Αμετροεπής αποβρασματολογία
Αν
ο κ. Κώστας Καραμανλής του Αχιλλέα υιοθετούσε το τέχνασμα Βυζαντινών
και Αράβων ηγεμόνων και μεταμφιεζόταν σε ανώνυμο επιβάτη για να γνωρίσει
από κοντά το μετρό και να διαπιστώσει ποιοι «λουφάρουν εισιτήριο», θα
είχε πλουτίσει τον βίο του με μια αυθεντική κοινωνική εμπειρία,
δυσπρόσιτη για την τάξη του, ίσως και δυσνόητη. Και πιθανόν θα είχε
διαπιστώσει ότι οι «τζαμπατζήδες» δεν είναι «αποβράσματα της κοινωνίας»,
όπως τους στόλισε, σκουπίδια δηλαδή, παλιάνθρωποι, αντεθνικά
καθαρματίδια. Και τότε, στη φαινομενικά επανορθωτική δήλωσή του δεν θα
μετακυλούσε απλώς στη «ρύμη του λόγου» την ευθύνη για τα λεγόμενά του,
αλλά θα ζητούσε συγγνώμη. Σεμνά και ταπεινά. Αυτός μιλούσε άλλωστε, όχι η
έρμη η «ρύμη του λόγου». Αυτός δογμάτιζε με σαρωτική ευκολία και λειψή
γνώση μιας πραγματικότητας, πασίγνωστης ωστόσο. Τον ακούσαμε όλοι. Και ο
δημοσιογράφος με τον οποίο συνομιλούσε. Ισως και ο πρωθυπουργός που τον
επέλεξε ως υπουργό Υποδομών και Μεταφορών.
Ανθρωπος τις, οπλισμένος με κακεντρεχή μνήμη, ισχυρίστηκε ότι η συγκεκριμένη επιλογή του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη είχε και την ειρωνική της διάσταση: Διάλεξε να αναβαθμίσει στο αξίωμα του υπουργού τον μέχρι τις εκλογές κομματικό τομεάρχη Υποδομών και Μεταφορών, για να τον τιμήσει (ή να τον επιτιμήσει) επειδή η μοναδική ουσιαστική «μεταφορική» δράση του που έγινε πανελληνίως γνωστή ήταν όταν συνελήφθη από τον φακό να οδηγεί άνευ ζώνης. Δίπλα του η κ. Ελίζα Βόζενμπεργκ, γελαστή και επίσης απελευθερωμένη από τα μικροαστικά δεσμά. Ανάμεσά τους, στο σημείο που κουμπώνει η ζώνη, το πονηρό μηχανάκι που ξεγελάει τους αισθητήρες του αυτοκινήτου. «Γίνε λοιπόν υπουργός, για να μην ξαναξεχάσεις τη ζώνη» σαν να του ειπώθηκε. «Και για να θυμηθείς ότι τον ίδιο θώκο τον λάμπρυνε ο εξάδελφός σου, ο κ. Μιχάλης Λιάπης». Ο οποίος, υπηρετώντας την πατρίδα, κατάντησε τζαμπατζής – ένα απόβρασμα: Δεν είχε να πληρώσει ούτε τα τέλη και αναγκάστηκε ο δυστυχής να κυκλοφορεί επί διετία με πλαστές πινακίδες στο ανασφάλιστο τζιπάκι του και δίχως δίπλωμα. «Κανόνας ζωής ο ΚΟΚ», έλεγε ως υπουργός Μεταφορών. Το ’πε και το ’κανε.
Πέντε χρόνια υπουργός ο κ. Λιάπης (τρία Μεταφορών συν δύο Πολιτισμού), απέδειξε ότι η συγγένεια ήταν το μοναδικό του εφόδιο. Αυτή του έδωσε εξουσία. Ο κ. Κ. Αχ. Καραμανλής βιάζεται να δείξει ότι δεν απέχει από το εξαδελφικό πρότυπο. Τα εικονογραφημένα λεξικά απέκτησαν μια άριστη φωτογραφική επιλογή για το λήμμα «νεποτισμός».
Ανθρωπος τις, οπλισμένος με κακεντρεχή μνήμη, ισχυρίστηκε ότι η συγκεκριμένη επιλογή του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη είχε και την ειρωνική της διάσταση: Διάλεξε να αναβαθμίσει στο αξίωμα του υπουργού τον μέχρι τις εκλογές κομματικό τομεάρχη Υποδομών και Μεταφορών, για να τον τιμήσει (ή να τον επιτιμήσει) επειδή η μοναδική ουσιαστική «μεταφορική» δράση του που έγινε πανελληνίως γνωστή ήταν όταν συνελήφθη από τον φακό να οδηγεί άνευ ζώνης. Δίπλα του η κ. Ελίζα Βόζενμπεργκ, γελαστή και επίσης απελευθερωμένη από τα μικροαστικά δεσμά. Ανάμεσά τους, στο σημείο που κουμπώνει η ζώνη, το πονηρό μηχανάκι που ξεγελάει τους αισθητήρες του αυτοκινήτου. «Γίνε λοιπόν υπουργός, για να μην ξαναξεχάσεις τη ζώνη» σαν να του ειπώθηκε. «Και για να θυμηθείς ότι τον ίδιο θώκο τον λάμπρυνε ο εξάδελφός σου, ο κ. Μιχάλης Λιάπης». Ο οποίος, υπηρετώντας την πατρίδα, κατάντησε τζαμπατζής – ένα απόβρασμα: Δεν είχε να πληρώσει ούτε τα τέλη και αναγκάστηκε ο δυστυχής να κυκλοφορεί επί διετία με πλαστές πινακίδες στο ανασφάλιστο τζιπάκι του και δίχως δίπλωμα. «Κανόνας ζωής ο ΚΟΚ», έλεγε ως υπουργός Μεταφορών. Το ’πε και το ’κανε.
Πέντε χρόνια υπουργός ο κ. Λιάπης (τρία Μεταφορών συν δύο Πολιτισμού), απέδειξε ότι η συγγένεια ήταν το μοναδικό του εφόδιο. Αυτή του έδωσε εξουσία. Ο κ. Κ. Αχ. Καραμανλής βιάζεται να δείξει ότι δεν απέχει από το εξαδελφικό πρότυπο. Τα εικονογραφημένα λεξικά απέκτησαν μια άριστη φωτογραφική επιλογή για το λήμμα «νεποτισμός».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου