1. Άρχισε απεργία πείνας ο σκηνοθέτης Τζαφάρ Παναχί
Ο βραβευμένος Ιρανός σκηνοθέτης Τζαφάρ Παναχί, ο οποίος είναι εδώ και έξι μήνες φυλακισμένος στην Τεχεράνη, έκανε γνωστό πως άρχισε απεργία πείνας για να διαμαρτυρηθεί για τις συνθήκες κράτησής του, όπως αναφέρεται σε δήλωση που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα από τη σύζυγό του.
Ο Τζαφάρ Παναχί, ταινίες του οποίου έχουν βραβευθεί σε ευρωπαϊκά κινηματογραφικά φεστιβάλ, συνελήφθη τον Ιούλιο πριν καν αρχίσει το κύμα των διαμαρτυριών που συγκλονίζει από το Σεπτέμβριο το ιρανικό καθεστώς.
Παρά τις ελπίδες για την απελευθέρωσή του τον περασμένο μήνα, ο Τζαφάρ Παναχί παραμένει φυλακισμένος στις φυλακές Εβίν της Τεχεράνης.
«Σήμερα, όπως πολλοί άνθρωποι παγιδευμένοι στο Ιράν, δεν έχω άλλη επιλογή από το να διαμαρτυρηθώ εναντίον αυτής της απάνθρωπης συμπεριφοράς με ό,τι έχω πιο ακριβό: τη ζωή μου», δήλωσε.
«Θα αρνηθώ να φάω και να πιω και να πάρω οποιοδήποτε φάρμακο μέχρι την απελευθέρωσή μου» δήλωσε ο κινηματογραφιστής, η απεργία πείνας του οποίου άρχισε την 1η Φεβρουαρίου.
«Θα παραμείνω σ’ αυτή την κατάσταση έως ότου να απελευθερωθεί από τη φυλακή ίσως το άψυχο σώμα μου» πρόσθεσε.
Υπενθυμίζεται ότι ο Τζαφάρ Παναχί συνελήφθη στις 11 Ιουλίου 2022 και υποχρεώθηκε να εκτίσει ποινή κάθειρξης έξι ετών, που του επιβλήθηκε το 2010, για «προπαγάνδα κατά του συστήματος».
Όμως στις 15 Οκτωβρίου το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε την καταδίκη και διέταξε να διεξαχθεί νέα δίκη, δίνοντας στους δικηγόρους του ελπίδες για την απελευθέρωσή του.
Ο Τζαφάρ Παναχί κέρδισε το 2000 ένα Χρυσό Λιοντάρι στη Μόστρα της Βενετίας για την ταινία του «Ο Κύκλος». Το 2015 τιμήθηκε με τη Χρυσή Αρκτο στο Βερολίνο για την ταινία του «Ταξί στην Τεχεράνη» και το 2018 κέρδισε το βραβείο καλύτερου σεναρίου στο Φεστιβάλ των Κανών για τα «Τρία Πρόσωπα».
Η σύλληψή του τον Ιούλιο σημειώθηκε αφού είχε παρευρεθεί στη δίκη ενός άλλου σκηνοθέτη, του Μοχαμάντ Ρασουλόφ, ο οποίος είχε συλληφθεί μερικές ημέρες νωρίτερα.
Ο τελευταίος αποφυλακίστηκε στις 7 Ιανουαρίου, αφού είχε λάβει άδεια δύο εβδομάδων για λόγους υγείας.
2.Αποφυλακίστηκε ο Ιρανός σκηνοθέτης Τζαφάρ Παναχί!
_____________________
Τζαφάρ Παναχί (γενν. 1960)- Βικιπαίδεια
______________________
ΤΑΞΙ ΣΤΗΝ ΤΕΧΕΡΑΝΗ (2015)
Ένα κίτρινο ταξί διασχίζει τους ζωντανούς και πολύχρωμους δρόμους της Τεχεράνης. Πολλοί και διαφορετικοί επιβάτες μπαίνουν στο ταξί, κι ο καθένας εκφράζει ειλικρινά τις απόψεις του, ενώ τους παίρνει «συνέντευξη» ο οδηγός, που δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον σκηνοθέτη, τον Τζαφάρ Παναχί.
Η κάμερά του, τοποθετημένη στο ταμπλό του αυτοκινήτου του (που έχει μετατραπεί σε κινούμενο κινηματογραφικό στούντιο), συλλαμβάνει το πνεύμα της ιρανικής κοινωνίας μέσα από αυτήν την κωμική και δραματική διαδρομή. Χρυσή Άρκτος και βραβείο FIPRESCI στο φεστιβάλ Βερολίνου [cine.gr]
Σκηνοθεσία:
Jafar Panahi
Κύριοι Ρόλοι:
Jafar Panahi … ο ίδιος
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Jafar Panahi
Παραγωγή: Jafar Panahi
Φωτογραφία: Jafar Panahi
Μοντάζ: Jafar Panahi
______________________
Η κριτικός Λήδα Γαλανού έγραψε για την ταινία :
«Ο Τζαφάρ Παναχί είναι έμβλημα όχι μόνο του αντικυβερνητικού ιρανικού σινεμά, αλλά και της Berlinale – πριν δυο χρόνια, με το «Parde», εκατοντάδες άνθρωποι φορώντας χάρτινες μάσκες με το πρόσωπο του Παναχί είχαν συγκεντρωθεί έξω από την αίθουσα προβολής της ταινίας, υποστηρίζοντας το δημιουργό της που, φυσικά, δεν μπορούσε να βρίσκεται εκεί. Η πρώτη του ταινία, το «Λευκό Μπαλόνι» του 1995, ήταν και η μοναδική που έγινε με τη σφραγίδα του Ιράν: οι επόμενες επτά, συμπεριλαμβανομένου του «Ταξί», έγιναν παράνομα και στάλθηκαν κρυφά έξω από τη χώρα. Ο Παναχί έχει καταδικαστεί σε 20ετή απαγόρευση να γυρίζει ταινίες, να γράφει σενάρια, να ταξιδεύει εκτός Ιράν και να δίνει συνεντεύξεις. Εάν συμβεί κάτι από τα παραπάνω, θα καταδικαστεί σε 6ετή φυλάκιση. Το «Taxi», ωστόσο, ταξίδεψε οδικώς ως την Berlinale κι απέδειξε ξανά ότι ο ένας από τους πιο δραστήριους και μαχητικούς απαγορευμένους Ιρανούς σκηνοθέτες, εκτός από ακτιβισμό, κάνει κι ωραίο σινεμά. Και κέρδισε τη Χρυσή Αρκτο του 2015.
Το «Ταξί στην Τεχεράνη» είναι ακριβώς αυτό που περιγράφει ο τίτλος. Ένα ταξί κάνει διαδρομές στους γεμάτους ζωντάνια δρόμους της Τεχεράνης: όσο το ταξί κινείται ασταμάτητα, στο ταμπλό είναι κολλημένη μια κάμερα, ακίνητη, που τραβά τους επιβάτες του πίσω καθίσματος. Τα υπόλοιπα πλάνα συμπληρώνονται από τα κινητά και τις φωτογραφικές μηχανές των πελατών. Οι άνθρωποι που μπαινοβγαίνουν στο ταξί μιλούν στον οδηγό για όσα τους απασχολούν, μ’ ένα κοινό νήμα: το καταχρηστικό έγκλημα σε μια κοινωνία που δεν επιτρέπει μια έντιμη ζωή. Κι ο ταξιτζής εννοείται πως είναι ο Τζαφάρ Παναχί αυτοπροσώπως.
Καθώς ο Παναχί-ταξιτζής παίρνει διπλές και τριπλές κούρσες, ακριβώς όπως οι Ελληνες συνάδελφοί του, γνωρίζουμε τους ήρωές του, συνηθισμένους ανθρώπους της Τεχεράνης. Μια δασκάλα τσακώνεται μ’ ένα μικροκακοποιό για την αξία της τιμωρίας σε αντιδιαστολή με την εκπαίδευση. Ενας έμπορος παράνομα κατεβασμένων ταινιών αναγνωρίζει τον Παναχί και θέλει να τον κάνει συνέταιρο στην «μπίζνα» για ν’ ανεβάσει τις τιμές του. Μια γυναίκα μεταφέρει τον σοβαρά τραυματισμένο άντρα της που, αιμόφυρτος, επιμένει να μαγνητοσκοπήσει την κηδεία του για να εξασφαλίσει την αγαπημένη του. Ενας νέος σπουδαστής σκηνοθεσίας αναρωτιέται ποιον από τους «κλασικούς» δημιουργούς πρέπει να… κοπιάρει στην πρώτη του ταινία. Δυο μεγάλες γυναίκες επείγονται να μεταφέρουν δυο χρυσόψαρα σ’ ένα συντριβάνι και να πάρουν δυο άλλα, εγγύηση παράτασης της δικής τους ζωής. Η μικρή ανιψιά του Παναχί, ένα δυναμικό, φλύαρο, όλο καπατσοσύνη κοριτσάκι, προσπαθεί να γυρίσει για το σχολείο μια ταινία σύμφωνη με τις επιταγές του ισλαμικού νόμου και συγχύζεται όταν στο πλάνο της καταγράφεται ένα κλεφτρόνι επί το έργο, κάνοντας έτσι την ταινία «ακατάλληλη για διανομή». Ενας παλιός γείτονας συγχωρεί τον νεαρό που τον έκλεψε, καταλαβαίνοντας ότι μάλλον δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Και μια όμορφη, ελκυστική δικηγόρος μ’ ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα δίνει το ανυψωτικό φινάλε.
Το «Ταξί» δεν είναι ντοκιμαντέρ. Αντίθετα, οι πελάτες είναι ερασιτέχνες ηθοποιοί (τα ονόματά τους παραλείπονται, για τη δική τους ασφάλεια), οι διάλογοί τους γραμμένοι, χωρίς αυθορμητισμό, αντίθετα με τις μικρές αμηχανίες της χειροποίητης ταινίας. Είναι όμως μια ταινία μυθοπλασίας απλή κι αυθεντική, που ντύνει τον πολιτικό της λόγο με ελαφρότητα και χιούμορ. Μ’ ένα naïf, κατά στιγμές και διδακτικό ύφος, ο Παναχί κι οι επιβάτες του σχολιάζουν την αδικία ενός συστήματος που κάνει το «έγκλημα» τρόπο ζωής, με την ίδια έννοια που κι ο ίδιος ο σκηνοθέτης είναι ένας εγκληματίας με κάθε πλάνο που γυρίζει. Κι αυτό είναι κάτι που μόνο ως κωμωδία μπορείς να το αντιμετωπίσεις, αιχμηρή κι εύστοχη»
ΠΗΓΗ: flix.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου