Ένα Πανοπτικόν αφής για τον ντετέκτιβ Μονκ

Απόστολος Λυκεσάς

efsyn.gr 

Το χειρότερο απ’ όλα: η καταναγκαστική άσκηση στην επιβεβλημένη από την ανάγκη μορφή αναπηρίας. Η αφή καταδικάστηκε με συνοπτικές διαδικασίες σε ακύρωση, σε διαρκή υποψία. Ο έρωτας επέστρεψε στην αφετηρία του: έγινε οπτικός.
Αγγίζεις το πληκτρολόγιο, το μολύβι και το πιρούνι, το πόμολο της πόρτας, του ασανσέρ, ένα έπιπλο ή βιβλία, το τηλέφωνο ή μια χειρολαβή, το καροτσάκι του σουπερμάρκετ, κατεβάζεις μια κονσέρβα, πιάνεις κέρματα, χαρτονομίσματα ή τα κλειδιά του σπιτιού και όλα τίθενται αυτομάτως στη λίστα των υπόπτων για φόνο. Σκέφτεσαι πάντα, δυο και τρεις φορές πριν να κάνεις μια κίνηση και σκέφτεσαι άλλες δεκατέσσερις ύστερα από κάθε μία. Κάθε σκέψη για κίνηση είναι ένα μικρό δικαστήριο.
Ψάχνεσαι διαρκώς για μαντιλάκια, αντισηπτικό, σαπούνι και νερό, μια πλημμυρίδα από καταναγκασμούς που καταλήγουν υποχονδριασμοί, έχουμε μεταφερθεί στον κόσμο του τηλεοπτικού ντετέκτιβ Αντριελ Μονκ, πορτοφόλια και κλειδοθήκες έχουν αντικατασταθεί από ένα αόρατο Πανοπτικόν εργαλείο ελέγχου της αφής, κατηφείς εισαγγελείς συντάσσουν κατηγορητήρια για τη ρώγα των δαχτύλων, ένορκοι καραδοκούν στο άνοιγμα του ασανσέρ, μηχανικές κινήσεις μετατρέπονται σε ανατριχίλα στη ραχοκοκαλιά σαν ανακοίνωση καταδικαστικής απόφασης από δικαστή στην ανάμνηση μιας άδολης αβλεψίας.
Ο τηλεοπτικός ντετέκτιβ σύμφωνα με τον σεναριογράφο της σειράς έχει μια λίστα από 312 αντικείμενα, προϊόντα, χώρους, μπροστά στα οποία παραλύει κυριολεκτικά.
Τα απέκτησε μετά εκούσιο αυτοπεριορισμό στο σπίτι του για 3,5 χρόνια μετά τη δολοφονία της γυναίκας του. Αλλά υπάρχει το χειρότερο, διότι πάντα υπάρχει το χειρότερο, το πλέον δύσκολο, το αξεπέραστο από όλες τις τεχνικές λύσεις με τις οποίες προσπαθεί να ξεπεράσει τις φοβίες του: η επιθυμία του να βάλει τάξη στην αταξία του κόσμου που τον περιβάλλει, χωρίς κανένα ψεγάδι – αν και τα «λάθη» κάνουν ακόμη και την ευτυχία ανεκτή και νόστιμη.
Να 'μαστε λοιπόν στη θέση του πρωταγωνιστή, στο παγκόσμιο σίριαλ αναζήτησης του γνωστού από το πρώτο κιόλας πλάνο δολοφόνου, του εντολέα του, της λύσης της αγωνίας: α) του συνωμοτικού εργαστηρίου που δημιούργησε τον ιό, β) της νυχτερίδας ή του παγκολίνου, του συμπαθούς φολιδωτού μυρμηγκοφάγου, που τον μετέφεραν στον άνθρωπο για να λάβει εκδίκηση η φύση που την κατατρέχουμε, γ) της προστασίας της δημόσιας υγείας από τον σίριαλ κίλερ που έχει μορφή θαλάσσιας νάρκης και, τελικά, της σύλληψης και ολοκληρωτικής αδρανοποίησής του μέσα σε κελί υψίστης ασφαλείας, σε ένα τόσο δα φιαλίδιο με το εμβόλιο που θα μετατρέψει το τέρας σε κατοικίδιο.
Ο απαισιόδοξος μέσα μου φωνάζει πως ακόμη κι αυτή η κρίση θα μετατραπεί στη λήξη της σε ένα εφιαλτικό τηλεοπτικό ριάλιτι. Ο αισιόδοξος παρηγοριέται αφού επιτρέπεται –ακόμη– το χάιδεμα του γάτου μου και των λουλουδιών στις γλάστρες. Α, και με τη φαντασία. Αλλωστε όπως ισχυρίζονται κάποιοι, η λέξη «παράδεισος» εκκινεί από την περσική pairi-daeza, πάει να πει, περίκλειστος. Όποιος θέλει εκλαμβάνει τον σημερινό εγκλεισμό για προπόνηση.