Το πολιτικό διάλειμμα ενός επιχειρηματία
Από
πολιτική άποψη, το κύριο ζήτημα που προκύπτει από την υποψηφιότητα αυτή
είναι το παράδοξο φαινόμενο να εμφανίζεται ως διεκδικητής της αρχηγίας
στο κόμμα της Αριστεράς ένα πρόσωπο το οποίο δεν είχε καμία σχέση ούτε
με το κόμμα ούτε με την πολιτική ζωή της Ελλάδας ούτε βέβαια με την
Αριστερά.
Το επιχείρημα ότι βρέθηκε μεταξύ των υποψηφίων Επικρατείας στον ΣΥΡΙΖΑ που επέλεξε ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι σοβαρό, εφόσον είχε απλώς τοποθετηθεί στη μη εκλόγιμη ένατη (τιμητική) θέση της λίστας ως ακόμα ένας απόδημος. Ως εκπρόσωπος αποδήμων βρέθηκε και στην εκλογική επιτροπή.
Τα πράγματα μπερδεύονται ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι η πρωτοβουλία του κ. Κασσελάκη βασίζεται σε υπόδειξη του Παύλου Πολάκη. Ασφαλώς η κοινή χανιώτικη καταγωγή δεν αρκεί για να ερμηνεύσει τη σύγκλιση και σίγουρα ξενίζει το γεγονός ότι δεν προβληματίζει τον κ. Πολάκη ο θαυμασμός που εξακολουθεί να εκφράζει δημόσια ο κ. Κασσελάκης για τον πρωθυπουργό.
Εχει ήδη σχολιαστεί το πρόσφατο άρθρο του κ. Κασσελάκη στην αγγλόφωνη έκδοση της «Καθημερινής», στο οποίο ο συγγραφέας εκφράζει τη βαθιά του πολιτική εκτίμηση στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη: «Από το 2012 είχα αναπτύξει άριστες σχέσεις με τον Κυριάκο Μητσοτάκη όσο ήταν βουλευτής, στη συνέχεια υπουργός και τελικά επικεφαλής του κόμματος της Ν.Δ. Μάλιστα, έγραψα ένα κείμενο υποστήριξής του στον “Εθνικό Κήρυκα” την περίοδο που διεκδικούσε την ηγεσία του κόμματος. Ετρεφα και συνεχίζω να τρέφω μεγάλο σεβασμό για το πρόσωπό του» (Stefanos Kasselakis, «Will the real Greek Dems please stand up?» 14.7.2023, https://tinyurl.com/29m9g6o4).
Μη βιαστεί κανείς να αναρωτηθεί πώς αποφάσισε να διεκδικήσει την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ ένας θαυμαστής του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η περίπτωση Κασσελάκη εξηγεί τους λόγους που βρέθηκαν δίπλα στον κ. Μητσοτάκη στελέχη που προέρχονταν και από εντελώς διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, όπως το εκσυγχρονιστικό Κέντρο, αλλά και η Ακροδεξιά του ΛΑΟΣ.
Είναι ο λόγος που ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης στην αρχή της καριέρας του προτίμησε να ακολουθήσει την ολιγόμηνη «αντιμνημονιακή» στάση τού τότε αρχηγού της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά, αντίθετα από την αδελφή του (που το πλήρωσε) και τον πατέρα του. Πρόκειται για μια αμερικανικής κοπής τεχνοκρατική πολιτική διαχείριση που θεωρεί ότι ο «επικεφαλής» (πρόεδρος, πρωθυπουργός, «δεξιός» ή «αριστερός») συγκεντρώνει δίπλα του συνεργάτες «ευρέος φάσματος», αλλά τελικά αποφασίζει ο ίδιος.
Οταν ρωτήθηκε για το επίμαχο άρθρο της «Καθημερινής», ο κ. Κασσελάκης υποστήριξε ότι το είχε γράψει το 2015 και το ερμήνευσε ως εξής: «Εγώ ήμουν στην ομογένεια. Γνώρισα μέσω του “Εθνικού Κήρυκα” τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μιλούσαμε για διάφορα πράγματα από τα οποία πολλά είναι προοδευτικά. Αυτός ο άνθρωπος κατέβαινε εκείνη τη στιγμή ενάντια στον Αδωνη Γεωργιάδη. Το θέμα μας είναι ότι από τότε που ανέλαβε τα ηνία του κόμματος και ειδικά από τότε που έγινε πρωθυπουργός δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα κράτος δικαίου» («Kontra», 30.8.2023, https://tinyurl.com/24sphds7).
Μόνο που το άρθρο, όπως είδαμε, είναι πολύ πρόσφατο (14.7.2023). Είναι δυνατόν να μην το θυμόταν; Αλλά και το άρθρο του στον «Εθνικό Κήρυκα» του 2015 που ανέφερε στο «Kontra», καθώς φαίνεται το ξέχασε τώρα κι αυτό, αφού στη χθεσινή του συνέντευξη στο «Documento» υποστηρίζει ότι «δεν συντάχθηκα ούτε συμπορεύθηκα ποτέ» με τον Κυριάκο Μητσοτάκη!
Το αστείο είναι ότι πρόσφατο άρθρο της εφημερίδας του (του «Εθνικού Κήρυκα») τον διαψεύδει: «Ο νέος υποψήφιος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ που υμνούσε τον Μητσοτάκη θέλει τώρα να τον νικήσει» («The National Herald», 30.8.2023, https://tinyurl.com/2y35m4xn).
Οσο για τις θέσεις που προβάλλει, σε πολλούς μοιάζουν με προσπάθεια να μεταφερθούν στον ΣΥΡΙΖΑ αρχές και μεθοδολογία του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ, με το οποίο συνεργάστηκε εθελοντικά πολύ νέος, από το 2008. Και έτσι εισηγείται αφενός μια «άμεση δημοκρατία» στη βάση, δηλαδή προτείνει να επιλέγονται οι υποψήφιοι βουλευτές κάθε περιφέρειας από τα τοπικά μέλη του κόμματος, ενώ από την άλλη δηλώνει ότι ο ίδιος ως αρχηγός θα αποφασίζει για την κομματική γραμμή, συγκεντρώνοντας «κατευθείαν» πολιτικές προτάσεις από τη βάση, «χωρίς γραφειοκρατία».
Το σχήμα μοιάζει πράγματι εμπνευσμένο από το διπολικό σύστημα των ΗΠΑ, όπου ο πρόεδρος ασκεί την απόλυτη εκτελεστική εξουσία, αλλά βέβαια είναι πολύ μακριά από όσα επιτάσσει το ελληνικό Σύνταγμα. Το πιο σοβαρό που δεν προσέχτηκε μέχρι σήμερα είναι ότι το επίμαχο άρθρο του κ. Κασσελάκη στην «Καθημερινή» ξεκινά με μια αποκαλυπτική ομολογία:
«Πριν από τρεις μήνες, πήρα την απόφαση να ασχοληθώ ενεργά με τις ελληνικές εθνικές εκλογές, ως ένα σύντομο διάλειμμα μεταξύ δύο κεφαλαίων στην επιχειρηματική μου καριέρα». Προφανώς το ζεστό ελληνικό καλοκαίρι τού επέτρεψε να παρατείνει αυτό το «διάλειμμα» (interlude) και επομένως αν δεν πείσει η υποψηφιότητά του είναι έτοιμος να επιστρέψει στις εφοπλιστικές του επιχειρήσεις.
📌 Η παρουσίαση των υποψήφιων προέδρων του ΣΥΡΙΖΑ θα ακολουθήσει με αντίστροφη φορά τη σειρά υποβολής της υποψηφιότητάς τους. Αύριο, Τρίτη, ο Στέφανος Τζουμάκας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου