Η δροσερή αύρα του κλασικού

PLAYLIST - Plus links to most of the pieces, with history and images about the piece.

1- Hungarian Dance No. 5 - Brahms (0:0) https://www.youtube.com/watch?v=296Sl...
2- Eine kleine Nachtmusik, IV Rondo - Mozart (00:02:49)
3- Clarinet Concerto in A major, I. Allegro - Mozart (00:06:48)
4- Clarinet Concerto in A major, III. Rondo - Mozart (00:19:25)
5- Concerto for 2 Flutes in C major, Allegro molto - Vivaldi (00:28:04)
6- Concerto for 2 Flutes in C major, Allegro - Vivaldi (00:30:50)
7- Eine kleine Nachtmusik, I Allegro - Mozart (00:33:15) https://www.youtube.com/watch?v=Hc0CB...
8- Overture to The marriage of Figaro - Mozart (00:39:02) https://www.youtube.com/watch?v=FT_74...
9- The Nutcracker Suite, - Act I, No.2. - Tchaikovsky (00:43:03) https://www.youtube.com/watch?v=H4302...
10- The Nutcracker Suite , - Act I, No.6. - Tchaikovsky (00:45:02) https://www.youtube.com/watch?v=7DYL-...
11- The Nutcracker Suite , - Act I, No.4. - Tchaikovsky (00:46:12) https://www.youtube.com/watch?v=6hU04...
12- Piano Concerto N 21, III - Mozart (00:47:15)
13- Overture to Light Cavalry - Franz von Suppé (00:55:17) https://www.youtube.com/watch?v=Wnkjg...
14- Radetzky March - Johann Strauss Sr. (01:02:16) https://www.youtube.com/watch?v=M0ov5...
15- The Washington Post (march) - John Philip Sousa (01:04:49) https://www.youtube.com/watch?v=jReJi...
16- The Carnival of the Animals, XIV. Finale - Camille Saint-Saëns (01:06:59) https://www.youtube.com/watch?v=PhstD...
17- The Stars and Stripes Forever, John Philip Sousa (01:08:46) https://www.youtube.com/watch?v=GqpSd...
18- Colonel Bogey March - F. J. Ricketts (01:12:25) https://www.youtube.com/watch?v=so-yY...
19- Entry of the Gladiators, Julius Fucik (01:16:19) https://www.youtube.com/watch?v=rg-Rh...
20- Grande valse brillante in E flat major, Op. 18 , Chopin (01:19:16) https://www.youtube.com/watch?v=G-p2W...
21-The Nutcracker Suite , - Act I, No.7. - Tchaikovsky (01:24:35) https://www.youtube.com/watch?v=Yv0_Z...
22- Symphony no. 9 ‘from the new world’, op. 95, v. allegro con fuoco - Antonin Dvorak (01:26:56) https://www.youtube.com/watch?v=CsP_W...
23- The Sorcerer’s Apprentice - Paul Dukas (01:38:38) https://www.youtube.com/watch?v=Nypt_...
24- Symphony No.40, IV. Allegro assai - Mozart (01:47:29) https://www.youtube.com/watch?v=klsE9...
25- Peer Gynt Suite no. 1, Op. 46 - IV. In the Hall Of The Mountain King - Edvard Grieg (01:52:14) https://www.youtube.com/watch?v=gYc8S...
26- Symphony No.9, IV - Beethoven (01:54:48) https://www.youtube.com/watch?v=QNXR3...
27- The Barber of Seville, Act I Gioachino Rossini (02:18:17) https://www.youtube.com/watch?v=oU8C9...
28- Hungarian Dance No. 6 - Brahms (02:41:44) https://www.youtube.com/watch?v=IYyZ6...
29- Symphony No.9, II - Beethoven (02:45:34) https://www.youtube.com/watch?v=fRno3...

ΠΑΛΙΕΣ ΑΓΑΠΕΣ-ΝΕΟΙ ΕΡΩΤΕΣ

ΧΑΜΕΝΕ ΕΡΩΤΑ

Έρωτα χαμένε , χαμένε έρωτα,
Θα μας ξανάρθεις σαν την Άνοιξη,
Έρωτα χαμένε , χαμένε έρωτα,
Θα μας ξανάρθεις πιο δυνατός από πριν.


Ρίχνω το γάντι στην παλιά παροιμία,
που λέει ότι έρωτας που χάθηκε ποτέ δεν επιστρέφει.
Μπορούμε να πούμε χρησιμοποιώντας  τη ρήση:
Χαμένε έρωτα, θα μας ξανάρθεις σφοδρός.


Ελπίζω ολόψυχα ότι οι ποιητές
δε θα με αποκλείσουν από κοντά τους,
αλλά σύντομα οι καρδιές μας θα γιορτάσουν,
όταν ο έρωτάς μας θα μας ξανάρθει μεγάλος.


Έρωτα χαμένε , χαμένε έρωτα,
Θα μας ξανάρθεις σαν την Άνοιξη,
Έρωτα χαμένε , χαμένε έρωτα,
Θα μας ξανάρθεις πιο δυνατός από πριν.



Για μένα ο κανόνας αποδεικνύει την εξαίρεση,
αλλά εδώ η Γραμματική βλέπει ασυμβατότητες.
Γι’ αυτό πήρα μια σοφή απόφαση:
Χρησιμοποιώ το ρήμα «αγαπώ» σε όλους τους χρόνους!


Ίσως είμαι ασυγχώρητος
για τους απογοητευμένους και παραιτημένους εραστές,
αλλά δεν είμαι παρηγορητικός
για έναν έρωτα που τον ξαναβρίσκουμε στο δρόμο.


Έρωτα χαμένε , χαμένε έρωτα,
Θα μας ξανάρθεις σαν την Άνοιξη,
Έρωτα χαμένε , χαμένε έρωτα.
Θα μας ξανάρθεις πιο δυνατός από πριν.

ΤΙ ΔΗΛΟΙ KAI TI ΑΠΟΚΡΥΠΤΕΙ Ο ΦΙΛΕΛΕΣ

Σκίτσο: Ανδρέας  Πετρουλάκης, Η Καθημερινή, 30/6/2017

 

ΤΙ ΔΗΛΟΙ ΚΑΙ ΤΙ ΑΠΟΚΡΥΠΤΕΙ Ο ΦΙΛΕΛΕΣ

Τα ιερατεία, δηλοί ο σκιτσοποιός , την Ελλάδα κυβερνούνε, 

 σ΄αυτό  οι φιλελέδες χλευαστές του Τσίπρα   όλοι συμφωνούνε,
αποφεύγουν  όμως να αναφερθούν και στο δικό τους ρόλο,
που ουχί παπάς αλλά τ΄αφεντικό  τούς πιάνει ολημερίς τον κώλο.

Gerontakos

Τέσσερις άσοι κι ένας μπαλαντέρ

Θεός: Χρειάστηκε μόλις έξι μέρες
για να δομήσει τον κόσμο.
Την δε εβδόμη ημέρα αναπαύτηκε.

Κώστας Σημίτης 

Τι τγομεγό, τι τγομεγό,   να μην μπογώ να πω το "Γω",

να βγίσω με θυμό τον άνθγωπο που μας έβαλε στο Ευγώ!

Τον βλέπετε εδώ να  χαμογελά   σαν  παγώνι καμαγωτό,

 πλάι του διακγίνουμε γνωστό του τγαπεζίτη κολλητό.

Χάγη σ΄αυτόν πήγε  στον ουγανό το χγήμα των ταμείων μας το μακαγιστό.

Για τις υπηγεσίες του αυτές η Ελλάς ευγνωμονούσα τον έκανε πγωθυπουγό.  

 Kώστας Καραμανλής

 Του πήρε πέντε χρόνια για να
αποδομήσει ημιαναπαυόμενος στου Μπαϊρακτάρη

 την Ελλάδα... .
Για να πούμε και του στραβού το δίκιο,
δεν ήταν και Θεός. Μετά την αποδόμηση πάντως  της Ελλάδας διάγει τον βίον του εν πλήρει αναπαύσει  στα έδρανα της Βουλής.

 Γιώργος Παπανδρέου

Παρέλαβε την Ελλάδα σε κατάσταση χρεοκοπίας , αλλά αυτός νόμιζε ότι θα τη σώσει βάζοντάς την ενέχυρο

στο Monopoly που τον έβαλαν με το ζόρι να παίξει

στο Καστελόριζο οι Γερμανογάλλοι τραπεζίτες και πολιτικοί , με την ευγενική χορηγία  του ΔΝΤ. 

Αφού έκανε  όλη τη βρόμικη δουλειά, τον πέταξαν σαν στυμμένη λεμονόκουπα στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας,  απ΄όπου προσπαθεί  να βγει, χωρίς όμως  να καταφέρνει να σηκώσει το καπάκι.

Αντώνης Σαμαράς

 Αρχιρουσφέτης, που κληρονόμησε ένα κόμμα κλεπτών και αμαρτωλών , οίτινες  πήγαιναν τσιφ για την κόλαση . Ακολουθώντας ατέγκτως την τακτική του Δόκτορα Τζέκιλ και του Κύριου Χάιντ, κατάφερε να ξεπλύνει τις αμαρτίες τους  και να αρπάξει την εξουσία, παίζοντας το ρόλο του δολοφόνου-σωτήρα.

Έτσι  ο επαναστάτης των Ζαππείων έγινε εν μια νυκτί ο βαστάζος των  Μνημονίων και το υπερδρεπανηφόρο που έκοψε τα πόδια του κοινωνικού κράτους .

Ποιος από τους έχει δίκιο;

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ:

" Ο παρακάτω σκοτεινός Θεσσαλονικιός τύπος είναι ο νταβατζής μου!
Με εκμεταλλεύεται ασύστολα: έχει εγκατασταθεί στο σπίτι μου, με έχει γεμίσει μπετόν, μου έχει στερέψει τα νερά,
μου έκαψε τα δάση, με ρυπαίνει με όλους
τους δυνατούς τρόπους και, το χειρότερο, εκπορνεύει
τα ελληνοχριστιανικά ήθη μου!

 Έτσι μου ΄ρχεται να τον καθαρίσω..."

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ:

" Μην τον ακούτε τον χλεμπονιάρη Χαλκιδικιώτη! Αυτά που λέει ο εξηνταβελόνης  

είναι παραμύθια της Χαλιμάς! Αν δεν τα ήθελε ο κώτσος του,
δεν θα πάθαινε τίποτα απ' όσα τραβάει τώρα.
Αυτός δεν είναι που ξεπάτωσε τις ελιές του , για να κάνει
τα χωράφια του παραθεριστικούς οικισμούς; Αυτός δεν είναι
που έκανε τα στραβά μάτια για τα αυθαίρετα που έχτιζε ο πάσα ένας  στην επικράτειά του; Αυτός δεν είναι που κατακλέβει τους τουρίστες για τις αμφίβολες υπηρεσίες
που τους παρέχει; Αυτός δεν είναι που αδιαφορεί για τη
ρύπανση των ακτών του πανέμορφου νομού , για τις ανεξέλεγκτες γεωτρήσεις, που έχουν στερέψει το νερό, 
τους δεκάδες χιλιάδες βόθρους, το απέραντο σκουπιδαριό
που βλέπετε παντού, τα ύποπτα χοροπηδάδικα
με τα ποτά-"μπόμπες" και τα χύμα ναρκωτικά;
Καλά θα κάνει  ο παραπάνω θρασύς τύπος
να μη μιλάει πολύ και να μη ρίχνει το φταίξιμο μόνο σε μένα.
Είπαμε:Αν δεν τα ήθελε ο κώτσος του,
δεν θα πάθαινε τίποτα απ΄ όσα επιπλέον 

τραβάει από μένα  τώρα.

Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι μες στα θερινά τα σινεμά...

Τσιπς, κοκ, σάμαλι και η αύρα του Θερμαϊκού

Φωτογραφία: Δέσποινα Βαξεβάνη

Μαρίνα Αγγελάκη

DocVille #30
11.06.2017
 

Πρόσκληση σε προβολή στους δύο παλαιότερους θερινούς κινηματογράφους της Θεσσαλονίκης

Εν συντομία
Με το που μπαίνει ο Μάιος αρχίζουν οι προετοιμασίες να ανοίξουν τα θερινά σινεμά. Η αγαπημένη αυτή ψυχαγωγία αποτελεί στη Θεσσαλονίκη παράδοση που διατηρείται από τις αρχές του 20ού αιώνα. Τη δεκαετία του ’30 η πόλη είχε σχεδόν 50 θερινά σινεμά, ενώ στα μέσα της δεκαετίας του ’60 κοντά στους 150 χώρους καλοκαιρινών κινηματογραφικών προβολών.
Γιατί ενδιαφέρει
Ποιος μπορεί να αντισταθεί στην ομορφιά μιας ξάστερης καλοκαιρινής νύχτας με μια ιστορία να ξεδιπλώνεται σε μια οθόνη περιτριγυρισμένη από αγιόκλημα και γιασεμιά;
Από τις αρχές του 20ού αιώνα χρονολογούνται τα θερινά σινεμά στη Θεσσαλονίκη, όπως διαβάζουμε στο βιβλίο του σκηνοθέτη Νίκου Θεοδοσίου «Οι παλιοί κινηματογράφοι της Θεσσαλονίκης» (Νεανικό Πλάνο, 2013). Το 1903 δημιουργείται η πρώτη μόνιμη κινηματογραφική αίθουσα στην παραλιακή οδό, κοντά στην πλατεία Ελευθερίας (εκεί όπου ήταν το εστιατόριο Ολυμπος Νάουσα), όταν το Θέατρο Ολύμπια μετατρέπεται σε κινηματογράφο. Πρόκειται για την πρώτη κινηματογραφική αίθουσα στα Βαλκάνια, με δεδομένο ότι στην Κωνσταντινούπολη ο κινηματογράφος απέκτησε μόνιμη στέγη μόλις το 1907, το ίδιο και στη Σμύρνη, ενώ στην Αθήνα το 1908.
Το 1905 ο επιχειρηματίας Κωνσταντίνος Ρώμπαπας εκμισθώνει τον κήπο του Λευκού Πύργου και τον λειτουργεί ως πολυχώρο αναψυχής με κινηματογράφο, καφενείο και εστιατόριο. Το καλοκαίρι του 1912 λειτουργούν οι δύο κινηματογράφοι Pathe του Αρών Κοέν: ο θερινός στην οδό Πύργων, πλησίον στην Κερίμ Εφέντη (σημερινή οδός Παρασκευοπούλου), με ζυθοπωλείο και ορχήστρα, και ο χειμερινός στην παραλιακή οδό, που για να προσελκύσει πελάτες εξοπλίζει την αίθουσα με 20 ανεμιστήρες! Το Ολύμπια αποκτά τη θερινή του επέκταση το 1913 στήνοντας κινηματογράφο στο παραπλεύρως θερινό αμφιθέατρο. Το 1917 η πυρκαγιά κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος του ιστορικού σινεμά που ξαναγεννήθηκε, χρόνια αργότερα, στην πλατεία Αριστοτέλους και επιβιώνει μέχρι σήμερα.
Το 1925 το Γενή Χαμάμ μετατρέπεται στον κινηματογράφο Αίγλη –στο εσωτερικό τού χαμάμ λειτουργούσε το χειμερινό σινεμά μέχρι το 1978 και στον κήπο του ο θερινός κινηματογράφος– και στα τέλη του 1932 το τζαμί Χαμζά Μπέη στην Εγνατία στο Αλκαζάρ. Στους κινηματογράφους αυτούς σύχναζαν πρόσφυγες και πρόβαλλαν κυρίως τουρκικές ταινίες. Το καλοκαίρι του 1925 εμφανίζεται στην παλιά παραλία ένας πρωτότυπος πλωτός θερινός κινηματογράφος. Το Κουρσάλ, αραγμένο πριν από τον Λευκό Πύργο, πρόσφερε μάλιστα φρέσκα ψάρια για φαγητό και δροσερή μπίρα. Οι ταινίες που έπαιζε το πλωτό αυτό σινεμά δεν ενδιέφεραν και τόσο τον κόσμο, που πήγαινε εκεί κυρίως για να απολαύσει τον δροσερό μπάτη. Μόνιμη πελατεία του ήταν οι εβραϊκές οικογένειες της οδού Μητροπόλεως.
150 θερινά σινεμά στα μέσα του ’60
Στις αρχές του 20ού αιώνα οι πρώτοι αιθουσάρχες είχαν το μεγαλεπήβολο για την εποχή σχέδιο να δημιουργήσουν θερινά σινεμά στις ταράτσες κτιρίων της Θεσσαλονίκης. Τους εμπόδισε όμως η παρατεταμένη πολεμική περίοδος. Τέτοιου τύπου κινηματογράφοι άρχισαν να εμφανίζονται τη δεκαετία του ’60 και είναι η εποχή που στη Θεσσαλονίκη λειτουργούν σε άδεια οικόπεδα, αυλές και ταράτσες πάνω από 150 θερινά σινεμά! Ο θρίαμβος του σινεμά β΄ προβολής σε κάθε γειτονιά της πόλης.
Σήμερα που ο γοητευτικός ήχος της μηχανής προβολής αντικαταστάθηκε από σύγχρονα μέσα και Dolby Surround μες στ’ αγιόκλημα και τα γιασεμιά, στα θερινά σινεμά προβάλλονται πλέον ταινίες α΄ προβολής. Κύριο εφόδιο που αυξάνει ξανά την προσέλευση των θεατών, σε αυτά βέβαια που άντεξαν την κρίση από την επέλαση της τηλεόρασης και του βίντεο τη δεκαετία του ’80. Εκτός από τα πολυσινεμά, τους περιφερειακούς δημοτικούς κινηματογράφους, την οθόνη που στήνεται στο αίθριο του Μεγάρου Μουσικής σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου και τις ταράτσες όπου διοργανώνονται προβολές από μικρές ομάδες, τα τέσσερα εναπομείναντα θερινά σινεμά του κέντρου είναι το Αλεξ, ο Απόλλων, το Ελληνίς και το Ναταλί.
Δύο εξ αυτών έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα από το 1999 και προστατεύονται από την πολιτεία ως Μνημεία Νεότερου Πολιτισμού. Το Σινέ Αλεξ στην Ολύμπου, που συμπληρώνει φέτος 50 καλοκαίρια, και το Σινέ Ναταλί στη Νέα Παραλία, που λειτουργεί αδιάκοπα από το 1970. Για τους ανθρώπους που τα δουλεύουν είναι η ζωή τους, όπως δήλωσαν στο Documento. Οικογενειακές επιχειρήσεις και οι δυο, με συνεχιστές τη δεύτερη και την τρίτη γενιά ιδιοκτητών.
Σινέ Αλεξ… πενήντα καλοκαίρια
Το Αλεξ είναι το παλαιότερο θερινό σινεμά από όσα λειτουργούν σήμερα στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε να στήνεται το 1967 από τον Χαράλαμπο Σιδέρη και εγκαινιάστηκε τον Μάιο του 1968. «Αυτό που κρατάει ανοιχτό το Αλεξ είναι η αγάπη που κληρονομήσαμε από τον πατέρα μας για τον κινηματογράφο και η θέλησή μας να συνεχίζουμε ακόμη και όταν δεν έχουμε κέρδος. Πρόκειται όμως για μια οικογενειακή επιχείρηση και αυτό βοηθάει» μας αφηγείται η Ντίνα Σιδέρη, κόρη του Χαράλαμπου, που ανέλαβε τον κινηματογράφο το 1983.
«Απέναντι ήταν μια αλάνα, βουλγάρικο σχολείο τη λέγαμε, αν και από αυτό είχε απομείνει μόνο η καγκελόπορτα (σ.σ.: του Βουλγαρικού Γυμνασίου Αρρένων, 1880-1913), στην οποία σκαρφάλωναν πολλά παιδιά για να βλέπουν το έργο που παιζόταν μέσα» θυμάται η κ. Σιδέρη. Και τα τέσσερα αδέρφια της οικογένειας μεγάλωσαν μέσα στο σινεμά. «Εγώ ήμουν η μικρότερη και δεν μου επέτρεπαν να βλέπω όλες τις ταινίες. Οπως τη “Νύχτα των βρικολάκων” του Πολάνσκι. Εμπαινα όμως κρυφά. Οι γονείς είχαν πολλή δουλειά. Το σινεμά ήταν κάθε βράδυ γεμάτο. Παίζονταν κυρίως αμερικανικές ταινίες, τρόμου, γουέστερν, κωμωδίες και ενδιάμεσα λίγες ελληνικές. Κάποιοι από τους πρώτους πελάτες μας έρχονται μέχρι σήμερα με τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους».
Το βράδυ που έγινε ο σεισμός το 1978 παιζόταν το γουέστερν «Ηταν ζόρικος και τον έλεγαν Κρεμμυδά» με τον Φράνκο Νέρο και ο κινηματογράφος ήταν γεμάτος. «Θυμάμαι την αναμπουμπούλα. Αλλοι έφευγαν, άλλοι έμεναν γιατί ένιωθαν ασφαλείς στην ανοιχτωσιά του χώρου». Για την ίδια το θερινό σινεμά είναι η ζωή της. Θεωρεί ότι αυτό που το κάνει ξεχωριστό για τους θεατές είναι η ξάστερη αίθουσα και οι παροχές του. «Εχω πελάτες που μπαίνουν μέσα χωρίς να δουν τι έργο παίζει». Παρατηρεί ότι τα πράγματα πηγαίνουν όλο και καλύτερα. «Παρ’ όλη την οικονομική κρίση, υπάρχει ανταπόκριση. Βοηθούν και οι προσφορές μας – γενικά πάντως η έξοδος στο θερινό σινεμά έλκει πάλι τον κόσμο».
Στην αρχή και στο τέλος κάθε σεζόν η οικογένεια Σιδέρη διαλέγει μια ταινία και την προβάλλει με ελεύθερη είσοδο. «Είναι κάτι σαν μικρό πάρτι για όλους. Φέτος στις 17 Μαΐου που ανοίξαμε έβρεξε καταρρακτωδώς την ώρα της προβολής. Ο κόσμος άνοιξε ομπρέλες και συνέχισε να βλέπει το έργο. Δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Ηταν καταπληκτικό».
Ναταλί, από το 1970
Ο Γαβριήλ Ράππος είναι ο αρχαιότερος εν ζωή ιδιοκτήτης κινηματογράφων στη Θεσσαλονίκη. Η ιστορία του ξεκινά το 1963, όταν με τον άντρα της αδερφής του, τον μηχανικό κινηματογράφου Κοσμά Ζαφειρίου, αποκτούν τον πρώτο θερινό κινηματογράφο τους, τον Ποσειδώνα. «Ηταν δίπλα στη θάλασσα. Ο κυλικειάρχης ερχόταν με καραβάκι από την Καλαμαριά. Σήμερα στη θέση του είναι μια εκκλησία» μας διηγείται. Μέχρι το 1975 είχαν 17 κινηματογράφους. Σήμερα του ανήκουν τα σινεμά Μακεδονικό, Βακούρα και τα θερινά Απόλλων και Ναταλί. Το μεράκι του γι’ αυτήν τη δουλειά, μια φλόγα που καίει εδώ και 54 χρόνια, τον κρατάει στην ίδια θέση 48 συνεχείς θερινές σεζόν, στο ταμείο του θερινού σινεμά Ναταλί. Εχει διαπιστώσει, όπως λέει στο Dοcumento, ότι τον κρατάει ενεργό ακόμη «η γλύκα του τζόγου που έχει αυτή η δουλειά. Βάζω τη νέα ταινία την Πέμπτη και έχω πάντα ταραχή. Αγωνιώ πώς θα τα πάει».
Το 1983, όταν άρχισε η κρίση, «είχαμε κινηματογράφους σε όλες τις συνοικίες και τους χάσαμε. Το σκηνικό άλλαξε μετά το ’99, όταν με τα multiplex είχαμε πια ταινίες α΄ προβολής. Στην αρχή ήταν εκτός πόλης και δεν επηρέαζαν τα θερινά. Το 2000 κάναμε τα περισσότερα εισιτήρια από κάθε άλλη χρονιά μετά την κρίση». Η χρονιά που έκαναν πολλά εισιτήρια είναι το 1983. «Εκείνο το καλοκαίρι με τις ταινίες “Σεισμός στο κρεβάτι μου” με την Ορνέλα Μούτι και τον Αντριάνο Τσελεντάνο και “Μπορώ και χωρίς τα γυαλιά μου” με τον Ρόμπιν Γουίλιαμς το Ναταλί έκανε 65.000 εισιτήρια. Τώρα πιάνουμε τις 22.000 και είμαστε ευχαριστημένοι». Η πρόβλεψή του για το φετινό καλοκαίρι δεν είναι ευοίωνη. «Δεν υπάρχουν καλές ταινίες φέτος. Τα τέσσερα τελευταία καλοκαίρια είχαμε ταινία του Γούντι Αλεν που μας έσωζε. Φέτος θα βγει τον Δεκέμβριο».
Ο Σωκράτης Μάλαμας στο Documento για τη σχέση του με το θερινό σινεμά στη Θεσσαλονίκη
«Τη δεκαετία του ’60, μαθητής στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου, είδα όλο τον Λουί ντε Φινέ σκαρφαλωμένος σε ένα δέντρο. Δεν υπήρχαν οι τρεις δραχμές για το εισιτήριο. Δεν θυμάμαι πια τα ονόματα των κινηματογράφων. Στη γύρω περιοχή του Φαλήρου. Είδαμε επίσης ταινίες του Τζεφιρέλι, του Παζολίνι. Δεν ξέραμε τι βλέπαμε αλλά δεν μας ένοιαζε. Βλέπαμε σινεμά!»

Όταν είστε κουρασμένοι κοιμάστε, και όταν δεν είστε, κάνετε φυσική!

Η Sabrina Pasterski είναι ο νέος Αϊνστάιν!

Πηγή: tvxs.gr |

 

Δεν έχει Facebook, LinkedIn ή Instagram, ούτε καν smartphone. Έχει, όμως, κάτι πολύ παραπάνω ώστε να καταφέρει να τραβήξει την προσοχή των κορυφαίων καθηγητών του πανεπιστημίου. Η 23χρονη Sabrina Gonzalez Pasterski είναι ήδη απόφοιτος του ΜΙΤ και του υποψήφια διδάκτορας του Χάρβαρντ.Τα ερευνητικά της βήματα περιλαμβάνουν επίσης από τις μαύρες τρύπες, μέχρι τη φύση της βαρύτητας και χωροχρόνου. Με ιδιαίτερη έμφαση προσπαθεί να κατανοήσει καλύτερα τη «κβαντική βαρύτητα», δηλαδή προσπαθεί να εξηγήσει το φαινόμενο της βαρύτητας στο πλαίσιο της κβαντικής μηχανικής.
Η Pasterski γεννήθηκε στο Σικάγο και οι ρίζες της είναι Κουβανέζικες. Eνημερώνει τακτικά την ιστοσελίδα της που ονομάζεται PhysicsGirl, η οποία διαθέτει ένα μακρύ κατάλογο των επιτευγμάτων της. Όπως αναφέρει το Ozy, η Pasterski ξεχωρίζει από τον ολοένα και αυξανόμενο αριθμό των νεόκοπων φυσικών στις ΗΠΑ. Το 2013 υπήρχαν 7.329, αριθμός διπλάσιος απ’ ότι τέσσερις δεκαετίες πριν, δηλαδή μόλις  3.178 που ήταν το 1999, σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο Φυσικής.
Ο Nima Arkani-Hamed, καθηγητής του Πρίνστον και νικητής των 3.000.000 δολαρίων του Fundamental Physics Prize, λέει πως έχει ακούσει «καταπληκτική πράγματα» για την Pasterski από σύμβουλό του, τον καθηγητή του Χάρβαρντ Andrew Strominger, συνεργάτη επίσης του Steven Hawking. Έχει, επίσης, λάβει εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια σε επιχορηγήσεις από το Ίδρυμα Hertz, το Ίδρυμα Smith και το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών. Όταν εμφανίστηκε στη λίστα αναμονής του MIT για πρώτη φορά, οι καθηγητές Allen Haggerty και Earll Murman ήταν εμβρόντητοι. Είχαν δει ένα βίντεό της στο οποίο έφτιαχνε ένα αεροπλάνο. «Μείναμε με ανοιχτό το στόμα» δήλωσε ο Haggerty. «Η δυναμική της είναι εκτός ορίων».
Η Pasterski αποφοίτησε με μέσο όρο βαθμολογίας 5,00, που είναι και η υψηλότερη βαθμολογία που μπορεί να λάβει κανείς. Έχει λίγους φίλους, δεν είχε ποτέ αγόρι, δεν έχει πιει αλκοόλ ούτε έχει καπνίσει τσιγάρο, όμως λέει πως «θα προτιμούσα να μείνω σε εγρήγορση, και ελπίζω να είμαι γνωστή για αυτά που κάνω και όχι αυτά δεν το κάνω». Η πιο πρόσφατη αμερικανική έρευνα απογραφής των ΗΠΑ δείχνει ότι μόνο το 26% των επιστημόνων εργάζονται σε θέσεις της επιλογής τους, ενώ σχεδόν το 30% των φυσικών και χημικών με διδακτορικό είναι άνεργοι. «Η ίδια η φυσική είναι αρκετά συναρπαστική» λέει, όμως εκείνη και προσθέτει: «Δεν είναι μια δουλειά 9 με 5. Όταν είστε κουρασμένοι κοιμάστε, και όταν δεν είστε, κάνετε φυσική».

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΤΟΝ..."ΑΠΟΛΙΤΙΣΤΟ" ΠΟΛΑΚΗ. ΕΣΕΙΣ;

 Η ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ ΤΟΥ ΠΟΛΑΚΗ

"Ελλάς Ελλήνων Δικαστών

Απαλλαγμένη των Λιστών

Για προστασία των Ληστών 

Σύνταγμα λάστιχο λοιπόν

Για χάρη των καναλαρχών ....

Αν σε λένε Ηριανα τρως μια δεκαπενταετία στην πιο καλή σου ηλικία 

Αν είσαι λήσταρχος φοροφυγάς 

Στην πενταετία την πηδάς 

Και μετά θα τα γλεντάς

Αυτή ΔΕΝ είναι δικαιοσύνη και μάλιστα τυφλή 

Είναι η προστασία του κάθε "νταβατζή"

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΟΜΟΘΕΤΗΘΕΙ Η ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ ΩΣ ΙΔΙΩΝΥΜΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΤΩΡΑ .....

και μετά έλα ΣΤΕ να "εξηγήσεις" το Σύνταγμα ...".

 
Η ανακοίνωση του ΣτΕ για τη μαντινάδα του Παύλου Πολάκη , σχετικά με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας,  βάσει της οποίας καταργούνται χιλιάδες πρόστιμα φορολογικών παραβιάσεων.

«Με αφορμή τα σχόλια που διατυπώθηκαν σχετικά με την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας που αφορά στην παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου για επιβολή φόρων και άλλων οικονομικών βαρών (και όχι στην επιβολή ποινικών κυρώσεων), ορισμένα από τα οποία, μάλιστα, έλαβαν και έμμετρη μορφή, η Ένωση Δικαστών του Συμβουλίου της Επικρατείας, χωρίς διάθεση απολογίας, θέλει να διευκρινίσει τα εξής:
Το Δικαστήριο, συνεπές προς την προγενέστερη νομολογία του και ομοφώνως, ακολούθησε τις γενικές αρχές και τους κανόνες, οι οποίοι ισχύουν σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο θέμα αυτό και αποτυπώνονται στη νομολογία τόσο του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Οι αρχές αυτές αποτελούν δικαιοκρατικές εγγυήσεις, που ισχύουν σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο, και αφορούν όλους, ανεξαιρέτως, τους πολίτες. Κρατικοί λειτουργοί και δημόσια πρόσωπα που ασκούν κριτική σε δικαστικές αποφάσεις επιβάλλεται να έχουν υποτυπώδη, έστω, γνώση των εξελίξεων στον νομικό πολιτισμό, διότι η αστοιχείωτη κριτική προσφέρει κακή υπηρεσία στον τόπο και τους πολίτες».

 _________________________

Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας σε νέο του post έγραψε:


«Καλύτερα αστοιχείωτος (με πτυχίο Ιατρικής Αθηνών, ειδίκευση στη χειρουργική, εξειδίκευση στη μεθ, 5 χρόνια δημαρχιακής θητείας, το μεγαλύτερο σχολειό σε άλλες πέντε επιστήμες ), ΠΑΡΑ ΝΑ ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝΕΙ ΟΤΙ ΑΠΑΛΛΑΞΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΛΙΣΤΕΣ  ΛΑΓΚΑΡΝΤ, ΜΠΟΡΓΙΑΝΣ κλπ στο όνομα των «δικαιοκρατικών εγγυήσεων και της ισονομίας»!!!!!!!!!!!!!  Αν αυτό είναι «εξέλιξη του νομικού πολιτισμού», προτιμώ την «αμορφωσιά» των παραπάνω πτυχίων μου και του λαϊκού περί δικαίου αισθήματος, με το όποιο γαλουχήθηκα».

Η Νέα Υόρκη του 1948, όπως τη ζούσαν οι κάτοικοί της σε ένα αστυνομικό νουάρ του Ζιλ Ντασέν

Σκηνοθεσία: Jules Dassin
Συγγραφείς: Albert Maltz (σενάριο), Malvin Wald
Ηθοποιοί: Barry Fitzgerald, Howard Duff, Dorothy Hart
Δύο ντετέκτιβ ερευνούν το θάνατο μιας ελκυστικής νεαρής γυναίκας. Η αρχική όμως εκτίμηση περί  αυτοκτονίας της αποδεικνύεται δολοφονία.

Κλασικό  αστυνομικό έργο με στοιχεία Νουάρ .Ταινία με αβίαστη δράση, που στηρίζεται σε ένα καλοπλεγμένο σενάριο.  Η βήμα προς βήμα διελεύκανση ενός εγκλήματος γίνεται με χιούμορ , κύριος φορέας του οποίου είναι ένας αστυνομικός επιθεωρητής . Η αναζήτηση του δολοφόνου γίνεται σε φυσικούς χώρους , στη  Νέα Υόρκη των 8 εκατομμυρίων ανθρώπων ,και όχι  σε στούντιο, πράγμα που προσδίδει μιαν έντονη αίσθηση του ρεαλισμού. Έτσι, πέρα από το ψυχαγωγικό μέρος της ταινίας, που είναι εξασφαλισμένο χάρη στη στιβαρή  σκηνοθεσία του Ζιλ Ντασέν,  ο σημερινός θεατής απολαμβάνει ζωντανές σκηνές της καθημερινότητας που βίωναν οι κάτοικοι της μεγαλούπολης εκείνη την εποχή.

ΞΕΠΕΡΑΣΑΝ ΚΑΘΕ ΟΡΙΟ , ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΙ

Βουλευτής της Χρυσής Αυγής απαγγέλλει τον απαγορευμένο ύμνο των NAZI

Ο χρυσαυγίτης βουλευτή Βοιωτίας, Ευάγγελος Καρακώστας, καταγράφεται σε βίντεο να απαγγέλλει τον απαγορευμένο ύμνο της ναζιστικής Γερμανίας και να δέχεται το μπράβο του Μιχαλολιάκου (Vid)

news247

 

Ιουνίου 29 2017

Η Αντιφασιστική Αντιρατσιστική Κίνηση Πολιτών Λιβαδειάς έδωσε στη δημοσιότητα βίντεο στο οποίο καταγράφεται ο βουλευτής Βοιωτίας της Χ.Α. Ευάγγελος Καρακώστας, να απαγγέλλει ύμνο της ναζιστικής Γερμανίας.

Το περιστατικό έλαβε χώρα στις 21/6/2017 στον Ασπρόπυργο σε συγκέντρωση της Χ.Α. Όπως τονίζει η Αντιφασιστική Αντιρατσιστική Κίνηση Πολιτών Λιβαδειάς ο χρυσαυγίτης βουλευτής καταγράφεται να απαγγέλλει "τον ύμνο Horst Wessel Lied των δολοφονικών ναζιστικών ταγμάτων εφόδου της παραστρατιωτικής οργάνωσης Στουρμαμπτάιλουνγκ (SA) και με καμάρι δέχεται τα συγχαρητήρια του αρχηγού του Μιχαλολιάκου".
"Το ποίημα "Die Fahne hoch" (ορθό το λάβαρο) που έγινε γνωστό ως "Horst Wessel Lied" αποτέλεσε δεύτερο ύμνο της ναζιστικής Γερμανίας, μαζί με την πρώτη στροφή του Γερμανικού Εθνικού ύμνου από το 1933 έως το 1945 και το έγραψε ο Χορστ Βέσελ (Horst Ludwig Wessel) αξιωματικός της παραστρατιωτικής οργάνωσης SA" τονίζει η Αντιφασιστική Αντιρατσιστική Κίνηση Πολιτών Λιβαδειάς.
Σημειώνεται ότι το "Die Fahne hoch" είναι παράνομο στη Γερμανία.
Όπως λέει ο Ευ. Καρακώστας, το εν λόγω ποίημα όπως έχει αποδοθεί στα ελληνικά, είναι ο "Θούριος της Χρυσής Αυγής". Στο βίντεο μπορείτε να ακούσετε τον ύμνο και με μουσική η οποία είναι ίδια με την αντίστοιχη του ναζιστικού ύμνου. Στο τέλος των πλάνων καταγράφεται και ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος να λέει τον φασιστικό "Θούριο". Αυτά, για όσους ακόμη κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν για το τι πραγματικά είναι το εν λόγω δήθεν "πατριωτικό" μόρφωμα.

Τα πλάνα με τον Ευ. Καρακώστα να απαγγέλλει τον ύμνο των ναζί:

 

Ολόκληρη η ανακοίνωση της Αντιφασιστικής Αντιρατσιστικής Κίνησης Πολιτών Λιβαδειάς:

"Η Αντιφασιστική Αντιρατσιστική Κίνηση Πολιτών Λιβαδειάς έχει πολλάκις τονίσει ότι η Χρυσή Αυγή (Χ.Α.) και τα στελέχη της έχουν άμεση σχέση με το ναζισμό και αποτελούν τη μαύρη γραμμή που συνδέει το ναζισμό με το σημερινό νεοναζισμό αλλά και με τη διαρκή προπαγάνδα που επιχειρεί να «ξεπλύνει» τους ναζιστές. Ο ναζισμός είναι κυρίαρχο στοιχείο στον πυρήνα της Χ.Α. που υπαγορεύει την εφαρμογή με βίαιο τρόπο της νεοναζιστικής πολιτικής της υπόδικης ως εγκληματική οργάνωσης και αποτελεί κίνητρο δολοφονικών επιθέσεων.
Αυτά ως Αντιφασιστική Αντιρατσιστική Κίνηση Πολιτών Λιβαδειάς τα έχουμε επισημάνει πολλές φορές, με αποτέλεσμα να δεχόμαστε τη μήνιν του χρυσαυγίτη βουλευτή του νομού μας Ευάγγελου Καρακώστα που διαρρηγνύει τα ιμάτια του και προσπαθεί να διαχωρίσει τη θέση του από το ναζισμό, στις καφετέριες του πεζόδρομου της πόλης.
Όλοι αυτοί ωστόσο οι ισχυρισμοί του και οι ψευδορητορικές του κατέρρευσαν στις 21/6/2017 έπειτα από τη μαζική και μαχητική αντιφασιστική συγκέντρωση διαμαρτυρίας στον Ασπρόπυργο, από το κίνημα μεταναστών εργατών γης και αλληλέγγυων, η οποία διεκδίκησε τη διάλυση της φασιστικής συμμορίας και κατήγγειλε τη συγκάλυψη της δράσης της από την ΕΛΑΣ. Η υπόδικη οργάνωση ως εγκληματική οργάνωση απάντησε με συστράτευση μελών, στελεχών  και παρατρεχάμενων που προσέτρεξαν από πολλές περιοχές της χώρας για να υπερασπιστούν τις επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου που οργανώνονται όλο το προηγούμενο διάστημα, με θύματα των άγριων ρατσιστικών επιθέσεων μετανάστες – εργάτες γης.
Εκεί, στον Ασπρόπυργο, ο Καρακώστας που επί το ναζιστικότερο είναι γνωστός ως «Πολιτικός Στρατιώτης», υπερασπίστηκε με τον ιδανικότερο τρόπο, μπροστά στον αρχηγό του, τα τάγματα εφόδου. Εκεί επιτέλους παραδέχεται δημόσια τις ναζιστικές του καταβολές, όταν υπερήφανα απαγγέλει (όπως μπορείτε να διακρίνετε στο βίντεο) στην αντισυγκέντρωση της Χ.Α., τον ύμνο Horst Wessel Lied των δολοφονικών ναζιστικών ταγμάτων εφόδου της παραστρατιωτικής οργάνωσης Στουρμαμπτάιλουνγκ (SA) και με καμάρι δέχεται τα συγχαρητήρια του αρχηγού του Μιχαλολιάκου.
Το ποίημα «Die Fahne hoch» (ορθό το λάβαρο) που έγινε γνωστό ως «Horst Wessel Lied» αποτέλεσε δεύτερο ύμνο της ναζιστικής Γερμανίας, μαζί με την πρώτη στροφή του Γερμανικού Εθνικού ύμνου από το 1933 έως το 1945 και το έγραψε ο Χορστ Βέσελ (Horst Ludwig Wessel) αξιωματικός της παραστρατιωτικής οργάνωσης SA.
Το παράδοξο είναι ότι στην Γερμανία το «Die Fahne hoch» είναι παράνομο να απαγγέλλεται δημόσια, όταν στη χώρα μας, στους τόπους που η ναζιστική θηριωδία πέρασε σαν μαύρη καταιγίδα με πληγές που είναι ακόμα ορατές, οι επίγονοι των ναζιστών μπορούν δημόσια να απαγγέλουν τους ύμνους των δολοφόνων ιδεολογικών συγγενών τους.
Η Αντιφασιστική Αντιρατσιστική Κίνηση Πολιτών Λιβαδειάς κατέθεσε δυο ψηφίσματα στα Δημοτικά Συμβούλια του Δήμου Λεβαδέων και Διστόμου–Αράχωβας–Αντίκυρας που υιοθετηθήκαν ομόφωνα και αποτελούν πλέον τις πρώτες πόλεις που αποφάσισαν να κηρύξουν τους πολικούς εκπρόσωπους της Χ.Α. συμπεριλαμβανομένων και των αιρετών τους, ως ανεπιθύμητα πρόσωπα στις πολύπαθες από το ναζισμό περιοχές τους. Ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι να ξεριζωθεί από τις περιοχές μας το ναζιστικό μόρφωμα.
Οι μάσκες έπεσαν, δείτε το βίντεο και αναλογιστείτε την ευθύνη σας όσοι τους ψηφίσατε. Αναλογιστείτε τους νεκρούς και τις πληγές που άφησε η σαρωτική ναζιστική θηριωδία στον τόπο μας, στο Δίστομο, στο Καλάμι, στον Καρακόλιθο, στον Υψηλάντη, στη Θίσβη, στη Δομβραίνα, στο Καπαρέλλι, στη Λιβαδειά και τόσες ακόμα περιοχές που το αίμα των αθώων και άμαχων συγγενών μας, ανδρών και γυναικόπαιδων που έχυσαν βάναυσα και εν ψυχρώ, οι ιδεολογικοί πρόγονοι του Καρακώστα, έβαψε τη γη. Ανεξίτηλα σημάδια που  θα διακρίνονται και θα προστατεύουν την ιστορική μνήμη για πάντα.
Δες Βοιωτία και «καμάρωσε» και ανατρίχιασε με το νεοναζί βουλευτή του νομού μας Καρακώστα, το βίντεο με την απαγγελία καθώς και την αυθεντική εκδοχή του ύμνου της Ναζιστικής Γερμανίας στο link:
Ο «Θούριος της Χρυσής Αυγής»
(“Ορθό το λάβαρο και η Νίκη μας προσμένει/ Ψηλά το μέτωπο και η καρδιά σκληρή/ Στον κόσμο αυτόν εμείς θα δείξουμε πως μένει/ Το θάρρος άπαρτο και φρούριο η τιμή/ Χτυπάτε αλύπητα με λύσσα με φοβέρα/ με θάρρος σύντροφοι τα τείχη των εχθρών/ με τη Χρυσή Αυγή θα γίνουμε μια μέρα/ εκατομμύρια στρατός αγωνιστών”)".

ΔΡΟΣΕΡΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ

Υπάρχει μυαλό στο κεφάλι της Φώφης;

Φώφη Γεννηματά: Φτερό στον άνεμο…

28 Ιουνιου 2017

Του Γ. Λακόπουλου
anoixtoparathyro.gr

Πες μου ποιοι σε επαινούν να σου πως ποιος είσαι. Μετά θα σου πω και τι σε περιμένει. Ισχύει για τη Φώφη Γεννηματά, που έγινε ξαφνικά η αγαπημένη των πιο σκληρών υποστηρικτών του Μητσοτάκη.
Τυχαίο; Καθόλου. Η κυρία διαβάζει τις εξελίξεις με τα γυαλιά όσων έχουν πάρει εργολαβία την εξόντωση του Τσίπρα-  έργο όχι και πολύ δύσκολο με τον  συνεταίρο που έχει εδώ που τα λέμε-  και την παλινόρθωση της οικογένειας Μητσοτάκη -που τους βολεύει.  Άλλωστε, αν πάει κάτι στραβά, έχουν λύση: Την εφάρμοσαν με το σκληροτράχηλο πατέρα, στον γιο θα δυσκολευτούν;
Αυτά τα γυαλιά προφανώς δεν επέτρεψαν στην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ  τις τελευταίες ημέρες να διακρίνει δυο ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν, να τις αρπάξει και να γράψει ιστορία.
Η μια ευκαιρία ήταν το σωσίβιο που της έριξε ο Γιάννης Πανούσης: νέο και καθαρό  ΠΑΣΟΚ με ανάδειξη ηγεσίας εξ αρχής και προοπτική συγκυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ, που αλλάζει.
Η δεύτερη ήταν το ναυαγοσωστικό που της έστειλε προσωπικά ο Τσίπρας με την πρόσκληση: έλα να σχηματίσουμε ισχυρή προοδευτική παράταξη.  Η λογική απάντηση ενός πολιτικού που «ακούει το χλιμίντρισμα των αλόγων της Ιστορίας» θα ήταν: διώξε τον Καμμένο και έρχομαι.  Αλλά αντί γι’ αυτό η Φώφη βγήκε στα κεραμίδια.

Ποιο συνέδριο; Για μια απλή συνάθροιση πρώην αξιωματούχων του ΠΑΣΟΚ,συν κάτι παρατρεχάμενους, πρόκειται. Και όποιος θέλει μπορεί να στοιχηματίσει από τώρα ότι στο δρόμο που οδηγούνται τα πράγματα με αυτό το «συνέδριο», δυο πράγματα  μπορούν να  συμβούν: ή δεν θα βγάλει τίποτε, ή θα βγάλει τη Φώφη από το κάδρο.

Είναι απίστευτο. Ο επικεφαλής του μεγαλύτερου αντιδεξιού κόμματος και ένας πολιτικός ευρύτερης αποδοχής -χωρίς καμιά συνεννόηση μεταξύ τους –  της πρότειναν  μια στρατηγική για το μέλλον και αυτή κάνει «συνέδρια» με τον Πετσάλνικο , τον Πρωτόπαππα και κάποιον… Πόντα!
Η μια ευκαιρία ήταν το σωσίβιο που της έριξε ο Γιάννης Πανούσης: νέο και καθαρό ΠΑΣΟΚ με ανάδειξη ηγεσίας εξ αρχής και προοπτική συγκυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ, που αλλάζει. Η δεύτερη ήταν το ναυαγοσωστικό που της έστειλε προσωπικά ο Τσίπρας με την πρόσκληση: έλα να σχηματίσουμε ισχυρή προοδευτική παράταξη. Μετά την ενθουσιώδη υποδοχή που της επιφύλαξε το σύστημα Μητσοτάκη, δεν  αποκλείεται όταν κοιτάζεται στον καθρέφτη της να  καμαρώνει για τη «φοβερή» απάντηση που έδωσε  στον  Τσίπρα: Δεν υπάρχουν κοινοί τόποι μεταξύ μας.
Τουλάχιστον ανιστόρητο. Ενδεχομένως ανάμεσα στην ίδια και την Αριστερά δεν υπάρχουν. Αλλά υπάρχουν- ιστορικά, ιδεολογικά και πολιτικά – ανάμεσα  στο ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ και  έγιναν περισσότεροι μετά το τρίτο Μνημόνιο, που υπέγραψαν μαζί.
Τα δυο κόμματα – με το κόμμα του  Τσίπρα σήμερα μεγαλύτερο, άρα και τον ίδιο με βαρύνοντα λόγο όπως είπε στο ΑΠΕ ο  Πανούσης- συνθέτουν την ευρύτερη Δημοκρατική Παράταξη, έτσι όπως την όρισε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Προφανώς  αυτό δεν  μπορεί να αλλάξει ούτε με την  πολυλογία του Βενιζέλου, ούτε με τις  σοφιστείες «σήμερα δεν υπάρχουν Δεξιά και Αριστερά» της Διαμαντοπούλου.
Σε άλλες εποχές και με άλλες ηγεσίες  διατυπώνονταν συχνά τέτοιες προτάσεις- ειδικά μεταξύ Α. Παπανδρέου, Κύρκου και Φλωράκη. Συνήθως δεν είχαν αποτέλεσμα. Αλλά ούτε το ΠΑΣΟΚ,  δεν κατέφυγε ποτέ στη «δεξιά» ρητορική της  Γεννηματά- ούτε φυσικά η παραδοσιακή Αριστερά, όταν ήταν αυτή ο αποδέκτης των προτάσεων. Προφανώς η Φώφη δεν ξέρει τίνος κόμματος είναι πρόεδρος.
Το ξέρουν όσοι την αβαντάρουν κάθε φορά που κόβει κάθε γέφυρα με την Αριστερά και  αφήνει ανοιχτό το δρόμο υποδούλωσης  στο νεομητσοτακισμό, κατά το πρότυπο Βενιζέλου-  Σαμαρά- και τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ.
Η τραγική ειρωνεία της συγκυρίας είναι ότι αν μπορεί σ’ αυτή τη φάση να διασωθεί το ΠΑΣΟΚ μπορεί μόνο από την ίδια.
Η αβάντα  από τα δεξιά θολώνει την κρίση της και  φτάνει να κατηγορεί τον Τσίπρα ότι «αλυσόδεσε τη χώρα στα Μνημόνια».   Τσίπρας, όχι ο Γ. Παπανδρέου. Και να λέει «δεν είμαστε Λωτοφάγοι».
Κανείς δεν είναι. Αν ο Τσίπρας εδώ και δυο χρόνια δεν μπορεί να βρει τις λύσεις  στα προβλήματα που παρέλαβε, δεν σημαίνει ότι  απαλλάσσονται όσοι τα δημιούργησαν.  Αλλά με τη λογική της  Φώφης συμβαίνει κάτι περίεργο τελευταία.
Γιατί ακριβώς κατηγορεί τη σημερινή  κυβέρνηση; Γιατί εφαρμόζει το Μνημόνιο; Πιστεύει δηλαδή ότι δεν έπρεπε να το εφαρμόσει;  Και με τον αστυφύλαξ  και με τον χωροφύλαξ;
Μπορεί να λέει  η Γεννηματά ότι ο Τσίπρας «πρόδωσε την Αριστερά»;  Μετά τον ΓΑΠ και τον Βενιζέλο στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ; Μετά τις αγκαλιές με τον Άδωνι; Θα σηκωθούν και οι πέτρες…
Η κριτική προς τον Τσίπρα που έχει βάση από την πλευρά της  Γεννηματά είναι η κριτική για τον Καμμένο. Εκεί καλώς είναι ανελέητη. Αλλά  δεν έκανε το παραμικρό για να  αξιοποιήσει το παράθυρο που άνοιξε ο Πρωθυπουργός για αποβολή του  συνασπισμό και διαμόρφωση  της νέας Κεντροαριστεράς- απέναντι στην επέλαση της Δεξιάς.
Δεν είναι έτοιμη να δει τη μεγάλη εικόνα και δεν τη βλέπει.  Στο σκηνικό των τελευταίων ημερών είναι φτερό στον άνεμο. Απόδειξη ότι προσέρχεται σε ένα «συνέδριο», με την ψευδαίσθηση ότι θα δημιουργήσει  το  κόμμα -φόβητρο στον Μητσοτάκη; Υπό τους  παιάνες των φίλων του …Μητσοτάκη.  Βλέπει το τυρί, αλλά δεν βλέπει τη φάκα….
Ποιο συνέδριο; Για μια απλή συνάθροιση πρώην αξιωματούχων του ΠΑΣΟΚ,συν κάτι παρατρεχάμενους, πρόκειται. Και όποιος θέλει μπορεί να στοιχηματίσει από τώρα ότι στο δρόμο που οδηγούνται τα πράγματα με αυτό το «συνέδριο», δυο πράγματα μπορούν να  συμβούν: ή δεν θα βγάλει τίποτε, ή θα βγάλει τη Φώφη από το κάδρο.
Κανείς  δεν θα μετάσχει στο «νέο κόμμα της Κεντροαριστεράς» αν πρόκειται να έχει τη Φώφη επικεφαλής. Μόνο στο  ΠΑΣΟΚ μπορεί να είναι πρόεδρος και μόνο ως ΠΑΣΟΚ μπορεί να μπει στην επόμενη Βουλή…

Ο ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Κυνική και απροκάλυπτη "ομολογία" Βέμπερ: Η Γερμανία θα δώσει μεν ελάφρυνση χρέους στην Ελλάδα, αλλά όχι σε αυτή την κυβέρνηση!

Αλγεινή εντύπωση  προκάλεσαν οι δηλώσεις του Μάνφρεντ Βέμπερ σχετικά με τη στάση της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας ειδικά όσον αφορά στο θέμα ελάφρυνσης του χρέους.
Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) επανέλαβε τις δηλώσεις που είχε κάνει και την περασμένη εβδομάδα στο περιοδικό Politico.
Ο κ. Βέμπερ είπε κυνικάότι «η Γερμανία θα δώσει ελάφρυνση χρέους στην Ελλάδα, όχι όμως σε αυτή την κυβέρνηση, αλλά σε μια άλλη κυβέρνηση»!
Στο μεταξύ ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εξήγησε πως μια ελάφρυνση χρέους τώρα θα ισοδυναμούσε με ένα τέταρτο πρόγραμμα και νέα μέτρα.
Η δήλωση αυτή δείχνει απροκάλυπτα ότι η μέχρι τώρα αρνητική  στάση της Γερμανίας , που εκδηλώθηκε με ωμό εκβιασμό , επιβολή χρηματοπιστωτικής ασφυξίας και απειλή Grexit ,  έχει κυρίως  ιδεολογικοπολιτική βάση. 
Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Γερμανίας , που εξουσιάζει στην Ευρώπη, δεν είναι διατεθειμένη να δεχτεί οποιονδήποτε πολιτικό αμφισβητεί  το οικοδόμημα της απόλυτης ηγεμονίας της , γι΄αυτό  χρησιμοποιεί ακόμα και μεθόδους Μαφίας ή ανοιχτού φασιστικού μπούλινγκ  , για να τον εξοντώσει .
Αυτό το νόημα έχουν οι επανειλημμένες ιταμές επιθέσεις του χολερικού Βέμπερ στην ("ανίκανη")  Κυβέρνηση  και τον ("κομουνιστή")  Τσίπρα και η ανοιχτή  στήριξή του στον ("σοβαρό" και" φερέγγυο" φίλο του)  Μητσοτάκη, προκειμένου να δυσφημίσει και να γκρεμίσει την κυβέρνηση . 

Εάν η κυβέρνηση δε θέσει άμεσα το θέμα Βέμπερ σε όλα τα θεσμικά όργανα της ΕΕ (Ευρωκοινοβούλιο, Γιούρογκρουπ, Συμβούλιο της Ευρώπης  κλπ) , τότε θα είναι άξια της μοίρας της. Οφείλει να ξεκινήσει  μια δυναμική εκστρατεία πληροφόρησης όλων των ευρωπαϊκών φορέων που σχετίζονται  με την προστασία  των  δικαιωμάτων των λαών να κυβερνώνται από τις κυβερνήσεις που εκλέγουν δημοκρατικά και όχι να εξαρτάται η μοίρα τους από τα σκοτεινά παράκεντρα εξουσίας , που υπονομεύουν τις κυβερνήσεις και επιβάλλουν πολιτικούς τύπου Κουίσλινγκ σαν τον Μητσοτάκη, που εξυπηρετούν τα σχέδιά τους για επιστροφή της πολιτικής ζωής στην "κανονικότητα" της δουλικής εξάρτησης  από του Γερμανούς.

 

 

Η στίξη των φευγαλέων

Μπογιάνου Ευγενία

Δημοσίευση:Η Αυγή,  13 Ιουνίου 2017

Ο δικαστικός και λογοτέχνης Κώστας Σαΐτας, στο εναρκτήριο διήγημα της συλλογής «Εν αρχή ο τίτλος», μη προλαβαίνοντας να γράψει την αυτοβιογραφία που ήθελε, αφήνει πίσω του μια σειρά από επεξηγηματικούς υπότιτλους των κεφαλαίων, «σε γλώσσα υπηρεσιακή αλλά εξόχως ρέουσα», δείγμα, ερήμην βέβαια του δικαστικού - λογοτέχνη, ενός μεταμοντέρνου αφηγήματος.

«Υπάρχουν πολλές απαγορευμένες λέξεις για έναν συγγραφέα. Ειδικά οι φορτισμένες από την πραγματικότητα», λέει ο αφηγητής στο «Fragmenta 2», μια θαυμάσια ημερολογιακή καταγραφή στην έβδομη συλλογή διηγημάτων του Τάσου Γουδέλη «Απόσταση αναπνοής». Για τον συγγραφέα, αντιθέτως, δεν υπάρχουν απαγορευμένες λέξεις, υπάρχουν λέξεις που υπακούουν και υπηρετούν ένα εντελώς δικό του συγγραφικό σύμπαν, στο οποίο, με απόλυτη προσήλωση, βάζει εκείνος τους όρους, δημιουργώντας έτσι τη δική του πραγματικότητα, παίζοντας στα δάκτυλα, από βιβλίο σε βιβλίο, τα είδη και τις τεχνικές της αφήγησης και αφήνοντας πάντα ένα ισχυρό και ευδιάκριτο στίγμα.
Ο δικαστικός και λογοτέχνης Κώστας Σαΐτας, στο εναρκτήριο διήγημα της συλλογής «Εν αρχή ο τίτλος», μη προλαβαίνοντας να γράψει την αυτοβιογραφία που ήθελε, αφήνει πίσω του μια σειρά από επεξηγηματικούς υπότιτλους των κεφαλαίων, «σε γλώσσα υπηρεσιακή αλλά εξόχως ρέουσα», δείγμα, ερήμην βέβαια του δικαστικού - λογοτέχνη, ενός μεταμοντέρνου αφηγήματος. Η αποσπασματικότητα, το γρήγορο εναλλασσόμενο μοντάζ θα λέγαμε, είναι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της γραφής του Γουδέλη. Σε αυτή ανιχνεύεται, ίσως περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, η θητεία του συγγραφέα στον κινηματογράφο, καθώς και στη μη γραμμική χρήση του χρόνου, στα άλματα στον μύθο, στη σεναριακή καταγραφή, στις δυνατές εικόνες με τη σχεδόν εικαστική τελειότητα που κυριαρχούν, όπως και στις πολλές αναφορές του συγγραφέα σε πρόσωπα του κινηματογράφου που -είναι φανερό- αγαπά πολύ. Από τις σελίδες του παρελαύνει μια περίλαμπρη κινηματογραφική παρέα: Γκοντάρ, Αϊζενστάιν, Κιούμπρικ, Βισκόντι, Ταρκόφσκι.
Σε μια πρώτη ομάδα διηγημάτων υπάρχει ένας στέρεος αφηγηματικός ιστός, ο μύθος είναι ευκρινής και, συνήθως, η αφετηρία τους είναι κάποιο προσωπικό βίωμα που στα χέρια του συγγραφέα αποκτά καθολικότητα, καθώς παλεύει και εν πολλοίς καταφέρνει κάθε φράση του, κάθε παράγραφός του να εμπεριέχει κάτι παραπάνω από αυτό που δηλώνει με μια πρώτη ματιά, «αναντίρρητα δεν εμπιστεύεται καμιά επιφάνεια», παίζει με τις παύσεις και τις σιωπές, «με τη στίξη των φευγαλέων», παραμορφώνει, παραφράζει, συνομιλεί με άλλα μεγάλα κείμενα -υπάρχουν, ως φαίνεται, κάποιες διαχρονικές επιρροές-, αναπροσδιορίζοντας διαρκώς το νόημα της αφήγησης, δημιουργώντας εκ νέου την πραγματικότητα, μιας και η πραγματικότητα ως έχει μοιάζει να μην τον ενδιαφέρει καθόλου, μάλλον γιατί πιστεύει πως δεν υπάρχει μία συμπαγής και οριοθετημένη πραγματικότητα.
Στη δεύτερη ομάδα διηγημάτων κυριαρχεί η διάχυση, ο αυτοσχεδιασμός, η απροσδιοριστία, ο συγγραφέας απαλλάσσεται από τον κόσμο της λογικής, των συγκεκριμένων και απτών ορίων, γυρίζει ολοσχερώς την πλάτη του στον ρεαλισμό, όσο όμως κι αν έχουμε την ψευδή εντύπωση ότι οι λέξεις είναι ατάκτως ερριμμένες, είναι φανερό πως δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, όλα είναι δουλεμένα μέχρι πτώσεως, μέχρι την παραμικρή, την απειροελάχιστη λεπτομέρεια, υποβάλλοντας τον αναγνώστη με τον ρυθμό και την ακρίβεια, ακρίβεια, πυκνότητα και λεπτολογία που συνάδουν με την ποίηση, τοποθετώντας την κάθε ψηφίδα στη σωστή σειρά (αρχή, μέση και τέλος, όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά όπως λέει ο ίδιος, αναφερόμενος στο ιερό τέρας του γαλλικού σινεμά), δίνοντας έτσι ένα στιβαρό αποτέλεσμα και εντυπωσιάζοντας με το πάθος που υπηρετεί την αρχική ιδέα - σύλληψη - βίωμα. Ο συγγραφέας δεν ενδιαφέρεται να γίνει επεξηγηματικός, μοιάζει ερμητικά κλειστός, και ίσως να είναι, αλλά δεν αφήνει απ’ έξω τον αναγνώστη, ίσα-ίσα τον εισάγει σε έναν κόσμο μυσταγωγίας, υπάρχουν κλειδιά αλλά δεν του τα δίνει, του δείχνει όμως τους τρόπους να τα βρει μόνος του, όσο κόπο κι αν χρειαστεί να καταβάλει, μιας και εδώ έχουμε περισσότερο από οπουδήποτε αλλού την αίσθηση πως η κάθε ξεχωριστή ανάγνωση δημιουργεί ένα νέο αποτέλεσμα.
Ο Γουδέλης προβιβάζει τη γλώσσα σε κυρίαρχο στοιχείο της αφήγησης, εντυπωσιάζοντας με την επάρκεια των μέσων και την εκφραστική του αρτιότητα, παραδίδοντάς μας ίσως το πιο ώριμο έργο του.

info:
Τάσος Γουδέλης, «Aπόσταση αναπνοής»
Εκδ. Πατάκης
230 σελ. Τιμή: 10,90 ευρώ

.:BiblioNet : Γουδέλης, Τάσος, 1949-

Διπλή γοητεία (το πάθος και η ονειροπόληση)

Joan Baez ~ BACHIANAS BRASILEIRAS NO.5 ARIA ~ by Hector Villa-Lobos. Maurice Abravanel, conductor
Nº 5 de las Bachianas Brasileiras de Heitor Villa-Lobos, interpretadas por
Amal Brahim Djelloul (soprano) Gautier Capuçon (cello) Orchestre Du Violon Sur Le Sable (Les films Jack Febus)

Δημοσιογραφία στη θέση πληρωμένου δολοφόνου

Η «μεγάλη ληστεία», τα «Νέα» και ένα φιλελεύθερο think tank

Για τις ευθύνες και τις διαρκώς διογκούμενες απαιτήσεις των δανειστών, ούτε λόγος βέβαια

28-06-2017 

Με ένα αρκετά «κλικαδόρικο» πρωτοσέλιδο κυκλοφόρησε σήμερα η εφημερίδα «Τα Νέα», ενημερώνοντας τον κόσμο ότι συντελείται μία «μεγάλη ληστεία» εις βάρος του. 
Σύμφωνα με τα όσα γράφει στο κεντρικό της θέμα η εφημερίδα, οι έλληνες πολίτες καταβάλλουν εξωφρενικές ασφαλιστικές εισφορές και παράλογους φόρους, παρουσιάζοντας στοιχεία από κάποια έρευνα.

Πρέπει να φτάσει κανείς στην έβδομη παράγραφο του «ρεπορτάζ» για να διαβάσει περί ποιας έρευνας πρόκειται, όταν όμως το κάνει, πληροφορείται ότι πρόκειται για το «Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών – Μάρκος Δραγούμης».
Και όταν ψάξει ακόμα περισσότερο, βλέπει ότι στο επιστημονικό συμβούλιο του κέντρου, το οποίο προωθεί την αύξηση της «απήχησης και της ζήτησης των πολιτικών προτάσεων που προάγουν την ατομική ελευθερία», «φιγουράρει» η γνωστή και ως «ιέρεια του φιλελευθερισμού», πρώην στέλεχος του ΔΝΤ και διευθύντρια του οικονομικού γραφείου του πρώην πρωθυπουργού και προέδρου της ΝΔ, Κώστα Μητσοτάκη, Μιράντα Ξαφά*.
Και κάπως έτσι εξηγούνται πολλά…

Periodista.gr - Μιράντα Ξαφά: Η αρχιέρεια του νεοφιλελευθερισμού

ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Οι γυναίκες της ζωής μας

 ΟΙ ΠΕΡΑΣΤΙΚΕΣ


Ένα ποίημα αγάπης για τις όμορφες γυναίκες που έφυγαν από τη ζωή μας , γραμμένο από ένα "σκοτεινό ποιητή", τον Antoine Pol, μελοποιημένο και παρουσιασμένο από τον μεγάλο Georges Brassens σε τηλεοπτική εκπομπή που προβλήθηκε στις 31 Μαΐου 1979, αφιερωμένη στον ηθοποιό Lino Ventura. Ο Lino ζήτησε αυτό το τραγούδι από τον Brassens που το τραγούδησε  σε ντουέτο με τον Maxime LeForestier. Δυστυχώς, ο Antoine Pol πέθανε μια εβδομάδα πριν τη συνάντηση του Brassens, γεγονός που τον προκάλεσε  μεγάλη λύπη. 
Εκτός από τις γυναίκες του ποιητή, αναρτούμε βιντεάκια με γυναίκες του γαλλικού  σινεμά που έθρεψαν τα εφηβικά όνειρά μας...
Les Passantes

Je veux dédier ce poème
A toutes les femmes qu'on aime
Pendant quelques instants secrets
A celles qu'on connait à peine
Qu'un destin différent entraîne
Et qu'on ne retrouve jamais

A celle qu'on voit apparaître
Une seconde à sa fenêtre
Et qui, preste, s'évanouit
Mais dont la svelte silhouette
Est si gracieuse et fluette
Qu'on en demeure épanoui

A la compagne de voyage
Dont les yeux, charmant paysage
Font paraître court le chemin
Qu'on est seul, peut-être, à comprendre
Et qu'on laisse pourtant descendre
Sans avoir effleuré sa main

A la fine et souple valseuse
Qui vous sembla triste et nerveuse
Par une nuit de carnaval
Qui voulu rester inconnue
Et qui n'est jamais revenue
Tournoyer dans un autre bal

A celles qui sont déjà prises
Et qui, vivant des heures grises
Près d'un être trop différent
Vous ont, inutile folie,
Laissé voir la mélancolie
D'un avenir désespérant

Chères images aperçues
Espérances d'un jour déçues
Vous serez dans l'oubli demain
Pour peu que le bonheur survienne
Il est rare qu'on se souvienne
Des épisodes du chemin

Mais si l'on a manqué sa vie
On songe avec un peu d'envie
A tous ces bonheurs entrevus
Aux baisers qu'on n'osa pas prendre
Aux cœurs qui doivent vous attendre
Aux yeux qu'on n'a jamais revus

Alors, aux soirs de lassitude
Tout en peuplant sa solitude
Des fantômes du souvenir
On pleure les lêvres absentes
De toutes ces belles passantes
Que l'on n'a pas su retenir