Ο Χαβιέρ Μιλέι και η ηθική ανωτερότητα του καπιταλισμού
Ο νέος πρόεδρος της Αργεντινής Χαβιέρ Μιλέι ήταν φέτος ο σταρ του Νταβός. Όχι τυχαία: μόνο αυτός θέλησε –και τόλμησε– να ντύσει με τον μανδύα της ηθικής ανωτερότητας όχι μόνο την πολιτική του στην Αργεντινή αλλά και τον καπιταλισμό γενικά. Πράγματι, όλοι οι αυτοαποκαλούμενοι αναρχοκαπιταλιστές διακρίνονται από αυτό το… σθένος: μιλούν στο όνομα της ανωτερότητας του καπιταλισμού, αλλά όχι βέβαια του καπιταλισμού που «μολύνθηκε» μεταπολεμικά με το σοσιαλιστικό μικρόβιο, με αποτέλεσμα την ιστορική «ανηθικότητα» του κοινωνικού κράτους.
Εν τη ρηχότητι της διανοίας του, ο «παλαβός» αυτός, για να υλοποιήσει το όραμά του για απελευθέρωση του καπιταλισμού από τα… σοσιαλιστικά δεσμά του, είχε εξαγγείλει προεκλογικά μέχρι και την κατάργηση της κεντρικής τράπεζας – ωσότου κάποιοι του εξήγησαν ότι, ιδιαίτερα στον καπιταλισμό, ακόμη και τον ελεύθερο που ο ίδιος οραματίζεται, δεν γίνεται να καταργηθεί ο εκδότης του χρήματος.
Ενας τέτοιος «παλαβός», όμως, ακριβώς επειδή έχει το «ακαταλόγιστο», είναι πολύ χρήσιμος γιατί μπορεί να διακηρύξει και να υλοποιήσει όσα οι… γνωστικοί mainstream πολιτικοί «κωλύονται» – ακόμη. Αφού λοιπόν τον «σουλούπωσαν» προχείρως ώστε να είναι… εμφανίσιμος, αφού εξήραν τα μέτρα κοινωνικής κτηνωδίας που ανακοίνωσε και παρέβλεψαν τον απαραίτητο πολιτικό αυταρχισμό που τα συνόδευσε, τον έβγαλαν στο μεϊντάνι του Νταβός.
Από του βήματος του Νταβός, λοιπόν, αυτός ο προφήτης της κοινωνικής και πολιτικής κτηνωδίας διακήρυξε ότι «η κοινωνική δικαιοσύνη είναι ανήθικη», ότι «μόνο ο καπιταλισμός έχει ηθική», ότι «ο καπιταλισμός των ελεύθερων επιχειρήσεων δεν είναι μόνο το μοναδικό σύστημα που μπορεί να βάλει τέλος στην παγκόσμια φτώχεια, είναι και το μόνο ηθικά αποδεκτό σύστημα για την επίτευξη αυτού του στόχου» και άλλα – με φιλοσοφική πάντα διάθεση.
«Οι φόροι είναι σκλαβιά» (γιατί παίρνουν από την τσέπη του καπιταλιστή τους… κόπους του για να τους μετατρέψουν σε… σοσιαλιστικά μέτρα), η ελευθερία πρέπει να αποδοθεί μόνο στις επιχειρήσεις, αλλά όχι στους πολίτες, ο τρόπος για να αντιμετωπίσουμε τη φτώχεια, είναι να κάνουμε τους φτωχούς φτωχότερους, ώστε να εξυγιάνουμε τον καπιταλισμό για να ξαναπάρει μπρος...
Ο Μιλέι, τελικά, εκφράζει τις φαντασιώσεις πολλών που από «τακτ και συστολή» δεν μπορούν να τις διηγηθούν δημόσια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου