Σπίτι μου , πρώην σπιτάκι μου!

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ

 

 Άγιος Παντελεήμονας / Μπήκαν από το παράθυρο και της είπαν : «Έχεις 5 λεπτά να φύγεις»  -Συγκλονίζει η ανάπηρη γυναίκα για την απάνθρωπη απόπειρα έξωσής της                       ____________________                          

 

 

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ                                                                                                                                                                                                            

Το σπίτι σου ανήκει  εφεξής  σε άλλους !«Έχεις 5 λεπτά να φύγεις»

Το πού θα πας  δικό σου θέμα, βιάσου και  μη μας τα ζαλίζεις

Σήκω αμέσως , ξεκουμπίσου , μην κάνεις  σκέψη για  μεταβολή

Η Εταιρεία δεν λυγίζει με τις  κλάψες, έχει σοβαρή αποστολή

Να  αβγατίσει θέλει, άψε-σβήσε, τον λιγοστό  που έδωσε παρά

Και δε γουστάρει ν΄ ασχολείται με τα πάθη του κάθε φουκαρά.

Γι αυτό μη καταριέσαι  εμένα που σε πετάω σαν το σκυλί στο δρόμο

Αυτή είναι η δουλειά μου: Να σκορπώ όπου μου πουν τον τρόμο.

Gerontakos  εποίησεν...

***********************************

Άγιος Παντελεήμονας / «Έχεις 5 λεπτά να φύγεις» -Συγκλονίζει η ανάπηρη γυναίκα για την απάνθρωπη απόπειρα έξωσης

The Rolling Stones - Ruby Tuesday (Official Lyric Video)

Ruby Tuesday 

 

She would never say where she came from
Yesterday don't matter if it's gone
While the sun is bright
Or in the darkest night
No one knows, she comes and goes

Goodbye, Ruby Tuesday
Who could hang a name on you?
When you change with every new day
Still, I'm gonna miss you

Don't question why she needs to be so free
She'll tell you it's the only way to be
She just can't be chained
To a life where nothing's gained
And nothing's lost, at such a cost

Goodbye, Ruby Tuesday
Who could hang a name on you?
When you change with every new day
Still, I'm gonna miss you

"There's no time to lose, " I heard her say
Catch your dreams before they slip away
Dying all the time
Lose your dreams and you will lose your mind
Ain't life unkind?

Goodbye, Ruby Tuesday
Who could hang a name on you?
When you change with every new day
Still, I'm gonna miss you

Goodbye, Ruby Tuesday
Who could hang a name on you?
When you change with every new day
Still, I'm gonna miss you

Ruby Tuesday (song) 1966- Wikipedia

Η ρωσική οικονομία αντέχει!...

 

DW: Δεν πάει άσχημα η ρωσική οικονομία, παρά τις κυρώσεις και τις προκλήσεις

libre.gr 

6–7 λεπτά

---

Ο πόλεμος και οι δυτικές κυρώσεις έχουν πλήξει τη ρωσική οικονομία, χωρίς όμως να την ”γονατίσουν”. Στο επίκεντρο και φέτος οι εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Από τις πρώτες ημέρες μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία άρχισαν οι κλυδωνισμοί για τη ρωσική οικονομία. Υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και της ΕΕ η Δύση επέβαλε κυρώσεις στη Μόσχα, το ρούβλι υποχώρησε σε ιστορικά χαμηλά , η Κεντρική Τράπεζα της Ρωσίας διπλασίασε τα επιτόκια και το Χρηματιστήριο της Μόσχας παρέμεινε κλειστό για μέρες ολόκληρες.Με «σοβαρές και μαζικές κυρώσεις» απειλούσαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ενώ ο Λευκός Οίκος είχε προβλέψει συρρίκνωση του ρωσικού ΑΕΠ κατά 15% μέσα σε έναν χρόνο.

Όμως οι πλέον σκοτεινές προβλέψεις δεν επιβεβαιώθηκαν. Μπορεί η ρωσική οικονομία να βρέθηκε ενώπιον σοβαρών προκλήσεων το 2022, αλλά οι τελικές επιδόσεις ήταν καλύτερες από τις αναμενόμενες. Βέβαια, είναι αδύνατον να έχει κανείς πλήρη εικόνα, καθώς πολλά οικονομικά στοιχεία θεωρούνται πλέον απόρρητα, με απόφαση του Κρεμλίνου. Πάντως η Αλεξάντρα Βακρού, επικεφαλής του Davis Center για τη Ρωσία και την Ευρασία στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, λέει στην DW ότι η πλήρης κατάρρευση δεν επήλθε, αλλά θα ήταν ρεαλιστική η εκτίμηση για «πτώση του ρωσικού ΑΕΠ κατά 3-4% τους περασμένους 12 μήνες». Λίγο πολύ στα ίδια επίπεδα κυμαίνονται οι εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ.

Βελτίωση από τον Μάιο

Ο Κρίς Γουίφερ, που εργάστηκε επί 25 χρόνια ως σύμβουλος επενδύσεων στη Ρωσία, σημειώνει ότι στις αρχές του πολέμου επικρατούσε κλίμα έντονης απαισιοδοξίας, ιδιαίτερα από τη στιγμή που πολλές δυτικές εταιρείες άρχισαν να εγκαταλείπουν, η μία μετά την άλλη, τη ρωσική αγορά. Ωστόσο, επισημαίνει, «γύρω στον Μάιο η εικόνα βελτιώθηκε και άρχισε να γίνεται σαφές ότι δεν πρόκειται να επαληθευθούν οι πλέον απαισιόδοξες προβλέψεις»

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για την καλύτερη- σε σχέση με αρχικές εκτιμήσεις- πορεία της ρωσικής οικονομίας. Κύριος λόγος είναι ασφαλώς η συνέχιση των εξαγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στις αρχές του πολέμου η ΕΕ δεν είχε επιβάλει σχετικές κυρώσεις, καθώς έβλεπε ότι και η ίδια εξαρτάται από τις εισαγωγές ρωσικής ενέργειας. Και ενώ συνεχίζονταν οι εξαγωγές της προς την ΕΕ, η Ρωσία αναζήτησε και βρήκε νέους αγοραστές στην Κίνα, την Ινδία και αλλού, με αποτέλεσμα η ρωσική κεντρική τράπεζα να καταγράφει για το 2022 εμπορικό πλεόνασμα-ρεκόρ, ύψους 227 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Με τα χρήματα αυτά η Μόσχα κατάφερε να μετριάσει τις επιπτώσεις των δυτικών κυρώσεων, καθώς «ήταν σε θέση να επιδοτεί κομβικούς κλάδους της βιομηχανίας της, να στηρίζει την απασχόληση και να χρηματοδοτεί προγράμματα για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής στη χώρα», εκτιμά ο Κρις Γουίφερ.

Έτσι παρέμεινε σε χαμηλά επίπεδα, γύρω στο 4%, το ποσοστό ανεργίας. Βεβαίως η σχετική στατιστική αλλοιώνεται από το γεγονός ότι πολλοί Ρώσοι έχουν αποσυρθεί από την αγορά εργασίας, είτε γιατί βρίσκονται πλέον στο μέτωπο, είτε γιατί έχουν εγκαταλείψει τη χώρα.

Παλαιές κυρώσεις, νέες αγορές

Η Κεντρική Τράπεζα της Ρωσίας κάθε τόσο παρεμβαίνει για να στηρίξει το ρούβλι

Ένας άλλος λόγος για τις απρόσμενες αντοχές της ρωσικής οικονομίας έγκειται στην ιδιαιτερότητα των κυρώσεων. Όπως επισημαίνει η οικονομολόγος του Χάρβαρντ Αλεξάντρα Βακρού «σε χώρες όπως η Βενεζουέλα, το Ιράν και η Ρωσία οι κυρώσεις δεν έχουν επιφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα». Και αυτό γιατί «κατά τεκμήριο οι κυρώσεις είναι αποτελεσματικές τη στιγμή που επιβάλλονται, όταν δηλαδή απειλούμε και λέμε ότι σε περίπτωση που προχωρήσετε στην ενέργεια Χ, θα υποστείτε τη συνέπεια Υ. Σε αυτή τη χρονική στιγμή, οι κυρώσεις μπορούν πράγματι να έχουν αποτέλεσμα. Αλλά από τη στιγμή που τα ρωσικά στρατεύματα είχαν ήδη προχωρήσει στην ενέργεια Χ, διασχίζοντας τα σύνορα με την Ουκρανία, οι κυρώσεις είχαν πλέον απολέσει την ισχύ τους».

Συνηθισμένη στη διαχείριση κρίσεων, η Κεντρική Τράπεζα της Ρωσίας προχώρησε τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο σε αποφασιστικά βήματα, αυξάνοντας τα επιτόκια. Κατ’ αυτόν τον τρόπο περιορίστηκε ο πληθωρισμός και αποφεύχθηκε ένα bank run στις τράπεζες. Αναλυτές όπως ο Κρις Γουίφερ εκτιμούν ότι η τελευταία δεκαετία των κυρώσεων, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας, έχουν σκληραγωγήσει την Κεντρική Τράπεζα στη διαχείριση κρίσεων, με αποτέλεσμα η Ρωσία να έχει γίνει πιο ανεξάρτητη σε κομβικούς κλάδους της βιομηχανίας, αλλά και στην αγροτική παραγωγή.

Η δύσκολη σχέση Ρωσίας-Κίνας

Πούτιν και Σι Τζιπίνγκ

Σημαντικός παράγοντας είναι βέβαια η ενίσχυρη των εμπορικών συναλλαγών με την Ινδία και την Κίνα. Πραγματική άνθηση γνωρίζει το εμπόριο μεταξύ αυτών των τριών χωρών. Συν τοις άλλοις η Ρωσία επωφελείται από τις αποκαλούμενες «παράλληλες εισαγωγές», δηλαδή προμηθεύεται δυτικά προϊόντα δια της τεθλασμένης, από την Ινδία, την Κίνα ή άλλες χώρες της Κεντρικής Ασίας. Η Αλεξάντρα Βακρού θεωρεί ότι η Κίνα είναι ο μεγάλος κερδισμένος από τη νέα ισορροπία δυνάμεων, καθώς εντείνεται η εξάρτηση της Μόσχας από το Πεκίνο. «Στην πραγματικότητα η Κίνα δεν ενδιαφέρεται για τη Ρωσία», επισημαίνει, «καθώς οι συναλλαγές με τη Ρωσία δεν υπερβαίνουν το 3% του συνολικού όγκου των συναλλαγών της. Αλλά για το Κρεμλίνο η Κίνα γίνεται πιο σημαντική. Αυτό είναι καλό για εμάς. Διότι το Πεκίνο θα εισακουστεί, εάν ζητήσει από τον Πούτιν να μην καταφύγει σε πυρηνικά όπλα στο μέτωπο της Ουκρανίας».

 Ρωσία-Ινδία-Συμμαχία...

Οι προβλέψεις για το μέλλον της ρωσικής oικονομίας δεν είναι εύκολες. Το ΔΝΤ αναμένει ισχνό δείκτη ανάπτυξης της τάξεως του 0,3%, ενώ άλλοι αναλυτές κάνουν λόγο για μείωση της οικονομικής δραστηριότητας κατά περίπου 2%. Η Ευρώπη έχει καταφέρει να απεξαρτηθεί από τις ρωσικές εισαγωγές ενέργειας, αλλά μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι πραγματικά λειτουργεί το πλαφόν στις τιμές ενέργειας, που αποφασίστηκε τον περασμένο Δεκέμβριο. Το περιοδικό Economist εκτιμά ότι η Ρωσία συνεχίζει να εξάγει τεράστιες ποσότητες πετρελαίου, αλλά σε χαμηλότερες τιμές. «Το μεγάλο ερώτημα είναι πόσα χρήματα ακόμη μπορεί να κερδίσει η Ρωσία με τη διύλιση και τις εξαγωγές ορυκτών καυσίμων», σημειώνει ο αναλυτής Κρις Γουίφερ. «Σε κάθε περίπτωση, θα είναι λιγότερα από το 2022».

Absolute Beginners - David Bowie [Lyrics]/Kλασικό!

Absolute beginners                                                         

  I've nothing much to offer
There's nothing much to take
I'm an absolute beginner
But I'm absolutely sane
As long as we're together
The rest can go to hell
I absolutely love you
But we're absolute beginners
With eyes completely open
But nervous all the same
If our love song
Could fly over mountains
Could laugh at the ocean
Just like the films
There's no reason
To feel all the hard times
To lay down the hard lines
It's absolutely true
Nothing much could happen
Nothing we can't shake
Oh, we're absolute beginners
With nothing much at stake
As long as you're still smiling
There's nothing more I need
I absolutely love you
But we're absolute beginners
But if my love is your love
We're certain to succeed
If our love song
Could fly over mountains
Sail over heartaches
Just like the films
If there's reason
To feel all the hard times
To lay down the hard lines
It's absolutely true

Absolute Beginners 1986 (David Bowie song) - Wikipedia

Το θρυλικό γερμανικό δίδυμο Γιόζεφ Στέρνμπεργκ – Μαρλέν Ντίτριχ στην εμβληματική ταινία «Σαγκάη Εξπρές»

 

90 χρόνια πριν το «Σαγκάη Εξπρές» του Γιόζεφ Φον Στέρνμπεργκ και της Μάρλεν Ντίτριχ ξεκινούσε το κινηματογραφικό ταξίδι του

 

Γιώργος Ρούσσος

tvxs.gr 

 

8–10 λεπτά

---

Στις 4 Φεβρουαρίου του 1932, πραγματοποιείται στο Λος Άντζελες, η παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας «Σαγκάη Εξπρές». Πρόκειται για την τέταρτη από τις επτά ταινίες που δημιούργησαν μαζί ο σκηνοθέτης Γιόζεφ Φον Στέρνμπεργκ και η εμβληματική ηθοποιός, Μάρλεν Ντίτριχ. Μία συνεργασία που γεννήθηκε στη Γερμανία, αλλά σύντομα κατέκτησε και την Αμερική.

Κίνα, 1931. Είναι εποχή εμφυλίου πολέμου, αλλά αυτό δεν φαίνεται να ενδιαφέρει και πολύ τους επιβάτες του «Shanghai Express». Το πρόσωπο που κλέβει την παράσταση μέσα σε αυτό το τρένο που πραγματοποιεί το δρομολόγιο Σαγκάη – Πεκίνο είναι η λαμπερή Λίλι (Μάρλεν Ντίτριχ), γνωστή και ως Σανγκάη Λίλι, μια γυναίκα ελευθέρων ηθών που - φορώντας σαγηνευτικά φορέματα - προσελκύει πελάτες και έπειτα τους «εκμεταλλεύεται».

Όσοι από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους βρίσκονται πάνω στο τρένο την σνομπάρουν ή την μέμφονται, αλλά ο λοχαγός Χάρβεϊ (Κλάιβ Μπρούκ), γιατρός του βρετανικού στρατού και επιβάτης του «Shanghai Express», είναι ακόμα ερωτευμένος μαζί της. Οι δυο τους είχαν μια παλιά ερωτική σχέση, αλλά ο εγωισμός εμποδίζει την επανασύνδεσή τους. Όταν κάποια στιγμή το τραίνο καταλαμβάνεται από επαναστάτες, η αγάπη μεταξύ της Λίλι και του λοχαγού θα μπει σε νέα δοκιμασία.

Το γερμανικό δίδυμο Στέρνμπεργκ – Ντίτριχ, μετά τον καλλιτεχνικό θρίαμβο του «Γαλάζιου Αγγέλου», πραγματοποιεί στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού την μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του. Πρόκειται για μία ταινία που αγαπήθηκε από κοινό και κριτικούς της εποχής και που βραβεύτηκε, εκτός των άλλων, με το Όσκαρ Καλύτερης Φωτογραφίας.

Με φόντο την Κίνα, ως θέατρο ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, αλλά και μέρος που ένας δυνατός έρωτας δοκιμάζεται και προσπαθεί να αντεπεξέλθει, παρά τις αντιξοότητες. Ποιος θα καταφέρει άραγε να επιβιώσει από το επικίνδυνο ταξίδι με το «Σαγκάη Εξπρές»;

Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του ’30, μια περίοδο αστάθειας στην Κίνα, η οποία ταλανίζεται από εμφύλιες διαμάχες. Κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες λοιπόν ταξιδεύουν οι χαρακτήρες του φιλμ μας. Συγκεκριμένα, το «Shanghai Express» τοποθετεί τη δράση μέσα σε ένα τρένο που κάνει το δρομολόγιο Πεκίνο - Σαγκάη.

Ο Γιόζεφ Φον Στέρνμπεργκ, ως σκηνοθέτης, έμεινε στην ιστορία για τα «απαλά» πλάνα και για την ιδιαίτερη χρήση του φωτός στο γύρισμα. Ιδιαίτερα όμως είναι γνωστός ως αυτός που ανακάλυψε και ανέδειξε σε μεγάλη σταρ την Μάρλεν Ντίτριχ.

Ο Γιόζεφ Στένμπεργκ ήταν γόνος μιας εβραϊκής οικογένειας της Βιέννης. Όταν ήταν δύο ετών οι γονείς του μετανάστευσαν στη Νέα Υόρκη, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Ο πατέρας του Μωυσής, αφού υπηρέτησε στον στρατό της Αυστροουγγαρίας, εργάστηκε στις Η.Π.Α. ως κατασκευαστής δαντελών. Ο Γιόζεφ από μικρός παρακολουθούσε κινηματογράφο και είχε ως ίνδαλμα τον Έριχ Φον Στροχάιμ, γεγονός που φαίνεται κυρίως στα πρώτα του βήματα.

Μέντοράς του, υπήρξε, ο σκηνοθέτης Emile Chautard, ο οποίος τον είχε ως βοηθό του. Το 1925 ο Στέρνμπεργκ σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία (The Salvation Hunters). Αργότερα γνωρίστηκε με τον Τσάρλι Τσάπλιν και την Μέρι Πίκφορντ, οι οποίοι τον στήριξαν στις επόμενες ταινίες του. Το 1928 τον προσέλαβε η Paramount Pictures για να σκηνοθετήσει κάποιες γκακστερικές ταινίες, που είχαν εμπορική επιτυχία. Θέλοντας όμως να κάνει κάτι περισσότερο και να εξελιχθεί καλλιτεχνικά, πήγε στη Γερμανία, πατρίδα του εξπρεσιονισμού στον κινηματογράφο.

Ο σπουδαίος ηθοποιός Εμίλ Γιάνινγκς επιθυμούσε να τον σκηνοθετήσει ο Στέρνμπεργκ σε μια ομιλούσε ταινία κι έτσι άρχισε το 1929 να προετοιμάζεται ο «Γαλάζιος Άγγελος». Επέλεξε την Μάρλεν Ντίτριχ στον ρόλο της Λόλα - Λόλα και η επιτυχία ήταν τεράστια διεθνώς. Πήγαν μαζί στην Αμερική και καθιερώθηκαν ως καλλιτεχνικό ζευγάρι, στα φιλμ: «Morocco» (1930), «Dishonored» (1931), «Shanghai Express» (1932), «Blonde Venus» (1932), «The Scarlet Empress» (1934) και «The Devil is a Woman» (1935) . Δυστυχώς, όταν χώρισε καλλιτεχνικά με τη μούσα του, η καριέρα του άρχισε να φθίνει και οι ταινίες του δεν είχαν την εμπορική απήχηση του παρελθόντος.

Ως γνωστόν, τo «Shanghai Express» είναι η τέταρτη ταινία (από τις επτά) που ο Γιόζεφ Φον Στέρνμπεργκ είχε ως πρωταγωνίστρια την Μάρλεν Ντίτριχ. Η ταινία αυτή είναι μια επιστροφή του σκηνοθέτη στο είδος του ρομαντισμού. Ο Στέρνμπεργκ υπήρξε ένας βιρτουόζος της σκηνοθεσίας και το «Shanghai Express» θεωρείται δικαίως, αριστούργημα στον τομέα της φωτογραφίας και των φωτοσκιάσεων.

Victor Brauner

Μπράουνερ, Βίκτορ

(Victor Brauner, Πιάτρα-Νεάμτς 1903 – Ρώμη 1966). Ρουμάνος ζωγράφος. Άρχισε τη ζωγραφική και γλυπτική σταδιοδρομία του στο Βουκουρέστι ως οπαδός των ντανταϊστών και το 1930 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι όπου ήρθε σε επαφή με τους υπερρεαλιστές. Την πρώτη του έκθεση στο Παρίσι το 1934 την παρουσίασε ο Μπρετόν, αργότερα όμως ο Μ. απομακρύνθηκε από τους υπερρεαλιστές, όπως το απαιτούσαν οι μορφές του με την πλούσια φαντασία και τις μυστικές παρουσίες, και η απόλυτα λογική συνοχή της ζωγραφικής του ως λειτουργικού μέσου ενός μαγικού παιχνιδιού. Η τάση να τονίζει τις ουσιαστικές λεπτομέρειες και να τις εξαναγκάζει να εκφράζονται αλλοιωμένες από τους συνδυασμούς των αμοιβαίων σχέσεων τους διακρίνεται μόνιμα στο έργο του Μ. Ο καλλιτέχνης εξάλλου πειραματίστηκε με πολλές τεχνικές, από τις οποίες η πιο γοητευτική είναι ίσως η τεχνική του κεριού. Άπλωνε δηλαδή στον πίνακα ένα στρώμα κεριού και ύστερα το αφαιρούσε ξύνοντάς το κατά τέτοιο τρόπο ώστε να αφήνει να διακρίνονται τμήματα χρώματος, που αποκτούσαν εξαιρετική υφή και βάθος κάτω από τη νέα αυτή κέρινη επιδερμίδα.

Dictionary of Greek. 2013.

Victor Brauner

Born: June 15, 1903; Piatra Neamt, Romania 

 Died: March 12, 1966; Paris, France 

Active Years: 1919 - 1966 

Nationality: Romanian 

Art Movement: Expressionism, Surrealism

Field: painting 

_______________________

Soundtrack: Xavier Montsalvatge Sonatine pour Yvette 

1. Vivo e estrepitoso

 2. Moderato molto Tres Divertimentos 

 1. Con Decisión 3. Vivo Mac McClure, piano

Victor Brauner - Wikipedia

Πρέπει να υπερασπιστούμε τον Παύλο Πολάκη;

*Του Στρατή Μπουρνάζου, από την σελίδα του στο Facebook

Διάβασα πολλές ερμηνείες για το άδειασμα Πολάκη: ότι έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ (δηλ. ο Τσίπρας) δίνει διαπιστευτήρια στο σύστημα, δείχνει ψοφοδεής έναντι του «βαθέος κράτους», κάνει γέφυρες με το Κέντρο, ετοιμάζει συνεργασία με το ΚΙΝΑΛ, επιβεβαιώνει την παντοδυναμία του αρχηγού. Θα τις δεχτώ, κυρίως για λόγους οικονομίας της συζήτησης. Δέχομαι ακόμα –κι αυτό όχι για λόγους οικονομίας, αλλά πραγματικότητας– ότι ο Π. Πολάκης έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην αποκάλυψη μεγάλων σκανδάλων κυβερνητικών βουλευτών και στελεχών.

Παρά αυτές τις δύο παραδοχές, ωστόσο, θεωρώ ότι δεν μπορεί κανείς, αν μιλάει από μια σκοπιά αριστερή, δικαιοσύνης, κράτους δικαίου, ελευθεριακή κλπ. να υπερασπιστεί τον Π. Πολάκη. Κι αυτό γιατί ο βουλευτής Χανίων συμπυκνώνει ιδεοτυπικά μια ολόκληρη αρνητική παράδοση που συνδυάζει τον τραμπουκισμό, τον εξευτελισμό του αντιπάλου, τη ματσίλα, τον εκσυγχρονισμένο αυριανισμό. Θα μου πείτε: Είναι ξένη αυτή η παράδοση στην Αριστερά; Όχι βέβαια. Είναι κομμάτι της (αν και όχι αποκλειστικότητά της, ασφαλώς), είναι όμως κακό της κομμάτι, κι αυτός είναι ένας παραπάνω λόγος να παλεύουμε διαρκώς εναντίον του.

Όπως έγραψε ο Ξενοφών Κοντιάδης, η ανάρτηση Πολάκη δεν είναι μόνο θεσμικά απαράδεκτη αλλά και φαιδρή: «Πώς ακριβώς θα “καθαρίσoυμε από αυτούς”, π.χ., αίροντας τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ισοβιότητα των δικαστών;».

Δεν είναι θέμα καλών τρόπων αλλά πολιτικής ουσίας. Ασφαλώς η χειραγώγηση της ενημέρωσης (με το λιβάνισμα της κυβέρνησης, τον αποκλεισμό των μη αρεστών απόψεων και προσώπων, την κυριαρχία της προπαγάνδας) η αυξανόμενη δημόσια παρουσία και ασυδοσία των ολιγαρχών, η επικράτηση αντιδραστικών συσχετισμών στη δικαιοσύνη, η θεσμική εξαχρείωση που εκφράζει το σκάνδαλο των υποκλοπών και της συγκάλυψής τους, πλήττει καίρια το κράτος δικαίου, αναδεικνύοντας χαρακτηριστικά βαθέος κράτους. Όλα αυτά θα τα βρει μπροστά της όχι μόνο μια αριστερή αλλά και μια προοδευτική εν γένει κυβέρνηση αν θέλει να αξίζει στοιχειωδώς το όνομά της (εκτός, βέβαια, του ότι θέτουν σοβαρά εμπόδια όχι μόνο στο έργο της, αλλά και στην ανάδειξή της).

Ωστόσο οι κραυγές για τα «βοθροκάναλα» και το «Πρώτο Φλέμα», το να κρεμάμε τις φάτσες των «εχθρών του λαού» στο φέισμπουκ, οι φαιδρότητες για επαναφορά της είσπραξης των φόρων από τις εφορείες, μπορεί να εκφράζουν και να ανατροφοδοτούν την οργή, να ανακουφίζουν έναν ολόκληρο κόσμο που ασφυκτιά από την αδικία και τα προβλήματα της καθημερινότητας, αλλά τίποτα αριστερό, δίκαιο και ελπιδοφόρο δεν προμηνύουν.

 

Υπάρχει ωστόσο ένας σοβαρός λόγος να υπερασπιστούμε τον Π. Πολάκη: έναντι της αυταπάγγελτης εισαγγελικής παρέμβασης. Η φράση "ο ασκός του Αιόλου" βρίσκει την πλήρη εφαρμογή της, αν δεχτούμε ότι μια τέτοια ανάρτηση, όσο απαράδεκτη κι αν τη θεωρούμε, μπορεί να οδηγήσει στη διέγερση πολιτών για τη διάπραξη εγκλημάτων και τη βία κατά δικαστικών λειτουργών. Με ένα τέτοιο σκεπτικό ποινοκoποίησης της πολιτικής αντιπαράθεσης, που γειτνιάζει σε εμφυλιοπολεμικές λογικές, πάμπολλες  ανακοινώσεις κομμάτων, σωματείων, άρθρα εφημερίδων όλου του φάσματος (και δεν εννοώ το "Μακελειό"), αναρτήσεις στα σόσιαλ μίντια μπορεί κάλλιστα να θεωρηθούν ότι εμπίπτουν σε τέτοιες κατηγορίες. Το προκείμενο όμως δεν είναι μόνο το άνοιγμα ενός τέτοιου ασκού, αλλά η απροκάλυπτη μεροληψία και η πρόκληση.

Τη στιγμή που η εισαγγελία δεν έχει διατάξει προκαταρκτική ανάκριση για μείζονα ζητήματα σαν τις υποκλοπές εις βάρος υπουργών ή της ηγεσίας του στρατεύματος, όπως σημειώνει ο Θανάσης Καμπαγιάννης, η κίνηση του εισαγγελέα είναι προκλητική. Ισορροπεί επικίνδυνα μεταξύ γελοιότητας, πρόκλησης και απειλής –  και αν μείνει χωρίς αντιδράσεις η πλάστιγγα μπορεί να γείρει στο δεύτερο μέρος. Και αυτό, που υπερβαίνει τον ίδιο τον Π. Πολάκη, πρέπει να το πούμε ιδίως όσοι δεν έχουμε καμιά πολιτική συμπάθεια γι’ αυτόν.

ΥΓ. Δεν μπαίνω στη συζήτηση αν η εξέλιξη αυτή θα ωφελήσει ή θα βλάψει τον ΣΥΡΙΖΑ –  είναι δύσκολη και εξαρτάται από τα κριτήρια, την οπτική και την προοπτική που θέτει κανείς. Θα πω μόνο ότι αν οι κινήσεις αυτές γίνονται σε μια λογική «κατευνασμού» του αντισυριζικού μετώπου ή παραγόντων του βαθέος κράτους, κατά τη γνώμη μου είναι μάταιες. Το μένος εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ είναι τέτοιο, ώστε από την πλευρά αυτή θα εκτιμηθούν όχι ως αντικειμενική εξέλιξη, αλλά ως  ασήμαντο γεγονός, τέχνασμα του Τσίπρα που είναι ίδιος και –κατά βάθος τρισ– χειρότερος από τον Πολάκη κλπ. κλπ.

 

Ο Τσίπρας στέλνει σαφές μήνυμα προς όλες τις πλευρές. Εκβιασμοί και ηρωιλίκια δεν περνάνε, οι μοναχικοί καβαλάρηδες και οι προσωπικές ατζέντες δεν είναι ανεκτές.

ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ

 

Ο Τσίπρας στέλνει σαφές μήνυμα προς όλες τις πλευρές. Εκβιασμοί και ηρωιλίκια δεν περνάνε,  οι μοναχικοί καβαλάρηδες και οι προσωπικές ατζέντες δεν είναι ανεκτές.

Του διευθυντή της ΑΥΓΗΣ ,Σπύρου Ραπανάκη

Τα πράγματα δεν—θα έπρεπε να – είναι δα τόσο σύνθετα. Οφείλει ο επικεφαλής ενός κόμματος να λάβει διοικητικά μέτρα και να παραπέμψει στην επιτροπή δεοντολογίας ένα στέλεχος του το οποίο επί δύο εβδομάδες τον αμφισβητεί ευθέως και δημόσια; Σε οποιοδήποτε κόμμα ή απάντηση θεωρείται αυτονόητη. Όταν πρόκειται δε για ένα κόμμα της Αριστεράς, δεν πρέπει καν να τίθεται το ερώτημα. Η Αριστερά, βλέπετε, έχει ένα αρχαϊκό και ενστικτώδες «ελάττωμα» να λειτουργεί, τουλάχιστον να το επιδιώκει, προτάσσοντας το συλλογικό. Ανέκαθεν ωστόσο το έδαφος γινόταν εύφορο για ναρκισιμούς και εγωπάθειες που συνέθλιβαν το «εμείς» έναντι του «εγώ». «Εγώ» συχνά, βαρύ και ασήκωτο.

Εν προκειμένω, ο Παύλος Πολάκης λειτούργησε εκτός πλαισίου, πράγμα που έχει επαναληφθεί στο παρελθόν. Όχι μόνο για το περιεχόμενο της επίμαχη ανάρτησης, άλλωστε οι επικηρύξεις πολιτικών ή ταξικών αντιπάλων δεν έχουν σχέση με το ιστορικό και αξιακό φορτίο της Αριστεράς. Η ανάρτηση ήρθε επί της ουσίας ως απάντηση άδειασμα στη συνέντευξη του Προέδρου του κόμματος στην οποία εξήγησε επαρκώς τι σημαίνει η «δεύτερη φορά που θα είναι αλλιώς». Μόλις το περασμένο Σάββατο, ο ίδιος, ξανά δημόσια, δήλωνε πως δεν θα είναι υποψηφίους στα Χανιά εάν δεν συμμετέχει στα ψηφοδέλτια άλλος υποψήφιος της προτίμησης του. Τοποθέτηση που θα μπορούσε να ερμηνευθεί, και σαν τέτοια εξελήφθη, ως εκβιασμός. «Εγώ και όλοι σας», ξανά. Ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν υπήρξαν αναρτήσεις και δηλώσεις που εξέθεσαν το κόμμα και την ηγεσία και οι οποίες κακώς δεν αντιμετωπίστηκαν έγκαιρα και με τη δέουσα σοβαρότητα.

Στο παρά πέντε της προκήρυξης των εκλογών που θα είναι μια σύγκρουση βαθιά ιδεολογική και πολιτική στην ουσία της, οι προσωπικές σταυροφορίες δεν μπορούν να επιτρέπονται. Το ανοιχτό άδειασμα του ίδιου του προέδρου είναι ακατονόητο. Η επιβολή ατζέντας και στρατηγικής με όρους εξωτερικούς, Facebook και τσαμπουκά δεν γίνεται να μπαίνει κάτω από το χαλί ερμηνευμένο ως αψύτητα και έντονο ταπεραμέντο. Η αντίδραση ήταν αυτή που έπρεπε και η παραπομπή στα αρμόδια όργανα η δέουσα καταστατική και συλλογική οδός. Στην Αριστερά εξάλλου χρωστάμε, δεν χρωστάει σε κανέναν και τίποτα.

Ο Τσίπρας στέλνει σαφές μήνυμα προς όλες τις πλευρές. Εκβιασμοί και ηρωιλίκια δεν περνάνε, οι μοναχικοί καβαλάρηδες και οι προσωπικές ατζέντες δεν είναι ανεκτές εφόσον δεν εντάσσονται στον συλλογικό σχεδιασμό. Μήνυμα σοβαρότητας και υπευθυνότητας μπροστά σε μια μάχη ζωής και θανάτου. Με έναν αντίπαλο που κατέχει επικοινωνιακή και όχι μόνο υπεροπλία, έτοιμος ανά πάσα στιγμή να μετατρέψει σε όπλο την κάθε άστοχη, ακούσια ή εκούσια, παρέμβαση, κάθε φάλτσο. Κι ας μην υπάρχουν αυταπάτες πως παραλήπτης είναι μονάχα ο Παύλος Πολάκης. Ουδείς αναντικατάστατος, αρχή που δικαιώνεται διαχρονικά με συνέπεια.

Όσον αφορά την βαθιά υποκριτική αντίδραση της Ν.Δ., το κόμμα παρακράτους των υποκλοπών, της λεηλασίας του κρατικού χρήματος, της πιο ρενβασιστικής δεξιάς από τα χρόνια της ΕΡΕ, δεν δικαιούται να κουνάει το δάχτυλο. Το κόμμα του Άδωνι Γεωργιάδη που απειλούσε από τα τηλεπαράθυρα με φυλάκιση την Τουλουπάκη, του πρωθυπουργού που αποκαλεί συμμορία δημοσιογράφους από το βήμα της βουλής. το κόμμα που έστησε ειδικά δικαστήρια επειδή οι καναλάρχες πλήρωσαν επί ΣΥΡΙΖΑ, του Βορίδη που έχει διαμηνύσει ως στρατηγική την λήψη θεσμικών μέτρων για να μην κυβερνήσει ξανά η Αριστερά, του Μαρινάκη που φαντασιωνόταν τη δολοφονία του Τσίπρα «εάν ζούσαμε στον εμφύλιο». Δεν ήταν το σύστημα Μητσοτάκη άραγε που εξαπέλυσε συντονισμένη επίθεση και δολοφονία χαρακτήρα της εισαγγελέας του ειδικού δικαστήριο μέσα από τα λιβελογραφήματα στον τύπο που ελέγχει; Τρομερή αίσθηση όμως προκαλούν και τα άμεσα αντανακλαστικά της δικαιοσύνης που κινήθηκε ταχύτατα για μια ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα, δικαιώνοντας τις υποψίες και τις ανησυχίες όσων μιλάμε για τμήματα της δικαιοσύνης που κινούνται με πολιτικά και όχι νομικά ή συνταγματικά κριτήρια. Μακάρι να ήταν εξίσου ευαίσθητη όταν αποκαλύφθηκε ότι στην χώρα δρα κύκλωμα παρακολουθήσεων με κέντρο το Μαξίμου ή έστω να παρενέβαινε κάποιος ευσυνείδητος εισαγγελέας για την περίπτωση της Σοφίας Νικολάου.

Η σύγκρουση με το καθεστώς Μητσοτάκη απαιτεί τη μέγιστη συστράτευση, κυρίως όμως πρόγραμμά, σχέδιο ρήξης, δημιουργίας και προοπτικής. Ευρεία κοινωνική συμμαχία απέναντι σε ένα πανίσχυρο και βαθιά ριζωμένο σύστημα εξουσίας χρειάζεται στρατηγική, μέθοδο και πολιτική, όχι γιούριες και καπετανλίκια. Μια υπόθεση που υπερβαίνει κατά πολύ την προσωπική δικαίωση του οποιοδήποτε.

Ο Τσίπρας στέλνει σαφές μήνυμα προς όλες τις πλευρές. Εκβιασμοί και ηρωιλίκια δεν περνάνε οι μοναχικοί καβαλάρηδες και οι προσωπικές ατζέντες δεν είναι ανεκτές

Του διευθυντή της ΑΥΓΗΣ Σπύρου Ραπανάκη

Τα πράγματα δεν—θα έπρεπε να – είναι δα τόσο σύνθετα. Οφείλει ο επικεφαλής ενός κόμματος να λάβει διοικητικά μέτρα και να παραπέμψει στην επιτροπή δεοντολογίας ένα στέλεχος του το οποίο επί δύο εβδομάδες τον αμφισβητεί ευθέως και δημόσια; Σε οποιοδήποτε κόμμα ή απάντηση θεωρείται αυτονόητη. Όταν πρόκειται δε για ένα κόμμα της Αριστεράς, δεν πρέπει καν να τίθεται το ερώτημα. Η Αριστερά, βλέπετε, έχει ένα αρχαϊκό και ενστικτώδες «ελάττωμα» να λειτουργεί, τουλάχιστον να το επιδιώκει, προτάσσοντας το συλλογικό. Ανέκαθεν ωστόσο το έδαφος γινόταν εύφορο για ναρκισιμούς και εγωπάθειες που συνέθλιβαν το «εμείς» έναντι του «εγώ». «Εγώ» συχνά, βαρύ και ασήκωτο.

Εν προκειμένω, ο Παύλος Πολάκης λειτούργησε εκτός πλαισίου, πράγμα που έχει επαναληφθεί στο παρελθόν. Όχι μόνο για το περιεχόμενο της επίμαχη ανάρτησης, άλλωστε οι επικηρύξεις πολιτικών ή ταξικών αντιπάλων δεν έχουν σχέση με το ιστορικό και αξιακό φορτίο της Αριστεράς. Η ανάρτηση ήρθε επί της ουσίας ως απάντηση άδειασμα στη συνέντευξη του Προέδρου του κόμματος στην οποία εξήγησε επαρκώς τι σημαίνει η «δεύτερη φορά που θα είναι αλλιώς». Μόλις το περασμένο Σάββατο, ο ίδιος, ξανά δημόσια, δήλωνε πως δεν θα είναι υποψηφίους στα Χανιά εάν δεν συμμετέχει στα ψηφοδέλτια άλλος υποψήφιος της προτίμησης του. Τοποθέτηση που θα μπορούσε να ερμηνευθεί, και σαν τέτοια εξελήφθη, ως εκβιασμός. «Εγώ και όλοι σας», ξανά. Ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν υπήρξαν αναρτήσεις και δηλώσεις που εξέθεσαν το κόμμα και την ηγεσία και οι οποίες κακώς δεν αντιμετωπίστηκαν έγκαιρα και με τη δέουσα σοβαρότητα.

Στο παρά πέντε της προκήρυξης των εκλογών που θα είναι μια σύγκρουση βαθιά ιδεολογική και πολιτική στην ουσία της, οι προσωπικές σταυροφορίες δεν μπορούν να επιτρέπονται. Το ανοιχτό άδειασμα του ίδιου του προέδρου είναι ακατονόητο. Η επιβολή ατζέντας και στρατηγικής με όρους εξωτερικούς, Facebook και τσαμπουκά δεν γίνεται να μπαίνει κάτω από το χαλί ερμηνευμένο ως αψύτητα και έντονο ταπεραμέντο. Η αντίδραση ήταν αυτή που έπρεπε και η παραπομπή στα αρμόδια όργανα η δέουσα καταστατική και συλλογική οδός. Στην Αριστερά εξάλλου χρωστάμε, δεν χρωστάει σε κανέναν και τίποτα.

Ο Τσίπρας στέλνει σαφές μήνυμα προς όλες τις πλευρές. Εκβιασμοί και ηρωιλίκια δεν περνάνε, οι μοναχικοί καβαλάρηδες και οι προσωπικές ατζέντες δεν είναι ανεκτές εφόσον δεν εντάσσονται στον συλλογικό σχεδιασμό. Μήνυμα σοβαρότητας και υπευθυνότητας μπροστά σε μια μάχη ζωής και θανάτου. Με έναν αντίπαλο που κατέχει επικοινωνιακή και όχι μόνο υπεροπλία, έτοιμος ανά πάσα στιγμή να μετατρέψει σε όπλο την κάθε άστοχη, ακούσια ή εκούσια, παρέμβαση, κάθε φάλτσο. Κι ας μην υπάρχουν αυταπάτες πως παραλήπτης είναι μονάχα ο Παύλος Πολάκης. Ουδείς αναντικατάστατος, αρχή που δικαιώνεται διαχρονικά με συνέπεια.

Όσον αφορά την βαθιά υποκριτική αντίδραση της Ν.Δ., το κόμμα παρακράτους των υποκλοπών, της λεηλασίας του κρατικού χρήματος, της πιο ρενβασιστικής δεξιάς από τα χρόνια της ΕΡΕ, δεν δικαιούται να κουνάει το δάχτυλο. Το κόμμα του Άδωνι Γεωργιάδη που απειλούσε από τα τηλεπαράθυρα με φυλάκιση την Τουλουπάκη, του πρωθυπουργού που αποκαλεί συμμορία δημοσιογράφους από το βήμα της βουλής. το κόμμα που έστησε ειδικά δικαστήρια επειδή οι καναλάρχες πλήρωσαν επί ΣΥΡΙΖΑ, του Βορίδη που έχει διαμηνύσει ως στρατηγική την λήψη θεσμικών μέτρων για να μην κυβερνήσει ξανά η Αριστερά, του Μαρινάκη που φαντασιωνόταν τη δολοφονία του Τσίπρα «εάν ζούσαμε στον εμφύλιο». Δεν ήταν το σύστημα Μητσοτάκη άραγε που εξαπέλυσε συντονισμένη επίθεση και δολοφονία χαρακτήρα της εισαγγελέας του ειδικού δικαστήριο μέσα από τα λιβελογραφήματα στον τύπο που ελέγχει; Τρομερή αίσθηση όμως προκαλούν και τα άμεσα αντανακλαστικά της δικαιοσύνης που κινήθηκε ταχύτατα για μια ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα, δικαιώνοντας τις υποψίες και τις ανησυχίες όσων μιλάμε για τμήματα της δικαιοσύνης που κινούνται με πολιτικά και όχι νομικά ή συνταγματικά κριτήρια. Μακάρι να ήταν εξίσου ευαίσθητη όταν αποκαλύφθηκε ότι στην χώρα δρα κύκλωμα παρακολουθήσεων με κέντρο το Μαξίμου ή έστω να παρενέβαινε κάποιος ευσυνείδητος εισαγγελέας για την περίπτωση της Σοφίας Νικολάου.

Η σύγκρουση με το καθεστώς Μητσοτάκη απαιτεί τη μέγιστη συστράτευση, κυρίως όμως πρόγραμμά, σχέδιο ρήξης, δημιουργίας και προοπτικής. Ευρεία κοινωνική συμμαχία απέναντι σε ένα πανίσχυρο και βαθιά ριζωμένο σύστημα εξουσίας χρειάζεται στρατηγική, μέθοδο και πολιτική, όχι γιούριες και καπετανλίκια. Μια υπόθεση που υπερβαίνει κατά πολύ την προσωπική δικαίωση του οποιοδήποτε.

 

Υποχρεωτική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών:Στιγματισμός, Ρατσισμός, Χρυσαυγιτισμός

Η «σοβαρή Χρυσή Αυγή» τώρα και στα σχολεία μέσω του υπουργείου Παιδείας

info-war.gr

6–7 λεπτά

---

του Ανδρέα Κοσιάρη

Ανατριχίλα προκαλούν τα αποσπάσματα από την υποχρεωτική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών που αναρτούνται από χθες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από τους ίδιους τους συμμετέχοντες, καθώς είναι γεμάτα από στιγματιστικό και αντιεκπαιδευτικό περιεχόμενο, φέρνοντας στον νου χρυσαυγίτικη ρητορική και ιδεολογία.

Το πρόγραμμα υποχρεωτικής επιμόρφωσης υλοποιείται από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, φορέα που εποπτεύεται από το υπουργείο Παιδείας και μεταξύ άλλων αρμοδιοτήτων «σχεδιάζει την εθνική στρατηγική για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών». Πρόκειται για φορέα που ιδρύθηκε το 2011, αντικαθιστώντας τη λειτουργία τεσσάρων άλλων φορέων, ήτοι του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας, του Οργανισμού Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών και του Ινστιτούτου Παιδείας Ομογενών και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης.

Το συγκεκριμένο Πρόγραμμα Εισαγωγικής Επιμόρφωσης αφορά κατά κύριο λόγο νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς της περιόδου 01-01-2020 μέχρι 30-06-2022, έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα και υλοποιείται εκτός εκπαιδευτικού ωραρίου, όπως καταγγέλλουν εκατοντάδες νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί, χωρίς να υπάρχει η ανάλογη οικονομική αποζημίωση.

Οι εκπαιδευτικοί καταγγέλλουν επίσης ότι δεν τους επιτρέπεται να επιλέξουν ώρες και ημέρες για την επιμόρφωσή τους, ότι χωρίστηκαν στα επιμορφούμενα τμήματα με αλφαβητική σειρά και χωρίς κάποια μέριμνα για χωρισμό ανάλογα με τον κλάδο, την ειδικότητα και τη βαθμίδα εκπαίδευσης στην οποία διδάσκουν, αλλά και πως το ΙΕΠ τους συστήνει να συμμετέχουν με ανοιχτές κάμερες, κάτι που προκαλεί προβλήματα συμμόρφωσης με τον Κανονισμό Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.

Όλα αυτά προτού ξεκινήσει επισήμως η επιμόρφωση. Διότι όταν ξεκίνησε και άρχισαν να διαρρέουν αποσπάσματα του υλικού, τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα.

Στιγματισμός, ρατσισμός, χρυσαυγιτισμός

Καθώς φαίνεται η «επιμόρφωση» είναι γεμάτη από ασκήσεις που αποπνέουν έντονα το στοιχείο του ρατσισμού, αλλά και πλήρως αντιεκπαιδευτικά σενάρια που καλούν τους/τις εκπαιδευτικούς να «συμμορφώσουν» τους μαθητές και τις μαθήτριες και όχι να κάνουν το μάθημα ελκυστικό για αυτούς/αυτές.

«Έχεις έναν μαθητή που δε συμμορφώνεται στους κανόνες, εντάσσεται όμως στους ευάλωτους πληθυσμούς. Είναι ιδιαίτερα ανθεκτικός στη στάση του, πνεύμα αντιλογίας, έως και αναρχικός. Πώς θα αντιμετωπίσεις το συγκεκριμένο θέμα; Ανάπτυξε τη θεωρία πάνω στην οποία θα βασιστείς, ποια μεθοδολογία και τεχνικές συμμόρφωσης θα αξιοποιήσεις;»

Είναι χαρακτηριστική εδώ η εμμονή στη «συμμόρφωση» με τους κανόνες, οι χαρακτηρισμοί «ανθεκτικός στη στάση του, πνεύμα αντιλογίας έως και αναρχικός» που παραπέμπουν σε χουντικό λεξιλόγιο, αλλά και η λεπτομέρεια των «ευάλωτων πληθυσμών» που παραπέμπει πιθανώς σε μαθητές ή μαθήτριες από οικογένειες μεταναστών ή προσφύγων.

«Είστε Διευθυντής/ντρια σε ένα σχολείο όπου παρατηρείται μεγάλη κινητικότητα ντόπιων μαθητών προς γειτονικές σχολικές μονάδες. Σταδιακά, το σχολείο έχει μεταμορφωθεί σε σταυροδρόμι πολιτισμών και καταυλισμό στιγματισμένων. Πώς θα ανατρέπατε αυτή την κατάσταση έχοντας ένα χρόνο διορία για να επαναφέρετε την κανονικότητα στο σχολείο και την προηγούμενη καλή φήμη του;»

Εδώ έχουμε την «εντοπιότητα» ως κάποιο ύψιστο θετικό αγαθό, που με τις παρακάτω αναφορές σε «σταυροδρόμι πολιτισμών και καταυλισμό στιγματισμένων» με σαφέστατα αρνητική χροιά, γίνεται ξεκάθαρο πως αποτελεί ευφημισμό για την εθνικότητα των μαθητών, πραγματική ή φαντασιακή. Για τους επιμορφωτές του ΙΕΠ, η «κανονικότητα» και η «καλή φήμη» ενός σχολείου έγκειται στο να μην έχει «μη ντόπιους» και «στιγματισμένους» μαθητές — δεν θα υπερβάλλαμε αν περιγράφαμε τον στόχο ως ένα σχολείο «φυλετικά και κοινωνικά καθαρό».

Σε άλλο σημείο του επιμορφωτικού υλικού, οι εκπαιδευτικοί καλούνται να χαρακτηρίσουν τους μαθητές μέσω σκίτσων, βασιζόμενοι δηλαδή στην εξωτερική τους εμφάνιση, ενώ αλλού τους ζητείται να «να γνωρίσουν ποιοι είναι οι “προβληματικοί μαθητές”» και «να προλάβουν την κοινωνική γένεση των προβληματικών μαθητών», ορολογία που είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων ξεπερασμένη και οπισθοδρομική.

Επιμόρφωση μέσω ιδεολογικής κατήχησης με φόντο την… αξιολόγηση

Γίνεται σαφές από το περιεχόμενο της επιμόρφωσης ότι πρόκειται για ενός είδους ιδεολογική κατήχηση των εκπαιδευτικών, με σκοπό την εμφύσηση ρατσιστικών και φασίζοντων στοιχείων στην αντίληψή τους για το σχολείο και για τους μαθητές και τις μαθήτριές τους.

Δεν θα ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που το ΙΕΠ θα προωθούσε προς τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς υλικό πλήρως επιστημονικά και παιδαγωγικά ακατάλληλο.

Το ΙΕΠ έχει εγκρίνει από την περίοδο 2020-21 προγράμματα της σχολής του Άδωνι Γεωργιάδη, «Ελληνική Αγωγή». Θα θυμάστε φυσικά πως η εν λόγω παραεκπαιδευτική σχολή, δίδασκε μεταξύ άλλων πως ο Παρθενώνας είναι «εκατομμυρίων χρόνων», αλλά και πως «αρία φυλή είναι η ελληνική» και πως Έλληνας είναι «ο πρωτάνθρωπος που γεννήθηκε πριν από 13 εκατομμύρια χρόνια» — θεωρίες προσαρμοσμένες στο ελληνικότερον απευθείας από ναζιστικά εγχειρίδια.

Τον Ιανουάριο του 2022 το ΙΕΠ είχε εγκρίνει και προωθήσει στα Γυμνάσια της χώρας υλικό της «Ελληνικής Εταιρείας Προγεννητικής Αγωγής», το οποίο αποτελούταν από τρία βίντεο που προωθούσαν τη θεωρία του «αγέννητου παιδιού», δηλαδή ότι η ζωή ξεκινά από τη σύλληψη — αλλά και μισογύνικες ψευδοθεωρίες για δήθεν ευθύνες της εγκυμονούσας μητέρας για ασθένειες που μπορεί να προκύψουν δεκαετίες έπειτα από τη γέννηση του παιδιού. Τότε, και έπειτα από τον σάλο που ξέσπασε, το ΙΕΠ αναγκάστηκε να αποσύρει το υλικό.

Όμως καθώς φαίνεται δεν το έχει βάλει κάτω και επιμένει στην επιβολή ανατριχιαστικής ιδεολογίας μίσους στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας. Εάν μάλιστα σκεφτούμε ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα επιμόρφωσης θέτει ουσιαστικά κάποιες από τις βάσεις πάνω στις οποίες θα εφαρμοστεί το επόμενο διάστημα η πολυθρύλητη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο το τι είδους σχολείο επιθυμεί η κυβέρνηση και η υπουργός Παιδείας — ένα σχολείο αποκλεισμών, πειθαρχίας και ρατσισμού. Επιχειρεί να χτίσει λιθαράκι-λιθαράκι τη νέα γενιά του ελληνικού φασισμού.

 

Ανησυχία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης στην Ελλάδα

 

Ανησυχία για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης στην Ελλάδα εκφράζει ο επίτροπος Δικαιοσύνης

efsyn.gr

8–10 λεπτά

---

Ο επίτροπος Δικαιοσύνης, Ντιντιέ Ρέιντερς

AP Photo/Francisco Seco, Pool

-------------------------------------

Την ανησυχία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης στην Ελλάδα διατυπώνει σε απάντησή του σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Στέλιου Κούλογλου, ο Επίτροπος για θέματα Δικαιοσύνης, Ντιντιέ Ρέιντερς. 

Ο ευρωβουλευτής απευθυνόμενος στην Κομισιόν αναφερόταν στις προσπάθειες του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ιωάννη Ντογιάκου, μέσω της γνωστής γνωμοδότησής του, να παρεμποδίσει τις έρευνες της ΑΔΑΕ όσον αφορά σχετικά με το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Επισήμανε επίσης ότι τόσο ο πρόεδρος της ΑΔΑΕ όσο και κορυφαίοι συνταγματολόγοι είχαν τονίσει με σαφήνεια ότι με την παρέμβαση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου υπήρξε παρέμβαση στη συνταγματικά κατοχυρωμένη ανεξαρτησία της Αρχής. Και ρωτούσε την Επιτροπή «πώς σκοπεύει να αντιμετωπίσει την εκτεταμένη κατάλυση στοιχειωδών κανόνων του κράτους δικαίου και της συνταγματικής ομαλότητας στην Ελλάδα».

Στην απάντησή του, ο επίτροπος Ρέιντερς υπενθυμίζει πως η Επιτροπή έχει ήδη επισημάνει ότι «το ισχύον σύστημα διορισμών στις ανώτατες θέσεις του δικαστικού σώματος εγείρει ανησυχίες ότι είναι επιρρεπές σε δυνητικά ισχυρή επιρροή από την εκτελεστική εξουσία».

Και προσθέτει ότι «η Επιτροπή συνέστησε να αντιμετωπιστεί η ανάγκη συμμετοχής του δικαστικού σώματος στις διαδικασίες διορισμού, λαμβανομένων υπόψη των ευρωπαϊκών προτύπων. Αυτό είναι σημαντικό προκειμένου να διασφαλιστεί η ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας εν γένει και του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ειδικότερα».

Η ερώτηση του Στέλιου Κούλογλου

Θέμα: Κατάλυση του κράτους δικαίου και της συνταγματικής ομαλότητας στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα, δημοσιογραφικές έρευνες και η Ανεξάρτητη Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) αποκάλυψαν δεκάδες υποθέσεις τηλεφωνικών υποκλοπών από το λογισμικό Predator αλλά και την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών. Η Δικαιοσύνη κατηγορείται για υπερβολική αδράνεια αν όχι συγκάλυψη του σκανδάλου.

Επικαλούμενος τον νέο νόμο που ψήφισε εσπευσμένα η κυβέρνηση, ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ισίδωρος Ντογιάκος, επιχείρησε να παρεμποδίσει έρευνα της ΑΔΑΕ σε πάροχο τηλεπικοινωνιών, όπου τελικά αποκαλύφθηκε η παρακολούθηση ενός ευρωβουλευτή της Ομάδας Renew και ενός δημοσιογράφου που πρωταγωνιστεί στις αποκαλύψεις του σκανδάλου. Μετά την σφοδρή κριτική που δέχτηκε, επιχείρησε να εκφοβίσει τα ΜΜΕ που ερευνούν το σκάνδαλο, ζητώντας επιλεκτικούς φορολογικούς ελέγχους. Ακολούθησαν δημοσιεύματα για απόπειρα της κυβέρνησης να απομακρύνει τον Πρόεδρο της ΑΔΑΕ ή να τροποποιήσει τη σύνθεσή της.

Αφού η ΑΔΑΕ αποφάσισε επίσημα να αναζητήσει από τους παρόχους τα στοιχεία των παρακολουθήσεων, με γνωμοδότησή του ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου υποστηρίζει ότι η ΑΔΑΕ δεν είναι αρμόδια. Ο Πρόεδρός της απαντά
ότι παραβιάζεται η συνταγματική ανεξαρτησία της Αρχής και το ίδιο υποστηρίζουν κορυφαίοι συνταγματολόγοι.

Ερωτάται η Επιτροπή:

Πώς σκοπεύει να αντιμετωπίσει την εκτεταμένη κατάλυση στοιχειωδών κανόνων του κράτους δικαίου και της συνταγματικής ομαλότητας στην Ελλάδα;

Η απάντηση του Επιτρόπου Ρέιντερς

Όσον αφορά τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, η Επιτροπή υπενθυμίζει, όπως έχει ήδη επισημανθεί στην έκθεση του 2022 για το κράτος δικαίου, ότι το ισχύον σύστημα διορισμών στις ανώτατες θέσεις του δικαστικού σώματος εγείρει ανησυχίες ότι είναι επιρρεπές σε δυνητικά ισχυρή επιρροή από την εκτελεστική εξουσία. Στο πλαίσιο αυτό,η Επιτροπή συνέστησε να αντιμετωπιστεί η ανάγκη συμμετοχής του δικαστικού σώματος στις διαδικασίες διορισμού, λαμβανομένων υπόψη των ευρωπαϊκών προτύπων. Αυτό είναι σημαντικό προκειμένου να διασφαλιστεί η ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας εν γένει και του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ειδικότερα.

Η Επιτροπή αντιλαμβάνεται ότι η Ελλάδα έχει αναθέσει την προστασία του απορρήτου των επικοινωνιών σε ανεξάρτητη αρχή σύμφωνα με το ελληνικό σύνταγμα. Όσον αφορά την εποπτεία των εθνικών κανόνων για τη μεταφορά της οδηγίας για την προστασία της ιδιωτικής ζωής στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες στο εθνικό δίκαιο, η Ελλάδα επέλεξε να ορίσει την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα και την Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών ως αρμόδιες εποπτικές αρχές. Ο γενικός κανονισμός για την προστασία δεδομένων απαιτεί οι εθνικές αρχές για την προστασία των δεδομένων να είναι ανεξάρτητες. Η οδηγία για την προστασία της ιδιωτικής ζωής στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες απαιτεί από τις εθνικές εποπτικές αρχές να έχουν τις αναγκαίες εξουσίες για την παρακολούθηση και επιβολή των εθνικών διατάξεων για τη μεταφορά της οδηγίας στο εθνικό δίκαιο, μεταξύ άλλων με τη δυνατότητα επιβολής αποτελεσματικών, αναλογικών και αποτρεπτικών κυρώσεων.

Στο πλαίσιο της πράξης για τις ψηφιακές υπηρεσίες, τα κράτη μέλη πρέπει επίσης να ορίσουν ανεξάρτητο συντονιστή ψηφιακών υπηρεσιών για την εποπτεία και την επιβολή του κανονισμού κατά παρόχων ενδιάμεσων υπηρεσιών. Η Επιτροπή αντιλαμβάνεται ότι η Ελλάδα λαμβάνει επί του παρόντος τα αναγκαία μέτρα για τον εν λόγω διορισμό.

Carlos Nadal: από τους διακεκριμένους μεταϊμπρεσιονιστές και φωβιστές του 20ού αιώνα

(περ. 1950)

Carlos Nadal Farreras
Born: April 24, 1917; Paris, France  
Died: June 6, 1998; Spain  
Active Years: 1940 - 1970
Nationality: Spanish, French, Catalan
Art Movement: Post-Impressionism, Fauvism
Genre: portrait, interior
Field: painting
Influenced by: Henri Matisse, Raoul Dufy, Maurice Utrillo, Georges Braque
 

Carlos Nadal (ιστότοπος αφιερωμένος στον ζωγράφο)

 

Με τον Πάμπλο Πικάσσο στη Vallauris , το 1954

Carlos Nadal - Wikipedia

____________________

AKOYTE -Soundtrack:
 Frederic Mompou
1 - Ten Preludes for Piano (1930-51)
2 - Jeunes filles au jardin
 Katharina Treutler, piano

Στην Αριστερά "κανένα στέλεχος δεν περισσεύει. Εκτός αν μας θεωρεί περιττούς"...

 

Κανένα στέλεχος δεν περισσεύει. Εκτός αν μας θεωρεί περιττούς.

Νίκος Σβέρκος

(ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ)

Απαραίτητη προϋπόθεση αυτής της συντροφικής σχέσης είναι να μην εκμεταλλεύεται κανένα από τα δύο μέρη την ειλικρίνεια και την καλή προαίρεση του άλλου

Ας πάμε πίσω στα βασικά.

Οι λέξεις «σύντροφος» και «συντρόφισσα» στο αλφαβητάρι της Αριστεράς έχουν κεντρική θέση. Στις σχέσεις μεταξύ των κομματικών μελών σφυρηλατείται η ενότητα, η κοινή πορεία, η αλληλεγγύη προς τον στρατηγικό στόχο. Όταν αποκαλείς κάποιον/κάποια «σύντροφο»/«συντρόφισσα», κάνεις μια σοβαρή δήλωση ειλικρίνειας: Μαζί θα βαδίσουμε, θα σε στηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις όπως ακριβώς θα με στηρίξεις και εσύ το ίδιο αποφασιστικά.

Απαραίτητη προϋπόθεση αυτής της συντροφικής σχέσης είναι να μην εκμεταλλεύεται κανένα από τα δύο μέρη την ειλικρίνεια και την καλή προαίρεση του άλλου. Εάν το πράξει, τότε σπάει η αλυσίδα της αλληλεγγύης και αφήνεις εκτεθειμένο το άτομο και το σύνολο, το κάνεις ευεπίφορο στις κάθε λογής επιθέσεις των αντιπάλων.

Στην Αριστερά αποστρεφόμαστε -ή τουλάχιστον θα έπρεπε να αποστρεφόμαστε- την έννοια της ανάθεσης. Δεν περιμένουμε κάποιον ηγέτη ή στέλεχος να κάνει πράξη όσα εμείς επιθυμούμε. Δεν ανάγουμε κανένα πρόσωπο σε φωτεινό παντογνώστη ή απόλυτο τιμωρό. Εάν διολισθαίνουμε σε τέτοιες λογικές και πρακτικές, τότε διαπράττουμε διπλό ατόπημα: Αφενός ενθαρρύνουμε την κυρίαρχη αντίληψη πως η πολιτική είναι ένα «σπορ ειδικών», που με τον τσαμπουκά που προσδίδει το ταμπεραμέντο, η πληροφόρηση ή οι γνώσεις, θα δώσει τις μάχες μόνος του. Αφετέρου, όμως, καθιστούμε τον εκάστοτε «παντογνώστη» έρμαιο επιθέσεων των αντιπάλων. «Τράβα εσύ μπροστά, εμείς εδώ πίσω θα σε στηρίζουμε».

Ο πολιτικός ναρκισσισμός, άλλωστε, στον κόσμο της Αριστεράς δεν είναι απλά μια συμπαθητική παρέκκλιση, αλλά υπονομεύει την ενότητα και τις κοινές μάχες. Το άτομο θεωρεί πως όλα περιστρέφονται γύρω του, πως κατέχει την μοναδική αλήθεια και την τέλεια μέθοδο. Πόσο βοηθούμε το εκάστοτε ναρκισσιστικό άτομο όταν του φουσκώνουμε παραπάνω το «εγώ»; Και πόσο υπηρετούμε το κοινό μας πολιτικό σχέδιο όταν το σπρώχνουμε να ανέβει κι άλλα σκαλιά ναρκισσισμού ενόσω δεν καταλαβαίνει ότι βυθίζεται στην ανυποληψία;

Ακριβώς, λοιπόν, επειδή η Αριστερά δεν είναι συνονθύλευμα προσώπων φωτισμένων, που τους ακολουθούν ανόητοι βαστάζοι, ισχύει ακριβώς και το σχήμα «ουδείς αναντικατάστατος». Οι πολιτικές μάχες δεν είναι απλά φιλονικίες, διαπληκτισμοί και καυγάδες. Υπάρχουν συλλογικές αποφάσεις, επεξεργασίες, πρόγραμμα και συναινέσεις.

Βρισκόμαστε στο παρά πέντε της έναρξης της προεκλογικής καμπάνιας, μιας εκστρατείας που απ’ ό,τι φαίνεται, θα κρατήσει λίγες εβδομάδες. Επιδίωξη του καθεστώτος Μητσοτάκη είναι η συμμετοχή να μείνει χαμηλά, ώστε -εάν επικρατήσει στις εκλογές της απλής αναλογικής- να έχει κάθε νομιμοποίηση να πετάξει το εκλογικό αποτέλεσμα στα σκουπίδια και να σύρει την χώρα σε δεύτερες εκλογές. Το καθεστώς Μητσοτάκη, προκειμένου να διώξει κόσμο από την κάλπη, θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο, θα σπείρει ψεύδος και τοξικότητα, μοιρολατρεία και απογοήτευση. Και έχει όλα επιπρόσθετα επικοινωνιακή υπεροπλία για να το πετύχει.

Σε αυτή την μάχη δεν χωράνε ούτε αποκλίνουσες στρατηγικές, ούτε προσωπικοί μικροπολιτικοί τακτικισμοί. Όποιος και όποια δεν επιθυμεί να βάλει το «εγώ» του/της κάτω από το «εμείς», τότε καλύτερα να αποσυρθεί από την μάχη. Και αν δεν καταλαβαίνει την ζημιά που προκαλεί στον κοινό οργανισμό, τότε όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να προστατεύσουν τον κοινό αγώνα.

Με άλλα λόγια, ναι, κανείς δεν περισσεύει από ένα κόμμα της Αριστεράς. Αρκεί να μην θεωρεί ότι οι υπόλοιποι είναι περιττοί.

 

Ο Τομεάρχης Διαφάνειας Γιάννης Ραγκούσης και ο Τομεάρχης Δικαιοσύνης της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Θεόφιλος Ξανθόπουλος προς Εισαγγελία Αθηνών= > Πολιτικές απόψεις, όσο και αν κανείς διαφωνεί μαζί τους, δεν μπορεί να αποτελούν αντικείμενο εισαγγελικής παρέμβασης και μάλιστα επιλεκτικής»

«Κοινή δήλωση Τομεάρχη Διαφάνειας Γιάννη Ραγκούση 

και Τομεάρχη Δικαιοσύνης της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Θεόφιλου Ξανθόπουλου

Οι πολιτικές δηλώσεις του Παύλου Πολάκη όπως διατυπώθηκαν στη χθεσινή του ανάρτηση είναι απολύτως αντίθετες με τις ομόφωνα εγκεκριμένες προγραμματικές μας εξαγγελίες για τη λειτουργία του κράτους, της δικαιοσύνης και των θεσμών. 

Διατυπώθηκαν δε, ουσιαστικά ως απάντηση στη συνέντευξη του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, κ. Α. Τσίπρα στην εφημερίδα “Πρώτο Θέμα”, κατά τρόπο πρωτοφανή και εντελώς αδικαιολόγητο.

Ωστόσο, η εισαγγελία πλημμελειοδικών Αθηνών που ζητά να  διερευνηθούν τα αδικήματα της διέγερσης πολιτών σε διάπραξη εγκλημάτων και της βίας κατά δικαστικών λειτουργών οφείλει να μην γίνεται μέρος του πολιτικού παιχνιδιού.

Πολιτικές απόψεις, όσο και αν κανείς διαφωνεί μαζί τους, δεν μπορεί να αποτελούν αντικείμενο εισαγγελικής παρέμβασης και μάλιστα επιλεκτικής. 

Αφού ελάχιστα καιρό πριν, οι δημόσιες κι επανειλημμένες δηλώσεις του Υπουργού Α. Γεωργιάδη ότι «η Τουλουπάκη πρέπει να πάει φυλακή» ή του επίσης Υπουργού Μ. Βορίδη «θα πρέπει να κάνουμε παρέμβαση στο Κράτος για να μην ξανάρθει η Αριστερά σε καμμιά της μορφή στην εξουσία», δεν προκάλεσαν την παραμικρή εισαγγελική αντίδραση. Επίσης, οι πολύ πρόσφατα διαπιστωμένες παράνομες παρακολουθήσεις σε βάρος της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων θεωρήθηκαν κι αυτές άνευ νομικής σημασίας. 

Είναι προφανές ότι το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. για «Δικαιοσύνη Παντού» αποκτά οδυνηρή επικαιρότητα και αποτελεί, πλέον, επιτακτική κοινωνική αναγκαιότητα».