Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός: καυστική σάτιρα της Βικτοριανής Αγγλίας

 

Όσκαρ Ουάιλντ - Η Σημασία του να είσαι σοβαρός

Πηγή:Θέατρο Δρόμος

dromostheatre.gr (26/042022)

 Σημείωμα της παράστασης

Ιστορικό Πλαίσιο:

«Το τελευταίο θεατρικό του Ουάιλντ επανέρχεται σε γνώριμα για τον συγγραφέα μονοπάτια, καθώς πραγματεύεται ξανά το ζήτημα των διπλών προσωπικοτήτων: οι δύο πρωταγωνιστές του έργου διατηρούν διαφορετικές περσόνες για τις εξορμήσεις τους στην επαρχία και την πόλη, πράγμα που τους επιτρέπει να ξεγλιστρούν από τα αυστηρά Βικτωριανά ήθη. Αυτή η κωμωδία θεωρείται ακόμη πιο ανάλαφρη από τις προηγούμενες. Αν και ενίοτε οι χαρακτήρες, σε στιγμές κρίσης, εντρυφούν σε σοβαρότερα θέματα, το έργο στερείται των «κλασικών» ουαϊλντικών χαρακτήρων: δεν υπάρχει η γυναίκα με παρελθόν, οι πρωταγωνιστές δεν είναι ούτε μοχθηροί ούτε πανούργοι, απλά καλλιεργημένοι χασομέρηδες, ενώ και οι ιδεαλίστριες νεαρές δεν είναι τόσο αθώες. Παρόλο που διαδραματίζεται κυρίως σε πνιγηρά δωμάτια και δεν έχει δράση ή βία, Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός δεν προσεγγίζει την συνεσταλμένη παρακμή του Ντόριαν Γκρέυ ή της Σαλώμης.

Το έργο, το οποίο πλέον θεωρείται το αριστούργημα του Ουάιλντ, γράφτηκε πυρετωδώς στο απόγειο της καλλιτεχνικής ωριμότητας του ποιητή στα τέλη του 1894. Έκανε πρεμιέρα στο St. James’s Theatre του Λονδίνου, στις 14 Φεβρουαρίου 1895, και σηματοδότησε την δεύτερη συνεργασία του ποιητή με τον Τζορτζ Αλεξάντερ (George Alexander, 1858 – 1918), διάσημο ηθοποιό και παραγωγό – είχε προηγηθεί η συνεργασία τους στη Βεντάλια της λαίδης Γουΐντερμιρ. Οι δύο άνδρες πέρασαν τους μήνες που προηγήθηκαν της πρεμιέρας διορθώνοντας, μελετώντας και αναθεωρώντας κάθε γραμμή, σκηνή και σκηνικό, στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν ένα πιστό αντίγραφο της Βικτωριανής εποχής, χλευάζοντάς την ταυτόχρονα. Στην διάρκεια των προβών ο Αλεξάντερ ζήτησε από τον Ουάιλντ να μειώσει τις πράξεις από τέσσερις σε τρεις, κάτι που ο συγγραφέας έκανε. Οι πρεμιέρες στο St. James’s πάντα έμοιαζαν με «υπέροχα πάρτι», και το Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Ο ηθοποιός Άλαν Άϊνεσγουορθ (Allan Aynesworth, 1864 – 1959), ο οποίος είχε τον έναν από τους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους, περιέγραψε τη βραδιά στον βιογράφο του Ουάιλντ Χέσκεθ Πήρσον: «Στα πενήντα τρία μου χρόνια ως ηθοποιός, δεν θυμάμαι άλλη πιο θριαμβευτική βραδιά από εκείνη την πρεμιέρα».

  

Οι ηθοποιοί Άλαν Άϊνεσγουορθ και Τζωρτζ Αλεξάντερ στην παράσταση του 1985 (Πηγή: Βικιπαίδεια)

 

 Η άμεση αναγνώριση του Earnest ως το καλύτερο του έργο μέχρι τότε, επιτέλους αποκρυστάλλωσε την διασημότητα του Ουάιλντ σε στέρεη καλλιτεχνική υπόσταση. Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός παραμένει μέχρι και σήμερα το πιο διάσημο θεατρικό του.

Η επαγγελματική επιτυχία του Ουάιλντ συνέπεσε με την κλιμάκωση της βεντέτας του με τον Μαρκήσιο. Ο τελευταίος είχε σχεδιάσει να γελοιοποιήσει δημοσίως τον συγγραφέα πετώντας μία ανθοδέσμη με σάπια λαχανικά στην σκηνή· ο Ουάιλντ όμως έχοντας ενημερωθεί για τις προθέσεις του Μαρκήσιου, φρόντισε να του απαγορευτεί η είσοδος στο θέατρο. Δεκαπέντε εβδομάδες αργότερα ο Ουάιλντ θα βρισκόταν στη φυλακή.»

Η ΤΑΙΝΙΑ (1952)

 

  

Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός (αγγλικός τίτλος: The importance of being Earnest) είναι θεατρική κωμωδία του Ιρλανδού συγγραφέα Όσκαρ Ουάιλντ που έκανε πρεμιέρα στις 14 Φεβρουαρίου 1895 στο θέατρο Σαιν Τζέημς του Λονδίνου.^[2]

Το έργο σατιρίζει με ανατρεπτικό χιούμορ τον καθωσπρεπισμό της Βικτωριανής Αγγλίας, τις βικτωριανές παραδόσεις και τα κοινωνικά έθιμα, τον γάμο και την αναζήτηση του έρωτα. Ο τίτλος του έργου βασίζεται σε ένα λογοπαίγνιο: το μικρό όνομα του κύριου χαρακτήρα είναι Έρνεστ (σοβαρός, ειλικρινής στα αγγλικά), όνομα που παραπέμπει αυτόματα σε άτομο αξιοσέβαστο και με άμεμπτο ήθος.^[3]

Το έργο έχει διασκευασθεί για τον κινηματογράφο, το ραδιόφωνο, την όπερα και την τηλεόραση.

Βικιπαίδεια=> Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός