«Σαιξπηρικόν»: Πώς ο Γιώργος Αλισάνογλου δημιούργησε το βιβλιοπωλείο-κόσμημα της Θεσσαλονίκης
Τίνα ΜανδηλαράΑφήνοντας πίσω την πολύβουη καρδιά της Θεσσαλονίκης, τα μεγάλα εστιατόρια και την πολυσύχναστη πλατεία Αριστοτέλους, φτάνω στη βόρεια πλευρά της πόλης με τα διάφορα μικρά καφέ και τα μαγαζιά που κρατούν οι τεχνίτες, παλιά δισκάδικα και περιστασιακά εργαστήρια, εκεί ακριβώς όπου βρίσκεται το πανέμορφο βιβλιοπωλείο «Σαιξπηρικόν», ένα πραγματικό καταφύγιο-όαση για τους βιβλιόφιλους.
Φτιαγμένο στα πρότυπα των παλιών, κλασικών παλαιοβιβλιοπωλείων, χωρίς τίποτα να εμποδίζει την απόλυτη, βασιλική σχεδόν επικράτεια των βιβλίων, αφού το άρωμα του χαρτιού μαζί και του ξύλου είναι κυρίαρχα στον χώρο. Το μαγαζί, που μοιάζει κυριολεκτικά βγαλμένο από ταινία ‒όπως με ταινία μοιάζει και η ζωή του ιδιοκτήτη του‒, δεν πουλάει τίποτε άλλο εκτός από ποιοτικά βιβλία, επιλογές του Γιώργου Αλισάνογλου, ο οποίος, καθισμένος στον μικρό του θρόνο, σε μια καρέκλα πίσω από το μικρό γραφείο-ταμείο, γράφει ή διορθώνει, διαβάζει, αλλάζει μουσικές και υποδέχεται τους πελάτες και τους θαμώνες.
Για προστάτη του έχει μια τεράστια φωτογραφία του Κάφκα δίπλα στην κάπως πιο αυστηρή του Τζόις και ένα πιο παιχνιδιάρικο πορτρέτο του Μπέκετ, έτσι για να του υπενθυμίζει ότι ο βίος, ακόμα και ανάμεσα στα βιβλία, οφείλει να είναι παιχνιδιάρικος.
«Πολύ στενοχωριέμαι όταν σκέφτομαι ότι η πόλη μου έχει πια λίγα πράγματα να δώσει. Βλέπω πόσο μειώνεται το κοινό που αγαπάει πραγματικά το βιβλίο, οι άνθρωποι του πνεύματος, ο διάλογος. Το κέντρο της Θεσσαλονίκης είναι πια ζόφος για εμένα και ειλικρινά, αν δεν υπήρχε η θάλασσα να κάνω μια βόλτα προς το Φιξ, δεν θα άντεχα. Ευτυχώς που υπάρχει ο θαλασσινός ορίζοντας».
Ως παιχνίδι εκλαμβάνει άλλωστε αυτήν τη διαρκή δοσοληψία με τη γνώση ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού και του ομώνυμου εκδοτικού οίκου, αλλά και ποιητής και μεταφραστής σπουδαίων ποιητών όπως ο Έντγκαρ Άλαν Πόε, του οποίου το Κοράκι, αναμένουμε, για πρώτη φορά μεταφρασμένο σε τροχαϊκό τετράμετρο, αυτές τις μέρες.
«Δεν μιλάμε, ωστόσο, για οποιοδήποτε παιχνίδι» τονίζει, συμπληρώνοντας την παρατήρησή μας ο Γιώργος Αλισάνογλου, «αλλά για ένα σοβαρό παιχνίδι, όπως είναι το παιχνίδι με τις λέξεις, αν και δεν είναι μόνο αυτό. Αν το δεις μόνο σοβαρά και αντιληφθείς τους άκρως αυστηρούς κανόνες του, μπορεί να τρελαθείς, αλλά, από την άλλη, αν κρατήσεις παραπάνω απόσταση, μπορεί να αποδειχτείς προχειρολόγος. Χρειάζεται, επομένως, η απαραίτητη ισορροπία μέσα στο χάος, η διαρκής εγρήγορση για να πετύχεις την αναλογία. Να μην επαναπαύεσαι ποτέ. Πρόκειται για ισορροπία τρόμου, που σου δίνει όμως, την ίδια στιγμή, τεράστια, απύθμενη χαρά», καταλήγει, για να παραδεχτεί πως το μυαλό του βρίσκεται διαρκώς σε εγρήγορση με νέες εκδόσεις που πρέπει να δουν το φως της δημοσιότητας, με τις δουλειές του μαγαζιού και διάφορες εκδηλώσεις που οργανώνονται ή με ποιήματα που έχει στο μυαλό του:
«Μπορεί η πραγματικότητα και η καθημερινότητα να δαγκώνουν, αλλά πρέπει να ορμάς με φόρα και δύναμη αν θέλεις να φτιάξεις ομορφιά», μου λέει και το εννοεί.
Άλλωστε το όνειρο κάθε δημιουργού και συγγραφέα είναι να ξαναχτίζει το κακότεχνο τοπίο της πραγματικότητας. Από την αρχή όλα έμοιαζαν πολύ δύσκολα, σχεδόν ακατόρθωτα, αλλά εκείνος, ενσαρκώνοντας ακόμα και σήμερα τη ρήση του Μπέκετ «δεν μπορώ να συνεχίσω, θα συνεχίσω», δείχνει να μη σταματά πουθενά.
Έζησε για χρόνια στην Αγγλία, στο σκληροπυρηνικό Νιουκάστλ, την πόλη των ανθρακωρύχων, όπου τη δεκαετία του ’90, με την ανεργία να καλπάζει ακόμα και τον ρατσισμό εναντίον των Νότιων να παίρνει κεφάλι, ήθελε κότσια για να τα βγάλεις πέρα. Τα κατάφερε, όμως, να τελειώσει δύο μεταπτυχιακά, το ένα στις Διεθνείς Σχέσεις, το άλλο στην Κλινική Κοινωνιολογία, δουλεύοντας το πρωί στα Waterstone’s και τα βράδια μπάρμαν, διατηρώντας επίσης τον ρόλο του frontman και του στιχουργού σε μπάντα.
«Μου δίνουν τεράστια χαρά αυτά τα βιβλία, από την πρώτη στιγμή που σκεπτόμαστε τους τίτλους που θα εκδώσουμε μέχρι τα εξώφυλλα, την παραγωγή, όλα τα στάδια. Γι’ αυτό θα κάνω τα πάντα ώστε να μπορώ να βρίσκω χρήματα για να κυκλοφορούν αυτά τα βιβλία». Φωτ.: Γιάννης Τόμτσης/LIFO
[.....................................]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου