Νίκος Αλιβιζάτος στο NEWS 24/7: "Η Ελλάδα θεωρείται αριστερή χώρα. Νομίζω ότι δεν είναι λάθος αυτό"
Ο διακεκριμένος συνταγματολόγος μιλά στον Θεοδόση Μίχο για όλα τα θέματα της επικαιρότητας: από την αστυνομική αυθαιρεσία, τον Δημήτρη Κουφοντίνα, μέχρι την ελευθερία του Τύπου, τις σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας και το πόσο δημοκρατική χώρα είναι η Ελλάδα.
«Αν βάλει κανείς κάτω τις ημερομηνίες, από τον πρώτο εμφύλιο της Επανάστασης του 1821 έως το δημοψήφισμα του 2015, θα διαπιστώσει ότι αυτό το πίσω μπρος είναι το σταθερό χαρακτηριστικό της ιστορίας μας. Ευτυχώς, το μπρος διαρκεί περισσότερο και η ένταση του πίσω τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια μειώνεται» σημειώνει ο Νίκος Αλιβιζάτος λίγο πριν το τέλος του βιβλίου του με τίτλο «Δύο βήματα μπρος ένα πίσω» (εκδ. Μεταίχμιο). Πρόκειται για ένα εκ των πραγμάτων συναρπαστικό ανάγνωσμα, δεδομένου ότι το υπογράφει ένας κορυφαίος συνταγματολόγος που σε ένα μεγάλο κομμάτι του χρονικού διαστήματος που ανατέμνει σε 550 σελίδες, υπήρξε παρεμβατικός και, όπως συνηθίζουμε να λέμε, πολιτικά παρών, χωρίς όμως ποτέ -τονίζει ο ίδιος- να το κάνει «επαγγελματικά».
Ένας εμβληματικός νομικός που εν προκειμένω, όπως σημειώνει στον πρόλογο, άφησε τον εαυτό του να εκφραστεί ελεύθερα «χωρίς να θέλω απαραιτήτως να επιβεβαιώσω μιαν υπόθεση εργασίας και χωρίς να νοιάζομαι αν θα κακοκαρδίσω κάποιους. Δεν ισχυρίζομαι, βέβαια, ότι έγραψα όλα όσα ξέρω για τα ζητήματα που διάλεξα να θίξω. Απέφυγα ωστόσο τις συνειδητές ανακρίβειες και τα ψεματάκια που ειδικά εμείς οι νομικοί λέμε συχνά για να υποστηρίξουμε την άποψη του πελάτη μας. Γιατί σε αυτό το βιβλίο πελάτης δεν υπάρχει και ήθελα προπαντός να είμαι εντάξει με τον εαυτό μου».
Η έκδοση αυτού του hardback τρόπον τινά απολογισμού υπήρξε η αφορμή ώστε ο Νίκος Αλιβιζάτος να μιλήσει στο NEWS 24/7. Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε λίγες ημέρες μετά τα πρόσφατα δυσοίωνα γεγονότα της Νέας Σμύρνης. Ήταν λοιπόν αναπόφευκτη η de profundis τοποθέτησή του και πάνω σε μια σειρά προσώπων -από τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη μέχρι την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και από τον νυν πρωθυπουργό ως ορισμένους τέως- και, κυρίως, πάνω σε μια σειρά ζητημάτων -αστυνομική αυθαιρεσία, πολιτικές ευθύνες που σιγοντάρουν την ατιμωρησία, αν πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για μη παραγραφή ορισμένων κακουργημάτων, περιορισμός συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων στο όνομα της πανδημίας, νομική και πολιτική πτυχή της υπόθεσης Κουφοντίνα, διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας, #metoo κίνημα- που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο απασχολούν την κοινή γνώμη σήμερα.
Αναπόφευκτο ήταν φυσικά και το να του ζητηθεί να ορίσει το περιβόητο Κράτος Δικαίου.
Στην ανακοίνωση σας με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα στη Νέα Σμύρνη μεταξύ άλλων αναφέρετε ότι η Επιτροπή που είχε συσταθεί το 2019 για τη διερεύνηση περιστατικών αστυνομικής βίας δεν υφίσταται πια γιατί το πόρισμα και οι συστάσεις σας προς τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη αγνοήθηκαν. Ο πολίτης εύλογα αναρωτιέται: τελικά ποιος φταίει για το ότι φτάσαμε ως εδώ; Φταίει η ΕΛΑΣ; Ή η ευθύνη είναι κυρίως πολιτική;
Είναι ένας συνδυασμός παραγόντων. Ο Συνήγορος του Πολίτη, στον οποίο έχει ανατεθεί η έρευνα των περιστατικών βίας, έχω κάθε λόγο να πιστεύω ότι κάνει καλά τη δουλειά του. Τα πορίσματα του που αποστέλλονται στην ΕΛΑΣ και λένε ότι ο Α έχει ευθύνη και όχι ο Β, είχαμε την αίσθηση ερευνώντας τις υποθέσεις -γιατί αυτό κάναμε εμείς- ότι δεν έχουν τη συνέχεια που θα έπρεπε. Ελάχιστοι από τους ελεγχόμενους σε περιστατικά βίας τιμωρούνται και τους επιβάλλονται ποινές χάδι, ίσως κάποια επίπληξη, ίσως αργία ενός μηνός κλπ. Υπάρχει ένα κλίμα κακώς εννοούμενης συναδελφικής αλληλεγγύης μεταξύ όσων υπηρετούν στην ΕΛΑΣ που οδηγεί σε αλληλοκάλυψη και μη απόδοση ευθυνών.
Από εκεί και πέρα, διαχρονικά, και επιμένω σε αυτό γιατί είχαμε κυβερνήσεις όλου του πολιτικού φάσματος από τις αρχές του 2000, η ηγεσία, για να μην κακοκαρδίσει την αστυνομία και, όπως λέγεται, για να μην ρίξει το ηθικό των αστυνομικών, δεν αξιώνει την τιμωρία των ενόχων, δεν επιμένει. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι περιπτώσεις που έφτασαν στο ευρωπαϊκό δικαστήριο, με τα αδικήματα, πειθαρχικά και ποινικά, να έχουν πια παραγραφεί. Το δικαστήριο είπε ότι θα αρκούσε μια συγνώμη στις οικογένειες των θυμάτων. Το επανέλαβε ο Συνήγορος του Πολίτη στα πορίσματα του. Η ΕΛΑΣ, άρα και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, αρνείται διαχρονικά να ζητήσει συγνώμη. Δεν πρόκειται για οικονομική αποζημίωση, ούτε για απόταξη κάποιου από το Σώμα. Πρόκειται για μία συγνώμη.
Άρα υπάρχει πολιτική ευθύνη γι’ αυτό;
Υπάρχει και είναι τεράστια. Αλλά τονίζω ότι δεν είναι κάτι που αφορά, όπως προσπαθεί να τονίσει η αντιπολίτευση, μόνο τον κύριο Χρυσοχοΐδη. Είναι ένα κλίμα που διέπει τους πάντες τα τελευταία χρόνια.
Στο βιβλίο σας σημειώνετε ότι έχοντας μελετήσει το θέμα της αστυνομικής βίας και της αντιμετώπισης του συγκριτικά με άλλες χώρες, καταλήξατε στο συμπέρασμα ότι δεν είναι ώριμα τα πράγματα για να εμπιστευθεί κανείς στους εσωτερικούς μηχανισμούς της αστυνομίας την έρευνα περιστατικών αστυνομικής βίας και την απόδοση ευθυνών στους υπαίτιους. Η αλήθεια είναι ότι οι πολίτες πια και μόνο στο άκουσμα της είδησης για την διεξαγωγή ΕΔΕ, σχεδόν γελάνε.
Ή τουλάχιστον καγχάζουν.
Νιώθουμε δηλαδή σαν κάποιος να μας κοροϊδεύει. Είναι αναστρέψιμο αυτό το κλίμα έλλειψης εμπιστοσύνης; Και με ποιον τρόπο;
Επαναλαμβάνω ότι υπάρχει θεμελίωση της ευθύνης από τη δουλειά που έχει κάνει ο Συνήγορος. Το θέμα είναι τι γίνεται από εκεί και πέρα. Όταν ο Συνήγορος λέει ότι φταίει ο όποιος Αλιβιζάτος, πρέπει να υπάρχει ένας μηχανισμός που να κάνει την ΕΔΕ, το πειθαρχικό να του δώσει τη δυνατότητα να απολογηθεί και να διαλευκανθεί τι ακριβώς έγινε. Αυτός ο μηχανισμός στην καλύτερη περίπτωση καθυστερεί, στη χειρότερη στέλνει τον φάκελο στο αρχείο, αποφαίνεται δηλαδή ότι δεν υπάρχουν ευθύνες ή μεθοδεύει την παραγραφή. Δεν νομίζω ότι υπάρχει καλύτερος τρόπος από αυτόν που δοκιμάσαμε, δηλαδή μια πραγματικά ανεξάρτητη Επιτροπή από ανθρώπους κύρους, η οποία χωρίς να έχει ανάγκη κανέναν, χωρίς να εξαρτάται από τον υπουργό, χωρίς να υπακούει σε σκοπιμότητες, θα λέει ότι ευθύνεται ο τάδε.
[..............................]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου