"Τα όρνια", ένα επίκαιρο τραγoύδι του Renaud

Les Charognards

Il y'a beaucoup de monde dans la rue Pierre Charon

il est 10 heures du mat' le braquage a foiré

J'ai une balle dans le ventre une autre dans le poumon

J'ai vécu à Sarcelles j'crève aux Champs-Élysées

Je vois la France entière du fond de mes ténèbres

Les charognards sont là, la mort ne vient pas seule

J'ai la connerie humaine comme oraison funèbre

Le regard des curieux comme unique linceul

C'est bien fait pour ta gueule

Tu n'es qu'un p'tit salaud

On n'portera pas le deuil

C'est bien fait pour ta peau

Le boulanger du coin a quitté ses fourneaux

Pour s'en venir cracher sur mon corps déjà froid

Il dit "J'suis pas raciste mais quand même les bicots

Chaque fois qu'y a un sale coup ben y faut qu'y z'en soient

"Moi Monsieur j'vous signale que j'ai fait l'Indochine"

Dit un ancien para à quelques arrivistes

"Ces mecs c'est d'la racaille c'est pire que les Viêt-Minh

Faut les descendre d'abord et discuter ensuite"

C'est bien fait pour ta gueule

Tu n'es qu'un p'tit salaud

On n'portera pas le deuil

C'est bien fait pour ta peau

Les zonards qui sont là vont s'faire lyncher sûrement

Si y continuent à dire que les flics assassinent

Qu'on est un être humain même si on est truand

Et que ma mise à mort n'a rien de légitime

"Et s'ils prenaient ta mère comme otage ou ton frère ?"

Dit un père béret basque à un jeune blouson d'cuir ;

"Et si c'était ton fils qu'était couché par terre

Le nez dans sa misère" répond l'jeune pour finir

C'est bien fait pour ta gueule

Tu n'es qu'un p'tit salaud

On n'portera pas le deuil

C'est bien fait pour ta peau

Et Monsieur blanc-cassis continue son délire

Convaincu que déjà mon âme est chez le diable

Que ma mort fut trop douce que je méritais pire

J'espère bien qu'en enfer je r'trouverai ces minables

Je n'suis pas un héros, j'ai eu c'que j'méritais

Je ne suis pas à plaindre j'ai presque de la chance

Quand je pense à mon pote qui lui n'est que blessé

Y va finir ses jours à l'ombre d'une potence

Elle n'a pas 17 ans cette fille qui pleure

En pensant qu'à ses pieds il y a un homme mort

Qu'il soit flic ou truand elle s'en fout sa pudeur

Comme ses quelques larmes me réchauffent le corps

Il y a beaucoup de monde dans la rue Pierre Charon

Il est 2 heures du mat' mon sang coule au ruisseau

C'est le sang d'un voyou qui rêvait de millions

J'ai des millions d'étoiles au fond de mon caveau

J'ai des millions d'étoiles au fond de mon caveau

«Καλά να πάθεις πέθανε, δεν είσαι παρά ένα σκουπίδι» (επίκαιρο τραγoύδι του Renaud)

της Ελένης Καρρά
-Στη μνημη του Ζακ Κωστοπουλος –
Πηγή:  oanagnostis.gr

Το τελευταίο διάστημα και με αφορμή τις τραγικές εικόνες της Ομόνοιας, θυμήθηκα ένα τραγούδι του Renaud, το οποίο όπως εξηγεί ο ίδιος στο life του ΄83, το εμπνεύστηκε από ένα συμβάν της εποχής, στο οποίο έτυχε να είναι μάρτυρας και που του έδωσε την ευκαιρία να μελετήσει τις αντιδράσεις και τα σχόλια του συγκεντρωμένου πλήθους γύρω από έναν νεκρό…Βέβαια, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο νεκρός ήταν όντως ληστής, που επιχείρησε να κλέψει μια τράπεζα (οπότε το περιστατικό διαφέρει εντελώς από τα όσα πρόσφατα παρακολουθήσαμε).

Τα όρνια (Les charognards)

Κόσμος πολύς μαζεύτηκε
Στην οδό Πιερ Σαρόν
Δυο τα ξημερώματα
Η ληστεία απετράπη
Δυο σφαίρες έχω στο κορμί
Στη Σαρσέλ έχω γεννηθεί
Στα Champs Élysées ψοφάω
Όλη η Γαλλία περνάει μπροστά απ’ τα μάτια μου
καθώς σβήνω
Ήρθαν και τα όρνια, θάνατο μυριστήκαν
Νεκρώσιμη ακολουθία μου η ανθρώπινη μαλακία
Το βλέμμα των περίεργων μοναδικό μου σάβανο

Καλά να πάθεις πέθανε
Δεν είσαι παρά ένα σκουπίδι
Σιγά να μην σε κλάψουμε
Καλά να πάθεις ψόφα
Ο φούρναρης απ’ τη γωνιά άφησε τα ταψιά του
Και έτρεξε το σώμα μου να φτύσει πριν παγώσει
Δεν είμαι ρατσιστής, υποστηρίζει, αλλά είναι φανερό
Για όλα τα εγκλήματα πάντα φταίνε οι ξένοι
Εγώ κύριοι πολέμησα παλιά στην Ινδοκίνα
Λέει ένας ηλικιωμένος απόστρατος σε κάτι νεανίες
Αυτά είναι αποβράσματα της κάθε κοινωνίας
Ξεπάστρεψε τους αρχικά, μετά αν θες συζήτα

Καλά να πάθεις πέθανε
Δεν είσαι παρά ένα σκουπίδι
Σιγά να μην σε κλάψουμε
Καλά να πάθεις ψόφα
Αμ αυτοί οι νεαροί, μάλλον θα τους λιντσάρουν
Αν συνεχίσουν το βιολί για μπάτσους που σκοτώνουν
Αν συνεχίσουν το βιολί «κι ο ληστής άνθρωπος είναι»
Κι ότι αυτός ο θάνατος ουδόλως νομιμοποιείται.
Κι αν έπαιρναν τη μάνα σου όμηρο, ή και τον αδερφό σου;
Ρωτάει ο οικογενειάρχης με τον μπερέ το νεαρό ροκά
Κι αν ήταν ο γιος σου αυτός που τώρα εδώ ακίνητος παγώνει;
Αντιγυρίζει ο νεαρός και κλείνει την κουβέντα
Καλά να πάθεις πέθανε
Δεν είσαι παρά ένα σκουπίδι
Σιγά να μην σε κλάψουμε
Καλά να πάθεις ψόφα
Και ο ευυπόληπτος κύριος συνεχίζει το λογύδριο του
Πεπεισμένος ότι η ψυχή μου ήδη στην κόλαση είναι
Ότι ο θάνατός μου υπήρξε υπερβολικά ήπιος, ότι μου άξιζαν χειρότερα
Σίγουρα στην κόλαση αυτόν θα τον ξανάβρω
Δεν είμαι κάνας ήρωας, έπαθα ό,τι μου άξιζε
Ούτε να με λυπάται κανείς, ήμουν και τυχερός
Άμα σκεφτώ τον κολλητό
Που είναι μόνο πληγωμένος
Και θα τελειώσει τις μέρες του στη σκιά της αγχόνης

Καλά να πάθεις πέθανε
Είσαι ένα σκουπίδι
Σιγά να μην σε κλάψουμε
Καλά να πάθεις ψόφα

Ούτε τα δεκαεπτά δεν θα χει κλείσει αυτή η κοπελίτσα που κλαίει
Σκεπτόμενη ότι στα πόδια της ένας άνθρωπος πεθαίνει
Σκασίλα της αν είναι μπάτσος ή ληστής, κι αυτή η καλοσύνη
Καθώς και τα λίγα της δάκρυά μου ζεσταίνουν το σώμα

Κόσμος πολύς μαζεύτηκε
Στην οδό Πιερ Καρντόν
Ώρα δυο το πρωί
Και το αίμα μου ρέει
Αίμα ενός αλήτη που ονειρεύτηκε εκατομμύρια
Εκατομμύρια αστέρια το μνήμα μου φωτίζουν
Εκατομμύρια αστέρια το μνήμα μου φωτίζουν

Μετάφραση: Ελένη Καρρά