - Μπουζούκι
Μιχάλης Παχάκης - Λαούτο
Γιάννης Δίσκος - κλαρίνο σαξόφωνο
Δημήτρης Καζάνης - βιολί
Λάμπης Κουντουρόγιαννης - ηλεκτρική κιθάρα
Θανάσης Τσακιράκης - ντραμς
Βύρωνας Τσουράπης - μπάσο
Στέλιος Φράγκους - πλήκτρα
Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης - Λύρα
Ενορχήστρωση - Γιάννης Δίσκος
Ηχογράφηση - Ηχοληψία - Μίξη - Νίκος Κόλλιας
Mastering - Νίκος Λάβδας
Graphic Designer: Φίλιππος Κοκαλιάρης
© Giorgos Nikiforou Zervakis 2024
AKOYΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΔΙΣΚΟ
Δεν τους πιστεύω
''Δεν τους πιστεύω κι ας μου λεν πως μ’ αγαπούν
πως μ’ έχουν έγνοια μην τυχόν και πάθω κάτι
μου επιβάλουν το καλό και τ’ αναιρούν
αυτοί δεν έμαθαν τι πάει να πει αγάπη
δεν την πιστεύω της οθόνης τη μιλιά
γιατί με θέλει από φόβο να σωπαίνω
και δε θα μπω μεσ’ τα δικά τους τα κελιά
γιατί δεν έμαθα πιπίλα να βυζαίνω
πιστεύω μόνο στη συνείδηση αυτού
που δε σταμάτησε να ψάχνει την αλήθεια
πιστεύω ‘κείνους που το δίκιο τους ζητούν
και δε μιμούνται μύγες ούτε κουτορνίθια
δε σε πιστεύω μαύρε γάτε διευθυντά
δε σε πιστεύω τοκογλύφε της ελπίδας
δε σε πιστεύω ευεργέτη χουβαρντά
γιατί ‘σαι κρίκος της βαριάς τους αλυσίδας
δεν τους πιστεύω τους δεινόσαυρους αστούς
που λαχανιάζουν σε μιά κούφια απληστία
και τους κομπάρσους, τάχα μου πολιτικούς
που θέλουν δήθεν του λαού τη σωτηρία''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου