Η άγνωστη βαλκανική ιστορία των γενεθλίων του Χίτλερ
Τρεις ημέρες μετά τη συνθηκολόγηση της Γιουγκοσλαβίας, στις 20
Απριλίου του 1941, ο Αδόλφος Χίτλερ γιόρτασε το 52ο έτος της ηλικίας
του. Η τελετή πραγματοποιήθηκε σε μια ειδική αμαξοστοιχία, η οποία ήταν
και το “Κεντρικό Αρχηγείο του Φύρερ για την Νοτιοανατολική
Ευρώπη”(Führerhauptquartier Südos). Από εδώ ο Χίτλερ παρακολούθησε την
εξέλιξη της επίθεσης της Βέρμαχτ εναντίον της Γιουγκοσλαβίας και της
Ελλάδας, τον Απρίλιο του 1941, γνωστή και ως “Επιχείρηση Μαρίτσα”
(Μαρίτσα = Έβρος).
Το ειδικό αυτό Επιτελικό Βαγόνι τοποθετήθηκε στην έξοδο μιας σιδηροδρομικής σήραγγας κοντά στην πόλη της Menihkirhen στη Στυρία, περίπου πενήντα χιλιόμετρα βορείως των γιουγκοσλαβικών συνόρων. Ανάμεσα στους προσκεκλημένους για τον εορτασμό των γενεθλίων του αρχηγού του Γ' Ράιχ, εκτός από ανώτατους αξιωματικούς της Βέρμαχτ και την ηγεσία του Ναζιστικού Κόμματος, ήταν και ο κόμης Τσιάνο (Υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας), ο Ούγγρος ναύαρχος Horthy και ο βασιλιάς Μπορίς της Βουλγαρίας, οι οποίοι ως όρνια συγκεντρώθηκαν γύρω από το πτώμα της Γιουγκοσλαβίας, ενώ σχεδίαζαν και τον διαμελισμό της Ελλάδας που ακόμη αντιστέκονταν.
«Χρόνια Πολλά σας, κύριε Χίτλερ!»
Η γιορτή των γενεθλίων ξεκίνησε με μια συναυλία που πραγματοποιήθηκε στην άκρη της αμαξοστοιχίας. Στη συνέχεια, ο Χίτλερ παρέλαβε και το μοναδικό δώρο των γενεθλίων του. Ήταν ένα πολεμικό “τρόπαιο” από την ηττημένη και διαμελισμένη Γιουγκοσλαβία: μια αναμνηστική επιγραφή στα Κυριλλικά για τον Γκαβρίλο Πρίντσιπ που μόλις του έφεραν από το κατεχόμενο Σεράγεβο. Η παραλαβή αυτού του παράξενου δώρου από τον Χίτλερ αποθανατίζεται από τον επίσημο φωτογράφο του, τον Heinrich Hoffmann. Ο Χίτλερ φαίνεται ασυνήθιστα χαρούμενος και ικανοποιημένος από το δώρο του. Ήταν σαν να το περίμενε εδώ και πολλά χρόνια. Για την ακρίβεια από τις 28 Ιουνίου του 1914, την ημέρα που αυτός ο “τρομοκράτης Σέρβος” ονόματι Γκαβρίλο Πρίντσιπ δολοφόνησε τον Αρχιδούκα της Αυστρίας, οδηγώντας την Γερμανία σ' έναν πόλεμο απ' τον οποίο βγήκε ταπεινωμένη. Τώρα όμως ήταν η στιγμή της εκδίκησης. Η στιγμή που ο Χίτλερ περίμενε τόσα χρόνια. Αντίθετα με τον Ότο Βίσμαρκ, που έλεγε πως “τα Βαλκάνια δεν αξίζουν τα οστά ούτε ενός Πομερανού Γρεναδιέρου”, ο Αδόλφος Χίτλερ έριξε τις στρατιές της Βέρμαχτ, μαζί με τους συμμάχους της, να συντρίψουν την Γιουγκοσλαβία και κατόπιν την Ελλάδα. Λίγες μέρες πριν είχε δώσει εντολή στη Λουφτβαφε να βομβαρδίσει παραδειγματικά το Βελιγράδι, την πρωτεύουσα της μισητής Σερβίας. Αποτέλεσμα 30.000 άμαχοι νεκροί. Όλα αυτά τα θύματα δεν ήταν όμως αρκετά για να κατευνάσουν την οργή και την εκδικητικότητα του Χίτλερ, που προετοίμασε ιδιαίτερα σκληρή μεταχείριση και αντίποινα στην κατεχόμενη Σερβία και Ελλάδα.
Ο Χίτλερ κοιτάει την επιγραφή με περιέργεια. Δεν ξέρει ασφαλώς Κυριλλικά και μάλιστα την διάλεκτο Ιέκαβσκι (της Βοσνίας). Αντιλαμβάνεται ωστόσο ότι ο αριθμός 28 σηματοδοτεί την ημερομηνία κατά το μήνα Ιούνιο. Μπορεί φυσικά να αναγνωρίσει τους αριθμούς στο τέλος της επιγραφής: Ένα, εννέα, ένα, τέσσερα. 1914. Θυμάται πολύ καλά εκείνο το έτος. Ήταν η χρονιά που ξεκίνησαν όλα. Και τώρα, 27 χρόνια αργότερα, στις 20 Απριλίου 1941, η Ευρώπη είναι κάτω απ' την μπότα του και μπορεί επιτέλους να πάρει την εκδίκησή του...
Φωτογραφία:
Με φανερή ικανοποίηση στο πρόσωπό του ο Αδόλφος Χίτλερ απολαμβάνει το δώρο των 52ων γενεθλίων του στις 20 Απριλίου του 1941. Είναι μια αναμνηστική επιγραφή στα Κυριλλικά που μόλις του έφεραν από το κατεχόμενο Σεράγεβο και αναφέρεται στην δολοφονία του Αρχιδούκα της Αυστρίας Φραγκίσκου Φερδινάρδου από τον Σερβοβόσνιο Γκαβρίλο Πρίντσιπ στις 28 Ιουνίου του 1914. Για τους Σέρβους ο Πρίντσιπ ήταν ένας “εθνικός ήρωας”, ενώ για τους Γερμανούς ένας “τρομοκράτης”. Ο Χίτλερ χρόνια περίμενε αυτή την στιγμή για να πάρει την εκδίκηση του: λίγες μέρες πριν η Λούφτβαφε είχε ισοπεδώσει το Βελιγράδι αφήνοντας σωρούς ερειπίων και 30.000 άμαχους νεκρούς.
* Ο Γιώργος Στάμκος (stamkos@post.com) είναι συγγραφέας και δημιουργός του περιοδικού Ζενίθ (www.zenithmag.wordpress.com).
Το ειδικό αυτό Επιτελικό Βαγόνι τοποθετήθηκε στην έξοδο μιας σιδηροδρομικής σήραγγας κοντά στην πόλη της Menihkirhen στη Στυρία, περίπου πενήντα χιλιόμετρα βορείως των γιουγκοσλαβικών συνόρων. Ανάμεσα στους προσκεκλημένους για τον εορτασμό των γενεθλίων του αρχηγού του Γ' Ράιχ, εκτός από ανώτατους αξιωματικούς της Βέρμαχτ και την ηγεσία του Ναζιστικού Κόμματος, ήταν και ο κόμης Τσιάνο (Υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας), ο Ούγγρος ναύαρχος Horthy και ο βασιλιάς Μπορίς της Βουλγαρίας, οι οποίοι ως όρνια συγκεντρώθηκαν γύρω από το πτώμα της Γιουγκοσλαβίας, ενώ σχεδίαζαν και τον διαμελισμό της Ελλάδας που ακόμη αντιστέκονταν.
«Χρόνια Πολλά σας, κύριε Χίτλερ!»
Η γιορτή των γενεθλίων ξεκίνησε με μια συναυλία που πραγματοποιήθηκε στην άκρη της αμαξοστοιχίας. Στη συνέχεια, ο Χίτλερ παρέλαβε και το μοναδικό δώρο των γενεθλίων του. Ήταν ένα πολεμικό “τρόπαιο” από την ηττημένη και διαμελισμένη Γιουγκοσλαβία: μια αναμνηστική επιγραφή στα Κυριλλικά για τον Γκαβρίλο Πρίντσιπ που μόλις του έφεραν από το κατεχόμενο Σεράγεβο. Η παραλαβή αυτού του παράξενου δώρου από τον Χίτλερ αποθανατίζεται από τον επίσημο φωτογράφο του, τον Heinrich Hoffmann. Ο Χίτλερ φαίνεται ασυνήθιστα χαρούμενος και ικανοποιημένος από το δώρο του. Ήταν σαν να το περίμενε εδώ και πολλά χρόνια. Για την ακρίβεια από τις 28 Ιουνίου του 1914, την ημέρα που αυτός ο “τρομοκράτης Σέρβος” ονόματι Γκαβρίλο Πρίντσιπ δολοφόνησε τον Αρχιδούκα της Αυστρίας, οδηγώντας την Γερμανία σ' έναν πόλεμο απ' τον οποίο βγήκε ταπεινωμένη. Τώρα όμως ήταν η στιγμή της εκδίκησης. Η στιγμή που ο Χίτλερ περίμενε τόσα χρόνια. Αντίθετα με τον Ότο Βίσμαρκ, που έλεγε πως “τα Βαλκάνια δεν αξίζουν τα οστά ούτε ενός Πομερανού Γρεναδιέρου”, ο Αδόλφος Χίτλερ έριξε τις στρατιές της Βέρμαχτ, μαζί με τους συμμάχους της, να συντρίψουν την Γιουγκοσλαβία και κατόπιν την Ελλάδα. Λίγες μέρες πριν είχε δώσει εντολή στη Λουφτβαφε να βομβαρδίσει παραδειγματικά το Βελιγράδι, την πρωτεύουσα της μισητής Σερβίας. Αποτέλεσμα 30.000 άμαχοι νεκροί. Όλα αυτά τα θύματα δεν ήταν όμως αρκετά για να κατευνάσουν την οργή και την εκδικητικότητα του Χίτλερ, που προετοίμασε ιδιαίτερα σκληρή μεταχείριση και αντίποινα στην κατεχόμενη Σερβία και Ελλάδα.
Ο Χίτλερ κοιτάει την επιγραφή με περιέργεια. Δεν ξέρει ασφαλώς Κυριλλικά και μάλιστα την διάλεκτο Ιέκαβσκι (της Βοσνίας). Αντιλαμβάνεται ωστόσο ότι ο αριθμός 28 σηματοδοτεί την ημερομηνία κατά το μήνα Ιούνιο. Μπορεί φυσικά να αναγνωρίσει τους αριθμούς στο τέλος της επιγραφής: Ένα, εννέα, ένα, τέσσερα. 1914. Θυμάται πολύ καλά εκείνο το έτος. Ήταν η χρονιά που ξεκίνησαν όλα. Και τώρα, 27 χρόνια αργότερα, στις 20 Απριλίου 1941, η Ευρώπη είναι κάτω απ' την μπότα του και μπορεί επιτέλους να πάρει την εκδίκησή του...
Φωτογραφία:
Με φανερή ικανοποίηση στο πρόσωπό του ο Αδόλφος Χίτλερ απολαμβάνει το δώρο των 52ων γενεθλίων του στις 20 Απριλίου του 1941. Είναι μια αναμνηστική επιγραφή στα Κυριλλικά που μόλις του έφεραν από το κατεχόμενο Σεράγεβο και αναφέρεται στην δολοφονία του Αρχιδούκα της Αυστρίας Φραγκίσκου Φερδινάρδου από τον Σερβοβόσνιο Γκαβρίλο Πρίντσιπ στις 28 Ιουνίου του 1914. Για τους Σέρβους ο Πρίντσιπ ήταν ένας “εθνικός ήρωας”, ενώ για τους Γερμανούς ένας “τρομοκράτης”. Ο Χίτλερ χρόνια περίμενε αυτή την στιγμή για να πάρει την εκδίκηση του: λίγες μέρες πριν η Λούφτβαφε είχε ισοπεδώσει το Βελιγράδι αφήνοντας σωρούς ερειπίων και 30.000 άμαχους νεκρούς.
* Ο Γιώργος Στάμκος (stamkos@post.com) είναι συγγραφέας και δημιουργός του περιοδικού Ζενίθ (www.zenithmag.wordpress.com).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου