Ένα συγκινητικό κατευόδιο στον Μάρκο Μέσκο

Γεια σου, ασίκη μου Μάρκο!

Του Θωμά Κοροβίνη* 

avgi.gr

---

 

«Γριά μάγισσα παίζει το μαντολίνο

κόρακες κρώζουν και φίδια συρίζουν στη σκοτεινιά.

Το σίδερο αφήστε δίπλα στο πανέρι

και με λιθάρια σήμερα διαβαίνεις την Αχερουσία»

(Στον ίσκιο της γης, ΧΙΙ)

Με τέτοιους υποβλητικούς στίχους, τέτοια στιλπνή ποιητική παραστατικότητα και υψηλών κινηματογραφικών απαιτήσεων εικονοποιία παριστάς την Κάθοδο στον Άδη, όπως το 'χεις ξανακάνει κι αλλού, συχνά, γιατί είναι θέμα αγαπημένο σου, αλλά με διαφορετικά και εντελώς πρωτότυπα κάθε φορά ποιητικά σχήματα και γλωσσικά εφευρήματα, καθώς τη λαλιά μας, γραπτή και προφορική, όπως και τη Βίβλο της διηνεκώς αιμάσσουσας παράδοσής μας, τις έπαιζες, όσο ελάχιστοι πια, στα δάχτυλα.

Να μη μας τύχαινε αυτό πρωτοχρονιάτικα και να σ’ αντίκριζα μετά τα Φώτα πρωινό Τετάρτης να ροβολάς την κατηφόρα της Δημητρίου Γούναρη ανοίγοντας την αγκαλιά σου, γίγαντά μου.
 
 Κι ύστερα πέρασμα απ’ το βιβλιοπωλείο «Το κεντρί» κι από κει για καφέ, οι δυο μας, πάντοτε τόσα χρόνια κερασμένο από σένα, αντίκρυ στα αυτοκρατορικά ερείπια του Γαλέριου. 
 
Με κουβέντες για τις τραγωδούς του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού, για τα άταφα νιάτα των μαρτυρικών κάμπων των Βοδενών τα πέτρινα χρόνια, για τα πάθη των ληστανταρτών του Όθωνα και των ανταρτών του ΕΛΑΣ, για τους κλυδωνισμούς της Αριστεράς στις μέρες μας και την αποθηρίωση των φασιστοειδών, για την ιδιοτυπία της προσωπικής σου αντίληψης για την Αριστερά και την αριστεροσύνη, για τη δυστοκία της Θεσσαλονίκης, την απουσία της τριάδας των αδερφών σου Θεσσαλονικιών ποιητών Αναγνωστάκη, Κύρου και Θασίτη. 

Διαβάζοντάς μου στίχους σου, λυρικούς και παράλληλα «εξεγερμένους».
«Μ’ αυτούς τους στίχους πλένω τα πόδια σας
αύριο έχουμε δρόμο»
Κι όλα αυτά μαζί με τα διάσπαρτα αυτοσχέδια και ανεπανάληπτα καλαμπούρια σου. Με συμβουλές και παραινέσεις. «Δουλειά! Στο εργαστήρι! Όχι πολύ έξω!». Θαυμάζοντας την απλωσιά της γνώσης σου και τη φιλέρευνη ανησυχία σου για τα γράμματα, για την παιδεία μας, τη λαχτάρα σου και την εποπτεία προπαντός πάνω στην ποίηση σ' Ανατολή και Δύση, χθες, σήμερα, αύριο. Και με γινάτια, με γκρίνιες και παράπονα. Σε νιώθω. Παρά την αναγνώριση και τις διακρίσεις επιθυμούσες -κι είχες όλα τα δίκια- μια πιο πλατιά επικοινωνία και γνωριμία κυρίως των νεότερων με το πολύτιμο έργο σου.
 Ορφανεύει η Θεσσαλονίκη, χηρεύει η χώρα από γνήσιους ποιητές που φρουρούν την Κιβωτό της.
Θα 'θελα να ήταν βολετό να μου απάγγελνες -σπρώχνοντας το μικρόφωνο μακριά σου, γιατί δεν το μπορούσες- κανέναν στίχο σου σαν κι αυτόν, αθάνατε ασίκη μου Μάρκο: «Μακρινέ μικρέ μου φίλε, αναποδογύρισε το άλογο πάλι να τρέξει».
* Ο Θωμάς Κοροβίνης είναι συγγραφέας - τραγουδοποιός